Z natury jestem chyba masochistką, bo jak inaczej wyjaśnić to, że doczytałam do końca czwartego tomu o Harrym Potterze i nadal nie poddałam się w brnięciu do ukończenia serii? Po przeczytaniu Więźnia Azkabanu zapaliła mi się żółta lampka, że raczej nie powinnam liczyć na to, że będzie lepiej. Raczej powinnam była wyczekiwać jakiejś formy stagnacji i prób dryfowania z prądem, byleby dokończyć to, co zaczęłam i... Dokończę ten cykl w tym roku!

Czara Ognia mnie niestety rozczarowała. Nie samym piórem autorki, bo to, o bogowie, jakimś cudem z tomu na tom robi się lepsze. Mniej toporne, infantylne i bezpłciowe, ale mimo wszystko daleko jej książkom do rangi cudu, jakim jest dla milionów ludzi (niezależnie od wieku) na świecie, co nadal mnie dziwi i zaskakuje, ale przecież o gustach się nie dyskutuje, prawda?

Oczywiście niezmiennie moim motorem napędowym, by zgłębiać treści książek J.K. Rowling, jest fakt wyjaśniania – sobie – luk w filmach, które to filmy mogę oglądać non stop. I pod tym względem jest to dla mnie satysfakcjonujące. Jednak jeśli chodzi o przyjemność czytania samą w sobie... No tutaj bym polemizowała. Kolejny raz autorka z uporem maniaka rozwlekała fabułę, jakby ilość stron stanowić miała o tym, czy to będzie dobre, czy nie. Ta ilość wątków dodatkowych (stworzenia hodowane przez Hagrida, czy postać Mrużki),które tak naprawdę nic nie wnoszą do historii i przygód Pottera, męczy, nudzi i sprawia, że po prostu odechciewa się iść w to dalej.

W tej części ogromnie denerwowała mnie Hermiona. O ile w filmach z każdą kolejną częścią dorośleje i płynnie przemienia się w młodą kobietę, o tyle w książce, a szczególnie w tym tomie działała mi na nerwy swoim głupim uporem i brakiem logicznego myślenia. Pozostali? No cóż, szału nie robili, ale nie byli tak denerwujący, jak ich koleżanka. Chociaż nie! Skrzatka Mrużka... w duecie z młodą czarownicą – nie do przebrnięcia.

Na ten moment mam blokadę przed sięgnięciem po Zakon Feniksa, ale z całą pewnością w końcu się przemogę, bo chyba potem już powinno być z górki, prawda? Zważywszy, że piąta część jest najobszerniejsza z całej serii... Każda następna szczuplejsza, więc pewnie szybciej dotrwam do końca. Ale kto wie... może jednak któraś z tych trzech, które się ostały, okaże się warta każdej spędzonej z nią godziny?

Z natury jestem chyba masochistką, bo jak inaczej wyjaśnić to, że doczytałam do końca czwartego tomu o Harrym Potterze i nadal nie poddałam się w brnięciu do ukończenia serii? Po przeczytaniu Więźnia Azkabanu zapaliła mi się żółta lampka, że raczej nie powinnam liczyć na to, że będzie lepiej. Raczej powinnam była wyczekiwać jakiejś formy stagnacji i prób dryfowania z...

Moim zdaniem najlepsza część "Harry'ego...". Nie przeczytałam jeszcze wszystkich, ale nie sądzę żeby mi się to zmieniło.

Nadal uważam, że jest to chyba najlepsza część całej serii. Dzieje się w niej naprawdę dużo ważnych wydarzeń, które mają niezwykły wpływ na to, co będzie dalej.
Przez to, że dawno tej książki nie czytałam, zapomniałam zupełnie o tym jak Hermiona stworzyła WESZ, że niektórzy bohaterowie z filmu, w książce mają jednak jakąś osobowość (jak np. Krum). Do tego wszystkiego dochodzi zakończenie, które jest chyba najlepszym ze wszystkich w całej serii. I nawet pomimo tego, że jest to książka, która otwiera puszkę pandory, to jest naprawdę cudowna. No i na dodatek dzięki tym tragicznym wydarzeniom staje się bardziej realna, niż pierwsze trzy części.

Moim zdaniem najlepsza część "Harry'ego...". Nie przeczytałam jeszcze wszystkich, ale nie sądzę żeby mi się to zmieniło.

Nadal uważam, że jest to chyba najlepsza część całej serii. Dzieje się w niej naprawdę dużo ważnych wydarzeń, które mają niezwykły wpływ na to, co będzie dalej.
Przez to, że dawno tej książki nie czytałam, zapomniałam zupełnie o tym jak Hermiona...

Najlepsza część jak dla mnie

Najlepsza część jak dla mnie

Nie zliczę który raz już czytam tę serię. Miałam to szczęście, że jestem pokoleniem, które z Harrym dorastało i które pamięta te kolejki o północy pod księgarniami, kiedy miała się pojawić kolejna część. Czara Ognia to wg mnie pierwszy naprawdę mroczny tom i choć gruby, to od początku wciąga. Plusem jest to, że żadnego tematu autorka nie rozwleka, a akcja toczy się szybko i sprawnie. Minusem jest momentami irytujące zachowanie Rona. W kolejności od najbardziej ulubionej, ta część zajmuje u mnie trzecie miejsce.

