Hobbit

Jedna z najlepszych.

Jedna z najlepszych.

Klimat w książce fantastyczny, fabuła genialna a postacie niesamowite.
Książkę bardzo szybko się czytało, można by rzec ,,książka na jeden wieczór".
Polecam przeczytać:)

Klimat w książce fantastyczny, fabuła genialna a postacie niesamowite.
Książkę bardzo szybko się czytało, można by rzec ,,książka na jeden wieczór".
Polecam przeczytać:)

Jak miło było wrócić po latach do tej wspaniałej przygody. Jest dokładnie taka jaką ją zapamiętałem, trochę śmieszna, trochę straszna, trochę smutna, trochę wesoła. Lubić fantastykę i nie znać Hobbita to tak jak by powiedzieć, że lubi się pączki ale nie jadło się tych z różanym nadzieniem. Absolutny klasyk warty odświeżania co jakiś czas.

Jak miło było wrócić po latach do tej wspaniałej przygody. Jest dokładnie taka jaką ją zapamiętałem, trochę śmieszna, trochę straszna, trochę smutna, trochę wesoła. Lubić fantastykę i nie znać Hobbita to tak jak by powiedzieć, że lubi się pączki ale nie jadło się tych z różanym nadzieniem. Absolutny klasyk warty odświeżania co jakiś czas.

Ostatni raz "Hobbita" czytałem gdzieś na początku szkoły podstawowej, a więc ponad 20 lat temu. Jako że obecnie planuję lekturę kilku innych dzieł Tolkiena, postanowiłem sobie powtórzyć i tę książkę, przy okazji sprawdzając w jaki sposób zmienił się mój odbiór tego dzieła. Na szczęście nie pokusiłem się jeszcze o obejrzenie najnowszej ekranizacji "Hobbita", a że niektóre elementy fabuły zdążyły już wylecieć mi z głowy, to do lektury zasiadłem zaciekawiony również samą akcją.

Okazało się, że "Hobbit" wciąż bardzo mi się podoba. Nie była to bynajmniej żadna emocjonująca przygoda czytelnicza, nie dostarczyła mi żadnych cytatów, które uznałbym za warte podkreślenia i zapisania, ale było to doświadczenie, zapewniające bardzo pozytywne odczucia - przytulności, spokoju, ciepła. Myślę, że wpływ na to miały przede wszystkim dwa czynniki - postać głównego bohatera, który, choć przeżywa przygody, oględnie mówiąc, będące niekiedy dość niekomfortowymi, to jednak w swoim wnętrzu tęskni za swoją małą, przytulną norką w Shire i postać owa tak emanuje swoją hobbickością, że klimat ten udziela się czytelnikowi. Drugi czynnik do znakomita narracja - lekka, humorystyczna, która jednocześnie przekazuje ogrom informacji o wykreowanym przez Tolkiena świecie, nawiązując zarówno do wydarzeń z przeszłości, jak i tych, które dopiero nastąpią.

Reasumując, bardzo przyjemna lektura - dorosłego czytelnika raczej nie powali na kolana, ale potrafi zapewnić pozytywne wrażenia.

Ostatni raz "Hobbita" czytałem gdzieś na początku szkoły podstawowej, a więc ponad 20 lat temu. Jako że obecnie planuję lekturę kilku innych dzieł Tolkiena, postanowiłem sobie powtórzyć i tę książkę, przy okazji sprawdzając w jaki sposób zmienił się mój odbiór tego dzieła. Na szczęście nie pokusiłem się jeszcze o obejrzenie najnowszej ekranizacji "Hobbita", a że...

Arcydzieło J.R.R. Tolkiena. Jest to zarazem książka dla najmłodszych czytelników, ale i dobry wstęp dla tych, którzy chcą zgłębić początek całej historii pierścienia!

Arcydzieło J.R.R. Tolkiena. Jest to zarazem książka dla najmłodszych czytelników, ale i dobry wstęp dla tych, którzy chcą zgłębić początek całej historii pierścienia!

Dziecięca przygoda bosego włamywacza z przypadku. Biblo Włamywacz i 13 krasnoludków. Wszyscy w drogę, zapiąć pasy, przygody do poduchy bez ładu, składu i wewnętrznego związku. A morał taki, że jak przeżyjesz przygodę życia, to już tylko siąść i płakać i się starzeć i wspominać, bo żyjesz ze wspomnieniami, których nikt wokół ciebie nie zrozumie.

Dziecięca przygoda bosego włamywacza z przypadku. Biblo Włamywacz i 13 krasnoludków. Wszyscy w drogę, zapiąć pasy, przygody do poduchy bez ładu, składu i wewnętrznego związku. A morał taki, że jak przeżyjesz przygodę życia, to już tylko siąść i płakać i się starzeć i wspominać, bo żyjesz ze wspomnieniami, których nikt wokół ciebie nie zrozumie.

Jedna z moich ulubionych książek.

Jedna z moich ulubionych książek.

