Nadzieja

Książka zawierająca opowiadania. Kilka z nich o pandemii. Pierwsze moje czytanie o pandemii. O aktualnej pandemii. Dziwnie było. Ale może być.
Polscy autorzy stworzyli przepiękne opowieści w różnych stylach. Generalnie prawie wszystkie kojarzyły mi się ciepło i przyjemnie. Zapewne dlatego, że przecież tytułem zbioru jest nadzieja. Zadanie wykonane. Tytuł adekwatny do zawartości.
Publikacja jest o tyle bardziej wartościowa, że możemy poznać twórczość, a przynajmniej zajawkę twórczości wielu polskich autorów, znakomitych polskich autorów. Różnorodność tych opowieści.
Przez jedno z opowiadań nie przebrnęłam, jego reklamy nie chcę robić. Reszta dla mnie ok, bardzo dobra.

Książka zawierająca opowiadania. Kilka z nich o pandemii. Pierwsze moje czytanie o pandemii. O aktualnej pandemii. Dziwnie było. Ale może być.
Polscy autorzy stworzyli przepiękne opowieści w różnych stylach. Generalnie prawie wszystkie kojarzyły mi się ciepło i przyjemnie. Zapewne dlatego, że przecież tytułem zbioru jest nadzieja. Zadanie wykonane. Tytuł adekwatny do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

nie myślałam o niej. jak o pustej przestrzeni. akceptując, nie zwracając uwagi. to ta naturalność, z którą wzrusza się ramionami i wraca w cynizm.

chodziłam z tą książką kilka miesięcy. najpierw dawała mi lekkość, którą doceniałam. bo w następnej sekundzie ukuła wspomnieniem, zapomnianym smutkiem.

póżniej wracałam bardzo wolno. przeczytałam o wulkanie. rozumiejąc powoli, czym jest. jest podskórnością. odpowiednią ręką na ciele tej samej temperatury.

wiem, że wrócę.

nie myślałam o niej. jak o pustej przestrzeni. akceptując, nie zwracając uwagi. to ta naturalność, z którą wzrusza się ramionami i wraca w cynizm.

chodziłam z tą książką kilka miesięcy. najpierw dawała mi lekkość, którą doceniałam. bo w następnej sekundzie ukuła wspomnieniem, zapomnianym smutkiem.

póżniej wracałam bardzo wolno. przeczytałam o wulkanie. rozumiejąc powoli,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mam zwyczaj nie kupować książek powstających w okolicznościach, kiedy jakieś wydawnictwo składa publikacje pod którą podpisuje się kilka poczytnych nazwisk. Dla mnie to niskich lotów komercja, jak kuszące nasze dzieci, poustawiane przy kasie marketu, stosy ciasteczek, batoników i miętusów.
Tym razem kupiłem, mój wewnętrzny opór złamał charytatywny charakter publikacji i pragnienie poznania nowych tekstów, kilku z listy autorów.

Zatem jaki jest ten zbiór? Nierówny, jednak w większości warty polecenia. Gdzie redaktorzy najpierw wyczerpali niemal do cna moją tolerancje na manipulacje, bo zdecydowali się, na desperacko-siermiężny „ruch marketingowy” otwierając zbiór, opowiadaniem Olgi Tokarczuk sprzed prawie dwudziestu lat. A na koniec doprowadzili do zachwytu i ukontentowania, kończąc tom opowiadaniem Mariusza Szczygła. Dziękuję.
Daje 6 gwiazdek, ale namawiam do przeczytania.

Mam zwyczaj nie kupować książek powstających w okolicznościach, kiedy jakieś wydawnictwo składa publikacje pod którą podpisuje się kilka poczytnych nazwisk. Dla mnie to niskich lotów komercja, jak kuszące nasze dzieci, poustawiane przy kasie marketu, stosy ciasteczek, batoników i miętusów.
Tym razem kupiłem, mój wewnętrzny opór złamał charytatywny charakter publikacji i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka z bardzo różnorodnymi, krótkimi tekstami cenionych polskich autorów. Jedne podobały mi się bardzo, inne wcale. Jak na książkę o takim tytule dużo tu pesymizmu, smutku i śmierci. Ktoś może po nią sięgnąć, kierując się tytułem, licząc na pocieszenie, a tylko bardziej się zdołuje.
Moje ulubione:
Hanna Krall "Po bajce"
Dominika Słowik "Drugie śniadanie"
Wojciech Chmielarz "Uciekinierzy"
Ignacy Karpowicz "Nina, Filip i śmierci"
Aleksandra Zielińska "Numer 261"

