Neil Gaiman

[MENTION]@Valancy|https://lubimyczytac.pl/profil/295753/valancy[/MENTION] [QUOTE]Moja wypowiedź głównie odnosiła się do tego, co pisałeś, co wprowadziły wspomniane linie lotnicze - moim zdaniem jeśli są kobiety, którym informacja o tym, czy obok będzie siedział mężczyzna czy inna kobieta, w czymś pomaga, to czemu nie. Oczywiście obecnie przy różnych ilościach płci zatwierdzonych w różnych krajach można się zastanawiać, jak to faktycznie działa...[/QUOTE] Nie wprowadzałbym żadnych takich podziałów, bo tylko zaostrza apetyt na więcej. Nikt z nas (no, może poza bogaczami, ich stać na taki luksus) nie żyje w jakimś własnym mikroświecie. Wychodzisz na ulicę i dostajesz miks wszystkiego. Na ogół odbieramy takie wychowanie, zanim wejdziemy w dorosłość, że szanujemy ten metr czyjejś prywatności i dajemy żyć. Nie epatujemy swoją osobowością, przekonaniami, itd. są od tego miejsca i mamy wybrane osoby, żeby być sobą. Wiemy, jak się zachować "za zewnątrz". Rezygnujemy ze swojej 100% wolności do robienia tego, co nam się żywnie podoba, żeby zrobić miejsce dla innych - inaczej się nie da funkcjonować w takim miksie. Wcześniej czy później musielibyśmy się wszyscy pozabijać. Jeśli masz specyficzne wymogi jak żyć, to musisz sobie stworzyć swoją małą enklawę. Świat nią nie będzie. Ale jeśli już pracujesz, to pewnie doświadczyłaś, że jednak w pracy niektórzy często bardzo chcą tę swoją enklawę wprowadzić. Tu spędza się już kilka godzin, codziennie i pojawiają się tarcia, żeby jednak z Twojego metra została Ci połowa. A takie opcje wyboru jak choćby ta linia lotnicza, to już oferta do poszerzenia. A może nie obok grubego? A nie obok dziecka? A ten za młody, tamten za stary? A tu czarny, tamten biały. Segregacja. Nie podoba mi się. Przykładowo opera. Nie pójdę tam w koszulce i dżinsach. Ubiorę się na sztywno, to enklawa wysokiej kultury. Po to ci ludzie, których tam spotkam, przyszli. A nie po to, żebym ja coś manifestował sobą. To mogę robić gdziekolwiek indziej. Nie pójdę do kościoła w krótkich spodenkach z torebką czipsów i nie siądę z telefonem w ręce. To też enklawa. Ci ludzie przyszli się pomodlić. Nie chcę się modlić, więc to nie moje miejsce. A jeśli chcę posiedzieć, to muszę uszanować ludzi i miejsce, i się dostosować. Nie święcę w kinie telefonem ludziom po oczach. Przyszliśmy tu obejrzeć film w specjalnych warunkach. Komunikacja zbiorowa to też taka enklawa na chwilę, ale jedynym kryterium stosowałbym po prostu kulturę osobistą, a nie płeć, wygląd, masę czy wiek. Rozumiesz, o co chodzi. A tego coraz częściej brakuje. I to zaczyna denerwować, bo ktoś Ci zabiera to wspólne miejsce, albo wpycha rzeczy, których nie potrzebujesz, nie chcesz, uważasz za niebezpieczne dla siebie albo rodziny, albo wręcz się tym brzydzisz. [QUOTE]Tu niestety pojawia się tendencja, że nie chcąc czuć się jak ofiara, chociaż dana sytuacja BYŁA ciężkim przeżyciem, to sami usiłujemy przekonać siebie, że to był tylko krępujący żart.[/QUOTE] Bo ten, kto takich rzeczy nie robi, ani nawet nie przychodzą mu do głowy, stara się najpierw racjonalnie wytłumaczyć sam sobie, że przecież "tamta osoba chyba nie to miała na myśli, ja bym nie miał". A tu się okazuje, że tamten człowiek ma inne zasady (albo ma taką, że nie liczy się z innymi). No i wtedy trzeba jednak nie ma co przesadzać z kulturą i dobrym wychowaniem. Ale wiem, że to nie są łatwe sprawy. Przeciętny człowiek nie zaczyna kontaktu od wdeptania drugiego człowieka w ziemię (tylko od oceny, kto to jest). To jest dalekie wyjście poza strefę komfortu, ale skoro ktoś się do niej sam ładuje i w dodatku z butami... To musi się liczyć ze wszystkim. A im bardziej coś jest dla nas osobiście święte, tym gorzej dla profana. Osobiście wolę być ostrożniejszy w reakcjach niż nadpobudliwy. O ile to nie jest jawna bezczelność w moim kierunku i celowa prowokacja. Zdarzyło mi się kiedyś zareagować za mocno, po czasie wyszło, że niesłusznie. Ale miałem taki akurat dzień, że mała kropla przelała czarę. [QUOTE]Stąd może te panie dopiero po latach zbierają się na odwagę stwierdzenia, że to, co je spotkało, było złe i krzywdzące.[/QUOTE] Bankowo w niektórych przypadkach tak jest. Ale afery medialne, jakie wokół się tego kręcą, robią złą robotę. Obstawiam jednak, że te naprawdę skrzywdzone, gdy zobaczą taką burzę, to nie otworzą ust i się nie ujawnią. "To było dawno temu, zapomniałam, teraz przejdę to wszystko jeszcze raz. Już sama dobrze nie pamiętam, co się stało". A wszystko będzie w błyskach fleszy i prawnicy wybebeszą każdego. Obecnie najpierw jest burza w społecznościówkach (a to na dzień dobry nie budzi zaufania co do intencji skarżących),a potem ewentualnie procesy. Coś tu jest nie tak z priorytetami. Robi się z tego pożywka dla ekstremalnych środowisk, a takie właśnie molestowanie to wręcz wymarzona akcja dla feministek, które mnie jednak kojarzą się z bardzo chorymi jednostkami ludzkimi, może wręcz obłąkanymi. Kojarzę je tylko z dwóch haseł: patriarchat (z gwałtami) i aborcja. Czy to pomaga kobietom? Wątpię. Gdybym chciał dochodzić sprawiedliwości, to najpierw kazałbym zamilknąć w swojej sprawie tym ludziom, żeby mnie nie ośmieszali i nie brali na sztandary.