Harry Potter i Przeklęte Dziecko

"Harry Potter i przeklęte dziecko" to sztuka teatralna Jacka Thorne'a i zarazem ósma, póki co ostatnia historia serii stworzonej przez brytyjską autorkę J.K.Rowling. Myślę, że dla fanów Pottera jest to pozycja obowiązkowa. Opinie o niej są skrajnie różne - od zachwytów po gnioty. Mnie bliżej do zachwytów - przeczytałam tę książkę drugi raz i zapewne jeszcze nie raz do niej wrócę przy okazji kolejnego odświeżenia magicznej serii. Bardzo ciekawe uzupełnienie dalszych losów dobrze nam znanych i lubianych dziecięcych bohaterów.

Akcja książki rozpoczyna się tam, gdzie miało miejsce zakończenie "... insygniów śmierci" - ponownie spotykamy bohaterów na peronie King Cross, 19 lat po zakończeniu Bitwy o Hogwart. Obserwujemy dorosłych już bohaterów i z niemałą przyjemnością, po raz kolejny, zatapiamy się w ich magiczny świat. Historia tocząca się w książce koncentruje się na relacji Harrego Pottera z jego najmłodszym synem, Albusem, rozpoczynającym naukę w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie.

Z przyjemnością zapoznałam się ze stworzoną przez Jacka Thorne'a sztuką. I bardzo mi się podobało to co czytałam. Z sentymentem odkryłam powrót jakże dobrze mi znanych i lubianych postaci ale także tych znienawidzonych. Choć sztuka teatralna nie jest tak dokładna i tak wciągająca jak książka, to ja dałam się porwać i zachwycić. Jak dla mnie bardzo ciekawe i bardzo dobre przedłużenie magicznej historii.

Żeby nie było tak różowo, to było kilka rzeczy, które nie do końca mi odpowiadały. Za bardzo odbiegały od książki. Przykładem może być choćby postać Severusa, która tu jest przedstawiona w zbyt pozytywnym świetle, czy komentarze Ludona Bagmana, mające miejsce podczas Turnieju Trójmagicznego.... Ale poza kilkoma szczegółami książka mi się podobała ;)

"Harry Potter i przeklęte dziecko" to sztuka teatralna Jacka Thorne'a i zarazem ósma, póki co ostatnia historia serii stworzonej przez brytyjską autorkę J.K.Rowling. Myślę, że dla fanów Pottera jest to pozycja obowiązkowa. Opinie o niej są skrajnie różne - od zachwytów po gnioty. Mnie bliżej do zachwytów - przeczytałam tę książkę drugi raz i zapewne jeszcze nie raz do niej...

Gdyby ta książka nie była w formie scenariusza, to bym jej nie przeczytała. Już po 70 stronach miałam dość. Minusów jest nieproporcjonalnie dużo w stosunku do plusów.

Minusy:
- zniszczyli Rona jeszcze bardziej niż to zrobili w filmach. Ktokolwiek czytał książki o Harrym Potterze będzie ubolewał nad sposobem w jaki Ron został tutaj przedstawiony.
- konflikt pomiędzy Harrym i Albusem jest wstawiony na siłę. Pojawia się znikąd i nie ma kompletnie sensu.
- samo założenie tej książki jest bzdurne. Jestem pewna, że większość fanów by wolała książkę o Huncwotach niż o ratowaniu Cedrica i bawieniu się czasem.
- dialogi są sztywne i kompletnie nie pasują do danych postaci. Czasami można wyczuć, że mają być głębokie i moralizatorskie, a zamiast tego wywołują zażenowanie.
- bohaterowie kompletnie nie przypominają tych z wcześniejszych książek. Robią rzeczy, których by normalnie nigdy nie zrobili. Co więcej, Ron, Harry i Hermiona są dorośli, ale tak się nie zachowują. Czasami ma się wrażenie, że prawdziwe dzieci są od nich mądrzejsze.
- Albus jest niesamowicie irytujący i nieraz miałam ochotę mu przywalić.

Plusy:
- książka jest krótka, więc cierpienie nie trwa długo.

