Wciągająca, dobrze napisana. Czyta się lekko i przyjemnie. Świat i bohaterowanie bardzo dobrze wykreowani.

Wciągająca, dobrze napisana. Czyta się lekko i przyjemnie. Świat i bohaterowanie bardzo dobrze wykreowani.

Historia jak ich wiele nic nie znacząca dziewczyna, okazuje się dość znacząca. Nie mamy tu opowieści jak słaby, staje się silnym. Jest naiwna, irytują i głupiutka. Trzeba brać pod uwagę że jest młoda jak na ten świat, ale już nie pamiętam kto tak bardzo mnie z głównych bohaterów irytował jak Fallon. Ma jedno zadanie, które w zamian dostanie to czego pragnie. Wszystko się zmienia w czasie, chociaż moim zdaniem jest to dość przewidywalne... Nagle coś do mnie przemawia. Pojawiają się wrony, zaczyna robić się tajemniczo, ciekawie. Można się zatracić, w świecie. Przez większą połowę się rozkręca, więc mam nadzieję że w drugiej części nie czeka mnie to samo, tylko trochę więcej akacji, mądrzejsza o doświadczenia bohaterka i oczywiście pełną mroku wronę.

Historia jak ich wiele nic nie znacząca dziewczyna, okazuje się dość znacząca. Nie mamy tu opowieści jak słaby, staje się silnym. Jest naiwna, irytują i głupiutka. Trzeba brać pod uwagę że jest młoda jak na ten świat, ale już nie pamiętam kto tak bardzo mnie z głównych bohaterów irytował jak Fallon. Ma jedno zadanie, które w zamian dostanie to czego pragnie. Wszystko się...

oryginalne podejście, trochę inaczej napisana powieść.

oryginalne podejście, trochę inaczej napisana powieść.

Fallon nie grzeszy rozumiem i z tego powodu czuję się zmęczona tą książką. Sięgnę po drugi tom, ale z dużą dozą nieufności na potencjalną przemianę głównej bohaterki. Za to podobał mi się zamysł całej historii.

Fallon nie grzeszy rozumiem i z tego powodu czuję się zmęczona tą książką. Sięgnę po drugi tom, ale z dużą dozą nieufności na potencjalną przemianę głównej bohaterki. Za to podobał mi się zamysł całej historii.

Bardzo mi się podobała. Czytałam ją długo bo miała pewne nudnawe momenty, ale polecam

Bardzo mi się podobała. Czytałam ją długo bo miała pewne nudnawe momenty, ale polecam

Na początku miałam problem, żeby wkręcić się w fabułę, bowiem akcja bardzo wolno się rozkręcała, a irytująca główna bohaterka w tym nie pomagała. Zastanawiałam się co jest takiego wyjątkowego w tej powieści, a potem ni stąd ni zowąd kartki zaczęły się same przewracać.

Od momentu pojawienia się kruka moje zainteresowanie wzrosło. Chciałam dowiedzieć się o co tu chodzi, co się wydarzy kiedy zostaną odnalezione wszystkie statuetki kruków. Sama relacja głównej bohaterki z krukiem była intrygująca i owiana tajemnicą. W ogóle jej umiejętność swoistego rozumienia różnych stworzeń dodawała kolejny tajemniczy element do i tak zagadkowej fabuły. Oprócz rozterek miłosnych Fallon podobało mi się w tej książce wszystko. Od barwnych bohaterów, po fantazyjnie wykreowany świat, szczególnie Królestwo Kruków. Gdyby zostało przeniesione na srebrny ekran to na pewno byłoby bajeczne.

Moja irytacja główną bohaterką odrobinę zmalała na koszt innej postaci, która jak było widać na pierwszy rzut oka nie jest tym za kogo się podaje, a tylko ślepiec by tego nie zauważył.

Zastanawiało mnie w trakcie lektury jak bardzo trzeba być naiwnym i ślepym, żeby wierzyć bezwarunkowe osobie, której intencje nie były czyste i świadczyło o tym wiele zachowań.

