Gówno totalne

Gówno totalne

Długo wahałam się, czy czytać, ale skłonności Potterheada zwyciężyły, niestety. Wiedziałam, że będę czytać fanfik, ale nie spodziewałam się, że aż tak słaby. Nie przeszkadzałaby mi forma sztuki teatralnej ani wykorzystanie pewnych schematów z fanfiction, ale dlaczego tych najgłupszych?
Sama miałam etap zaczytywania się fanfikami w czasie, kiedy pojawiały się tysiące blogasków z córkami Voldemorta, ale dlaczego Autorzy "Przeklętego dziecka" potraktowali je poważnie? Piszę Autorzy, bo nie wierzę w decydujący udział Rowling. A to tylko jeden z głupich fanfikowych motywów. Jest tego znacznie więcej, jak np. Ron przedstawiany jako idiota i popychadło, przyjaźń Harry'ego i Malfoya, przyjaźń młodego Malfoya i syna Harry'ego, Albusa, Albus w Slytherinie itd. Nie mam siły więcej wymieniać.
Równie ciężkim do opisania tematem są podróże w czasie. Tu wizja mnie nie przekonuje, a już w oryginalnej sadze była naciągana.
Przytłoczył mnie wszechobecny fanserwis. Skoro faneczki uwielbiają Snape'a (czego nigdy nie zrozumiem, przecież to psychol),Autorzy zakrzyknęli: "Dajmy mu bohaterski wątek!". Fani nienawidzą Umbridge? "Pognębmy ją!". Postacie zachowują się niespójnie, mają zmienione charaktery. No i ględzenie, pseudoemocjonalne dialogi o głębi kałuży zapychają nudną akcję.
Nie polecam, chyba że czytelnikom chcącym powspominać stare fanfikowe czasy.

Długo wahałam się, czy czytać, ale skłonności Potterheada zwyciężyły, niestety. Wiedziałam, że będę czytać fanfik, ale nie spodziewałam się, że aż tak słaby. Nie przeszkadzałaby mi forma sztuki teatralnej ani wykorzystanie pewnych schematów z fanfiction, ale dlaczego tych najgłupszych?
Sama miałam etap zaczytywania się fanfikami w czasie, kiedy pojawiały się tysiące...

Jedna z książek nieodkładalnych. Fajna przygoda na jeden wieczór, szybko się czyta a przygoda pochłania dosłownie i wciąga do świata Hogwartu, bawiłam się naprawdę dobrze 😊

Jedna z książek nieodkładalnych. Fajna przygoda na jeden wieczór, szybko się czyta a przygoda pochłania dosłownie i wciąga do świata Hogwartu, bawiłam się naprawdę dobrze 😊

Ocena niższa niż pierwotnej sagi, bo jednak czytanie sztuki teatralnej to nie to samo, co typowa książka. Nie zmienia to jednak faktu, że historia nie jest zła i ma potencjał na niezły film.

Ocena niższa niż pierwotnej sagi, bo jednak czytanie sztuki teatralnej to nie to samo, co typowa książka. Nie zmienia to jednak faktu, że historia nie jest zła i ma potencjał na niezły film.

Nadspodziewanie dobrze się czyta. Doskonałe uzupełnienie historii o Harrym Potterze.

Nadspodziewanie dobrze się czyta. Doskonałe uzupełnienie historii o Harrym Potterze.

XDDDDDDDDDDDD

XDDDDDDDDDDDD

Na początku myślałam, że książka będzie tragiczna, ale z każdym rozdziałem akcja rozwijała się coraz bardziej i robiła się ciekawie.
Nie spodziewałam się, że książka okaże się taka nietypowa; inna niż reszta serii, ale nadal wyjątkowa i mimo wszystko dosyć przyjemna do czytania.
Polecam każdemu fanowi Harrego Pottera 😊

Na początku myślałam, że książka będzie tragiczna, ale z każdym rozdziałem akcja rozwijała się coraz bardziej i robiła się ciekawie.
Nie spodziewałam się, że książka okaże się taka nietypowa; inna niż reszta serii, ale nadal wyjątkowa i mimo wszystko dosyć przyjemna do czytania.
Polecam każdemu fanowi Harrego Pottera 😊

