Sezon burz
Oto nowy Sapkowski i nowy wiedźmin. Mistrz polskiej fantastyki znowu zaskakuje. „Sezon burz” nie opowiada bowiem o młodzieńczych latach białowłosego zabójcy potworów ani o jego losach po śmierci/nieśmierci kończącej ostatni tom sagi.
„Nigdy nie mów nigdy!” W powieści pojawiają się osoby doskonale czytelnikom znane, jak wierny druh Geralta – bard i poeta Jaskier – oraz jego ukochana, zwodnicza czarodziejka Yennefer, ale na scenę wkraczają też dosłownie i w przenośni postaci z zupełnie innych bajek. Ludzie, nieludzie i magiczną sztuką wyhodowane bestie. Opowieść zaczyna się wedle reguł gatunku: od trzęsienia ziemi, a potem napięcie rośnie. Wiedźmin stacza morderczą walkę z drapieżnikiem, który żyje tylko po to, żeby zabijać, wdaje się w bójkę z rosłymi, niezbyt sympatycznymi strażniczkami miejskimi, staje przed sądem, traci swe słynne miecze i przeżywa burzliwy romans z rudowłosą pięknością, zwaną Koral. A w tle toczą się królewskie i czarodziejskie intrygi. Pobrzmiewają pioruny i szaleją burze. I tak przez 404 strony porywającej lektury.
WIEDŹMIN. SEZON BURZ to w wiedźmińskiej historii rzecz osobna, nie prapoczątek i nie kontynuacja. Jak pisze Autor: Opowieść trwa. Historia nie kończy się nigdy…
Kup książkę
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Książki autora
Podobne książki
Recenzje oficjalnych recenzentów
Powrót do korzeni
Takiego szoku polski świat fantastyki dawno nie przeżył. Pomimo mglistych przesłanek, sugerujących, że Andrzej Sapkowski planuje powrót do uniwersum Wiedźmina, mało kto naprawdę spodziewał się nowej książki o przygodach Geralta. Tymczasem ni z tego ni z owego, nagle pojawił się „Sezon burz” - bez zbędnych, wielomiesięczny zapowiedzi, bez szumnej promocji we wszystkich mediach. Na krótko przed premierą pojawiło się zaledwie parę lakonicznych informacji - objętość, data wydania, krótka notka okładkowa – i kilka tygodni później książka trafiła na półki księgarń. Nie ma więc na co czekać, tylko zabierać się do lektury.
„Sezon burz”, wbrew oczekiwaniom jednych i obawom niektórych, nie jest kontynuacją wiedźmińskiej Sagi. To osobna, niemal niepowiązana z pozostałymi częściami cyklu opowieść, której akcja dzieje się przed wydarzeniami znanymi z Sagi. Fabułę „Sezonu burz” można by streścić w kilku zdaniach, co nie znaczy bynajmniej, że jest prosta i nieciekawa. Choć kilka elementów wydaje się żywcem przeniesionymi z wiedźmińskiego pięcioksiągu, to wciąż sporo tu oryginalności i widać, że zasoby pomysłów Sapkowskiego są wciąż bogate.
Przed premierą książki wielu fanów zastanawiało się, czy to w ogóle ma sens. Czy Sapkowski potrafi jeszcze wpasować się w wiedźmińskie klimaty, oddać w tekście to wszystko, co tak urzekło fanów Sagi. I przede wszystkim, czy nie będzie to pisanina dla pieniędzy, wymyślana na siłę? Zdaję sobie sprawę, że znajdzie się pewnie niejeden maruda, któremu „Sezon burz” z jakiegoś powodu nie będzie pasował. Ja jednak znalazłem w nim wszystko to, czego oczekiwałem, co wywarło na mnie wrażenie podczas lektury Sagi - ciekawą historię, wartką akcję, cięty, inteligentny język, malownicze, choć często bardzo skrótowe opisy i pełnokrwistych bohaterów. Geralt jest taki, jakim go zapamiętałem - chłodny, ale i uczuciowy, pełen sprzecznych emocji, Jaskier wciąż bawi mieszaniną nieporadności oraz nieprzeciętnej inteligencji i elokwencji, a Koral to taka trochę bardziej wredna i mniej opanowana Yennefer. Inni bohaterowie też doskonale pasują do całej opowieści i nie sposób ich nie lubić – nawet czarne charaktery wzbudzają swego rodzaju sympatię i fascynację swą przebiegłością, opanowaniem i nieprzewidywalnością, które potrafią jeżyć włoski na karku.
Dodatkowym elementem Sagi, jaki uwielbiałem, choć tak naprawdę zdałem sobie z tego sprawę dopiero przy lekturze „Sezonu burz”, są występujące na początku każdego rozdziału wstawki z dzieł innych autorów - tak prawdziwych, jak i wykreowanych przez Sapkowskiego. "Monstrum lub wiedźmina opisanie" to istny majstersztyk parodii wiejskich przesądów, a wszelkie tego typu wstawki doskonale budują klimat i wprowadzają do nowego rozdziału. Nie zabrakło ich także w najnowszej książce Sapkowskiego, i wielkie dzięki autorowi za to.