Dom Trzepoczących Skrzydeł to nie tylko niesamowicie wykreowany świat, ale również moc tajemnic, intryg i głęboko uśpionej magii, która pragnie uwolnić się okowów.
Pierwszy raz spotykam się z czymś takim, że książka jest niesamowita, a główna bohaterka była tak głupia, naiwna i irytująca. Dlatego właśnie część osób może zrezygnować z lektury, a szkoda, bo wszystko poza Fallon jest po prostu cudowne 😍

Nie mogę nie wspomnieć na koniec o przepięknie wydanej książce, która przyciąga wzrok i obiecuje równie fantazyjną treść. Mega polecam! 💙

Na początku miałam problem, żeby wkręcić się w fabułę, bowiem akcja bardzo wolno się rozkręcała, a irytująca główna bohaterka w tym nie pomagała. Zastanawiałam się co jest takiego wyjątkowego w tej powieści, a potem ni stąd ni zowąd kartki zaczęły się same przewracać.

Od momentu pojawienia się kruka moje zainteresowanie wzrosło. Chciałam dowiedzieć się o co tu chodzi, co...

Pomysł na fabułę świetny, wykorzystanie wron na wielki plus a co było największym minusem? Główna bohaterka! To jak jest naiwna, łatwowierna i ślepo zakochana to aż przekracza moje pojęcia. Bo ja rozumiem, że to było celowe ale jednak intensywność tego mnie przytłoczyło. Gdyby trosze zmienić charakter głównej bohaterki to książka by bardzo dużo zyskała a tak napewno sięgnę po 2 tom bo jestem ciekawa ale boję się 🙈

Pomysł na fabułę świetny, wykorzystanie wron na wielki plus a co było największym minusem? Główna bohaterka! To jak jest naiwna, łatwowierna i ślepo zakochana to aż przekracza moje pojęcia. Bo ja rozumiem, że to było celowe ale jednak intensywność tego mnie przytłoczyło. Gdyby trosze zmienić charakter głównej bohaterki to książka by bardzo dużo zyskała a tak napewno sięgnę...

Bardzo fajna książka, zdecydowanie mój ulubiony fantasy romans, moim zdaniem główna bohaterka na początku była trochę naiwna co do swojego przyjaciela i bardzo ślepa ale z czasem widać przemianę głównej bohaterki i to co jest fajne to to że nie jest ona nagła i nie wiadomo skąd tylko możemy to obserwować. Bardzo fajnie wykreowany świat i fajne postacie. Pierwszej części dałam jedną gwiazdkę mniej niż drugiej za ten początek ale uważam że są to świetne książki.

Bardzo fajna książka, zdecydowanie mój ulubiony fantasy romans, moim zdaniem główna bohaterka na początku była trochę naiwna co do swojego przyjaciela i bardzo ślepa ale z czasem widać przemianę głównej bohaterki i to co jest fajne to to że nie jest ona nagła i nie wiadomo skąd tylko możemy to obserwować. Bardzo fajnie wykreowany świat i fajne postacie. Pierwszej części...

Fallon Rossi to pół fae, która przez swoje mieszane pochodzenie została wyklęta z rodu, jednego z najznamienitszych w całym Luce. Mieszka z matką, która po jej urodzeniu i wyklęciu z rodziny postradała rozum, i z babką, która nie umiała zostawić córki i wnuczki na pastwę losu. Przez to, że jej ojcem był człowiek a także przez pewien incydent z dzieciństwa, związany z nienawidzonymi w Luce wodnymi wężami Fallon często ma pod górkę, jednak los zdaje się do niej w końcu uśmiechać – spotyka tajemniczą kobietę, która przepowiada jej, że jeśli odnajdzie i uwolni statuetki wron, zasiądzie na tronie. Dziewczyna jest więc zdeterminowana by przepowiednię spełnić, gdyż zostanie królową Luce polepszyłoby sytuację jej i jej najbliższych, utarłoby nosa tej części rodziny, która jej się wyrzekła, a także – a może przede wszystkim – pozwoliłoby jej na poślubienie królewskiego brata, Dantego Regio, w którym od dawna jest szaleńczo zakochana. Jednak uwolnienie statuetek zapoczątkuje lawinę, która odmieni nie tylko ją, ale i całe Luce.

To kolejna książka z cyklu „Słucham wszystkich audiobooków z półki na Legimi po kolei”. Nie spodziewałam się po niej niczego konkretnego, miała to być kolejna książka, która umili mi spacery, sprzątanie czy podróż na uczelnię. Dostałam jednak coś, o czym nie wiem co mam myśleć.

