Ostatnie życzenie

Nie rozumiem fenomenu. W ogóle nie podszedł mi styl pisania Sapkowskiego. Historia ma problemy z chronologią. Autor wrzuca nas do nowego świata, nie wyjaśnia przy tym nic, dla mnie to było męczące. Czułam się jakbym czytała puste nazwy stworów, miejscowości, imiona, nie wiedząc kompletnie o czym mowa.

Nie rozumiem fenomenu. W ogóle nie podszedł mi styl pisania Sapkowskiego. Historia ma problemy z chronologią. Autor wrzuca nas do nowego świata, nie wyjaśnia przy tym nic, dla mnie to było męczące. Czułam się jakbym czytała puste nazwy stworów, miejscowości, imiona, nie wiedząc kompletnie o czym mowa.

Pokaż mimo to

Super czyta się książki Pana Sapkowskiego z serii o Wiedźminie Geralcie i jego przygodach.

Super czyta się książki Pana Sapkowskiego z serii o Wiedźminie Geralcie i jego przygodach.

Pokaż mimo to

Podejście drugie po ponad sześciu latach zaliczone. I to z zaskoczeniem.
Nadal uważam, że pierwsza strona to cringe, który nie zachęca. Zraził mnie w gimnazjum i równocześnie się z tego powodu cieszę i nie cieszę.
Żałuję, że nie przeczytałam czegoś o Wieśku wcześniej, a przez pierwsze złe wrażenie wyrobiłam sobie niezbyt pochlebne przekowanie o stylu Sapkowskiego.
Z drugiej strony dzięki przeczytaniu tak późno mogę docenić język, nawiązania kulturowe i sprawność pisarską autora.
Jestem fanką nawiązań do baśni w „Ziarnie prawdy” i „Mniejszym źle” oraz zabawy przysłowiami w „Krańcu świata” i językowym refrenie w „Ostatnim życzeniu”. To są elementy, których nie doceniłabym należycie, gdybym poznała je kilka lat wcześniej.
Moje największe zaskoczenie – Sapkowski umie w poetyckie porównania! Pod koniec „Ostatniego życzenia”. Wow. Szanuję i doceniam.

Podejście drugie po ponad sześciu latach zaliczone. I to z zaskoczeniem.
Nadal uważam, że pierwsza strona to cringe, który nie zachęca. Zraził mnie w gimnazjum i równocześnie się z tego powodu cieszę i nie cieszę.
Żałuję, że nie przeczytałam czegoś o Wieśku wcześniej, a przez pierwsze złe wrażenie wyrobiłam sobie niezbyt pochlebne przekowanie o stylu Sapkowskiego.
Z drugiej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Legenda :) szczególnie Mniejsze Zło. Zapada też w pamięć Kwestia Ceny - tajemniczy Jeż i wyjątkowa rola przeznaczenia w tym uniwersum. Wciągające wprowadzenie do świata Wiedźmina.

Legenda :) szczególnie Mniejsze Zło. Zapada też w pamięć Kwestia Ceny - tajemniczy Jeż i wyjątkowa rola przeznaczenia w tym uniwersum. Wciągające wprowadzenie do świata Wiedźmina.

Pokaż mimo to

Świetna książka. Samą fabułę oceniłabym na 7, aczkolwiek nadrabia klimatem, postaciami i samym w sobie uniwersum. Dialogi są chyba moją ulubioną częścią, Sapkowski wiedział jak tworzyć naturalnie brzmiące rozmowy. Książka generalnie warta przeczytania, mocno wciąga.

Świetna książka. Samą fabułę oceniłabym na 7, aczkolwiek nadrabia klimatem, postaciami i samym w sobie uniwersum. Dialogi są chyba moją ulubioną częścią, Sapkowski wiedział jak tworzyć naturalnie brzmiące rozmowy. Książka generalnie warta przeczytania, mocno wciąga.

Pokaż mimo to

Fanka serii gier, miłośniczka fotografowania cosplayów z uniwersum, a nigdy nie czytała sagi. Nastał ten dzień. Niby świat znam, niby obyłam się z nazwami itd, a jednak przyznam szczerze, że czasami się męczyłam. Staropolszczyzna i dużo nazw własnych wraz z bardzo bogatym językiem Sapkowskiego czasami powodowały, że czytałam zdecydowanie wolniej, musiałam się bardziej skupić by zrozumieć. Nie wiem z czego to wynika, że niektóre opowiadania czytało mi się bez problemu, a z niektórymi właśnie się męczyłam. Niemniej nie mogę się doczekać kolejnego tomu opowiadań!

Dla mnie klasyka fantastyki, którą bez wątpienia powinien poznać każdy!

Fanka serii gier, miłośniczka fotografowania cosplayów z uniwersum, a nigdy nie czytała sagi. Nastał ten dzień. Niby świat znam, niby obyłam się z nazwami itd, a jednak przyznam szczerze, że czasami się męczyłam. Staropolszczyzna i dużo nazw własnych wraz z bardzo bogatym językiem Sapkowskiego czasami powodowały, że czytałam zdecydowanie wolniej, musiałam się bardziej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Każde z opowiadań jest na swój sposób ciekawe, i zbiór dobrze spełnia swoją rolę, wprowadzenia czytelnika w świat Geralta. Oprócz bycia ciekawymi historiami, samymi w sobie, da się w nich wyróżnić konkretne elementy, które przy ciągłym opowiadaniu historii jednego człowieka, pozwalają spojrzeć na niego z różnych perspektyw, od zimnego profesjonalisty, do osoby posiadającej wyjątkową uczuciowość, przeczącą istniejącym o jego cechu stereotypom, oraz nakreśleją czytelnikowi obraz okrutnego świata, w którym człowiek może okazać się najgorszym potworem.

