Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lata 30-te XX wieku, południe Stanów Zjednoczonych, stan Alabama, miasteczko Maycomb. Historia pokazana oczami niespełna 10-letniej dziewczynki Jean Louise Finch zwanej przez wszystkich Skautem. Mimo, że mamy tu konkretne postacie jak Jem - starszy brat narratorki, Atticus Finch - ich ojciec, Dill - przyjaciel spędzający z nimi wakacje, Alexandra - wtrącająca się we wszystko ciotka, Calpurnia - kucharka w domu Finchów, Maudie Atkinson - przemiła sąsiadka czy Caroline Fisher - mieszkająca u niej młoda nauczycielka, Henry Lafayette Dubose - starsza i krzykliwa Pani nielubiąca dzieci, Thomas Robinson - oskarżony o gwałt na białej dziewczynie czarnoskóry pracownik fizyczny, rodzina Ewell'ów - bezrobotni wyrzutkowie korzystający z pomocy publicznych, rodzina Radley'ów - niechętnie integrująca się z sąsiadami czy Cunnigham'ów - ciężko pracujący ubodzy farmerzy to głównym bohaterem jest tu przede wszystkim amerykańskie społeczeństwo tamtego okresu, choć jak dla mnie przedstawiające ogólną naturę człowieka, którą można przełożyć na każdą rzeczywistość (zmieniając dowolnie kolory skóry, wyznania, partie polityczne, narodowość miejsce i czas). Z tego powodu powieść jest uniwersalna, a jej przesłanie nigdy się nie zestarzeje. Młodziutka protagonistka przeżywając dziecięce przygody i ścierając się z problemami swoich rówieśników obserwuje otoczenie, poznając tym samym rządzące światem prawa. Prawa ludzi dorosłych. Uczy się i próbuje zrozumieć ich zawiłości. Niejednokrotnie sprawia jej to wiele bólu oraz rozczarowań. Jest zszokowana wypowiedzią swojej nauczycielki, osoby wykształconej, która po słowach pełnych współczucia wobec Żydów uciskanych w hitlerowskich Niemczech oświadcza, że powinni wreszcie zrobić porządek z tymi Murzynami na własnym podwórku. Są ludzie, którzy za pięknymi słowami i kulturą osobistą potrafią ukryć najobrzydliwsze uczucia. Motywem przewodnim powieści jest oczywiście rasizm jeszcze dobitniej pokazany w trakcie rozprawy na sali sądowej, ale autorka zwraca też uwagę na innego rodzaju relacje, uprzedzenia i związane z nimi niechęć lub nawet nienawiść. Ludzie przecież na każdym kroku wytykają się palcami, surowo oceniając na podstawie niejednokrotnie jednej cechy charakteru, koloru włosów, wzrostu, wyznania, hobby, pochodzenia... (a w dzisiejszych czasach w mediach społecznościowych nawet po obejrzeniu jednego zdjęcia bądź marki posiadanego samochodu). Niektóre z tych wątków są tylko epizodyczne inne natomiast bardziej wpływają na fabułę. Człowiek nieodnajdujący się w takim społeczeństwie pełnym nienawiści nie raz podsyca niechęć do siebie tylko i wyłącznie dla świętego spokoju. Przykładem była tu postać białego mężczyzny żyjącego wśród czarnych, który dodatkowo udawał alkoholika, by pozostali brzydzili się do niego podchodzić. Bardzo smutna opowieść, a jakże realna. Polecam PS: Bardzo podobała mi się relacja Atticusa Fincha ze swoimi dziećmi. Szczególnie uwzględniając czasy w jakich działa się powieść. Skaut i Jem dorastając coraz lepiej poznają swojego ojca i zaczynają szanować sposób w jaki podchodzi do życia. PS2: Siłą przesłania bardzo przypomina mi ''Stąd do wieczności'' James'a Jones'a.