Opowiadania dość nierówne, ale kilka z nich jest wystarczająco wartościowych, aby zainteresować się autorem. Przejrzałem twórczość poszczególnych pisarzy i niektórzy są na tyle interesujący, że zapewne krótkim opowiadaniem nie pozwolę im się ze mną pożegnać. Zbiór szczególnie dla tych, którzy powoli wchodzą w rolę ojca. Wtedy odbiór poszczególnych treści mnoży się razy dwa.

Opowiadania dość nierówne, ale kilka z nich jest wystarczająco wartościowych, aby zainteresować się autorem. Przejrzałem twórczość poszczególnych pisarzy i niektórzy są na tyle interesujący, że zapewne krótkim opowiadaniem nie pozwolę im się ze mną pożegnać. Zbiór szczególnie dla tych, którzy powoli wchodzą w rolę ojca. Wtedy odbiór poszczególnych treści mnoży się razy dwa.

Choć fanem szachów nie jestem i wydawało mi się, że "Tygrysa" Orbitowskiego już nic nie przebije to "Pat" Engelkinga zrobił: szach, a potem: mat. Polecam zwłaszcza te dwa opowiadania.

Osobiście (czysto subiektywnie) od najlepszego do najsłabszego opowiadania:
1) Engelking
2) Orbitowski
3) Szostak
4) Małecki
5) Cichy
6) Szczerek
7) Muszyński
8) Witkowski
9) Dukaj

Choć fanem szachów nie jestem i wydawało mi się, że "Tygrysa" Orbitowskiego już nic nie przebije to "Pat" Engelkinga zrobił: szach, a potem: mat. Polecam zwłaszcza te dwa opowiadania.

Osobiście (czysto subiektywnie) od najlepszego do najsłabszego opowiadania:
1) Engelking
2) Orbitowski
3) Szostak
4) Małecki
5) Cichy
6) Szczerek
7) Muszyński
8) Witkowski
9)...

Jedne opowiadania lepsze, szkoda, że szybko się kończą, a inne gorsze i mniej wciągające. Mimo wszystko jest to lekka pozycja, szczególnie dla ojca, bez cukierkowania i romantycznej otoczki.

Jedne opowiadania lepsze, szkoda, że szybko się kończą, a inne gorsze i mniej wciągające. Mimo wszystko jest to lekka pozycja, szczególnie dla ojca, bez cukierkowania i romantycznej otoczki.

Zwykle mam problem z tomami opowiadań. Już nawet nie wiem czy trudniej przejść czytelniczą ścieżką przez tom jednego autora czy wielu - zawartych w tomie pod "jednym hasłem". Zawsze, w tomie znajdzie się takie, które nuży lub po prostu się nie podoba, albo takie które jest najlepsze.
Za temat tomu dałabym śmiało 10 punktów.
Za bezkompromisowość i bezwzględność wszystkich autorów również.
Za prawdę - także 10 i za szczerość (nie za autobiograficzność, bo to jednak nie tędy droga).
Nie oceniam jednak poszczególnych opowiadań, żeby nie zrównać zafałszować. Bo wszyscy autorzy mnie czymś zaskoczyli, urzekli, pokonali. Tak jak ich bohaterów - coś ruszyło, a coś przygniotło - jak w życiu.

Zwykle mam problem z tomami opowiadań. Już nawet nie wiem czy trudniej przejść czytelniczą ścieżką przez tom jednego autora czy wielu - zawartych w tomie pod "jednym hasłem". Zawsze, w tomie znajdzie się takie, które nuży lub po prostu się nie podoba, albo takie które jest najlepsze.
Za temat tomu dałabym śmiało 10 punktów.
Za bezkompromisowość i bezwzględność...

Ciekawy zbiór, dobrze się czyta. Panowie są bezwzględni.

Ciekawy zbiór, dobrze się czyta. Panowie są bezwzględni.

Zaskakująco dobry zbiór. Nie ma ewidentnych słabizn, kilka opowiadań (Małecki, Szostak, Dukaj) rewelacyjnych.

Zaskakująco dobry zbiór. Nie ma ewidentnych słabizn, kilka opowiadań (Małecki, Szostak, Dukaj) rewelacyjnych.

