Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobry reportaż, w którym Ziemowit Szczerek zabiera nas w podróż po Węgrzech i Basenie Karpacki, czyli po tzw. Wielkich Węgrach. W książce mamy przedstawione sylwetki osób kształtujących politykę Węgier, omówione są także zasady, na czym polega demokracja nieliberalna, pojęcie wylansowane przez Orbana. Nie brak w niej także nawiązań do sytuacji w Polsce pod rządami PiS. Wykazując szereg analogii, które skłaniają do refleksji, że 15 października udało się Polsce uciec z tej niewygodnej kładki. Na Węgrzech podgrzewane są resentymenty wobec ziem straconych na mocy traktatu w Trianon, a prężący muskułki Orban, za pieniądze UE chce odbudować wpływy na terenach dawnej Korony Św. Stefana. Jakoś mimochodem, w trakcie czytania, przypominała mi się lektura „Schronu przeciwczasowego” - Georgija Gospodinowa (zachęcam do przeczytania). Szczerek — mimo tego, że od czasu do czasu pisze, że popija to palinkę, to piwo — na trzeźwo wytyka brak logiki w myśleniu przywódców Fidesz i skrajnie prawicowego Jobbiku. Jednak w stosunku do kultury jak i architektury prowincjonalnych Węgier nie kryje swojej fascynacji. Opisy podróży, bocznymi drogami, sprawiają wrażenie, że samemu towarzyszy się autorowi w jego zwiedzaniu terytorium Węgier, Słowacji, Serbii Rumunii i Ukrainy. Wszytko to podane dodatkowo w świetnym stylu zawierającym pasję i humor podróżnika, sprawiają, że lekturę „Via Carpatia” czyta się znakomicie. Polecam, choć niektóre fakty przedstawione w książce się zdezaktualizowały.