Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mimo, że "Cari mora" wypadła dla mnie słabo, mogę z czystym sumieniem stwierdzić, że "Milczenie owiec" Thomasa Harrisa jest moją ulubioną pozycją i za każdym razem się nią zachwycam, mimo że czytam ją po raz kolejny.

Nie będę tutaj pisać streszczenia o książce, którą kojarzą wszyscy miłośnicy książek lub osoby, które kochają mocne kino. "Milczenie owiec" jest wciągającą, magnetyczną i nietuzinkową opowieścią, a jego ekranizacja stanowi dobre odwzorowanie akcji dziejącej się w książce.

Hannibal Lecter czyni tą książkę perełką, gdyż jego nieodgadniony umysł i oryginalne poczucie humoru sprawia, że zawsze z wypiekami na twarzy czytam tą książkę do końca.
Fenomentalna opowieść grozy, którą ciężko powtórzyć i którą ciężko będzie przeżyć ponownie, bo Hannibal Lecter jest tylko jeden i tylko jeden seryjny morderca jest w stanie przeniknąć to samego dna serca tylu czytelników.

Mimo, że "Cari mora" wypadła dla mnie słabo, mogę z czystym sumieniem stwierdzić, że "Milczenie owiec" Thomasa Harrisa jest moją ulubioną pozycją i za każdym razem się nią zachwycam, mimo że czytam ją po raz kolejny.

Nie będę tutaj pisać streszczenia o książce, którą kojarzą wszyscy miłośnicy książek lub osoby, które kochają mocne kino. "Milczenie owiec" jest wciągającą,...

"...kim są dobrzy ludzie? To tacy, którym los poskąpił szansy skorzystania z dobrodziejstw bycia złymi".

Oj działo się, działo... W tej części było sporo złych ludzi w porównaniu do nikłej garstki tych, co chronią tych dobrych, a wiedźmina Geralta spotyka wiele złych spraw, z pewnością wyczerpując pulę niedobrych rzeczy na najbliższy czas.
O tym, że Geralt jest innym wiedźminem niż wszyscy, wiedzieli i słyszeli wszyscy dookoła. O tym, że wielu próbuje to wykorzystać, jest to kolejka długa i szeroka.
Podróż wiedźmina trwa... i kiedy myśli, że może odpocząć, pojmuje, że dopiero wpakował się w prawdziwe kłopoty. Kradzież wiedźmińskich miecz rozpoczyna lawinę niefortunnych zdarzeń, które prowadzą do fascynującego końca, zaczynając od pozwu sądowego, kontynuując na polowaniu na demony, na czarodziejów, ucieczką przed lisicą oraz kończąc na ochronie króla i licznych intrygach. To wszystko prowadzi do niepokojącego końca, albo tylko tak się nam wydaje?

Cóż...
Ta część była inna niż jej poprzedniczki. Była prosta, przystępna, ale interesująca i rozbudowana. Wiele ciekawych miejsc, postaci i historii można było usłyszeć i przeżyć w "Sezonie burz".
Jednak można powiedzieć też, że czegoś tutaj brakowało. Może tych górnolotnych, często epickich i przydługich dialogów albo ukochanych postaci tj. Ciri czy Yennefer? No nie wiem. Ale dało się odczuć, że ta część jest inna, a sam koniec tego tomu był iście niespotykany.

Historia była ciekawa, przyjemna, momentami wciągająca, urzekająca i zabawna. Czasem lekko powiało nudą, a czasem pędziła wartką akcją i tempem, zaskakując nas piętrzącą się ilością trupów na drodze wiedźmina.
To była bardzo dobra opowieść, krążąca wokół legend o Geralcie, która w mistrzowski sposób spoiła początek i koniec.

Ale my wszyscy wiemy, że to jeszcze nie koniec...

"...kim są dobrzy ludzie? To tacy, którym los poskąpił szansy skorzystania z dobrodziejstw bycia złymi".

Oj działo się, działo... W tej części było sporo złych ludzi w porównaniu do nikłej garstki tych, co chronią tych dobrych, a wiedźmina Geralta spotyka wiele złych spraw, z pewnością wyczerpując pulę niedobrych rzeczy na najbliższy czas.
O tym, że Geralt jest innym...

Drugi tom Północnej Drogi "Ja jestem Halderd" z pewnością należy do najbardziej ulubionej części z całego cyklu tych książek.

