Krew elfów

Nie jestem w stanie powiedzieć, który już raz zaczynam sagę o Wiedźminie Geralcie. Na pewno przeczytałem ją już ze 3 albo 4 razy. Tym razem sięgnąłem więc po inne medium - audiobook w języku angielskim.
Muszę przyznać, że to był dobry pomysł. Wiedźmin w mowie wyspiarzy nie traci zbyt wiele ze swojego uroku, choć oczywiście, część gier słownych nie dało się przetłumaczyć. Mimo tego, słucha się przyjemnie. Oczywiście, styl A. Sapkowskiego jest wymagający i do cieszenia się nim niezbędna jest dobra znajomość języka; nie jest to jednak "wina" tłumaczy, a samego charakteru książki. Lektor radzi sobie bardzo dobrze; czasem jego chropowaty głos krasnoludów jest nieco przerysowany, a piszczący głosik Ciri jest rozbrajający, ale to drobiazg.

Nie jestem w stanie powiedzieć, który już raz zaczynam sagę o Wiedźminie Geralcie. Na pewno przeczytałem ją już ze 3 albo 4 razy. Tym razem sięgnąłem więc po inne medium - audiobook w języku angielskim.
Muszę przyznać, że to był dobry pomysł. Wiedźmin w mowie wyspiarzy nie traci zbyt wiele ze swojego uroku, choć oczywiście, część gier słownych nie dało się...

Po stojącym w rozkroku pomiędzy formą zbioru opowiadań, a powieścią Mieczu Przeznaczenia przyszła pora na pełnoprawną powieść. Zmiana wyszła świetnie. Wreszcie poznajemy sytuację polityczną wiedźmińskiego świata, która zostaje odpowiednio zniuansowana. Motyw wojny rasowej staje się osią całej powieści fascynująco przedstawiając konfilkt, który z łatwością można odnieść do współczesnych problemów. Obie strony mają swoje racje, obie da się zrozumieć i obie dopuszczają się strasznych czynów. Ten element książki zdecydowanie najbardziej mi się spodobał.

Oczywiście konflikt na szeroką skalę to nie wszystko, o czym przeczytamy. Dalsze losy dorastającej Ciri i jej treningu to całkiem ładne coming of age, a jej relacja z Geraltem nabierającym istynktu tacierzyńskiego pięknie się rozwija. Wreszcie możemy poznać wspominaną w opowiadaniach Triss Merigold będącą interesujcą ciepłą przeciwwagą dla chłodnej Yennefer oraz bardzo barwnych wiedźminów z Kaer Moren. Postacie wydają mi się jeszcze lepiej napisane niż w opowiadaniach co jest sporym wyczynem. Zarówno te znane jak i nowe w rodzaju groźnego antagonisty Rience'a, potężnych magów czy królów wiedźmińskiego świata.

Świetny początek sagi, nie mogę się doczekać poznać reszty.

Po stojącym w rozkroku pomiędzy formą zbioru opowiadań, a powieścią Mieczu Przeznaczenia przyszła pora na pełnoprawną powieść. Zmiana wyszła świetnie. Wreszcie poznajemy sytuację polityczną wiedźmińskiego świata, która zostaje odpowiednio zniuansowana. Motyw wojny rasowej staje się osią całej powieści fascynująco przedstawiając konfilkt, który z łatwością można odnieść do...

Nienajgorzej się bawiłem, ale raczej do ostatniego rozdziału wydawało mi się, że jest to raczej mocne 7, aniżeli 8.

Wszystko zmieniło się w momencie gdy zobaczyłem relację Ciri z Yen. Po prostu coś pięknego!

Nienajgorzej się bawiłem, ale raczej do ostatniego rozdziału wydawało mi się, że jest to raczej mocne 7, aniżeli 8.

Wszystko zmieniło się w momencie gdy zobaczyłem relację Ciri z Yen. Po prostu coś pięknego!

Jak zawsze, wypełniona magią, dobrym humorem, domowym ciepłem i rozczulającymi relacjami.
Magiczna pozycja, którą czytało mi się nie tyle co przyjemnie, a fascynująco.

Jak zawsze, wypełniona magią, dobrym humorem, domowym ciepłem i rozczulającymi relacjami.
Magiczna pozycja, którą czytało mi się nie tyle co przyjemnie, a fascynująco.

Epicka Saga - wyśmienici bohaterowie i mandragora.

Epicka Saga - wyśmienici bohaterowie i mandragora.

Zazwyczaj najpierw zabieram się za pierwowzór, a później za różnego rodzaju adaptacje. Z jakiegoś nieznanego mi samej powodu, nie byłam chętna czytać sagi o Wiedźminie. Zainteresowałam się jednak serialem Netflixa. W takcie uznałam jednak, że muszę przeczytać tą serię. “Krew elfów” stanowi pierwszą część sagi, ale najpierw i tak trzeba się zapoznać z opowiadaniami. Po przeczytaniu opowiadań byłam zachęcona i zaintrygowana jednak czegoś mi zabrakło w nich. Myślę, że właśnie z tą częścią zaczynam zakochiwać się w tej serii.

Sądzę, że śmiało mogę nazwać “Wiedźmina” Sapkowskiego klasykiem fantasy w Polsce. Każdy choć kojarzy, że coś takiego istnieje, czy to książkę czy grę. Bardzo się cieszę, że słynna jest także w innych państwach. Zdaje sobie sprawę, że te książki nie są idealne, ale klimat całej historii, świetnie napisani bohaterowie to nadrabiają.