Gdyby ta książka nie była w formie scenariusza, to bym jej nie przeczytała. Już po 70 stronach miałam dość. Minusów jest nieproporcjonalnie dużo w stosunku do plusów.

Minusy:
- zniszczyli Rona jeszcze bardziej niż to zrobili w filmach. Ktokolwiek czytał książki o Harrym Potterze będzie ubolewał nad sposobem w jaki Ron został tutaj przedstawiony.
- konflikt pomiędzy Harrym...

Długo zastanawiałem się, czy napisać kilka słów o tej książce. W końcu postanowiłem to zrobić, jednak jest to pozycja wzbudzająca mnóstwo kontrowersji, które są całkowicie zrozumiałe.

Właściwie nie jest to powieść, a scenariusz sztuki teatralnej. Jednak chyba nie to stanowi problemem, a sama przedstawiona opowieść. Fabuła przenosi nas do Hogwartu, do którego uczęszczają dzieci bohaterów znanych z podstawowej sagi o Potterze. I niestety dzieją się tu rzeczy dziwne, pasujące bardziej do niezbyt udanego fanfiction, niż czegoś reklamowanego jako "kontynuacja losów Harrego". Niektóre rozwiązania fabularne są tu naprawdę okropne.

Książkę czyta się ekspresowo, właściwie można połknąć ją w jedno popołudnie, bo tekstu tu niewiele. Brak jednak magii, która obecna była w Harrym Potterze, brak tego specyficznego klimatu. Trudno o tej pozycji napisać wiele dobrego, bo po jej przeczytaniu ma się poczucie, że był to zwykły "skok na kasę". Szkoda, że zdecydowano się na taką, a nie inną kampanię marketingową tego produktu.

Niestety nie mogę z czystym sumieniem polecić tej książki. Dostrzegam w niej tylko aspekt kolekcjonerski.

Długo zastanawiałem się, czy napisać kilka słów o tej książce. W końcu postanowiłem to zrobić, jednak jest to pozycja wzbudzająca mnóstwo kontrowersji, które są całkowicie zrozumiałe.

Właściwie nie jest to powieść, a scenariusz sztuki teatralnej. Jednak chyba nie to stanowi problemem, a sama przedstawiona opowieść. Fabuła przenosi nas do Hogwartu, do którego uczęszczają...

Ogólnie przeczytałam ją już kiedyś, jeszcze nawet gdy nie skończyłam sagi. Pamiętam że mi się podobało.
To było jakieś 3 lub 2 lata temu.
Ostatnio, jakiś miesiąc temu robiłam re-read.
LUDZIE, CO TO NIBY JEST?
No to lecimy z minusami i plusami.

Minusy:
- kompletnie głupi wątek z ożywieniem Cedrika. Co to miało w ogóle znaczyć?!

- dorośli zachowujący się jak dzieci. Czytało mi się to jak słaby fanfik. Bo tak jak w fanfikach:
a) zupełnie zmieniona fabuła i chore ambicje postaci
b) jeśli już o o postaciach, to są one OP
c) oczywiście relacja Potter-Malfoy zaliczona
d) Ron przygłup i idiota.
Naprawdę, Harry Potter się zakończył na Insygniach. Dla mnie ta część nie istnieje.

- córka Voldka, czyli kompletne WTF. Już bym się mniej zdziwiła, gdyby tam wsadzili Wrońskiego i polską szkołę magii 🤦‍♀️. Po co to, ja się pytam. PO CO?!

- Harry Potter boi się gołębi. Miałam ochotę wyrzucić tą książkę przez okno. Chcecie więcej absurdów z nie tego świata? Proszę bardzo, choćby pani z wózkiem okazuje się być jakimś potworem, któremu psychopatyczny instynkt uwalnia się po tym gdy jacyś uczniowie chcą opuścić pociąg. Ja rozumiem, że Hogwart nigdy bezpiecznym miejscem nie był, ale to już lekka przesada. Naprawdę.

Dobrze, napisałam to bardzo ogólnikowo, ale przejdźmy do plusów! Bo w końcu w skali tej książki, skąd te wysokie 2 gwiazdki?

