Ostatnie życzenie

Powtórka nie pamiętam już która. Wciąż genialne jak za pierwszym razem :)

Powtórka nie pamiętam już która. Wciąż genialne jak za pierwszym razem :)

Pokaż mimo to

Niesamowicie przyjemnie mi się czytało, teraz trochę mi głupio że dopiero w 2019 zaczęłam czytać Wiedźmina, bo to chyba ten czas kiedy powinnam znać go juz na pamięć .
Ale jakoś tak u mnie w 2019 faza na wiedźmina

Niesamowicie przyjemnie mi się czytało, teraz trochę mi głupio że dopiero w 2019 zaczęłam czytać Wiedźmina, bo to chyba ten czas kiedy powinnam znać go juz na pamięć .
Ale jakoś tak u mnie w 2019 faza na wiedźmina

Pokaż mimo to

Świetna. Genialne poczucie humoru i ciekawy wcale nie idealny bohater. Czytam dalej 😁

Świetna. Genialne poczucie humoru i ciekawy wcale nie idealny bohater. Czytam dalej 😁

Pokaż mimo to

Przygotowuje się do serialu Netflixa :). Przeczytane po raz chyba 4, nadal mi się podoba.

Przygotowuje się do serialu Netflixa :). Przeczytane po raz chyba 4, nadal mi się podoba.

Pokaż mimo to

Fantastyczna

Fantastyczna

Pokaż mimo to

Pozwalam sobie na uzupełnienie przeczytanych książek:

Tu zaczyna się legenda białego wilka - okutego w srebrny miecz, którego specjalnością jest bronić ludzkość przed monstrami: w debiucie musi odczarować córkę króla Foltesta. Tę opowieść mogą znać gracze z ,,Wiedźmina 3: Dziki Gon''. Małe dziecko pod wpływem złego uroku zamieniło się w strzygę, a my dostajemy zlecenie, aby powróciło do ludzkiej postaci. Są tu charakterystyczne cechy, które będą się przewijać w dalszej przygodzie Geralta z Rivii. Cięty humor. Potwory nie są z natury gorszące, lecz wymagają pomocy. Prawdziwym zagrożeniem dla wiedźmina nie są przerażające straszydła, lecz ci, którzy chcą czynić krzywdę - bezrozumnie i bez autorefleksji.

,,Ziarno prawdy'' (drugie opowiadanie z rzędu) przepięknie zrywa z mitami, że dla białowłosego ubijanie bestii to wymarzony zawód, przyjemność czy rozrywka. Wręcz przeciwnie. Brzydzi się praktykami przemocy. Przebywanie wśród ,,potworów'' nie jest skazą, nie jest utrapieniem - potrafi znaleźć nić porozumienia z osobnikami, którzy dla przeciętnego ludzika byliby obleśnymi, wstrętnymi, obrzydliwymi, groteskowymi wytworami natury. Nie dla Wiedźmina - przydomek ,,łowca potworów'' nie przystoi jego szlachetnej postawie, w przeciwieństwie do gier komputerowych papierowy biały wilk jest mniej porywczy, bardziej powściągliwy, unika walk jak zarazy - jego profesją jest noszenie światła do komnat owianych ciemnością. Nie urodził się po to, aby unicestwiać, lecz po to, żeby unikać rozlewu krwi i łagodzić napięte sytuacje.

,,Mniejsze zło'' - Najmroczniejsze opowiadanie z całej serii o białowłosym? Całkiem prawdopodobne, choć zaczyna się niewinnie, jak większość historii z Geraltem w roli głównej. Z serii rozrywkowej zmienia się w traktat o tragedii ludzkiej bytności wmieszanej w decyzje, które nie potrafią nawiązać kompromisu. Starcie jest nieuniknione, decyzje obolałe w skutkach, a ty się przypatrujesz i zastanawiasz, czy można byłoby inaczej, coś zmienić, coś ułatwić. Nie - wiedźmin został zamknięty w sytuacji patowej. Bez wyjścia, bez rezygnacji.

Dalej... Szanuję ,,Kwestię ceny'' za paranormalne zjawiska, podskórne napięcie, inteligentne dialogi, za to, że po raz kolejny odnosi się do podań i legend. Przesuwając granice interpretacji pewnych zdarzeń. Posiada jeden z zapalników, by opowiadać o przeznaczeniu i poprzez to przeznaczenie kreować niewyjaśnione zdarzenia, tajemne moce. Po raz pierwszy pojawia się myśl, która zmierza do wydarzeń z sagi - dziecko niespodzianka jako punkt zwrotny w narracji Sapkowskiego.

Ostatnie dwa opowiadania nieco słabsze, ale wciąż wywołują emocje.

Pozwalam sobie na uzupełnienie przeczytanych książek:

Tu zaczyna się legenda białego wilka - okutego w srebrny miecz, którego specjalnością jest bronić ludzkość przed monstrami: w debiucie musi odczarować córkę króla Foltesta. Tę opowieść mogą znać gracze z ,,Wiedźmina 3: Dziki Gon''. Małe dziecko pod wpływem złego uroku zamieniło się w strzygę, a my dostajemy zlecenie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niezmiennie niesamowita książka.... Nawet gdy czyta się ją kolejny raz.

Niezmiennie niesamowita książka.... Nawet gdy czyta się ją kolejny raz.

Pokaż mimo to

Geralt jest jedną z moich ukochanych postaci ever.

Geralt jest jedną z moich ukochanych postaci ever.

Pokaż mimo to

Moje drugie spotkanie z Wiedźminem. Tym razem dużo bardziej udane, jako że Geralt jest teraz ‘pełnoprawnym’ bohaterem książki, a nie jakimś trzecioplanowym dodatkiem jak miało to miejsce w przeciętnej „Krwi Elfów”. „Ostatnie życzenie”, pomimo że jest to zbiór opowiadań – jest dużo bardziej spójne niż wspomniana „Krew…”. Niektóre opowiadania są lepsze, niektóre słabsze, ale nie ma tutaj takiego które zdecydowanie odstawałoby od reszty. Najlepsze moim zdaniem to „Mniejsze zło” oraz tytułowe. Ogólnie siedem gwiazdek.

Moje drugie spotkanie z Wiedźminem. Tym razem dużo bardziej udane, jako że Geralt jest teraz ‘pełnoprawnym’ bohaterem książki, a nie jakimś trzecioplanowym dodatkiem jak miało to miejsce w przeciętnej „Krwi Elfów”. „Ostatnie życzenie”, pomimo że jest to zbiór opowiadań – jest dużo bardziej spójne niż wspomniana „Krew…”. Niektóre opowiadania są lepsze, niektóre słabsze, ale nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie przepadam za fantastyką, ale wiedźmiński świat wciągnął mnie totalnie!
Jestem zachwycona!
Nie mogę się doczekać kolejnych przygód Geralta z Rivii. :)

Nie przepadam za fantastyką, ale wiedźmiński świat wciągnął mnie totalnie!
Jestem zachwycona!
Nie mogę się doczekać kolejnych przygód Geralta z Rivii. :)

Pokaż mimo to