Nie zliczę który raz już czytam tę serię. Miałam to szczęście, że jestem pokoleniem, które z Harrym dorastało i które pamięta te kolejki o północy pod księgarniami, kiedy miała się pojawić kolejna część. Czara Ognia to wg mnie pierwszy naprawdę mroczny tom i choć gruby, to od początku wciąga. Plusem jest to, że żadnego tematu autorka nie rozwleka, a akcja toczy się szybko i...

Z każdym kolejnym tomem, ta seria robi się coraz lepsza. Nie tylko pod względem fabularnym, bo również styl pisania J.K. Rowling powoli dojrzewa. W czwartej części kończy się słodki i niewinny czas dzieciństwa głównych bohaterów, a ich przygody stają się już naprawdę niebezpieczne i coraz bardziej skomplikowane. Oprócz tego możemy zaobserwować, że Harry mierzy się z urokami dorastania, takimi jak pierwsze zauroczenia czy wahania nastrojów.

Fabuła tego tomu wyróżnia się nieco spośród pozostałych części. Nadal są te wszystkie lekcje, magiczne przedmioty i zaklęcia, ale tym razem Harry musi zmierzyć się z czymś o wiele gorszym niż zazwyczaj. Przede wszystkim, chłopiec bierze udział w niebezpiecznym Turnieju Trójmagicznym i musi rozwiązywać różne zadania. Bywa niebezpiecznie, bywa radośnie, bywa nieswojo, bywa też źle.

Autorka w tej części ukazała kolejny rąbek czarodziejskiego świata. Poruszyła wątki innych magicznych szkół, sportu i lig krajowych w Quidditchu, zaprezentowała też świat mediów, nowe sposoby komunikacji, odrobinę funkcjonowania Ministerstwa Magii i wiele, wiele innych. A na deser zostawiła kwestie Voldemorta, Śmierciożerców, ich dawnych działań, szkód, obaw i sukcesów.

Koniec tej książki rozwala doszczętnie i wywołuje liczne emocje. Na ostatnich kilkudziesięciu stronach rozlewa się fala smutków, występują niesamowite zwroty akcji, następuje przełomowy moment. Polecam!

Z każdym kolejnym tomem, ta seria robi się coraz lepsza. Nie tylko pod względem fabularnym, bo również styl pisania J.K. Rowling powoli dojrzewa. W czwartej części kończy się słodki i niewinny czas dzieciństwa głównych bohaterów, a ich przygody stają się już naprawdę niebezpieczne i coraz bardziej skomplikowane. Oprócz tego możemy zaobserwować, że Harry mierzy się z urokami...

Niepotrzebne dłużyzny zwłaszcza w pierwszej połowie książki. Harry, Ron i Hermiona potrzebowali aż 200 stron, żeby wraz z końcem wakacji trafić do Hogwartu, trochę przesada.
No, ale poza tym super.

Niepotrzebne dłużyzny zwłaszcza w pierwszej połowie książki. Harry, Ron i Hermiona potrzebowali aż 200 stron, żeby wraz z końcem wakacji trafić do Hogwartu, trochę przesada.
No, ale poza tym super.

Jeżeli chodzi o książki, to chyba moja najlepsza przygoda podczas czytania. Poza tym, jest to kultowa opowieść, także wiele na jej temat nie trzeba mówić.

Jeżeli chodzi o książki, to chyba moja najlepsza przygoda podczas czytania. Poza tym, jest to kultowa opowieść, także wiele na jej temat nie trzeba mówić.

Pomimo że nie jestem docelowym odbiorcą książki, czytam równocześnie z córką, nadrabiając nieznajomość fabuły. Książkę czyta się bardzo szybko, a wydarzenia pochłaniają i wzbudzają ciekawość. To książka z typu " jeszcze tylko jeden rozdział", a czytelnik niepostrzeżenie, nie wiadomo kiedy przeczytał całą książkę. Popieram fascynacje światem Harrego Pottera, jednocześnie zaznaczając, że nie jest to "najlepsza książka every" jaką czytałam, przeznaczona dla młodego czytelnika. Stąd moje "tylko" 7 gwiazdek. Jak widać marketing robi swoje.

Pomimo że nie jestem docelowym odbiorcą książki, czytam równocześnie z córką, nadrabiając nieznajomość fabuły. Książkę czyta się bardzo szybko, a wydarzenia pochłaniają i wzbudzają ciekawość. To książka z typu " jeszcze tylko jeden rozdział", a czytelnik niepostrzeżenie, nie wiadomo kiedy przeczytał całą książkę. Popieram fascynacje światem Harrego Pottera, jednocześnie...

Bardzo dobra część. Dużo lektury. Chociaż nie rozumiem niektórych bohaterów

Bardzo dobra część. Dużo lektury. Chociaż nie rozumiem niektórych bohaterów

Zdecydowanie najlepsza część HP. Po przeczytaniu stwierdziłam, że ta część filmu jest beznadziejna. Ukryli bardzo dużo ważnych i istotnych rzeczy. Świetna, dużo się dzieje

Zdecydowanie najlepsza część HP. Po przeczytaniu stwierdziłam, że ta część filmu jest beznadziejna. Ukryli bardzo dużo ważnych i istotnych rzeczy. Świetna, dużo się dzieje