IRIS MURDOCH (1919-1999) Jej matka była Irlandką, a ojciec Anglikiem. Iris urodziła się w Dublinie. Studiowała historię klasyczną i filozofię. W czasie wojny była aktywną komunistką, jednak rozczarowana opuściła szeregi towarzyszy. Po wojnie zajęła się filozofią. Studiowała pod kierunkiem Wittgensteina. Od 1948 roku wykładała na Oxfordzie. Pisanie na dobre zaczęła na początku lat 50. Napisała 26 powieści i jeśli pytano ją o to kiedy wyda kolejną powieść, zwykła odpowiadać, że za pół godziny. Ostatnią powieść napisała w wieku 76 lat. Jej dzieła wystawiano w teatrach. Jednak Iris Murdoch pisała nie tylko powieści. Ma na koncie wiele prac filozoficznych, prac dotyczących teorii powieści, libretta oper, poezję. Iris Murdoch mawiała, że głównym celem jej twórczości jest ukazanie osobliwości ludzkiego istnienia. Była kobietą zakochaną w języku. W 1987 roku jej liberalnych przyjaciół zelektryzowała informacja, że Iris otrzymała zaszczytny tytuł Damy Imperium Brytyjskiego". Jeśli chodzi o nagrody nie zdobyła ich wiele. Jej "The Sacred and Profane Love Machine" uhonorowano nagrodą Whitbread Prize, a "The Sea, the Sea" Booker Prize. Ulubieni literaci Iris to Szekspir, James Tołstoj, Eliot, Dickens, Dostojewski, Kafka, Proust. Ulubione książki - "Władca pierścieni" i "Alicja w krainie czarów". Podczas wystąpienia telewizyjnego w połowie lat 90. Iris zapomniała po co tam przyszła. Diagnoza była okrutna. Wykryto u niej chorobą Alzheimera. Chorobę, która objawia się objawia się otępieniem. Iris przestała interesować się otoczeniem, traciła pamięć, poczucie czasu i miejsca. Mówiła o sobie "czuję jakbym odpływała w ciemność". Iris Murdoch zmarła 8 lutego 1999 roku w Oxfordzie. W sierpniu 1999 roku prof. Bayley ogłosił, że rozmawiał z żoną przed jej śmiercią i zgodnie z jej wolą jej mózg przeznaczony będzie na badania nad Alzheimerem.http://
"Wiele twarzy miłości" , taki podtytuł dodałabym do dość zagadkowego tytułu powieści wybitnej brytyjskiej pisarki drugiej połowy XX wieku, Iris Murdoch.
Szósta ksiązka Iris, wydana w 1962, to filozoficzne spojrzenie na dziewięcioro bohaterów, w wieku od kilkunastu do ponad 60 latków, którzy przezywaja rozterki miłosne.
Mamy tu więc obraz odczuwania miłosnych tragedii , wzlotów i upadków w odniesieniu do osób w róznym wieku. Także , po dokładnej analizie autorki, poznajemy jakże złozone charaktery tych osób, ich poglady życiowe i różnorodne problemy.
Ten obszar pisarstwa Murdoch porównywany jest z twórczościa francuskich egzystencjanalistów, takich jak Jean-Paul Sartre, stanowiąc przyczynek do analizy francusko-angielskich powiązań literackich.
Murdoch w intrygujący sposób analizuje na przykładzie kilku par , a w szczególności małżonków Anny i Randalla, więzi i miłość małżenską..
Niektórzy krytycy literaccy uznali ten okres twórczości Iris za fazę romantyzmu, gdyż autorka opisuje głównie szaleństwa, kaprysy, nieprzewidywalność i zagadkowość miłości bohaterów książek, stworzonych w tym czasie.
Polecać fanom Iris Murdoch nie muszę, ale zachęcam wszystkich miłosników prozy angielskiej ( a zwłaszca XIX i XX wieku),do przeczytania tej pieknej i pełnej intryg, powieści miłosnej.
PS. Czy ktos oglądał serial z lat 70tych BBC2 , nakręcony na podstawie tej powieści?
Świetna powieść Iris Murdoch, trzecia jej pozycja przeczytana z wielka przyjemnością, na którą składa się nietuzinkowa analiza psychologiczna bohaterów, wartka i pełna zawiłych kontekstów literackich akcja.
Polecam dociekliwym czytelnikom , których nie nudzi wnikliwa prezentacja osobowości głównych postaci powieści oraz intrygujących związków pomiędzy nimi.