Jest to fantasy mocniejsze i mroczniejsze od tego, które jest mi już znane, ale jest to zdecydowany plus książki. Dobre zakończenie każdej historii nie jest tak oczywiste, jak w innych książkach z gatunku, gdzie na pierwszy plan wysunięci byli cnotliwi bohaterowie, zawsze starający się działać dobrze. Tutaj "mniejsze zło" jest dalej złem, a głównemu bohaterowi wiele brakuje do rycerza w lśniącej zbroji.

Pisząc te opowiadania, Sapkowski nadal uczył się tworzyć ten świat, i można to wyczuć. Mimo fascynacji tym często spowitym okrutnymi czynami miejscem wydarzeń, zdarzają się momenty, przy których akcja zwalnia, i czytelnika nużą mniej ciekawe momenty. Mimo tego książka nadal zręcznie zachęca do poznania dalszych losów Białego Wilka.

Każde z opowiadań jest na swój sposób ciekawe, i zbiór dobrze spełnia swoją rolę, wprowadzenia czytelnika w świat Geralta. Oprócz bycia ciekawymi historiami, samymi w sobie, da się w nich wyróżnić konkretne elementy, które przy ciągłym opowiadaniu historii jednego człowieka, pozwalają spojrzeć na niego z różnych perspektyw, od zimnego profesjonalisty, do osoby posiadającej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Odkąd wyszedł serial na Netfliksie, uparcie powtarzałam, że uniwersum Wiedźmina chcę poznać w chronologicznej kolejności - najpierw książki, potem gry, potem serial (polska produkcja mogłaby być pominięta... albo nie, obejrzę, żeby zobaczyć z czym kiedyś jadło się Wiedźmina i, hehe, wystawić ocenę na filmwebie. Ech, te moje dziwactwa). Nie powiem, było ciężko, z racji tego, że kupka nieprzeczytanych książek wciąż rosła, a że trafiały tam tytuły bardziej "muszę teraz" to Wiedźmin był wciąż odkładany, a w międzyczasie nabyłam kilka części gier, bo trafiały się promocje. Ale dzielnie się trzymałam, oglądałam inne seriale, grałam w inne gry i oto wreszcie przeczytałam pierwszą książkę z sagi o Wiedźminie.

I teraz tak. Nie wiem, czy żałować, że nie poznałam tej książki wcześniej, bo znając moją miłość do fantastyki, powieść ta byłaby już przeczytana kilka razy (i zapewne miałaby lekko niższą ocenę, bo znalazłabym kilka kwiatków i nieścisłości [ekhem, tak btw, to znalazłam "chwilę czasu", aż musiałam się zatrzymać i poskarżyć połowie znajomych na messangerze]) czy dziękować, że taka świetna i rozbudowana pozycja stanęła na mojej drodze teraz, gdy jestem starsza, dojrzalsza (xd) i lepiej pojmuję pewne sprawy i doceniam inne wartości.

Wiedźmin jest książką wspaniałą. Zarówno dla nastolatków, jak i dorosłych. Napisana językiem dość swawolnym, bo na pewno nie wulgarnym, przez co czerpie się zabawę podczas domyślania się, co się dzieje za kulisami. No co, to co każdy bohater by chciał i pewnie ma potrzebę.

Bardzo kupiło mnie nawiązanie do mitologii słowiańskiej. I to jeszcze nietuzinkowo, bo nie wszystkie potwory są "realne", wiele z nich nadal występuje jako wymysł mieszkańców, aby usprawiedliwić swoje lenistwo.

Bohaterowie różni, niektórzy niestety pisani po łebkach, forma szkatułkowa niestety nie daje nam ich w pełni poznać. Wiem, to cykl opowiadań, więc to daje mi nadzieję, że być może kolejnym tomom dam gwiazdkę wyżej.

Odkąd wyszedł serial na Netfliksie, uparcie powtarzałam, że uniwersum Wiedźmina chcę poznać w chronologicznej kolejności - najpierw książki, potem gry, potem serial (polska produkcja mogłaby być pominięta... albo nie, obejrzę, żeby zobaczyć z czym kiedyś jadło się Wiedźmina i, hehe, wystawić ocenę na filmwebie. Ech, te moje dziwactwa). Nie powiem, było ciężko, z racji tego,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytam już drugi raz i bawię się jeszcze lepiej niż wcześniej. Polecam serdecznie.

Czytam już drugi raz i bawię się jeszcze lepiej niż wcześniej. Polecam serdecznie.

Pokaż mimo to

Klasyka fantastyki i kawał dobrej książki, jestem fanem wiedźmina, zarówno książki jak i gry nieziemskie i to można powiedzieć o każdej książce z sag

Klasyka fantastyki i kawał dobrej książki, jestem fanem wiedźmina, zarówno książki jak i gry nieziemskie i to można powiedzieć o każdej książce z sag

Pokaż mimo to