Zbiór dziewięciu opowiadań, których osią jest relacja syn - ojciec. Jak w większości takich zbiorów będą teksty mniej lub bardziej absorbujące czytelniczą uwagę. Panowie Małecki i Orbitowski to już uznana klasa, która znajduje tutaj tylko potwierdzenie. Tekst Wita Szostaka natomiast kolejny raz utwierdza mnie w przekonaniu z jak niezwykle różnorodnym twórcą mamy do czynienia. Jego "List" to obok opowiadania "Pat" Wojciecha Engelkinga perełki tego wydawnictwa.

Zbiór dziewięciu opowiadań, których osią jest relacja syn - ojciec. Jak w większości takich zbiorów będą teksty mniej lub bardziej absorbujące czytelniczą uwagę. Panowie Małecki i Orbitowski to już uznana klasa, która znajduje tutaj tylko potwierdzenie. Tekst Wita Szostaka natomiast kolejny raz utwierdza mnie w przekonaniu z jak niezwykle różnorodnym twórcą mamy do...

Nie będę kłamać i mówić, że mi się podobało.
Opowiadania są bardzo nierówne, ale co tu dużo mówić, zwyczajnie są słabiutkie. Zdarzały się niektóre, które były ciekawe, inne co najwyżej znośne.
Emocje, relacje międzyludzkie, niech będzie, że zostały przedstawione poprawnie, jest też rzecz o odchodzeniu, to normalne. Może widzę to wszystko inaczej, bo to jednak panowie o panach? Może ojcostwo widzę inaczej, a może w ogóle rodzicielstwa nie widzę i mogę się tylko wypowiedzieć z perspektywy dosyć rozpieszczonej córki.
Większość była dla mnie po prostu nudna, ostatnie opowiadanie mnie zmiotło, wymęczyło. Wiele tutaj było treści niepotrzebnych - zbyt dużo szczegółów dotyczących gry w szachy, zbyt wiele opisów krajobrazowych Sanoka (autorowi się chyba coś pomyliło, kiedy pisał, że jest na dole po lewej stronie, po prawej jest!),takie rzeczy mnie totalnie nie interesują. Nawet potencjalnie dobre historie, jak ta o ojcu "podróżniku-biznesmenie", o postaci-podobnej-do-witkowskiego-która-nie-jest-witkowskim, o rowerze, o himalaiście się gdzieś zapodziały, schowały się przytłumione nieciekawą rzeczywistością tych innych. Jakiś taki szorstki ten styl całości, nie wiem, czy to wygładzał na końcu jakiś edytor, żeby elementy zbioru do siebie pasowały, ale w tym wszystkim zabrakło mi jakiejś takiej miłości, wyszło sztywno, szorstko i cierpko.

Nie będę kłamać i mówić, że mi się podobało.
Opowiadania są bardzo nierówne, ale co tu dużo mówić, zwyczajnie są słabiutkie. Zdarzały się niektóre, które były ciekawe, inne co najwyżej znośne.
Emocje, relacje międzyludzkie, niech będzie, że zostały przedstawione poprawnie, jest też rzecz o odchodzeniu, to normalne. Może widzę to wszystko inaczej, bo to jednak panowie o...

Zbiór opowiadań różnych autorów, w których motywem przewodnim jest postać ojca, relacja między ojcem a synem, często powrót do wspomnień, dzieciństwa i przeszłości.

Poruszyły mnie dwa z dziewięciu utworów: "List" Wita Szostaka oraz "Pat" Wojciecha Engelkinga.

Czytając, jako ostatni, tekst Jacka Dukaja, utwierdziłam się w przekonaniu, że trudno jest mi wczuć się w jego pisarskie klimaty...

Biorąc to wszystko pod uwagę, jest to troszkę za mało by zaznaczyć więcej niż pięć gwiazdek w mojej ocenie.
Choć, oczywiście zdaję sobie sprawę, że punktacja ma tutaj najmniejsze znaczenie.

Zbiór opowiadań różnych autorów, w których motywem przewodnim jest postać ojca, relacja między ojcem a synem, często powrót do wspomnień, dzieciństwa i przeszłości.

Poruszyły mnie dwa z dziewięciu utworów: "List" Wita Szostaka oraz "Pat" Wojciecha Engelkinga.

Czytając, jako ostatni, tekst Jacka Dukaja, utwierdziłam się w przekonaniu, że trudno jest mi wczuć się w jego...

Ocena tylko dwóch pierwszych opowiadań, bo dla nich faktycznie WARTO sięgnąć po tę lekturę.

Ocena tylko dwóch pierwszych opowiadań, bo dla nich faktycznie WARTO sięgnąć po tę lekturę.