Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To jedna z tych książek, które przez długi czas powracają do nas w tych samotnych momentach przed zapadnięciem w sen. Polecam.

To jedna z tych książek, które przez długi czas powracają do nas w tych samotnych momentach przed zapadnięciem w sen. Polecam.

Dziwaczna, inna, a przez to ciekawa opowieść o ludziach, o owadach i o śmieciach - z pozoru. Kryjąca wiele znaczeń i kulturowych odniesień oraz ciekawostek. Bardzo ciekawie skonstruowana. Pierwsza i na pewno nie ostatnia książka pani Şafak, jaką przeczytam. Polecam.

Dziwaczna, inna, a przez to ciekawa opowieść o ludziach, o owadach i o śmieciach - z pozoru. Kryjąca wiele znaczeń i kulturowych odniesień oraz ciekawostek. Bardzo ciekawie skonstruowana. Pierwsza i na pewno nie ostatnia książka pani Şafak, jaką przeczytam. Polecam.

Pierwsza powieść autorki, która wpadła mi w ręce i której lekturę odkladalam z niewiadomych powodów. Czy to poradnik jak kochać? Być może trochę. Czy to, jak sugeruje opinia czasopisma, którego nazwy nie przytoczę - poradnik jak nagle zmienić swoje życie, uciec od nudnej codzienności porzucajac wszystko, co znajome? Absolutnie nie. Jest to historia pewnego nauczyciela, który, pozostawił w mojej głowie wiele lekcji, do których z pewnością wrócę. Historia Elli niestety odrobinę za szybko się rozwija, za mało tu treści jak dla mnie. Kolejna powieść pani Şafak, którą z przyjemnością się czytało. Zwłaszcza spotkanie Elli i Aziza było opisane wspaniale. Polecam.

Pierwsza powieść autorki, która wpadła mi w ręce i której lekturę odkladalam z niewiadomych powodów. Czy to poradnik jak kochać? Być może trochę. Czy to, jak sugeruje opinia czasopisma, którego nazwy nie przytoczę - poradnik jak nagle zmienić swoje życie, uciec od nudnej codzienności porzucajac wszystko, co znajome? Absolutnie nie. Jest to historia pewnego nauczyciela,...

Podobała mi się zwłaszcza strona psychologiczna. Ironia w opisach uczuć głównego bohatera skłania do uśmiechu czy dwóch. Zakończenie... zastanawia choć cieszy tych, którzy byli przekonani o nikczemności Racheli.
Nie polecam tym, których nużą długie wywody dotyczące uczuć bohaterów.

Podobała mi się zwłaszcza strona psychologiczna. Ironia w opisach uczuć głównego bohatera skłania do uśmiechu czy dwóch. Zakończenie... zastanawia choć cieszy tych, którzy byli przekonani o nikczemności Racheli.
Nie polecam tym, których nużą długie wywody dotyczące uczuć bohaterów.

Powiem tylko tyle: po przeczytaniu 'Lolity' mam zamiar sięgnąć po wszystkie dzieła tego autora, jakie uda mi się zdobyć. Powiedzieć o Nabokovie: mistrz słowa - to niedopowiedzenie. Polecam.

Powiem tylko tyle: po przeczytaniu 'Lolity' mam zamiar sięgnąć po wszystkie dzieła tego autora, jakie uda mi się zdobyć. Powiedzieć o Nabokovie: mistrz słowa - to niedopowiedzenie. Polecam.

Jedna z moich ulubionych lektur szkolnych.

Jedna z moich ulubionych lektur szkolnych.