Z bólem serca, lecz ocena czysto nieco nostalgiczna i naciągana, choć z drugiej strony, nie do końca.
Zaczynając od negatywów, książka jako książka - od A do Z - opowiadająca pewną historię, rozwijająca wątki i relację bohaterów, niestety nie sprostała wymaganiom. Mimo iż w pozytywach opiszę ten problem szerzej, to mam wrażenie jak, czasem, jak gdyby każda postać, z wyjątkiem Gandalfa, no i może trochę Bilbo, była taka sama. Bez specyficznego charakteru i całości. Jako TYPOWA książka, nie do końca spodobała mi się brakiem technicznego rozwijania książki.

Choć z drugiej strony, o której tak wspominałem, to powieść legendarna. Kanon, którego nie da się nie znać i trzeba przyznać Panu Tolkienowi iż jego świat jest majstersztykiem nie do zastąpienia, a czas, który poświęcił na budowę całego świata jest niewyobrażalny.
Całość dość poetycka, nadająca wszystkiemu tak mitologoczinej i nieco niezgłębionej wartości, której nie znajdziesz w żadnej innej książce.

Z bólem serca, lecz ocena czysto nieco nostalgiczna i naciągana, choć z drugiej strony, nie do końca.
Zaczynając od negatywów, książka jako książka - od A do Z - opowiadająca pewną historię, rozwijająca wątki i relację bohaterów, niestety nie sprostała wymaganiom. Mimo iż w pozytywach opiszę ten problem szerzej, to mam wrażenie jak, czasem, jak gdyby każda postać, z...

Klasyka którą każdy MUSI przeczytać. Niestety nie jest to idealna książka, zakończenie jest trochę rozczarowujące. Nie dlatego, że jest jakoś bardzo słabe, tylko z powodu nagłego przyspieszenia wydarzeń i to w takim stopniu, że śmierć jednej z postaci, była dosłownie chwilą. Bez możliwości "wgłębiania" i wczucia się.

Klasyka którą każdy MUSI przeczytać. Niestety nie jest to idealna książka, zakończenie jest trochę rozczarowujące. Nie dlatego, że jest jakoś bardzo słabe, tylko z powodu nagłego przyspieszenia wydarzeń i to w takim stopniu, że śmierć jednej z postaci, była dosłownie chwilą. Bez możliwości "wgłębiania" i wczucia się.

Całym sercem kocham świat, który stworzył Tolkien i czuję się w nim jak w domu. Do „Hobbita” wracam po raz trzeci i wciąż nie mam dość, tak jak nie można mieć dość rodzinnego domu. Takie same ciepło wyziera spomiędzy tych stronic, taka sama serdeczność i dobroć. Przyjemnie było ponownie znaleźć się Shire, w pobliżu dobrze zaopatrzonej hobbickiej spiżarni, puszczając kółka z dymu wzlatujące nad zielone pagórki. Cudownie znowu było odwiedzić Elronda i Thranduila, przeżywać wraz z krasnoludami wszystkie te przygody, które przecież już tak dobrze wszyscy znamy. Cudownie jest po raz kolejny przekonać się, że magia Śródziemia wciąż ma nade mną władzę.
Szczerze wielbię swoje życie nerda. To, jak zapalam się od jednej iskry – coś mi przypomniało o świecie stworzonym przez Tolkiena, Rowling, Martina? Lecę w to całą sobą, na nowo rozsmakowuje się w tych przygodach, przeżywając wciąż na nowo ten niewyczerpany zachwyt nad światem tak innym i tak pięknym. Śródziemie ma specjalne miejsce w moim sercu, nie przez wzgląd na swoją epickość, na to, jak bardzo jest to świat rozbudowany i dopracowany, lecz dlatego, że jest to opowieść mądra i dobra. Kocham to, jak Tolkien podchodził do życia i coraz bliższa mi jest jego filozofia, coraz lepiej rozumiem, co chciał przekazać i jak ważne jest to przesłanie, szczególnie teraz, w tym świecie konsumpcjonizmu i wyścigu szczurów.
Tolkien uczy nas doceniać małe chwile, drobne przyjemności, ale też prawdziwą przyjaźń i prostą dobroć, bo to jej małych oznak najbardziej lęka się wielkie zło. Warto przeczytać po raz kolejny „hobbita” by przypomnieć sobie, że „świat byłby weselszy, gdyby więcej jego mieszkańców ceniło dobre jadło, zabawę i śpiew wyżej niż górę złota”. Lubmy się więc, moi drodzy, trochę bardziej, uśmiechajmy się do siebie częściej, jedzmy wspólnie pyszne posiłki i tańczmy, gdy przyjdzie nam na to ochota, a szczęście przyjdzie niepostrzeżenie i wejdzie bez pukania, by rozsiąść się wygodnie w naszych domach, gdzieś w okolicy biblioteczki pełnej nie tylko dzieł Tolkiena.

Całym sercem kocham świat, który stworzył Tolkien i czuję się w nim jak w domu. Do „Hobbita” wracam po raz trzeci i wciąż nie mam dość, tak jak nie można mieć dość rodzinnego domu. Takie same ciepło wyziera spomiędzy tych stronic, taka sama serdeczność i dobroć. Przyjemnie było ponownie znaleźć się Shire, w pobliżu dobrze zaopatrzonej hobbickiej spiżarni, puszczając kółka z...