Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie mogę tego ocenić. Czasem było wspaniale, czasem się zmuszałam, ale powiem jedno: warto było.

Nie mogę tego ocenić. Czasem było wspaniale, czasem się zmuszałam, ale powiem jedno: warto było.

10 lat minęło, od kiedy przeczytałam tę książkę po raz pierwszy. po raz drugi - wysłuchałam. zupełnie spontanicznie trafiłam na audiobook i postanowiłam wrócić do tej historii. zaręczam, że to wspaniała rzecz. wybitna zabawa okraszona łzami. strzeżcie się, pozostałe tomy! idę się w was na nowo zakochiwać!

10 lat minęło, od kiedy przeczytałam tę książkę po raz pierwszy. po raz drugi - wysłuchałam. zupełnie spontanicznie trafiłam na audiobook i postanowiłam wrócić do tej historii. zaręczam, że to wspaniała rzecz. wybitna zabawa okraszona łzami. strzeżcie się, pozostałe tomy! idę się w was na nowo zakochiwać!

(pierwszy raz: 24 ll 2013, drugi: 18 lV 2020, trzeci:

(pierwszy raz: 24 ll 2013, drugi: 18 lV 2020, trzeci:

Pierwszy raz : 20 II 2013, drugi raz: 22 III 2020, trzeci raz:

Pierwszy raz : 20 II 2013, drugi raz: 22 III 2020, trzeci raz:

To nie jest recenzja, a tylko moje skromne przemyślenia. Otóż uważam, że w tej części Rowling najlepiej ukazała, na co ją stać. Mamy tu prawdziwe bogactwo... wszystkiego! Bogactwo charakterów - to przede wszystkim. Mamy kawalarzy Freda i George'a; złośliwego Snape'a, który jest naprawdę złożoną postacią; negującego wszystko, co dobre, Malfoya; naiwnego i przepełnionego miłością (ku ludziom i ku stworzeniom wszelakim) Hagrida; mądrego i dobrotliwego Dumbledore'a; stanowczą, ale wrażliwą McGonagall i uprzedzonych do magii Dursleyów. Haryy Potter i jego przyjaciele wydają mi się mniej dopracowani niż wyżej wymienione postaci. Jestem pełna podziwu dla Rowling, że potrafiła tak starannie i rzetelnie przedstawić różnorakie typy. Brawo!
Dalej mamy bogactwo wydarzeń, które ściśle łączy się z obfitością emocji czytelnika. Kiedy Fred i George pojawiają się na kartach powieści, śmiałam się. Nie zaśmiewałam, ale śmiałam, bo Rowling posługuje się raczej inteligentnym dowcipem. Złościłam się razem z bohaterami i płakałam, przez co miałam duże trudności z przeczytaniem ostatnich stu stron.
Książka poruszyła mnie bardzo, bardzo, ale wszystkim mówię, że jej nie lubię. A to dlatego, że lubiłam Syriusza. Jak dotąd najbardziej podobała mi się trzecia część cyklu, a ta jest zaraz po niej.
(1. 18.02.13, 2. 23.12.19,

To nie jest recenzja, a tylko moje skromne przemyślenia. Otóż uważam, że w tej części Rowling najlepiej ukazała, na co ją stać. Mamy tu prawdziwe bogactwo... wszystkiego! Bogactwo charakterów - to przede wszystkim. Mamy kawalarzy Freda i George'a; złośliwego Snape'a, który jest naprawdę złożoną postacią; negującego wszystko, co dobre, Malfoya; naiwnego i przepełnionego...

(pierwszy raz: 15 II 2013, drugi raz: 30 XI 2019,

(pierwszy raz: 15 II 2013, drugi raz: 30 XI 2019,

"Najbardziej magiczna książka ze wszystkich części cyklu, z którymi dotychczas się zapoznałam. Magiczna - po ludzku" - napisałam prawie 7 lat temu. Skończyłam liceum i studia, tysiąc razy zmieniałam światopogląd i zdanie o ludziach, ale ta jedna rzecz się nie zmieniła - znowu spłakałam się na zakończeniu.
(Pierwszy raz: 12 II 2013, drugi raz: 17 XI 2019,

"Najbardziej magiczna książka ze wszystkich części cyklu, z którymi dotychczas się zapoznałam. Magiczna - po ludzku" - napisałam prawie 7 lat temu. Skończyłam liceum i studia, tysiąc razy zmieniałam światopogląd i zdanie o ludziach, ale ta jedna rzecz się nie zmieniła - znowu spłakałam się na zakończeniu.
(Pierwszy raz: 12 II 2013, drugi raz: 17 XI 2019,

(pierwszy raz: 10 II 2013, drugi raz: 29 VII 2015, trzeci raz: 6 XI 2019, czwarty raz: )

(pierwszy raz: 10 II 2013, drugi raz: 29 VII 2015, trzeci raz: 6 XI 2019, czwarty raz: )

I jeszcze raz, i jeszcze, i jeszcze. Bo kocham.
(pierwszy raz: 8 II 2013, drugi raz: 28 VII 2015, trzeci raz: 2 XI 2019, czwarty raz: )

I jeszcze raz, i jeszcze, i jeszcze. Bo kocham.
(pierwszy raz: 8 II 2013, drugi raz: 28 VII 2015, trzeci raz: 2 XI 2019, czwarty raz: )

Rzeczywiście mało Anny w "Annie...". Jestem bardzo liberalna w kwestii tytułów, ale końcówka wydatnie pokazała, że ten nie jest najtrafniejszy. Tak czy inaczej wrażliwość i znajomość ludzkich charakterów Tołstoj opanował perfekcyjnie. Będę się utwierdzać w tym przekonaniu, czytając pozostałe książki. "Anna Karenina" to pierwsza stacja na trasie jego powieści, nie ostatnia.

Rzeczywiście mało Anny w "Annie...". Jestem bardzo liberalna w kwestii tytułów, ale końcówka wydatnie pokazała, że ten nie jest najtrafniejszy. Tak czy inaczej wrażliwość i znajomość ludzkich charakterów Tołstoj opanował perfekcyjnie. Będę się utwierdzać w tym przekonaniu, czytając pozostałe książki. "Anna Karenina" to pierwsza stacja na trasie jego powieści, nie...

Już nie Wokulski (choć dalej mocno go kocham), ale Rett Butler jest ideałem mężczyzny. I nie Łęcka, a Scarlett to największa suka w literaturze.
(Pierwszy raz: 10.10.2015, drugi raz: 12.05.2019).

Już nie Wokulski (choć dalej mocno go kocham), ale Rett Butler jest ideałem mężczyzny. I nie Łęcka, a Scarlett to największa suka w literaturze.
(Pierwszy raz: 10.10.2015, drugi raz: 12.05.2019).