"Ja jestem Halderd" to całkowite przeciwieństwo życia "Saga Sigrun", którą poznajemy w pierwszym tomie oczami Sigrun, która jest przez wszystkich podziwiana, sprawia wrażenie kobiety mądrej i roztropną, spełniająca swój obowiązek jako żona dając mężowi wielu synów, a w tamtych czasach to był w pewien sposób siły i stabilności danego króla. Tymczasem po śmierci jej męża zarządza spuścizną męża żelazna ręką, bogacąc się w trudnych czasach.
W drugim tomie poznajemy, co tak naprawdę kryło się pod maską "idealna" żona, jak musiała wielokrotnie zaciskać zęby, płacąc wysoką cenę, gdzie nie miała wsparcia męża jak pierwsza bohaterka tej serii. Sigrun ma wszystko, a Halderd o wszystko walczy sama, przez co ukazuje fantastyczna siłę ducha, charakteru, przez co uwielbiam ją od samego początku. Halderd pochodzi z zubożałej rodziny, a pod skrzydłami stryja dorasta i rozwija się, aby wystawić ją jako żonę, dla jednego z dwóch Panów Północy Helgi i Regin, przy czym Helgi wygrywa prawo o jej rękę. Halderd nie miała dużego wyboru, zostawała w domu i czekała na męża, gdy ten wojował na wielkiej wojnie, gdzie musiała rodzić dzieci i być bierna, ale do czasu. Los dał Halderd jest wykazać.
Uczucie Halderd są inne niż Sigrun, gdyż tutaj nie miała wsparcia męża, tu była sama z niekochającym mężem. Po jego śmierci rządzi twardą ręką, poznając Einara i wtedy wszystko się zmienia.
Einara, który pojawia się i znika, oraz który jest bohaterem kolejnej części.

Oczami Halderd przesuwamy się w czasie wydarzeń, przez w każdym kolejnym tomie jesteśmy coraz dalej.
Książka jest genialna!
Całkowicie inna od poprzedniej!
Porywająca!
Wciągająca!
Tajemnicza!
Pełna emocji!
Po prostu tak!

Polecam!

Drugi tom Północnej Drogi "Ja jestem Halderd" z pewnością należy do najbardziej ulubionej części z całego cyklu tych książek.

"Ja jestem Halderd" to całkowite przeciwieństwo życia "Saga Sigrun", którą poznajemy w pierwszym tomie oczami Sigrun, która jest przez wszystkich podziwiana, sprawia wrażenie kobiety mądrej i roztropną, spełniająca swój obowiązek jako żona dając...

Z wielką chęcią sięgnęłam po raz kolejny po cykl "Wiedźmin Geralt z Rivii" i z pewnością po raz kolejny nie zawiodłam się na "Ostatnim życzeniu". Można powiedzieć, że po raz kolejny zostałam oczarowana.

Głównym bohaterem jest Geralt, który jest wiedźminem. Dla niego nie ma mniejszego zła, jest dobro albo zło. Stara się sumiennie kierować swoim kodeksem i stara się nie wtrącać w ludzkie sprawy, ale wiadomo los bywa okrutnie przewrotny. Z pewnością jego doświadczenie, umiejętności jak i ogólny schemat myślenia o całym świecie, jak i pojedynczych miejscach sprawia, że Geralt jest jednym z nielicznych ogniw łączącym, ludzi z magią oraz także z tym związanym wachlarzem magicznych, wymyślnych stworzeń, miejsc i wydarzeń.
Wszystkie losy, jakie spotykamy w pierwszym tomie, długo zapadają nam w pamięć. Gdyż historie o walecznej, wrogiej strzydze czy "okrutnym i zimnym" Nivellenie ukazują nam, że największym zagrożeniem są emocje targające ludźmi. Ale także ukazuje nam, że czasem zbyt ciężko przestrzegać narzuconych sobie reguł, a ludzie, czy magiczne istoty są nieprzewidywalne i są gotowe wykorzystać tego, który wyciągnie do nich pomocną dłoń. Z pewnością te losy, jak i wiele innych w książce długo zapada w pamięć, by po jakimś czasie ożyć na nowo i nas ponownie rozweselić.

Cóż...
Z pewnością się streszczę, bo gdybym miała rozbijać się na części, to zajęłoby to zbyt wiele kartek i przypuszczam, że nie miałoby to składu i ładu. Tak więc, zaczynając...

6 opowiadań z przeszłości, przeplatane z teraźniejszością opisują o problemach, jak i realiach, jakie rządzą się w tym świecie. Każda przygoda, bądź wyzwanie, jakie spotkało wiedźmina pokazuje nam ukazuje swoją cenę z efektywnymi krwawymi bądź magicznymi momentami, kryjąc w sobie niepowtarzalną prawdę, że nie uciekniesz przed swoim losem.

