Całkiem fajne reportaże, jedne lepsze, jedne gorsze, jak to bywa ze zbiorami tekstów różnych autorów. Ciekawe te o Kopenhadze, Nepalu, Albanii i Hiszpanii

Całkiem fajne reportaże, jedne lepsze, jedne gorsze, jak to bywa ze zbiorami tekstów różnych autorów. Ciekawe te o Kopenhadze, Nepalu, Albanii i Hiszpanii

Spodziewałam się czegoś innego. I jak początek był dobry, to niektórzy autorzy zbyt lekko potraktowali ten temat. I chociaż niektóre teksty były ciekawe, to nie były na temat konkretnie. Ciężko przebrnąć przez niektóre teksty. Książka do przeczytania z braku laku.

Spodziewałam się czegoś innego. I jak początek był dobry, to niektórzy autorzy zbyt lekko potraktowali ten temat. I chociaż niektóre teksty były ciekawe, to nie były na temat konkretnie. Ciężko przebrnąć przez niektóre teksty. Książka do przeczytania z braku laku.

„Każdemu jego śmietnik” to zbiór reportaży i szkiców o ludziach i o śmieciach.

Jestem bardzo miło zaskoczony - większość utworów zawartych w zbiorze całkiem mi się podobała. Szczególnie otwierające książkę „Nie mogłem zabrać wszystkich” Krzysztofa Środy, „Buszujący w skarbach” Nataszy Geoerke, „Ziemia śmiecia” Małgorzaty Rejmer, „Carito” Andy Rotenberg…

Jak widzicie, jest tego sporo. Z czego prawie wszystkie opierały się na ciekawym pomyśle i opowiadały o czymś dla mnie przynajmniej odkrywczym (jak „Śmieciowa przestrzeń” Filipa Springera) lub też miały w sobie coś innego, jak opis fragmentu Albanii czy Nepalu.

Polecam, zwłaszcza, że teksty były lekkie i niedługie, ale jak najbardziej można z nich "coś" wynieść.

„Każdemu jego śmietnik” to zbiór reportaży i szkiców o ludziach i o śmieciach.

Jestem bardzo miło zaskoczony - większość utworów zawartych w zbiorze całkiem mi się podobała. Szczególnie otwierające książkę „Nie mogłem zabrać wszystkich” Krzysztofa Środy, „Buszujący w skarbach” Nataszy Geoerke, „Ziemia śmiecia” Małgorzaty Rejmer, „Carito” Andy Rotenberg…

Jak widzicie, jest...

Spodziewałem się czegoś innego... Jakiejś analizy tego, co wyrzucamy, jak wyrzucamy, czy robimy to mądrze, czy głupio, co można poprawić w zakresie działania gospodarstwa domowego, a co w skali kraju. W każdym razie jakiejś konkretnej wiedzy opakowanej w piękne słówka. A dostałem - nomen omen - piękne słówka. Eseje i felietony, które łączy temat śmieci, bardzo szeroko interpretowany. Bezpośrednio po lekturze miałem całkiem niezłe wrażenia, ale miesiąc po przeczytaniu książki trudno mi nawet przywołać wszystkie jej elementy, za kilkoma wyjątkami. Po prostu treść wypadła mi z głowy, co się mi rzadko zdarza. Typowy problem książek średnich, za dobrych, aby wypominać ich wady, ale też nie na tyle wybitnych, aby zapadały w pamięci. Czyżby do przeczytania i zapomnienia?

Spodziewałem się czegoś innego... Jakiejś analizy tego, co wyrzucamy, jak wyrzucamy, czy robimy to mądrze, czy głupio, co można poprawić w zakresie działania gospodarstwa domowego, a co w skali kraju. W każdym razie jakiejś konkretnej wiedzy opakowanej w piękne słówka. A dostałem - nomen omen - piękne słówka. Eseje i felietony, które łączy temat śmieci, bardzo szeroko...

Zgadzam się z wieloma opublikowanymi tu opiniami: zbiorek jest bardzo nierówny. Bardzo podobały mi się teksty Rottenber, Środy, Chromątowskiej, Springera. Pozostałe, w różnym stopniu mniej lub wcale. Ciężko ocenić taką pozycję, więc daję równe 5 - pośrodku.

Zgadzam się z wieloma opublikowanymi tu opiniami: zbiorek jest bardzo nierówny. Bardzo podobały mi się teksty Rottenber, Środy, Chromątowskiej, Springera. Pozostałe, w różnym stopniu mniej lub wcale. Ciężko ocenić taką pozycję, więc daję równe 5 - pośrodku.

Im dalej tym coraz gorzej

Im dalej tym coraz gorzej

Bardzo nierówna książka. Podobały mi się poetyckie zaśpiewy Wiśniewskiej

Bardzo nierówna książka. Podobały mi się poetyckie zaśpiewy Wiśniewskiej

Męcząca książka o niczym, przynajmniej dla branżowca ze świata odpadów. Trzy teksty były przyjemne do czytania z ciekawymi informacjami, reszta to śmieciowy bałagan.

Męcząca książka o niczym, przynajmniej dla branżowca ze świata odpadów. Trzy teksty były przyjemne do czytania z ciekawymi informacjami, reszta to śmieciowy bałagan.

Książka jest bardzo nierówna. Według mnie warte uwagi są teksty Krzysztofa Środy, Małgorzaty Rejmer, Filipa Springera, Włodzimierza Pessela, Beaty Chomątowskiej, Marii Poprzeckiej i Andy Rottenberg. Pozostałe niewiele wnoszą lub wręcz ciężko przez nie przebrnąć.

Książka jest bardzo nierówna. Według mnie warte uwagi są teksty Krzysztofa Środy, Małgorzaty Rejmer, Filipa Springera, Włodzimierza Pessela, Beaty Chomątowskiej, Marii Poprzeckiej i Andy Rottenberg. Pozostałe niewiele wnoszą lub wręcz ciężko przez nie przebrnąć.

Tekst otwierający, czyli tekst Krzysztofa Środy to wisienka na torcie, który wyglądem obiecywał wiele. Wspaniale napisany, to jest petarda. Z polotem, na temat. Dla niego warto było. Podobał mi się również tekst Marii Poprzęckiej o osiedlowych śmietniskach. Te dwa teksty zapamiętam na dłużej, reszta niestety nie porwała mnie, nieraz walczyłam ze znużeniem lub irytacją.

Tekst otwierający, czyli tekst Krzysztofa Środy to wisienka na torcie, który wyglądem obiecywał wiele. Wspaniale napisany, to jest petarda. Z polotem, na temat. Dla niego warto było. Podobał mi się również tekst Marii Poprzęckiej o osiedlowych śmietniskach. Te dwa teksty zapamiętam na dłużej, reszta niestety nie porwała mnie, nieraz walczyłam ze znużeniem lub irytacją.