Książka z bardzo różnorodnymi, krótkimi tekstami cenionych polskich autorów. Jedne podobały mi się bardzo, inne wcale. Jak na książkę o takim tytule dużo tu pesymizmu, smutku i śmierci. Ktoś może po nią sięgnąć, kierując się tytułem, licząc na pocieszenie, a tylko bardziej się zdołuje.
Moje ulubione:
Hanna Krall "Po bajce"
Dominika Słowik "Drugie śniadanie"
Wojciech...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo nierówny poziom ma ta książka. Przy niektórych opowiadań walczyłam z sennością, od innych nie mogłam się oderwać. Trochę smutnym faktem dla mnie było, że niektórzy autorzy postanowili dać fragment swojej starszej pracy. Ja rozumiem, że to było non profit, ale skoro książka kosztowała 50 zł, to chciałabym czytać w niej prace napisane specjalnie na ten szczytny cel. W końcu wszyscy w tych trudnych czasach potrzebujemy czytać książki pisane ku pokrzepieniu serc.

Bardzo nierówny poziom ma ta książka. Przy niektórych opowiadań walczyłam z sennością, od innych nie mogłam się oderwać. Trochę smutnym faktem dla mnie było, że niektórzy autorzy postanowili dać fragment swojej starszej pracy. Ja rozumiem, że to było non profit, ale skoro książka kosztowała 50 zł, to chciałabym czytać w niej prace napisane specjalnie na ten szczytny cel. W...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zbiór rozmaitych stylów, form i treści. Bardziej lub mniej poruszających, ale wartych przeczytania. Najbardziej podoba mi się różnorodność tej książki.

Zbiór rozmaitych stylów, form i treści. Bardziej lub mniej poruszających, ale wartych przeczytania. Najbardziej podoba mi się różnorodność tej książki.

Pokaż mimo to

Poza słowem wstępnym cały zbiór rozpoczyna się od opowiadania Olgi Tokarczuk. Gdy rozmyślam nad odpowiednim przymiotnikiem dla określenia, jakie to opowiadanie jest, przychodzi mi do głowy chyba najprostszy – świetne. To opowiadanie jest świetne. Jego apokaliptyczny klimat wpasowujący się w całokształt roku 2020 roku to majstersztyk. Nieco dołujący i przerażający, ale majstersztyk. Sądzę, że historia nieco neurotycznego małżeństwa ukazuje wiele naszych bolączek i lęków, które dopadały nas szczególnie wiosną tego roku – niepokój, nerwy, przewrażliwienie, zniecierpliwienie, strach przed jutrem… Tu wszystko to jest. Na szczęście w rzeczywistości nie doświadczyliśmy takiego kataklizmu jak w Próbie generalnej, ale emocje targające nami są podobne do emocji bohaterów.
Później przemówienie Wiesława Myśliwskiego, którego poznałam przy ostatniej mojej lekturze Widnokręgu. Czytając, myślałam: „Boże, jaki to mądry człowiek!”. Dobrze posłuchać kogoś, kto dzięki swojemu życiowemu doświadczeniu i mądrości potrafi przekazać innym tyle treści.
Andrzej Stasiuk opowiedział piękną historię o oknie, w którym można wiele zobaczyć. Opowiedział o czasie, który mija nieubłaganie, o świecie, który trwa, a w nim trwamy my.
Z kolei opowiadanie Filipa Springera otuliła moje serce ciepłem, mimo powodzi zalewajacej ludzkie dorobki życia.
W tekście Małgorzaty Rejmer pełno było bólu, cierpienia i poczucia bezradności wobec sił niezależnych od nas. Ale z iskierką nadziei, której tak potrzebujemy.
Od Pawła Reszki otrzymujemy tekst bardzo na czasie - o koronaozdrowieńcach i ich wspólnych, jak i osobistych przeżyciach.
Bardzo poruszyło mnie opowiadanie Dominiki Słowik - o przemijaniu, kruchości i ulotności życia, o czym obecny dziwny czas nie daje nam zapomnieć.
"Tsunamika" Katarzyny Boni okazała się niezwykłą przypowieścią o przekuwaniu tragedii w nadzieję.
I na pewno szybko nie zapomnę tekstu Adama Wajraka "Śmierć w puszczy" - o sile natury, o wspaniałościach przyrody.
Oczywiście opowiadanie Grzegorza Bogdała i Mariusza Szczygła też trzymają wysoki poziom. Jedyny tekst, który mnie wymęczył i nie dał od siebie nic, to "Wprawki i rupiecie" Waldemara Bawołka.