I jeżeli kochasz zawiłe i często niewytłumaczalne momenty magiczne, chcesz przeżyć niezwykłą podróż z dżinami, strzygami, diabołem itd. i zrozumieć bieg przeznaczenia z pewnością ta książka jest dla ciebie.
Ten specyficzny, jak i lekki styl pisania, sprawi, że urok tej książki jest jedyny w swoim rodzaju, uzupełniając przy tym liczne wydarzenia, barwnych bohaterów, liczne mądrości o świecie czy intrygujący finał książki.

Jednym zdaniem wciągająca, niepowtarzalna historia, która jest fundamentem fantastyki i którą powinien przeczytać każdy, kto lubi magię, albo próbuje się do niej przekonać.

Po czasie znów serdecznie ją polecam!

Z wielką chęcią sięgnęłam po raz kolejny po cykl "Wiedźmin Geralt z Rivii" i z pewnością po raz kolejny nie zawiodłam się na "Ostatnim życzeniu". Można powiedzieć, że po raz kolejny zostałam oczarowana.

Głównym bohaterem jest Geralt, który jest wiedźminem. Dla niego nie ma mniejszego zła, jest dobro albo zło. Stara się sumiennie kierować swoim kodeksem i stara się nie...

Kolejny tom z przygód Geralta z Rivii, oczywiście mnie nie zawiódł, z uśmiechem na twarzy i ulgą przewróciłam ostatnią stronę tej książki.

Przed Geraltem trudne wyzwanie, gdyż nie każdy potrafi walczyć ze swoim przeznaczeniem. Jednak wiedźmin sobie z niego drwi i wystawia siebie na ciężką próbę, ważąc na szali jak uważa tylko swoje życie, a w rzeczywistości także innych.
Historia kołem się toczy i z czasem w niektórych rozdziałach wracamy do dobrze znanych i lubianych bohaterów, nowo przeżywając ich sytuacje. Ale spotykamy także baśniowe i legendarne potwory, z którymi walecznie próbuje walczyć wiedźmin.

Któż nie kocha baśni o smokach, które żarłocznie zjadają swoje ofiary oraz zabijają tych których próbują ich mordować? W "mieczu przeznaczenia" na nowo odkrywamy motyw smoka, magii i emocji.
Jeśli nastanie zima i trafi cię okruch lodu, to czy będziesz mógł być szczęśliwy? Rozum wiedźmina wie swoje, tak samo wie swoje Yen.
Morze i syreny? A czemu nie. Kiedy wielkie morskie potwory ujawnią swoje oblicze i potężną moc, tylko wiedźmin jest w stanie stanąć z nimi do walki, ale czy uda mu się je pokonać? Czy znajdzie sojusznika? A może symbol syrenki nabierze nowego znaczenia? Być może.
Co z magicznym lasem i istotami nimi żyjącymi, które walczą o swoje istnienie jak i miejsce? Czy magia im pomoże, a może przeznaczenie, które nie odstępuje wiedźmina na krok sobie z niego zadrwi?
Z pewnością nowe znajomości i można rzec przyjaźń z Yurgą, sprawią, ze czarne barwy losu, zmieniają swoje odcienie, ale czy na lepsze?

Czy wiedźmin uniknie swojego przeznaczenia? Gdyż po jeden stronie miecza jest On - wiedźmin, a po drugiej... śmierć.

Fantastyczne historie opowiedziane na nowo z pewnością mnie nie zawiodły. Uwielbiam czytać o starych baśniach, gdzie smoki, elfy, morskie potwory, wije i inne można rzec paskudztwa nabierają nowego sensu.

Wyważeni i barwni bohaterowie, którzy ukazują na nowo swoje twarze, podejmują trudne decyzje i bawią się z losem. Z nieoczekiwanym, pamiętnym finałem w tym tomie. Gdyż przeznaczenie, to nie tylko przeznaczenie, ale także poświęcenie.

Podsumowując, jednym zdaniem...
Porywająca(!), intrygują(!), przepełniona magią, mocami, potworami i wszystkim tym, co najlepsze w fantastyce. Charakteryzująca się nietypowym stylem pisania i nie powiem zbyt długimi rozdziałami, trochę utrudniającym mi czytanie. Ale dla tej serii jest warto się poświęcić.

Z uśmiechem ją polecam.

Kolejny tom z przygód Geralta z Rivii, oczywiście mnie nie zawiódł, z uśmiechem na twarzy i ulgą przewróciłam ostatnią stronę tej książki.

Przed Geraltem trudne wyzwanie, gdyż nie każdy potrafi walczyć ze swoim przeznaczeniem. Jednak wiedźmin sobie z niego drwi i wystawia siebie na ciężką próbę, ważąc na szali jak uważa tylko swoje życie, a w rzeczywistości także innych....

