Wydawnictwo Replika jest autorem niezwykłego projektu wydawniczego. Serią „Szabla i miecz” przypominają bowiem książki z historią w tle dawno już zapomniane i autorów, o których współcześnie nie słyszeliśmy. Książki przepięknie wydane, okładki przyciągną waszą uwagę na pewno, jednakże to treść ma największą wartość, dlatego zachęcam do sięgnięcia po książki z tej serii.
„W sidłach diabła” autorstwa Włodzimierza Sulima Popiela to opowieść o konflikcie Stanisława Stadnickiego zwanego Diabłem i starosty Łukasza Opalińskiego na początku XVII wieku. Płoną miasteczka, wsie i dwory, lochy są przepełnione więźniami, którym Diabeł i jego ludzie gotują okrutne tortury i śmierć. Starosta Opaliński postanawia za wszelką cenę zatrzymać diabelską samowolę awanturnika Stadnickiego. Jednakże i na jego ziemiach nie jest spokojnie. Chłopi się buntują i panowie szlachta planują, jak się z nimi rozprawić. Mają i oni jednak swoje problemy. Córka pana Głuchowskiego zakochuje się z wzajemnością w burmistrzu Godlewskim. Nie chce on jednak mieć takiego zięcia… Zakochani postanawiają zawalczyć o siebie, na ich drodze jednak, oprócz rozjuszonego ojca, stanie sam Diabeł…
„W sidłach diabła” to cudownie napisana opowieść o czasach licznych domowych wojenek pomiędzy szlachtą, która nie słuchała nikogo, jedynie swoich racji. XVII wiek to okres pełen awanturników, buntowników i sąsiedzkich krwawych waśni. Autor niezwykle barwnie opisuje tą epokę, pokazując jak łatwo było w niej stracić życie z powodu czasami błahych powodów lub szlacheckiej nudy. Świetna pozycja, seria „Szabla i miecz” zapowiada się więc niezwykle barwnie i interesująco. Jeżeli historia Polski jest bliska waszemu sercu, uwielbiacie powieści, z których można się czegoś dowiedzieć, to serdecznie polecam „ W sidłach diabła”😊

Wydawnictwo Replika jest autorem niezwykłego projektu wydawniczego. Serią „Szabla i miecz” przypominają bowiem książki z historią w tle dawno już zapomniane i autorów, o których współcześnie nie słyszeliśmy. Książki przepięknie wydane, okładki przyciągną waszą uwagę na pewno, jednakże to treść ma największą wartość, dlatego zachęcam do sięgnięcia po książki z tej serii.
„W...

Rzeczpospolita szlachecka nie była rajem na ziemi. Szczerze mówiąc dla tych, którym przyszło żyć w innym stanie niż szlacheckim, był to kraj nierówności społecznych, wyzysku i ciągłych wojen, także tych wewnętrznych, między jednym a drugim włodarzem, który mógł pozwolić sobie czasem na więcej niż sam król. I taką sytuację opisuje ta książka. W sidłach diabła to historia, opisująca wydarzenia z lat 1604-1610, gdzie dwóch watażków Stanisław Stadnicki i Łukasz Opaliński uwikłanych było w prywatny zatarg. Obie strony tego konfliktu nie przebierały w środkach przez co szybko stał się on brutalny, a ofiary i więźniów zasilających cmentarze i lochy zamków można by liczyć w tysiącach. Niniejsza powieść, oparta o pierwsze wydanie z 1939 roku daje nam pogląd jak wyglądało życie w tamtych czasach, nic nie upiększając, szkokując czasem swoim realizmem i dosłownością. To powieść, opisująca mroczną stronę historii Polski, która chwyta za gardło, pełna jest brudu, potu i krwi. To opowieść, gdzie płoną wsie i miasta, a sprawiedliwość wymierza się tytułowymi szblą i mieczem, za nic mając prawo i obyczaje. Mimo to, czytając książkę Włodzimierza Sulimy Popiela, sympatyzowałem z niektórymi bohaterami i czułem sporą dawkę nostalgii za czasami, których już nie ma, a miały swój urok i nieodparty czar. Lata oglądania w każde świeta Potopu i Pana Wołodyjoskiego zrobiły swoje... Może to kwestia narracji, może tego, że poza faktami autor zadbał o głębie psychologiczną postaci, którzy muszą wybierać ciągle między dobrem a złem, ale W sidłach diabła czytało mi się niezwykle dobrze. To także zasługa języka książki, który nie jest archaiczny, a pojawiające się tu pojęcia z epoki są wyjaśnione. Reasumując pierwszy tom serii Szabla i miecz to bardzo dobra powieśc historyczna. Zdowoli każdego fana tego typu literatury. Jest szorstka, męska, bardzo awanturnicza i jak najbardziej warta poznania!!!
Za książkę dziękuję @wydawnictworeplika