Lektura „Sezonu burz”, pomimo całkiem przyzwoitej objętości książki, nie powinna zająć zbyt długo – ktokolwiek lubi specyficzny styl Sapkowskiego, ten połknie tę opowieść w mgnieniu oka i – niestety – zapewne pozostanie mu apetyt na więcej. Szczęśliwie autor daje swoim czytelnikom nadzieję, że to jeszcze nie koniec ich podróży po uniwersum Wiedźmina – pozostawia otwarty wątek, który aż prosi się o kontynuację i byłoby wręcz zbrodnią wobec swoich fanów, zostawiać ich teraz z niezaspokojoną ciekawością.
„Sezon burz” to naprawdę udany powrót autora do korzeni, który zawiera wszystko, czego czytelnicy mogliby oczekiwać. Rozkładając ją na czynniki pierwsze, z pewnością dałoby się wytknąć tej książce pewne braki, ale po co szukać dziury w całym, skoro ogólne wrażenie jest jak najbardziej pozytywne? Z pewnością nie jest to książka pisana na siłę, a jej lektura to czysta przyjemność i z chęcią polecę ją każdemu wielbicielowi dobrej fantastyki.
Paweł Kukliński
194 Popieram
Link do recenzji
588
33
105
Oceny
7,3 / 10
0 / 10
Dyskusje
Książka na półkach
- 20 024
- 6 394
- 6 274
- 1 124
- 593
- 478
- 376
- 302
- 237
- 197
Wypożycz z biblioteki
Cytaty
Strzeżcie się rozczarowań, bo pozory mylą. Takimi, jakimi wydają się być, rzeczy są rzadko. A kobiety nigdy.
Zobacz więcejDobrze jest odczuwać strach. Odczuwasz strach, znaczy, jest się czego bać, bądź więc czujny. Strachu nie trzeba pokonywać. Wystarczy mu nie ulegać. I warto uczyć się odeń.
Zobacz więcej
- Kiszona kapusta!(...) Rzecz to smaczna i zbawienna, taka kapusta. Zimą, gdy brak witamin, chroni przed szkorbutem. Jest nadto doskonałym środkiem antydepresyjnym.
- Jak niby?
-...
Zobacz więcej
Artykuły
Artykuły
Opinie [1 431]
Geralt po raz ósmy i po raz ósmy bardzo dobry, chociaż - jeśli ktoś szuka wydarzeń po zakończeniu sagi - tutaj ichnie znajdzie. W "Sezonie Burz" Sapkowski umiejscawia wydarzenia dużo wcześniej, nawet przed opowiadaniami - jeszcze przed bitwą o Sodden. Na plus - sporo akcji, znani nam dobrze bohaterowie, język nie ustępujący poprzednim częściom (no, może trochę bardziej...
więcejMiło jednak wrócić do Geralta. Miło pomimo faktu, że nie jest to najlepsza historia z tą postacią związana. Bardzo cieszą "puszczane oka" do sagi i znanych już historii i postaci związanych z Wiedźminem. Cieszą cytaty popkulturowe. Cieszą wątpliwości. Ale to już nie do końca to, co było. Nawet słownictwo jakby nieco inne. Niemniej, miło wrócić do tego świata. Po raz...
więcejUwielbiam sagę o Wiedźminie. "Sezon burz" czyta się miło i szybko.
Pokaż mimo toJest to osobna opowieść o Geraldzie.
Po prostu dobra. Jest Geralt, jest trochę Yen, jest dużo Jaskra. Lytta trochę mało wyrazista, taka mieszanka Yen i Triss. Najciekawszy moment ksiązki to rest Prorokiem Lebiodą i ucieczka przed lisicą. Do przeczytania, ale nie jest to MUST READ jesli chodzi o wiedzminską sagę.
Pokaż mimo toOdcinanie kuponów od znakomitej sagi. Fajnie się czytało, ale ta książka nie była nikomu potrzebna.
Pokaż mimo toPierwsza książka z tego universum jaką przeczytałem. Główny antagonista zepsuty do szpiku kości aż skóra cierpnie.
Pokaż mimo toMyślę, że zostałam fanką tego uniwersum.
Pokaż mimo toW planach mam ponowne przeczytanie wszystkich książek.
Są bardzo dobre, szalenie zabawne i wciągają tak, że ciężko jest wrócić do rzeszywistości.
Zakończenie pozostawiło mi mały niesmak, ale szczerze po czasie chyba zaczynam rozumieć i akceptować wszystko co wydarzyło się w całej tej historii :]
Najgorsza powieść Sapkowskiego jaką dane było mi przeczytać. Nie jest tragiczna, ale po prostu mocno średnia. Nawet nieszczególnie zabawna.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toTom 8 sagi? Nieporozumienie. Nie jest to żadna kontynuacja i zamierzam jak najszybciej rozstać się z tym tomem, zwracając do biblioteki. Będzie to jedyna książka o wiedźminie, której nie kupię i nie polecam wydawać na nią pieniędzy. Nie jest interesująca, nie wciąga. Zaczęłam ją czytać jakiś miesiąc temu, później na 3 tygodnie rzuciłam w kąt, postanowiłam choć spróbować...
więcejKończę rok 2019 z Wiedźminem i jednocześnie Wiedźmina. Jest to bardzo dobre towarzystwo (zawsze, ale w Sylwestra również, Wiedźmin może nie jest najbardziej szarmanckim mężczyzną, ale ma siłę, doskonałe poczucie humoru i zawsze wynajdzie jakiś plan, choćby na poczekaniu). Szczerze powiedziawszy, to może być najlepszy Sylwester mojego życia - cóż lepszego mogłoby spotkać...
więcej