Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jakże niepozorna to książka – pomyślałem sobie biorąc do ręki egzemplarz powieści Deborah Levy „Płynąc do domu”. Tymczasem okazało się, że to wielce satysfakcjonująca powieść jest. Otóż punktem wyjścia jest układ, jakich kilka przerabialiśmy już w sztuce, czyli dwie pary, młoda kobieta i dorastająca córka. Wokół luksusowa willa i basen, w którym bohaterowie znajdują topielicę – Kitty Finch. Po takim początku dalej musi być tylko lepiej. I jest. Bo oto, na szczęście, Panna Finch się nie topi, a autorce daje to możliwość poprowadzenia swojej historii w sposób iście kunsztowny i daleki od banału. Otrzymujemy raczej strzępki informacji o przeszłości bohaterów, a sama historia stopniowo i miarowo zaczyna się zazębiać. Dociekanie motywów, ukrytych intencji stanowi doskonałą pożywkę dla wszystkich książkożerców. Autorka pisze znakomicie. Nie bije po głowie czytelnika nadmiarem szczegółów czy wątków, ale szanując jego inteligencję, raczej kieruje się dyskretnymi sugestiami. Przecenić tego nie sposób. A dodatkowo jak to jest napisane: „Do uszu Madeleine dotarł jej własny błagalny głosik, było już jednak za późno, żeby zmienić jego ton. Gdyby mogła powiedzieć to raz jeszcze, jej zdanie byłoby lekkie, beztroskie, pełne rozbawienia tym, że jeszcze nie kopnęła w kalendarz”. Deborah Levy zostawia miejsce na wyobraźnie poprzez leniwe, ale treściwe, tempo narracji. Osobnego podkreślenia wymagają jeszcze świetnie nakreślone postacie, które w finale zostaną połączone nitką narracji. Bardzo dobra powieść. Inne: http://www.nowamuzyka.pl/author/jaroslawszczesny/