Rzeczpospolita szlachecka nie była rajem na ziemi. Szczerze mówiąc dla tych, którym przyszło żyć w innym stanie niż szlacheckim, był to kraj nierówności społecznych, wyzysku i ciągłych wojen, także tych wewnętrznych, między jednym a drugim włodarzem, który mógł pozwolić sobie czasem na więcej niż sam król. I taką sytuację opisuje ta książka. W sidłach diabła to historia,...

Kiedy bierzesz do ręki „W sidłach diabła” wydawnictwa Replika, od razu czujesz, że masz do czynienia z książką niecodzienną. To dzieło, które nie tyle co wpada w ręce, co raczej chwyta za gardło i pociąga w mroczną głębię historii, z której trudno się wydostać. To historia pełna krwi, potu, łez i brudu, ale także niezwykle ludzka i realna. Jest to opowieść, gdzie każdy detal ma swoje znaczenie, a atmosfera dawnych lat tętni w każdej zdań.

Początkowo możemy odnieść wrażenie, że w „W sidłach diabła” autor podąża wydeptanymi ścieżkami gatunku, oferując nam kolejną historię o rywalizacji, zemście i walkach o władzę. Jednak szybko okazuje się, że książka ta ma znacznie więcej do zaoferowania. Fabuła, choć zakorzeniona w historii Polski, przenosi nas w miejsce uniwersalne, gdzie dobro i zło nie są już tak łatwo rozróżnialne.

Bohaterowie książki, Stanisław Stadnicki i Łukasz Opaliński, są jak magnesy, które przyciągają uwagę czytelnika swoją charyzmą i złożonością. Stadnicki, zwany „Diabłem”, to postać, którą można by nazwać szekspirowską – jest w nim coś z Makbeta, coś z Ryszarda III. To człowiek, który jest równocześnie fascynujący i odrażający, jego działania są przesiąknięte mroczną aurą fatalizmu. Z drugiej strony Opaliński, choć przedstawiony jako antagonista, w wielu momentach budzi sympatię, co sprawia, że konflikt nabiera głębi i staje się bardziej wielowymiarowy.

Narracja w „W sidłach diabła” jest intensywna i dynamiczna. Autor z umiejętnością mistrza operuje językiem, tworząc obrazy, które są zarazem brutalne, jak i piękne. Opisy palonych wiosek, dymiących ruin, krwawych potyczek są tak plastyczne, że aż można poczuć zapach spalenizny i krwi. Równocześnie jednak, książka oferuje momenty refleksji, pokazując wewnętrzne rozterki bohaterów, ich lęki i nadzieje.

Dialogi w książce są szorstkie, pełne życia i autentyczności. Skontrastowane z wysublimowanymi opisami, dodają one dynamiki narracji, a miejscami są jak cięcia szabli – krótkie, ostre i kończące sporą przed jego prawdziwym rozpoczęciem. Mocno oddziałują na wyobraźnię i pozwalają lepiej zrozumieć motywacje postaci.

Książka jest również studium psychologicznym. Pokazuje, jak daleko można się posunąć w imię zemsty, ambicji czy po prostu przetrwania w brutalnym świecie. Autor nie unika trudnych tematów, takich jak moralność w czasach konfliktu, trudność dokonywania wyborów i ich konsekwencje. Ta głębia moralna i etyczna to coś, co wyróżnia „W sidłach diabła” na tle innych powieści historycznych.

Reasumując, „W sidłach diabła” to książka dla tych, którzy lubią literackie wyzwania. Nie jest to łatwa czy lekka lektura, ale z pewnością jest wartą uwagi. Zanurzenie się w jej strony to jak podróż w czasie

Kiedy bierzesz do ręki „W sidłach diabła” wydawnictwa Replika, od razu czujesz, że masz do czynienia z książką niecodzienną. To dzieło, które nie tyle co wpada w ręce, co raczej chwyta za gardło i pociąga w mroczną głębię historii, z której trudno się wydostać. To historia pełna krwi, potu, łez i brudu, ale także niezwykle ludzka i realna. Jest to opowieść, gdzie każdy...