Kolejny tom o przygodach wiedźmina Geralta z Rivii trzyma poziom swoich poprzedniczek. Przy czym ten tom różni się dość znacznie od wcześniejszych tomów, gdyż samego Geralta jest dość mało, a większa część książki skupia się na Dziecku Niespodziance - Ciri, dziewczynce która zmieniła wiedźmina na lepsze.

Nastały niespokojne czasy, gdzie kolejna wojna wisi w powietrzu i gdzie wiedźmin podjął się wyzwania, przyjęcia swojego przeznaczenia. Wraz z tym, im dłużej próbuje chronić rosnącą Ciri, tym coraz więcej osób, zbirów, łotrów i innych istot próbuje wyręczyć wiedźmina spod ciężkiego jarzma przeznaczenia. Teraz to wszyscy pragną tego, co ma wiedźmin i tylko nieliczni tak naprawdę próbują mu pomóc.
O ile mniej jest samych przygód i walk, w tej części nie zabrakło również grajka Jaskra, wielkiej czarodziejki Yennerfer jak również kolejnej słynnej, nieżywej Triss. Ale tutaj główną bohaterką jest Ciri - dziecko niespodzianka, która rozwija się na naszych oczach, zyskując umiejętności wiedźminki, jak również władania magią. Przezabawne przekomarzanie się z dzieckiem, które jest niezwykle ciekawskie i kąpane w gorącej kąpieli, dostarcza nam rozrywki innej niż do tej pory.
Samego Geralta jest niewiele, pozostawiając nas w trakcie w martwym punkcie, co dzieje się z naszym bohaterem. Jednym rozwiązaniem jest sięgnąć po kolejny tom. Ale pozostaje mi mieć nadzieję, że mimo wszystko wielki wiedźmin Geralt w końcu odpędzi się od pięknych czarodziejek oraz odzyska rozum, gdyż niepewny jest jego los przy kobietach.

Napisana w tak specyficznym stylu historia sprawia, że albo pokochasz przygody wiedźmina albo nie.
Jedyni swoich rodzaju bohaterowie, tym razem od innej strony niż zwykle.
Przezabawna, lekka opowieść rozszerzająca się o nowe motywy wielkiej gry o władzę i wielkiego przeznaczenia.
Opowieść, która nabiera innego tempa i spojrzenia i która po upływie czasu nigdy się nie znudzi.

Kolejny tom o przygodach wiedźmina Geralta z Rivii trzyma poziom swoich poprzedniczek. Przy czym ten tom różni się dość znacznie od wcześniejszych tomów, gdyż samego Geralta jest dość mało, a większa część książki skupia się na Dziecku Niespodziance - Ciri, dziewczynce która zmieniła wiedźmina na lepsze.

Nastały niespokojne czasy, gdzie kolejna wojna wisi w powietrzu i...

Muszę powiedzieć, że jestem zaskoczona "Chrzestem Ognia", gdyż wyjątkowo było dużo wiedźmina w wiedźminie, przez co ten tom nabrał innego odbioru w porównaniu do swoich poprzedniczek.

Wojna o władzę i terytorium trwa w najlepsze. Wokół tylko bitwy, nieszczęście i śmierć, ale naszych znanych przyjaciół spotyka wiele ciekawych przygód.
Geralt wykazuje zupełnie inną twarz niż dotychczas, być może spowodowane tym, że wędruje z nietypową kompanią na czele, z którą jak zwykle dużo się dzieje. Milva - niezwykła, niepudłująca i prosta z ciętym językiem łuczniczka. Regis - tajemniczy, pokutny wampir, który nieustająco pachnie ziołami i zna mnóstwo receptur i mikstur, oraz kieruje się racjonalnym myśleniem. Jaskier jak to Jaskier papla co nie miara oraz jego piekielna ciekawość nie raz wystawia Geralta na próbę spokoju. Wyjątkowo nietypowa grupa z różnobarwnymi przygodami na czele próbują uratować zatracającą się w sobie Ciri.
Z kolei u Yen następuje niezwykły zwrot akcji, który z kolei miesza ją w sprawy świata i magii, jednak miłość do Ciri okazuje się silniejsza niż wszyscy przypuszczaliśmy na początku.
I ten finał dla Geralta... Cóż los bywa przekorny.

Muszę przyznać, że w tym tomie bardzo mało się dzieje, ale jeżeli chodzi o sprawy emocjonalne zdecydowanie bije na głowę. Przygody są ciekawe i inne niż które znaliśmy do tej pory.
Akcja ma spadek tempa, ale... Jakoś się nie zwlekło. Z kolei specyficzny styl pisania wciąż sprawia, że należy się skupić przy czytaniu, aby nie wypaść z obiegu. To z pewnością wynagrodzili mi starzy jak i nowi bohaterowie, którzy są tak różni, a zarazem tak podobni i przez to niezwykle fantastyczni.

