Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wielkie emocje, erotyzm, szepty. Książka o tym, ze wszystko co się dzieje wokół nas jest przelotne, przemijające, bo i ludzie się zmieniają i zmieniają się okoliczności.

Wielkie emocje, erotyzm, szepty. Książka o tym, ze wszystko co się dzieje wokół nas jest przelotne, przemijające, bo i ludzie się zmieniają i zmieniają się okoliczności.

Nie mogę wyjść z podziwu dla przepięknego języka tej książki. Jest to kunszt najwyższej miary. Oddaje rzeczywistość, a jednocześnie jest miękki i delikatny. Poezja pisana prozą.

Nie mogę wyjść z podziwu dla przepięknego języka tej książki. Jest to kunszt najwyższej miary. Oddaje rzeczywistość, a jednocześnie jest miękki i delikatny. Poezja pisana prozą.

Przegrana walka z cynizmem i hipokryzją.

Przegrana walka z cynizmem i hipokryzją.

Kolejna książka Twardocha i kolejna genialna. Ma ten człowiek wielki dar pisania ( i to w trzech językach! ;).

Kolejna książka Twardocha i kolejna genialna. Ma ten człowiek wielki dar pisania ( i to w trzech językach! ;).

Książka mogłaby mieć podtytuł innej powieści Cabre - "Wyznaję". Jest to rodzaj spowiedzi, rozliczenia z życiem dwóch osób - Miguela i Maurycego. dwóch zagubionych ludzi, niemogących się odnaleźć w życiu, dźwigających wielkie tajemnice.

Książka mogłaby mieć podtytuł innej powieści Cabre - "Wyznaję". Jest to rodzaj spowiedzi, rozliczenia z życiem dwóch osób - Miguela i Maurycego. dwóch zagubionych ludzi, niemogących się odnaleźć w życiu, dźwigających wielkie tajemnice.

Nie wiem, co ważniejsze w przekazie tej książki. Może "obowiązkowa ksenofobia"?, może "świat postkomunistyczny"?, przerażający świat młodych bez wykształcenia i perspektyw?, ubóstwo językowe? - wiele można by wymieniać. Niemniej książka robi wrażenie zarówno ze względu na ukazany w niej świat, jak i język. Daje do myślenia. Brawo Masłowska!

Nie wiem, co ważniejsze w przekazie tej książki. Może "obowiązkowa ksenofobia"?, może "świat postkomunistyczny"?, przerażający świat młodych bez wykształcenia i perspektyw?, ubóstwo językowe? - wiele można by wymieniać. Niemniej książka robi wrażenie zarówno ze względu na ukazany w niej świat, jak i język. Daje do myślenia. Brawo Masłowska!

Świat realny i świat magiczny, rzeczywistość i ulotność, żart, przygoda, przeszkody życia, ból i niedomaganie przeplatają się w wierszach poetki.
Szczególnie uderza prawdziwe uwielbienie przyrody.

Świat realny i świat magiczny, rzeczywistość i ulotność, żart, przygoda, przeszkody życia, ból i niedomaganie przeplatają się w wierszach poetki.
Szczególnie uderza prawdziwe uwielbienie przyrody.

Cztery pokolenia kobiet, które poszukują swojej drogi. Życie pełne zawodów, odrzucenia, niespełnienia. Powtarzające się losy przykuwają uwagę.
Pięknie opowiedziana saga. Doskonała literacko. Do tego obowiązkowy u Bator realizm magiczny dopełnia zadowolenia z lektury.
Rzadko się czepiam takich szczegółów, ale okładka jest irytująca.

Cztery pokolenia kobiet, które poszukują swojej drogi. Życie pełne zawodów, odrzucenia, niespełnienia. Powtarzające się losy przykuwają uwagę.
Pięknie opowiedziana saga. Doskonała literacko. Do tego obowiązkowy u Bator realizm magiczny dopełnia zadowolenia z lektury.
Rzadko się czepiam takich szczegółów, ale okładka jest irytująca.

Przejmujaca historia człowieka wyrwanego ze środowiska, w którym spędził dzieciństwo, i w którym mieściła sie jego cała rodzina - rzuconego na szerokie wody innego, w rezultacie obcego mu świata. Autor bardzo sugestywnie opisuje dojmującą potrzebę głównego bohatera - Aloisa -odnalezienia swojej tożsamości. A jednocześnie jego wyobcowanie i samotność, gdyż nie potrafi wpasować się w żadną z wielu możliwości oferowanych przez powojenną rzeczywistość.
Alois pozostaje również uwikłany w beznadziejne uczucie do femme fatale, które w ostateczności zdeterminuje całe jego życie.
W tle sytuacja powojenna lat 1918-1921 - powstanie Spartakusa i powstania śląskie.
Niestety, w plebiscycie 2020 na najlepszą powieść historyczną, książka Twardocha ustąpiła palmę pierwszeństwa bardzo modnej obecnie tzw. literaturze obozowej. Szkoda.

Przejmujaca historia człowieka wyrwanego ze środowiska, w którym spędził dzieciństwo, i w którym mieściła sie jego cała rodzina - rzuconego na szerokie wody innego, w rezultacie obcego mu świata. Autor bardzo sugestywnie opisuje dojmującą potrzebę głównego bohatera - Aloisa -odnalezienia swojej tożsamości. A jednocześnie jego wyobcowanie i samotność, gdyż nie potrafi...

Bardzo oryginalne pomysły na tematy opowiadań ujawniają niesłychaną wyobraźnię autora.

Bardzo oryginalne pomysły na tematy opowiadań ujawniają niesłychaną wyobraźnię autora.

Spowiedź, czy też wyznanie ("Confiteor. Mea culpa") - chorego na alzheimera geniusza (co za przewrotność losu !).
Wspaniały, poruszający do głębi, monolog, będący wielkim orędziem przeciwko ludzkiej nikczemności.
Obraz zła, które w różnej formie ale w równym stopniu prześladuje ludzi przez wieki, skazując jednostki na niewyobrażalne cierpienia w imię jakichś wydumanych idei lub po prostu z żądzy, chciwości czy zawiści. Zła, które w ostatecznym rozrachunku pokonuje miłość i przyjaźń.
Powieść Cabre może nie jest łatwa w odbiorze, wymaga pewnej orientacji w różnych dziedzinach wiedzy, głównie w historii. Jednakże wciąga czytelnika od pierwszych stron, by potem bezlitośnie rozłożyć go na łopatki i przejechać drogowym walcem. Po przeczytaniu ostatnich słów, ciężko wrócić do normalnego życia.

Spowiedź, czy też wyznanie ("Confiteor. Mea culpa") - chorego na alzheimera geniusza (co za przewrotność losu !).
Wspaniały, poruszający do głębi, monolog, będący wielkim orędziem przeciwko ludzkiej nikczemności.
Obraz zła, które w różnej formie ale w równym stopniu prześladuje ludzi przez wieki, skazując jednostki na niewyobrażalne cierpienia w imię jakichś wydumanych idei...

Wspaniała podróż przez nigdy niezaspokojony w pragnieniu wiedzy umysł Mistrza. Geniusza, który przerósł swoją epokę.

Wspaniała podróż przez nigdy niezaspokojony w pragnieniu wiedzy umysł Mistrza. Geniusza, który przerósł swoją epokę.