Plusy:
+ szybko się czytało (1 gwiazdka) i mimo po tym co wszystko powiedziałam, wciągało (chyba tym swoim absurdem, i za to 2 gwiazdka).

Ogólnie: autorzy odstawili dobry kabaret w tym teatrze.
Nie polecam.

Ogólnie przeczytałam ją już kiedyś, jeszcze nawet gdy nie skończyłam sagi. Pamiętam że mi się podobało.
To było jakieś 3 lub 2 lata temu.
Ostatnio, jakiś miesiąc temu robiłam re-read.
LUDZIE, CO TO NIBY JEST?
No to lecimy z minusami i plusami.

Minusy:
- kompletnie głupi wątek z ożywieniem Cedrika. Co to miało w ogóle znaczyć?!

- dorośli zachowujący się jak dzieci....

Strasznie słabe, w życiu bym nie powiedziała, że to powieść tej samej autorki, osobiście się zawiodłam i moim zdaniem ta książka to strata czasu. Mimo że książka miała potencjał na super kontynuację, to cała była nielogiczna i jakby całkowicie odmienna od poprzednich części, nawet bohaterowie wydawali się jacyś obcy, cała historia ostatecznie nic niesamowitego sobą nie zaprezentowała

Strasznie słabe, w życiu bym nie powiedziała, że to powieść tej samej autorki, osobiście się zawiodłam i moim zdaniem ta książka to strata czasu. Mimo że książka miała potencjał na super kontynuację, to cała była nielogiczna i jakby całkowicie odmienna od poprzednich części, nawet bohaterowie wydawali się jacyś obcy, cała historia ostatecznie nic niesamowitego sobą nie...

Nie w niej żadnego sensu. Charaktery postaci są zupełnie inne i ani trochę nie pasujące do poprzednich części. Tak książka nie powinna być nazywana ,,8 częścią Harrego Pottera" tylko jakimś słabym fanfikiem. Wszystko skupia się tylko na Albusie a o innych dzieciach Harrego i Ginny jest dosłownie jedno zdanie. W poprzednich siedmiu częściach widzimy jak się kształtuje charakter Harrego, Rona, i Hermiony. Tutaj nie mają nic z swojego stylu bycia i charakteru.

Kupowanie i czytanie jej to strata czasu.

Nie w niej żadnego sensu. Charaktery postaci są zupełnie inne i ani trochę nie pasujące do poprzednich części. Tak książka nie powinna być nazywana ,,8 częścią Harrego Pottera" tylko jakimś słabym fanfikiem. Wszystko skupia się tylko na Albusie a o innych dzieciach Harrego i Ginny jest dosłownie jedno zdanie. W poprzednich siedmiu częściach widzimy jak się kształtuje...

Tak jak uwielbiam cykl o Harrym Potterze ze standardowej serii (do 7 tomu), tak ta część kompletnie nie przypadła mi do gustu. Wzięłam ją w bibliotece odruchowo, zdziwiona, że ta książka w ogóle istnieje, i nawet nie zajrzałam do środka. W domu czekała mnie niespodzianka - to nie jest standardowa powieść, a właściwie scenariusz sztuki teatralnej.

Trochę mnie to zniechęciło, bo jednak zdecydowanie wolę prozę, w której można opisać o wiele więcej rzeczy, niż suche dialogi między bohaterami. Może właśnie dlatego jakoś tak trudno mi ocenić ósmą część cyklu (choć osobiście nie traktuj tego dzieła jako część cyklu, a raczej osobny twór pod tytułem Harrego Pottera). Być może odegrana sztuka z odpowiednimi bohaterami i w odpowiedniej scenografii byłaby intrygująca i wciągająca. Czytanie tego na papierze - już niekoniecznie. Może J.K. Rowling chciała trochę zarobić na starej sławie i dlatego zdecydowała się na wydanie tego utworu, nie wiem. Mi brakowało tam porządnych opisów emocji, uczuć, wydarzeń. Nie potrafiłam wczuć się w kwestie bohaterów, były dla mnie jakieś takie sztuczne, ale podejrzewam, ze w teatrze wybrzmiałyby lepiej. Sama akcja była raczej dość miałka, średnio intrygująca, niespecjalnie zapadła mi w pamięć.