Podsumowując...
Oryginalna (!), emocjonalna (!), z intrygującymi, barwnymi przygodami historia zaskakuje swoją odmiennością i tempem do poprzednich tomów.
Przez co z pewnością przypadła mi do gustu.

Muszę powiedzieć, że jestem zaskoczona "Chrzestem Ognia", gdyż wyjątkowo było dużo wiedźmina w wiedźminie, przez co ten tom nabrał innego odbioru w porównaniu do swoich poprzedniczek.

Wojna o władzę i terytorium trwa w najlepsze. Wokół tylko bitwy, nieszczęście i śmierć, ale naszych znanych przyjaciół spotyka wiele ciekawych przygód.
Geralt wykazuje zupełnie inną twarz...

Kolejna część cyklu ma swój specyficzny, indiwidualny charakter.

Już od pierwszej strony ukazuje się nam główna bohaterka tej historii - jest nią Ciri. Z młodej, niepewnej dziewczyny wyrasta nam wojownicza, pewna siebie młoda wiedźminka, mająca swój cel w życiu i wielki bagaż doświadczeń.
Oprócz Ciri mamy także wiedźmina i Yen, którzy robią wszystko aby ją uratować i pustelnika. A to wszystko na tle rozległej wojny, potężnej magii, bitw o wpływy i władze oraz teorii spiskowych, gdzie wszystko ma swoją cenę.

Z pewnością ten tom jest inny.
Napisany tym odmiennym i charakterystycznym stylem, który wymaga uwagi, ale odwdzięcza się akcją, barwnymi bohaterami i niepowtarzalną historią, która zapada w pamięć na długo. Narracja prowadzona z perspektywy różnych bohaterów nie wprawia w nas w zakłopotanie czy zagubienie tylko płynnie prowadzi nas przez cały tom.

Podsumowując...
Kto czytał ten wie... że wiedźmin jest po prostu wyjątkowy.

Kolejna część cyklu ma swój specyficzny, indiwidualny charakter.

Już od pierwszej strony ukazuje się nam główna bohaterka tej historii - jest nią Ciri. Z młodej, niepewnej dziewczyny wyrasta nam wojownicza, pewna siebie młoda wiedźminka, mająca swój cel w życiu i wielki bagaż doświadczeń.
Oprócz Ciri mamy także wiedźmina i Yen, którzy robią wszystko aby ją uratować i...

I kolejny tom za mną... A "Pani Jeziora" upewniała mnie w przekonaniu, że to jedno z lepszych zakończeń serii, jakie kiedykolwiek spotkałam.

W końcu nadszedł wielki finał, a wszechpotężny i nieśmiertelny wąż Uroboros w końcu ugryzł swój ogon i zamknął pętle czasu stając się i będąc nieśmiertelnością.

Cóż...
Co mogę napisać. Niepowtarzalne, małe i wielkie przygody prowadzą naszych bohaterów do wielkiego finału, gdzie każdy będzie musiał zapłacić cenę swojego przeznaczenia.
Przed Ciri, Yennefer, Geraltem i innymi bohaterami mnóstwo wyzwań, wyrzeczeń, wyborów i emocji, które idealnie uzupełniają się na tle wojny pomiędzy Nilfgaardem i Północnymi Królestwami. A krwawa jatka zaspokoi nawet najwybredniejszych czytelników.
Dla jednych Chaos skończy się szczęśliwie, dla innych niekoniecznie, ale z pewnością nie zabraknie chwil wzruszeń, niepewności, smutku i radości.

Podsumowując...

Mało jest tak rewelacyjnych sag fantasy, które zapadają w pamięć na długo i do których po pewnym czasie się wraca, aby znów wpaść w wir emocjonalnych wydarzeń i na nowo przeżyć wszystko jeszcze raz.
Saga Wiedźmin to perełka polskiej i światowej fantastyki, z której Pan Andrzej Sapkowski może być dumny.

Cały ten świat, specyficzne pisarskie anegdotki, styl, humor, wizje, bohaterowie, opisy i konstrukcja poszczególnych tomów sprawia, że to jest po prostu unikatowe i pozwala czytelnikowi rozwinąć wodze wyobraźni.

I na koniec nie pozostaje mi nic innego jak z całego serca pełnego przeróżnych emocji żarliwie polecić tą historię, gdyż każdy powinien znać historię wiedźmina Geralta z Rivii.

I kolejny tom za mną... A "Pani Jeziora" upewniała mnie w przekonaniu, że to jedno z lepszych zakończeń serii, jakie kiedykolwiek spotkałam.

