Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Diabeł i butelka spirytusu

Książka jest zbiorem reportaży Pawła Piotra Reszki, które ukazywały się na przestrzeni lat. Spoiwem je łączącym są krótkie opowieści o szczęściu. Problem w tym, że "szczęście" występuje tu w śladowych ilościach, a w większości jest wynikiem cierpienia i poświęcenia. Jest prawie niezauważalne i ginie w goryczy dłuższych reportaży.
Praktycznie nikt nie powiedział, że "Diabeł i tabliczka czekolady" opowiada o Polsce. Za to słyszałam, że opowiada o "ścianie wschodniej", "Lubelszczyźnie", "Polsce B", "Lublinie i okolicach". To bardzo wygodne, powala nam myśleć, że wszystko o czym czytamy to skrajne przypadki, gdzieś w gorszej części Polski.
W reportażach przeczytamy o zacofaniu, biedzie, zakłamaniu, ksenofobii, homofobii, braku szacunku do drugiego człowieka, głupocie, wstydzie, zaściankowości, niesprawiedliwości, przemocy psychicznej i fizycznej.
Autor jest mądrym człowiekiem i świetnym reporterem, który porusza niewygodne tematy. Jednak bardzo chciałabym, by napisał kiedyś o szczęściu, o istnieniu dobra ludzkiego, a nie tylko skupiał się na makabrze.
Nagradzanie tej książki to jak robienie sobie zdjęć z biednym dzieckiem. Pokazuje jacy jesteśmy dobrzy i wrażliwi na problemy innych. Ale zupełnie nic nie zmienia w postrzeganiu "Lubelszczyzny".

Diabeł i butelka spirytusu

Książka jest zbiorem reportaży Pawła Piotra Reszki, które ukazywały się na przestrzeni lat. Spoiwem je łączącym są krótkie opowieści o szczęściu. Problem w tym, że "szczęście" występuje tu w śladowych ilościach, a w większości jest wynikiem cierpienia i poświęcenia. Jest prawie niezauważalne i ginie w goryczy dłuższych reportaży.
Praktycznie nikt...