Opowieść podręcznej

Książka trudna i niestety ale nie napisana porywającym jezykiem. minęło kilka miesięcy od kiedy sięgnłąm po tą książkę do momentu, kiedy ją ukończyłam, Przyznam, że serial jest o wiele ciekawszy, mimo, że czernoskóre i homoseksualne postacie nie do końca mi odpowiadają. MOże to wina tego, że polskie społeczeństwo, w którym przyszło mi żyć nie jest jawnie wspierające dla odmienności.z a taki jest waśnue świad narracji prowadonej przez Atwood

Książka trudna i niestety ale nie napisana porywającym jezykiem. minęło kilka miesięcy od kiedy sięgnłąm po tą książkę do momentu, kiedy ją ukończyłam, Przyznam, że serial jest o wiele ciekawszy, mimo, że czernoskóre i homoseksualne postacie nie do końca mi odpowiadają. MOże to wina tego, że polskie społeczeństwo, w którym przyszło mi żyć nie jest jawnie wspierające dla...

pomysł na świat przedstawiony, poruszana problematyka - zdecydowanie na plus; sposób prowadzenia narracji niestety mnie nie wciągnął, momentami ciężko czytało mi się tę historię

pomysł na świat przedstawiony, poruszana problematyka - zdecydowanie na plus; sposób prowadzenia narracji niestety mnie nie wciągnął, momentami ciężko czytało mi się tę historię

Najpierw obejrzałam serial, a potem sięgnęłam po książkę i mimo to mnie pozytywnie zaskoczyła. Pozycja obowiązkowa.

Najpierw obejrzałam serial, a potem sięgnęłam po książkę i mimo to mnie pozytywnie zaskoczyła. Pozycja obowiązkowa.

Bełkot.

Bełkot.

"Opowieść Podręcznej" to specyficzny twór. Atwood stworzyła nowy, dystopijny realizm bez ram czasowych i gęstych opisów, a jednocześnie tak autentyczny w swoim absurdzie, że nie sposób nie zatracić się w tej historii.

Autorka posłużyła się w niej nowomową. "Niekobiety", "porodomobil" czy "Gospożony" to tylko kilka przykładów języka Gileadu.

Był to jeden z najciekawszych klasyków, jakie czytałam. Ciężar lektury wprawił mnie w drżenie, nie zaś w wyczerpanie. Podskórnie. Fascynująco. Podle.
Choć sama fabuła może nie wydawać się zbyt porywająca, tak sposób jej przedstawienia - bardzo dobry.

Warto jednak zaznaczyć, że "Opowieść Podręcznej" nie należy do łatwych, ani do rozrywkowych lektur. I nie mam tu na myśli jej tematyki, lecz jej istotę - słowo. Bo to właśnie ono stanowi całą trudność, ale i klucz do zrozumienia tej powieści... a może raczej "przepowiedni" (?)

Bezimienna bohaterka opisuje rzeczywistość posługując się grą słowną na zasadzie skojarzeń. Myślotok jest głównym językiem tytułowej Podręcznej, dlatego łatwo jest zgubić się w jej snach, wspomnieniach czy refleksach. Nie odebrało mi to jednak przyjemności "wgryzania się" w tę opowieść (wręcz przeciwnie!). A im głębiej w niej siedziałam, tym bardziej nią żyłam i ją odczuwałam...

Niekonwencjonalne zakończenie dopina całość historii, zadziwiając swoją formą i przejrzystością.

Była to naprawdę potężna forma sztuki literackiej.

"Opowieść Podręcznej" to specyficzny twór. Atwood stworzyła nowy, dystopijny realizm bez ram czasowych i gęstych opisów, a jednocześnie tak autentyczny w swoim absurdzie, że nie sposób nie zatracić się w tej historii.

Autorka posłużyła się w niej nowomową. "Niekobiety", "porodomobil" czy "Gospożony" to tylko kilka przykładów języka Gileadu.

Był to jeden z najciekawszych...

Nie jest to lekka lektura, którą można "łyknąć" pod ciepłym kocykiem, z wypiekami na twarzy (chyba, że wykwitną one na tle nerwowym, wówczas jest to jak najbardziej uzasadnione). Być może ta ciężkość spowodowała (jak na ironię), iż nieszczególnie poczułam się związana z całością - stąd taka, a nie inna liczba gwiazdek.
Niemniej, "Opowieść" to pozycja, z którą każdy, będący na pewnym czytelniczym etapie, powinien się zapoznać.

Nie jest to lekka lektura, którą można "łyknąć" pod ciepłym kocykiem, z wypiekami na twarzy (chyba, że wykwitną one na tle nerwowym, wówczas jest to jak najbardziej uzasadnione). Być może ta ciężkość spowodowała (jak na ironię), iż nieszczególnie poczułam się związana z całością - stąd taka, a nie inna liczba gwiazdek.
Niemniej, "Opowieść" to pozycja, z którą każdy, będący...

Bardzo dużo złego słyszałam o tej książkce więc długo czekała na swoją kolej. Niesłusznie. Pomysł na fabułę nie jest porywający, ale juz sposób przedstawienia bardzo dobry.
No i należy wziąć pod uwagę jak dawno temu powstała ta ksiązka.
Nie przychylam się do zdania krytykujących. Moim zdaniem warto.

Bardzo dużo złego słyszałam o tej książkce więc długo czekała na swoją kolej. Niesłusznie. Pomysł na fabułę nie jest porywający, ale juz sposób przedstawienia bardzo dobry.
No i należy wziąć pod uwagę jak dawno temu powstała ta ksiązka.
Nie przychylam się do zdania krytykujących. Moim zdaniem warto.

"Opowieść podręcznej" Margaret Atwood
Czytając tę książkę wyszłam poza swoją czytelniczą strefę komfortu.
Opowiado o tym: co by było, gdyby...
Działa tu niczym nie ograniczona wyobraźnia twórcy.
Nie podobała mi się ta powieść.

"Opowieść podręcznej" Margaret Atwood
Czytając tę książkę wyszłam poza swoją czytelniczą strefę komfortu.
Opowiado o tym: co by było, gdyby...
Działa tu niczym nie ograniczona wyobraźnia twórcy.
Nie podobała mi się ta powieść.

Sam pomysł na książkę uważam za jak najbardziej ciekawy. Jednak końcowy efekt, rozczarował.
Bardzo ciężko czytało mi się tą powieść. Nudziła mnie i nie wciągnęła. Nie wiem czym to jest spowodowane, ale niestety tak właśnie było.
Książka z dużym potencjałem, jednak moim zdaniem dość przeciętna i do zapomnienia. Niestety. Liczyłam na coś znacznie więcej.

Sam pomysł na książkę uważam za jak najbardziej ciekawy. Jednak końcowy efekt, rozczarował.
Bardzo ciężko czytało mi się tą powieść. Nudziła mnie i nie wciągnęła. Nie wiem czym to jest spowodowane, ale niestety tak właśnie było.
Książka z dużym potencjałem, jednak moim zdaniem dość przeciętna i do zapomnienia. Niestety. Liczyłam na coś znacznie więcej.

Książka w porównaniu do serialu jest tragiczna. Nudna, bardzo dziwnie napisana, ogólnie gdyby nie to, że kończę książki na siłę to po kilkudziesięciu stronach nie czytałabym jej dalej, słaba.

Książka w porównaniu do serialu jest tragiczna. Nudna, bardzo dziwnie napisana, ogólnie gdyby nie to, że kończę książki na siłę to po kilkudziesięciu stronach nie czytałabym jej dalej, słaba.