W końcu nadszedł wielki finał, a wszechpotężny i nieśmiertelny wąż Uroboros w końcu ugryzł swój ogon i zamknął pętle czasu stając się i będąc nieśmiertelnością.

Cóż...
Co mogę napisać. Niepowtarzalne, małe i wielkie przygody...

Książka z cyklu "Wielkie powroty", czyli opowieść, którą przeczytałam więcej niż raz, dwa i momentami nie trzy razy i jakże nieskrywaną radością ponownie sięgnęłam po przygody wybitnych krasnoludów na czele z skromnym o wielkim sercu Hobbicie, którego spotkało mnóstwo, niebezpiecznych przygód.

Nie będę się tutaj dużo rozpisywać, ponieważ tą historię zna każdy fan fantastyki, a jeśli jej jeszcze nie przeczytał to z pewnością dużo o niej słyszał, gdyż doczekała się głośnej i efektownej ekranizacji.

Niezapomniane przygody czternastu dzielnych wojowników, którzy postanowili odzyskać złoto porwane przez potężnego smoka Smauga. Po drodze spotkali mnóstwo niebezpiecznych i niezwykłych przygód. Wpadli w ręce wielu przedziwnych jak również przerażających potworów. Rozwiązali niejedną, trudną zagadkę, a zwłaszcza skromny i niedoceniany na początku hobbit - Pan Baggins. Opowiedzieli niejedną historię, naruszyli nie jedną zasadę panującą na danym terenie i nie raz przewrotny los spłatał im figla z efektownym finiszem na koniec. A to wszystko na tle przepięknej przyrody, krajobrazów i barwnych, emocjonalnych bohaterów.

Jest to książka, którą powinien przeczytać każdy.
Jest to opowieść, do której wraca się z uśmiechem, o której mimo upływu lat wciąż jest głośno, która nigdy się nie nudzi, która przekazuje unikalne wartości i którą mogą czytać zarówno młodsi jak i starsi czytelnicy.
Jest to historia, w której pisarz wszystko dokładnie przemyślał. Idealnie wyważając opisy otaczającego nas świata i emocje naszych bohaterów, z solidną łyżką wielu, niecodziennych i wspaniałych przygód.

Książka z cyklu "Wielkie powroty", czyli opowieść, którą przeczytałam więcej niż raz, dwa i momentami nie trzy razy i jakże nieskrywaną radością ponownie sięgnęłam po przygody wybitnych krasnoludów na czele z skromnym o wielkim sercu Hobbicie, którego spotkało mnóstwo, niebezpiecznych przygód.

Nie będę się tutaj dużo rozpisywać, ponieważ tą historię zna każdy fan...

Jak mam opór przed twórczością Stephen'a King'a, tak "Zielona mila" stanowi wyjątek potwierdzający regułę. Ja uwielbiam tą książkę i choćbym czytała ją raz po raz, nigdy mi się to nie znudzi.

Głównym bohaterem jest Paul Edgecomb. Pracuje jako strażnik więźniów skazanych na karę śmierci w więzieniu w Luizjanie. Wykonuje swoje obowiązki sumiennie, starannie i odpowiedzialnie, rozumiejąc więźniów, którzy muszą spłacić swój dług w czasie wolności. Przynajmniej większość rozumie skazanych na śmierć, gdyż zawsze znajdzie się czarna owca, a jest nią Percy Wetmore, z którą wiecznie są kłopoty. Za jego sprawą pojawia się wiele zabawnych, śmiesznych, jak i groźnych i niebezpiecznych sytuacji na bloku, a cena jaką zapłaci niegodziwy skurczybyk, jest hm... odpowiednia.
Oprócz tego mamy Pana dzwoneczka, który skradł serca wszystkim już od pierwszego momentu i jeszcze jest John Coffey, wielki czarny mężczyzna, który odmienia życia strażników i nie tylko. Zaczynają się dziać niewytłumaczalne rzeczy, które zaczynają podważać wyrok skazanego. I wszyscy dochodzą do jednego wniosku, że twarde kolana Iskierki zabierają nie tylko winnych i niebezpiecznych ludzi, ale także niepowtarzalnych i być może... niewinnych?
Co wydarzyło się na Zielonej mili? Kim jest Pan dzwoneczek? Jaka jest prawda? I kim jest John Coffey, który odmienił życie wszystkich?

Muszę to napisać, ale "Zielona mila" idealnie trafiła w mój gust i myślę, że ta książka jest jednym z najlepszych powieści pisarza.
Zajdziemy w niej wszystko, co powinna zawierać książka, która zapada w pamięć, a to wszystko na tle niewytłumaczalnych zdarzeń.

Z pewnością jeszcze nie raz sięgnę po nią i myślę, że pomimo upływu czasu, wciąż będę nią tak zachwycona jak teraz.