Przeczytałam tę książkę siłą rozpędu. Nie jest to nawet dzieło samej Rowling, ale dwóch innych autorów we współpracy z nią, choć nie wiem, na ile była to współpraca. A może ona tylko złożyła swój podpis i dała autoryzację?
Przyznam, że zupełnie nie wiedziałam, czego się spodziewać, bo wypożyczyłam tę książkę tuż przed przeczytaniem i nawet nie miałam okazji jej wcześniej przekartkować. Pierwsze rozczarowanie - to nawet nie jest powieść, to scenariusz sztuki teatralnej, rozpisany normalnie w formie dramatu! Ostatnio w życiu czytałam dramaty jako lektury w czasach szkolnych ("Dziady", "Wesele", "Makbet") i powiem szczerze, że już wtedy nie przepadałam za tą formą literacką. Dramaty na pewno robią wrażenie, kiedy się je ogląda wystawiane w teatrze, ale jako książki do czytania - no nie, dla mnie nieszczególnie. Ta forma nie wróżyła niestety nic dobrego, jednak postanowiłam przymknąć oko i postarać się wydobyć z niej tę opowieść. Niestety, na poziomie treści też czekało mnie sporo rozczarowań. Opowieść zaczyna się dokładnie od epilogu siódmego tomu, choć już w tej wstępnej scenie jest kilka przeinaczeń (wyłapałam, bo miałam akurat na świeżo). Głównym bohaterem jest młodszy syn Harrego i Ginny, Albus.
Ta historyjka nawet miała w sobie nieco potencjału - syn Harrego trafia do Slytherinu, a nie do Gryffindoru jak cała rodzina, i zaprzyjaźnia się z synem Draco Malfoya, Scorpiusem - nie powiem, to jest całkiem fajna baza. Do zbudowania fabuły autorzy posłużyli się trochę ogranym motywem, no bo co można przykładowo wymyślić, kiedy cykl już zakończył się tak, że wszyscy żyją szczęśliwie w idealnym świecie? Można użyć zmieniacza czasu, aby cofnąć się w czasie, namieszać coś i zepsuć bieg wydarzeń, a następnie wrócić do teraźniejszości, która okazuje się alternatywną, dystopijną wersją - Harry zginął, a Voldemort rządzi. Nie jest to jakiś nowy pomysł w popkulturze, pamiętamy "Powrót do przyszłości" albo czwartą część Shreka ;) Ale jest to wciąż moim zdaniem fajny motyw, na którym można zbudować ciekawą opowieść.
Problem w tym, że to jest po prostu skopane. Znane postacie jakby nie są sobą, ich dialogi są momentami idiotyczne. Niektóre pomysły wołają o pomstę, np.: Draco Malfoy ma syna w tym samym wieku, co młody Albus, Scorpiusa, jego żona Astoria nie żyje, okej. I czego dowiadujemy się już na początku - otóż wśród ludzi rozpowszechniła się złośliwa plotka, jakoby Scorpius był synem samego Voldemorta, ponieważ młodzi Malfoyowie mieli problem z zajściem w ciążę i rzekomo podjęli decyzję, że Astoria za pomocą zmieniacza czasu miała się cofnąć do przeszłości i zajść w ciążę z samym Voldemortem (!!) - i to jest powód, dla którego dzieciaki w szkole krzywo patrzą na Scorpiusa, a i niejeden dorosły ma wątpliwości, a w pewnym momencie okazuje się, że nawet Harry jakby uwierzył w tę plotkę. To jest tak głupie i żenujące, że brak słów, naprawdę nie wystarczyło, że Draco miał na ręce znak śmierciożercy, skoro już autorzy chcieli zrobić ze Scorpiusa "wyrzutka"? To było takie jakieś wręcz wulgarne i totalnie nie pasuje mi do stylu powieści Rowling. Z Rona z kolei zrobili zupełnego niedojdę i błazna, no też zgrzyt straszny.
Były też momenty napisane niechlujnie i nie trzymające się kupy - np. to, jak Albus i Scorpius uwięzieni w roku zamachu na małego Harrego, postanowili przekazać wiadomość do rodziców w teraźniejszości za pomocą ukrytego napisu na kocyku małego Harrego, to było ogólnie prawie okej i fabularnie było dobrym pomysłem, poza jednym szczegółem: zupełnie w żaden sposób nie wyjaśniono i nie opisano, w jaki sposób niby chłopcy niezauważeni zabrali kocyk w celu wykonania tej operacji i potem podrzucili go z powrotem? Takich niedoróbek było dość sporo - owszem, można to uzasadnić koniecznością okrajania i skracania akcji do najpotrzebniejszych scen, bo to ma być w końcu sztuka do wystawienia na scenie, co rodzi ograniczenia czasowe - sztuka nie może przecież trwać 6 godzin. Ale po powieściach cyklu, które na kilkuset stronach w taki skrupulatny sposób opisywały wszystkie wydarzenia i pozwalały czytelnikowi głęboko zanurzyć się w wydarzenia, takie latanie po łebkach przez fabułę wydaje się jakimś rażącym niedbalstwem. Wielka szkoda, że Rowling nie napisała tej historii w formie powieści, odpowiednio poprawiając te głupie i niepasujące szczegóły oraz rozbudowując fabułę w taki sposób, aby to wszystko uwiarygodnić, uzupełnić braki itd. - jestem pewna, że na bazie tego pomysłu mogłaby napisać naprawdę błyskotliwą i wciągającą kontynuację cyklu. A tak, mamy tylko coś w rodzaju niezbyt udanego fanfika, w irytującej i źle czytającej się, suchej formie dramatu scenicznego.

Przeczytałam tę książkę siłą rozpędu. Nie jest to nawet dzieło samej Rowling, ale dwóch innych autorów we współpracy z nią, choć nie wiem, na ile była to współpraca. A może ona tylko złożyła swój podpis i dała autoryzację?
Przyznam, że zupełnie nie wiedziałam, czego się spodziewać, bo wypożyczyłam tę książkę tuż przed przeczytaniem i nawet nie miałam okazji jej wcześniej...

Ten fanfik, pod którym Rowling się podpisała to tragedia w dwóch częściach i nie chodzi mi o gatunek literacki nawet. Nawet na wattpadzie są lepsze fanfiki niż to XD

Ten fanfik, pod którym Rowling się podpisała to tragedia w dwóch częściach i nie chodzi mi o gatunek literacki nawet. Nawet na wattpadzie są lepsze fanfiki niż to XD

Ciezko się przyzwyczaić do faktu, że to sztuka, ale jest to miłe zakończenie historii i poznanie losów bohaterów, którzy towarzyszli nam przez całe dzieciństwo.

Ciezko się przyzwyczaić do faktu, że to sztuka, ale jest to miłe zakończenie historii i poznanie losów bohaterów, którzy towarzyszli nam przez całe dzieciństwo.