Muszę też przyznać, że czytanie o bohaterach starszych o kilkanaście lat było dość... dziwne. Zdecydowanie wolałam ich nastoletnią odsłonę. Jako dorośli wydali mi się zagubieni, wciągnięci w prozę życia, zmęczeni codziennością, a podczas czytania wcześniejszych książek miałam wrażenie, że to są postacie, które mogą podbić świat. Byli inspirujący i, prawdę mówiąc, wolałabym, żeby takie wrażenie pozostało, żeby w moim odczuciu bohaterowie byli wiecznymi nastolatkami, których nie dopadł czas.

Uważam, że ta pozycja jest zbędna. Nie wnosi niczego nowego, niczego też nie tłumaczy. Siódmy tom idealnie domknął całą historię. Powstanie tej sztuki w teatrze rozumiem, ale ona zdecydowanie powinna w teatrze pozostać.

Tak jak uwielbiam cykl o Harrym Potterze ze standardowej serii (do 7 tomu), tak ta część kompletnie nie przypadła mi do gustu. Wzięłam ją w bibliotece odruchowo, zdziwiona, że ta książka w ogóle istnieje, i nawet nie zajrzałam do środka. W domu czekała mnie niespodzianka - to nie jest standardowa powieść, a właściwie scenariusz sztuki teatralnej.

Trochę mnie to...

Według mnie nie opłaca się jej czytać. Przez zastosowanie scenariusza czasem trudno się połapać w historii. Ponadto jest odrealniona od swoich poprzedniczek. Sama opowieść również nie jest dobra.

Według mnie nie opłaca się jej czytać. Przez zastosowanie scenariusza czasem trudno się połapać w historii. Ponadto jest odrealniona od swoich poprzedniczek. Sama opowieść również nie jest dobra.

Ta książka, a raczej scenariusz, już od jakiegoś czasu jest na rynku. Jednak ja zabrałam się za niego dopiero teraz. Powiem szczerze, książka nie jest aż taka super za jaką niektórzy ją uważają. Plusem jest to, że bardzo fajnie i szybko się ją czyta. Zanim się obejrzałam już ją kończyłam. Jednak po skończonej lekturze czułam lekki niedosyt. Akcja była bardzo szybka i zmienna. Brakowało mi rozwinięcia niektórych wątków. Czekam aż pojawi się ekranizacja tego scenariusza bo być może wydarzenia zostaną bardziej rozwinięte.~Mavis🦇

Ta książka, a raczej scenariusz, już od jakiegoś czasu jest na rynku. Jednak ja zabrałam się za niego dopiero teraz. Powiem szczerze, książka nie jest aż taka super za jaką niektórzy ją uważają. Plusem jest to, że bardzo fajnie i szybko się ją czyta. Zanim się obejrzałam już ją kończyłam. Jednak po skończonej lekturze czułam lekki niedosyt. Akcja była bardzo szybka i...

Podobało mi się jak koniec końców rozwiązano problem, z którym tym razem spotkali się bohaterowie, a w szczególności dzieci tych najbardziej nam znanych postaci. Początkowo nie podejrzewałam też zupełnie kto tak na prawdę okaże się tytułowym przeklętym dzieckiem, chociaż tak myślałam że ten podsuwany przez autorów trop będzie fałszywy. Ciekawie wymyślono tez kwestie sporu ojciec-syn. Chociaż początkowo nie podobało mi się to przeskakiwanie w czasie... Ciekawa jestem jak oni to wszystko ogarnęli w teatrze?

Po tej lekturze jeszcze jaśniej wiadomo jedno - zmieniacze czasu to niebezpieczna rzecz! Chociaż nie raz chciałoby się z nich skorzystać

Podobało mi się jak koniec końców rozwiązano problem, z którym tym razem spotkali się bohaterowie, a w szczególności dzieci tych najbardziej nam znanych postaci. Początkowo nie podejrzewałam też zupełnie kto tak na prawdę okaże się tytułowym przeklętym dzieckiem, chociaż tak myślałam że ten podsuwany przez autorów trop będzie fałszywy. Ciekawie wymyślono tez kwestie sporu...