Dla mnie, jako dla osoby, która przez lata głównie zaczytywała się klasyką literatury polskiej i światowej, ten zbiór jest niesamowicie wartościowy. Miałam okazję i przyjemność poznać twórczość współczesnych polskich autorów, za co jestem bardzo wdzięczna.

Poza słowem wstępnym cały zbiór rozpoczyna się od opowiadania Olgi Tokarczuk. Gdy rozmyślam nad odpowiednim przymiotnikiem dla określenia, jakie to opowiadanie jest, przychodzi mi do głowy chyba najprostszy – świetne. To opowiadanie jest świetne. Jego apokaliptyczny klimat wpasowujący się w całokształt roku 2020 roku to majstersztyk. Nieco dołujący i przerażający, ale...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dlaczego warto? Bo to potrójna przyjemność.
1. Charytatywna, więc można połechtać swoją próżność.
2. Trzyma poziom. W skali całości tylko dwie pozycje zakreśliłam na NIE, a większość na zdecydowane TAK.
3. Przy tak bogatym zbiorze gatunków i stylów może to być szansa na odkrycie.

Dlaczego warto? Bo to potrójna przyjemność.
1. Charytatywna, więc można połechtać swoją próżność.
2. Trzyma poziom. W skali całości tylko dwie pozycje zakreśliłam na NIE, a większość na zdecydowane TAK.
3. Przy tak bogatym zbiorze gatunków i stylów może to być szansa na odkrycie.

Pokaż mimo to

"Nadzieja" to zbiór nie tylko opowiadań, ale też esejów, reportaży i wierszy. Przyznaję, że nie przepadam za poezją i krótkimi formami literackimi. W zbiorze znalazłam kilka perełek, ale większość utworów rozczarowała mnie. O ile pomysł stworzenia zbioru na cele charytatywne uważam za genialny, to sama lektura nie była dla mnie porywająca. Co ciekawe, zdarzało się, że nawet gdy lubię dłuższe formy danego autora, jego opowiadanie nie przypadło mi do gustu – z czego wniosek, że to najwyraźniej ja nie odnajduję się w tym gatunku.

Zdziwiło mnie trochę, że pomimo tematu przewodniego, jakim jest nadzieja, z tekstów wyzierał często smutek, niepokój, deficyt nadziei właśnie. Nie żebym spodziewała się jakiegoś zalewu hurraoptymizmu (co zresztą byłoby pewnie i sztuczne, i na dłuższą metę nużące), ale jednak... zaskoczyło mnie to.

Autorzy, których teksty które zrobiły na mnie największe wrażenie, to (wymieniam autorów zamiast tytułów, bo tak wydaje mi się łatwiej): O.Tokarczuk, H.Krall, P.Reszka, K.Boni, M.Szczygieł, Ł.Orbitowski, S.Chutnik, M.Rejmer, F.Springer. Na osobną wzmiankę zasługuje Krzysztof Varga i jego "Eudajmonia" – boleśnie prawdziwe, dla mnie numer jeden tego zbioru.

Za pomysł: 10 gwiazdek, za zawartość: pełny rozrzut. Nie będę zatem wyciągać średniej, bo to byłoby absurdalne, po prostu zostawię bez oceny.

"Nadzieja" to zbiór nie tylko opowiadań, ale też esejów, reportaży i wierszy. Przyznaję, że nie przepadam za poezją i krótkimi formami literackimi. W zbiorze znalazłam kilka perełek, ale większość utworów rozczarowała mnie. O ile pomysł stworzenia zbioru na cele charytatywne uważam za genialny, to sama lektura nie była dla mnie porywająca. Co ciekawe, zdarzało się, że nawet...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Warto sięgnąć. Choćby tylko dlatego, że wspomoże ludzi starszych w tych dramatycznych czasach. Opowiadania i wiersze - jedne świetne, inne dobre, jeszcze kolejne takie sobie, każdy jednak znajdzie tu coś dla siebie. I faktycznie większość niesie nadzieję.

Warto sięgnąć. Choćby tylko dlatego, że wspomoże ludzi starszych w tych dramatycznych czasach. Opowiadania i wiersze - jedne świetne, inne dobre, jeszcze kolejne takie sobie, każdy jednak znajdzie tu coś dla siebie. I faktycznie większość niesie nadzieję.

Pokaż mimo to