Jak mam opór przed twórczością Stephen'a King'a, tak "Zielona mila" stanowi wyjątek potwierdzający regułę. Ja uwielbiam tą książkę i choćbym czytała ją raz po raz, nigdy mi się to nie znudzi.

Głównym bohaterem jest Paul Edgecomb. Pracuje jako strażnik więźniów skazanych na karę śmierci w więzieniu w Luizjanie. Wykonuje swoje obowiązki sumiennie, starannie i...

Jak poradzić sobie po stracie ukochanej osoby?
Cóż wystarczy czas, albo... listy od ukochanego, który doskonale znał swoją żonę i wiedział, co się będzie z nią działo po jego śmierci.

Holly, która wcale nie ma lekkiego charakteru przekonuje się, że prawdziwa miłość nie umiera. Mając oddanych przyjaciół, wspaniałą rodzinę i listy przekonuje się, że warto żyć na nowo i nie popadać w depresję.

Lekka i przyjemna.
Można rzec, prawdziwy wyciskacz łez.
W sam na to, kiedy traci się w wiarę w miłość.
Porywająca!
Zabawna!
Jedyna w swoim rodzaju!

Jak poradzić sobie po stracie ukochanej osoby?
Cóż wystarczy czas, albo... listy od ukochanego, który doskonale znał swoją żonę i wiedział, co się będzie z nią działo po jego śmierci.

Holly, która wcale nie ma lekkiego charakteru przekonuje się, że prawdziwa miłość nie umiera. Mając oddanych przyjaciół, wspaniałą rodzinę i listy przekonuje się, że warto żyć na nowo i nie...

Z pewnością to największe dzieło Lew Tołstoja, a po "Annę Kareninę" możesz sięgnąć zawsze i nigdy nie traci ona swojego blasku.

Książka, w której rządzi miłość, namiętność, zdrada i nadzieja na lepsze jutro i szczęście, gdzie pod dobrobytem widnieje cierpienie i smutek. Taka właśnie jest nasza główna bohaterka Anna Karenina znudzona kobieta poszukująca prawdziwego szczęścia. I go dostaje. Tylko jaką musi zapłacić cenę? I czy miłość przetrwa korowód ciężkich i bolesnych prób?
Klimatyczne otoczenie, tylko zdecydowanie nam sprzyja, gdyż starodawny Petersburg otoczy nas swoją tajemniczą, chłodną aurą.

Książkę zaliczę do tych, do których wraca się z uśmiechem.
Jej ponadczasowość sprawia, że nigdy nie zniknie.
Bardzo dobra, trzymają w napięciu historia o miłości.
Klasyk, który trzeba po prostu przeczytać.
Polecam!

Z pewnością to największe dzieło Lew Tołstoja, a po "Annę Kareninę" możesz sięgnąć zawsze i nigdy nie traci ona swojego blasku.

Książka, w której rządzi miłość, namiętność, zdrada i nadzieja na lepsze jutro i szczęście, gdzie pod dobrobytem widnieje cierpienie i smutek. Taka właśnie jest nasza główna bohaterka Anna Karenina znudzona kobieta poszukująca prawdziwego...

Historia, którą znamy wszyscy, gdyż filmowy wersja to wyciskacz łez na miarę Titanica czy Pamiętnika.

Książka, którą cenię sobie szczególnie za to, że nie zawiera żadnych zbędnych epizodów. Wszystkie powiązane są z faktem końcowym, jakie jest zakochanie się dwojga ludzi.
Przepełniona emocjami.
Wzruszająca.
Lekka.
Wprowadzająca w melancholię.
Dająca wiarę i nadzieję.
Podtrzymuje marzenia o prawdziwej, jedynej i niepowtarzalnej miłości.
Po prostu to jest to!
Trzy razy TAK!
Uwielbiam!
Polecam!

Historia, którą znamy wszyscy, gdyż filmowy wersja to wyciskacz łez na miarę Titanica czy Pamiętnika.

Książka, którą cenię sobie szczególnie za to, że nie zawiera żadnych zbędnych epizodów. Wszystkie powiązane są z faktem końcowym, jakie jest zakochanie się dwojga ludzi.
Przepełniona emocjami.
Wzruszająca.
Lekka.
Wprowadzająca w melancholię.
Dająca wiarę i nadzieję....

Ogółem uwielbiam film, bo w nim graja aktorzy, których bardzo lubię.

Natomiast książka jest świetna, a film stanowi dobre jej uzupełnienie.

Ogółem uwielbiam film, bo w nim graja aktorzy, których bardzo lubię.

Natomiast książka jest świetna, a film stanowi dobre jej uzupełnienie.