Nie spodziewałabym się nawet, że relację Ciri i Yennefer, także Ciri i Geralta tak mocno mnie rozczulą. Był to wątek dla mnie bardzo wyjątkowy. Te relacje były tak pełne ciepła i miłości, że całkowicie mnie pochłonęły. Fabuła mogłaby całkowicie nie istnieć, a ja i tak byłabym całą sobą zaangażowana. Zresztą relację między Geraltem a Yennefer są tak skomplikowane, że także ciężko się oderwać od lektury.

Świat przedstawiony jest wymyśloną przez autora planetą. Czasy w którym dzieje się akcja można przyrównać do naszego średniowiecza. Tym okresem inspirował się autor. Jeśli chodzi o istoty zamieszkujące tą planetę to jest ich naprawdę wiele. Autor inspirował się wieloma mitologiami. Dlatego też określenie (często pojawiające się),że “Wiedźmin” jest słowiański jest mylne. Owszem znajduje się wiele istot typowo z mitologii słowiańskiej, ale na równi są istoty z zupełnie innych mitów i legend.

Czasem myślę, że mogłabym zupełnie inaczej tą serię odbierać, gdybym ją czytała. Wybrałam formę audiobooka, ze względu na to, że jest to forma słuchowiska. Jest to pewna odmiana audiobooka, gdyż oprócz samego lektora, mamy także inne efekty dźwiękowe. Nie tylko muzykę, ale także inne efekty akustyczne np. stukanie do drzwi, dźwięk kopyt, czy krople deszczu. Możliwości jest naprawdę wiele. Zakochałam się wręcz w tej formie. To trochę jakby oglądać film bez obrazu. Cudowne uczucie. Wykonanie jest nieziemskie. Tym bardziej, że mamy tu kilku lektorów.

“Wiedźmin” to seria nie idealna, ale na tyle kultowa i dobra, że warto spróbować. Myślę, że niezależnie czy się wybierze książkę, grę czy jeszcze inną formę.

Zazwyczaj najpierw zabieram się za pierwowzór, a później za różnego rodzaju adaptacje. Z jakiegoś nieznanego mi samej powodu, nie byłam chętna czytać sagi o Wiedźminie. Zainteresowałam się jednak serialem Netflixa. W takcie uznałam jednak, że muszę przeczytać tą serię. “Krew elfów” stanowi pierwszą część sagi, ale najpierw i tak trzeba się zapoznać z opowiadaniami. Po...

Saga o Wiedźminie to moje odkrycie tego roku. Książka teoretycznie zupełnie spoza kręgu moich zainteresowań, a dałam jej się porwać i słuchanie jej sprawiło mi wielką przyjemność. Cudowny język, fantastyczny świat i mnóstwo emocji. Proza napisana z rozmachem, a jednocześnie intymna. Tego się nie spodziewałam. Jestem pod ogromnym wrażeniem.

Saga o Wiedźminie to moje odkrycie tego roku. Książka teoretycznie zupełnie spoza kręgu moich zainteresowań, a dałam jej się porwać i słuchanie jej sprawiło mi wielką przyjemność. Cudowny język, fantastyczny świat i mnóstwo emocji. Proza napisana z rozmachem, a jednocześnie intymna. Tego się nie spodziewałam. Jestem pod ogromnym wrażeniem.

Świetna kontynuacja opowiadań, zachęca do sięgnięcia po kolejne części i, czego się najmniej spodziewałem, dobrze współgra z serialem.

Świetna kontynuacja opowiadań, zachęca do sięgnięcia po kolejne części i, czego się najmniej spodziewałem, dobrze współgra z serialem.

Może to kogoś zaskoczy, ale wróciłam do Wiedźmina. Tak ja też jestem zdziwiona i zaskoczona, ale dałam mu jeszcze jedną szansę, ten tom jest drugi raz za mną i tym razem zdecydowałam się na słuchowisko na BookBecie i to był dobry pomysł. Myślę, że język Sapkowskiego (nie zabijcie mnie) nie jest cudem świata, jego kwiecistość jest polska, ale jego pisanie mnie nie zachwyca, choć ta historia ma wile ogromnie ciekawych wątków.
Z perspektywy czasu, dobrych co najmniej 8 lat jest dobrze, choć już wiem, że nikt nie zmusi mnie bym sięgnęła po to w papierze. Zostaje ze mną słuchowisko. Tak jak pamięć mnie nie myli, wersja papierowa się ciągnęła niemiłosiernie i mnie nużyła, tu poszło znacznie szybciej i wręcz przywiodło mi na myśl, że za szybko się skończyło.
Już wiem, że wiedźmina będę sobie dawkować, bo słuchowisko to dużo bodźców, czyli znaczy, że jeszcze ich więcej, jak się żyje w dużym mieście. Ale na pewno sobie tego nie odpuszczę. Skoro mogę tego słuchać, to szkoda się na to nie zdecydować.

Może to kogoś zaskoczy, ale wróciłam do Wiedźmina. Tak ja też jestem zdziwiona i zaskoczona, ale dałam mu jeszcze jedną szansę, ten tom jest drugi raz za mną i tym razem zdecydowałam się na słuchowisko na BookBecie i to był dobry pomysł. Myślę, że język Sapkowskiego (nie zabijcie mnie) nie jest cudem świata, jego kwiecistość jest polska, ale jego pisanie mnie nie zachwyca,...

Zazwyczaj chcę skończyć książkę jak najszybciej.
W tym przypadku staram się czytać jak najwolniej, bo nie chcę żeby to się kończyło, a jednocześnie nie mogę bo za mocno wciąga.

Zazwyczaj chcę skończyć książkę jak najszybciej.
W tym przypadku staram się czytać jak najwolniej, bo nie chcę żeby to się kończyło, a jednocześnie nie mogę bo za mocno wciąga.