Z jednej strony „Dom trzepoczących skrzydeł” całkiem mi się podobał. Nie jest to oczywiście książka nie wiadomo jak dobra, ale dostarczyła mi rozrywki i to się chyba najbardziej liczy. Poza tym nie była jak inne typowe romantasy, to znaczy nie skupiała się tylko na wątku miłosnym, a świat wokół nie był tylko dodatkiem. I oczywiście, uczucie Fallon do księcia Luce napędza całą akcję, bo głównie dla niego dziewczyna decyduje się w ogóle ryzykować życie dla statuetek, ale samego romansu było zaskakująco mało, a scena erotyczna – tylko jedna, i do tego całkiem zgrabnie napisana (zwłaszcza w porównaniu do innych takich scen w innych takich książkach). Przez to nie wiem czy można nazwać „Dom trzepoczących skrzydeł” romantasy. Pewnie zadecydują o tym kolejne książki z cyklu.

Sama fabuła również jest całkiem ciekawa. Podobny motyw, to znaczy szukanie konkretnych przedmiotów, wystąpił też w niedawno przesłuchanym przeze mnie „Oknie skąpanym w mroku”, ale mam wrażenie że w książce Olivii Wildenstein wyszło to zgrabniej, bo Fallon w pewnym momencie skupiała się w zasadzie tylko na tym. Poza tym interesujący był wątek pochodzenia głównej bohaterki i tego, dlaczego to akurat ona została wybrana do odnalezienia figurek wron, a także sam wątek ściśle związany z tymi figurkami i tajemniczą wroną, która towarzyszy Fallon w jej zadaniu.

Z drugiej strony największym moim problemem z tą książką była sama Fallon. Czytałam już naprawdę wiele książek, i YA, i NA fantasy, i fantasy dla młodzieży, romantasy też. Ich bohaterki były różne, ale Fallon przebiła je wszystkie, niestety w negatywnych cechach, bo w głupocie i naiwności. I ja rozumiem, że każdy gatunek ma pewną konwencję i ramy, których się trzyma, a jedną z takich ram jest to, że bohaterki często nie łapią wszystkich niuansów w lot, by fabuła mogła iść dalej i by były możliwe jakieś zwroty akcji. Natomiast Fallon jest momentami strasznie, strasznie głupia, do tego stopnia, że wszyscy wokół niej domyślają się wielu rzeczy dziesiątki, a nawet setki stron przed tym, zanim ona połączy kropki i doda dwa do dwóch. Wynika to głównie z jej ogromnego zaślepienia Dantem, które było wręcz nie do zniesienia i które wpływało również na postrzeganie samego księcia, który jest postacią tak antypatyczną i zadufaną, że momentami naprawdę dziwiłam się, że Fallon tego nie dostrzega. Na szczęście pod koniec książki trochę się opamiętała i mam nadzieję, że to jej opamiętanie już jej zostanie.

Podoba mi się też całokształt Luce, a zwłaszcza miasto, w którym toczy się akcja pierwszej połowy powieści. Wzorowane na Wenecji, z gondolami i wąskimi uliczkami między kanałami jawiło się interesująco i całkiem oryginalnie.

Z marszu pewnie sięgnę po kolejny tom, mam nadzieję że w kwestii interesujących mnie wątków utrzyma poziom.

Fallon Rossi to pół fae, która przez swoje mieszane pochodzenie została wyklęta z rodu, jednego z najznamienitszych w całym Luce. Mieszka z matką, która po jej urodzeniu i wyklęciu z rodziny postradała rozum, i z babką, która nie umiała zostawić córki i wnuczki na pastwę losu. Przez to, że jej ojcem był człowiek a także przez pewien incydent z dzieciństwa, związany z...

Bardzo dobra fantastyka. Główna bohaterka to pełnokrwista postać - ma wady, ale potrafi być urocza, czasem wkurza ale można zrozumieć jej motywacje. Pozostali bohaterowie tez mają wyraziste charaktery - nie są tylko tłem dla pierwszoplanowej postaci. Intryga rozwijana powoli i po pierwszym tomie ma się apetyt na dalszy ciąg.

Bardzo dobra fantastyka. Główna bohaterka to pełnokrwista postać - ma wady, ale potrafi być urocza, czasem wkurza ale można zrozumieć jej motywacje. Pozostali bohaterowie tez mają wyraziste charaktery - nie są tylko tłem dla pierwszoplanowej postaci. Intryga rozwijana powoli i po pierwszym tomie ma się apetyt na dalszy ciąg.