Uwielbiam klasykę literatury i zawsze będę z przyjemnością wracać do tego dzieła Jane Austin.
Nie ma nic lepszego jak czytać o perypetiach pięciu pięknych dziewczyn, które nie pochodzą z bogatej rodziny, ale zabierają najlepsze partie w okolicy.
Uwielbiam Elizabeth za jej niewyparzony język i wybuchowość.

Zdecydowanie lepsza niż film.
Będę wracać zawsze, co jakiś czas.
Jestem na tak!

Uwielbiam klasykę literatury i zawsze będę z przyjemnością wracać do tego dzieła Jane Austin.
Nie ma nic lepszego jak czytać o perypetiach pięciu pięknych dziewczyn, które nie pochodzą z bogatej rodziny, ale zabierają najlepsze partie w okolicy.
Uwielbiam Elizabeth za jej niewyparzony język i wybuchowość.

Zdecydowanie lepsza niż film.
Będę wracać zawsze, co jakiś czas....

W wakacje nadarzyła mi się okazja i powróciła do mnie klasyka Herper Lee "Zabić drozda".

Co mogę powiedzieć?
Klasyka niezależnie kiedy się ją czyta, ona porywa nas w swój świat, pokazując nam swoje barwy i znaczenia.
Książka oczami małej Jean Louise Finch zwana Skautem zaczyna się niewinnie, a kończy najbardziej znanym procesem "czarnego" mężczyzny oskarżonego o gwałt młodej "białej" kobiety, którą broni Atticus Finch ojciec bohaterki.

Sens książki o byciu człowiekiem, mającym swój kodeks moralny w czasach, gdzie kolor skóry był wyznacznikiem wartości. Ukazująca to, jaki los jest niesprawiedliwy, a tylko nieliczni są w stanie pomóc tym, którzy pomocy potrzebują i ujawniają prawdę, jaką jest naprawdę.

Polecam!

W wakacje nadarzyła mi się okazja i powróciła do mnie klasyka Herper Lee "Zabić drozda".

Co mogę powiedzieć?
Klasyka niezależnie kiedy się ją czyta, ona porywa nas w swój świat, pokazując nam swoje barwy i znaczenia.
Książka oczami małej Jean Louise Finch zwana Skautem zaczyna się niewinnie, a kończy najbardziej znanym procesem "czarnego" mężczyzny oskarżonego o gwałt...

Portret Doriana Graya to z pewnością klasyk literatury angielskiej, który powinien być lekturą obowiązkową każdego czytelnika. Bez względu czy czytasz ją w młodym czy starym wieku, raz czy więcej razy nie traci ona swojego unikalnego blasku i ciągle jesteś pod wrażeniem jej ponadczasowości.

Film pt. Dorian Gray jest ciekawy, ale jak zawsze książka jest prawdziwym majstersztykiem i żadna adaptacja tego nie zmieni.

Książka "Portret Doriana Graya" jest moim zdaniem szczegółową autobiografią samego Oscara Wilde'a, który pod postacią różnych bohaterów ukazuje swój charakter i emocje. Ale z pewnością możemy sami dostrzec w tej fabule wiele wspólnego z samym sobą i współczesnym światem.

Bo czym jest człowiek, który osiągnie i zdobędzie już wszystko, co pragnął? Co z tego, że ma pieniądze, młodość i możliwość bycia kimkolwiek zechce, jeśli brakuje mu...? No właśnie czego? Moralności, człowieczeństwa, miłości, czasu, cierpienia czy czegoś innego? Na to pytanie może odpowiedzieć sobie każdy indywidualnie, gdyż nie ma dwóch takich samych osób.

Intrygująca fabuła wypełniona licznymi wciągającymi rozmowami, która w pewien prowokujący sposób ukazuje nam rzeczywistość, świat i ludzi w tamtej epoce, ale również współcześnie.
Powieści w stylu "co by było gdyby" pogłębia obraz naszego głównego bohatera Doriana, ukazując coraz mocniej jego wady w starzejącym się obrazie. Bo cóż może być straszniejszego od obrazu samego siebie?
Puszczenie wodze fantazji z możliwymi konsekwencjami czyni tą powieść niepowtarzalną i ponadczasową.

Jedna z moich ulubionych książek.
Z wielkim morałem i głębią.
Polecam gorąco.

Portret Doriana Graya to z pewnością klasyk literatury angielskiej, który powinien być lekturą obowiązkową każdego czytelnika. Bez względu czy czytasz ją w młodym czy starym wieku, raz czy więcej razy nie traci ona swojego unikalnego blasku i ciągle jesteś pod wrażeniem jej ponadczasowości.

Film pt. Dorian Gray jest ciekawy, ale jak zawsze książka jest prawdziwym...