Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dlaczego hydraulik prosi Cię o klucz do mieszkania? Co to jest Snus i jak go używać? Kto założył bloga po swoich setnych urodzinach? Kiedy w Szwecji zwierzęta mówią ludzkim głosem? Czy Szwedom faktycznie puszczają nerwy w pralniach? Między innymi na te pytania odpowiada niniejsza książka.

Kiedy zaczynamy mieszkać za granicą następuje zderzenie tego, co znamy z zupełnie nową kulturą. Wiele rzeczy może nas zdziwić, rozczarować czy zaskoczyć. Właśnie z takiej perspektywy jest napisana książka Pani Katarzyny Molędy, Polki, która zamieszkała w Szwecji i musiała się do wielu rzeczy przyzwyczaić i całkiem sporo nauczyć. Jest to opowieść o życiu w Szwecji, o mentalności Szwedów, ich zwyczajach. Autorka opisuje pokrótce jak wygląda życie, jakie święta są obchodzone, gdzie się robi zakupy, jak zawiera śluby i opowiada o kwestiach społeczno-socjalnych życia w Szwecji. Porusza wiele tematów, a przy tym bardzo płynnie przechodzi z jednego tematu do następnego. Rozdziały wydzielają omawiane kwestie, ale są raczej umowne, ponieważ cała książka ma charakter długiej opowieści. Dokładnie tak jest napisana, luźnym, potocznym językiem i przez całą lekturę mamy wrażenie, że jest to opowieść koleżanki Polki ze Szwecji.

Warto zaznaczyć, że osoby mieszkające w Szwecji mogą mieć z tą książką pewien problem. Odczucia Pani Katarzyny są subiektywnymi obserwacjami, tym co ona przeżyła i o czym opowiedzieli jej znajomi. Przeżycia i doświadczenia innej osoby mogą się różnić z tym co tu znajdziemy. Widziałam też wiele głosów krytykujących zbyt pozytywne przedstawienie Szwecji i wybielenie niektórych przywar bądź pominięcie problemów społecznych. Faktycznie obraz kraju, przedstawiany nam podczas lektury to skandynawski raj, który powinien stanowić wzór dla polskich polityków w wielu kwestiach.
Autorka zakłada, że przeciętny czytelnik o Szwecji wie niewiele. Podczas lektury zarysowuje mu się wizja tego kraju. Przedstawionych jest wiele aspektów charakterystycznych dla Szwecji, a liczne anegdotki sprawiają, że świetnie się bawimy podczas lektury. Książka jest bardzo przyjemna, pomiędzy poszczególnymi rozdziałami miałam ochotę pakować walizkę i jechać przekonać się o tym wszystkim na własnej skórze. Czy autorce wszystko się w Szwecji podoba? Nie. Wymienia ona niektóre problemy tego państwa, ale faktycznie nie ma tu dogłębnego ich analizowania czy wytykania przywar. Można nawet dojść do wniosku, że część problemów jest zamiatana pod dywan. Może obraz Szwecji jest wyidealizowany, ale rozumiem również, że można nie chcieć przedstawiać w bardzo złym świetle kraju w którym się żyje.
Książka jest dowcipna, pełna pozytywnej energii, przyjemnie się ją czyta i natychmiastowo poprawia humor. Polecam!

Dlaczego hydraulik prosi Cię o klucz do mieszkania? Co to jest Snus i jak go używać? Kto założył bloga po swoich setnych urodzinach? Kiedy w Szwecji zwierzęta mówią ludzkim głosem? Czy Szwedom faktycznie puszczają nerwy w pralniach? Między innymi na te pytania odpowiada niniejsza książka.

Kiedy zaczynamy mieszkać za granicą następuje zderzenie tego, co znamy z zupełnie...

Książka, która była dla mnie zaskoczeniem. Jest to typowa młodzieżówka, jednak w trochę odmiennej formie. "Ponad wszystko" to książka zarówno do czytania jak i oglądania, zawiera naprawdę sporo ilustracji i wszelakich wstawek dzięki którym czyta się ją bardzo szybko. Obrazki są dowcipne i świetnie dopełniają historię chorej dziewczynki.
Główna bohaterka jest uwięziona w domu z powodu choroby i marzy o wszystkich czynnościach, których ludzie w jej wieku nie doceniają: chodzenie do szkoły, spotkania z przyjaciółmi czy zwyczajne spacery. Życie Madeline jest przewidywalne i pełne powtarzających się czynności. Wszystko się zmienia, kiedy poznaje pewnego chłopaka. Brzmi jak masa innych książek, prawda? Po części tak jest, jednak z drugiej strony "Ponad wszystko" w bardzo prosty sposób opowiada o poświęceniu, miłości, rozgoryczeniu, chorobie, marzeniach. Okazuje się, że nic nie jest albo czarne, albo białe.
Książkę czyta się bardzo szybko i jest to pozycja niesamowicie lekka. Jest w dużej mierze przewidywalna, ale uważam że warto ją przeczytać dla samego zakończenia. Wydaje się być idealną pozycją dla nastolatków i miłośników młodzieżówek. Jeśli dojdzie do zapowiadanej ekranizacji to możliwe, że historia Maddy stanie się dużo bardziej znana.

Książka, która była dla mnie zaskoczeniem. Jest to typowa młodzieżówka, jednak w trochę odmiennej formie. "Ponad wszystko" to książka zarówno do czytania jak i oglądania, zawiera naprawdę sporo ilustracji i wszelakich wstawek dzięki którym czyta się ją bardzo szybko. Obrazki są dowcipne i świetnie dopełniają historię chorej dziewczynki.
Główna bohaterka jest uwięziona w...

Diabeł i butelka spirytusu

Książka jest zbiorem reportaży Pawła Piotra Reszki, które ukazywały się na przestrzeni lat. Spoiwem je łączącym są krótkie opowieści o szczęściu. Problem w tym, że "szczęście" występuje tu w śladowych ilościach, a w większości jest wynikiem cierpienia i poświęcenia. Jest prawie niezauważalne i ginie w goryczy dłuższych reportaży.
Praktycznie nikt nie powiedział, że "Diabeł i tabliczka czekolady" opowiada o Polsce. Za to słyszałam, że opowiada o "ścianie wschodniej", "Lubelszczyźnie", "Polsce B", "Lublinie i okolicach". To bardzo wygodne, powala nam myśleć, że wszystko o czym czytamy to skrajne przypadki, gdzieś w gorszej części Polski.
W reportażach przeczytamy o zacofaniu, biedzie, zakłamaniu, ksenofobii, homofobii, braku szacunku do drugiego człowieka, głupocie, wstydzie, zaściankowości, niesprawiedliwości, przemocy psychicznej i fizycznej.
Autor jest mądrym człowiekiem i świetnym reporterem, który porusza niewygodne tematy. Jednak bardzo chciałabym, by napisał kiedyś o szczęściu, o istnieniu dobra ludzkiego, a nie tylko skupiał się na makabrze.
Nagradzanie tej książki to jak robienie sobie zdjęć z biednym dzieckiem. Pokazuje jacy jesteśmy dobrzy i wrażliwi na problemy innych. Ale zupełnie nic nie zmienia w postrzeganiu "Lubelszczyzny".

Diabeł i butelka spirytusu

Książka jest zbiorem reportaży Pawła Piotra Reszki, które ukazywały się na przestrzeni lat. Spoiwem je łączącym są krótkie opowieści o szczęściu. Problem w tym, że "szczęście" występuje tu w śladowych ilościach, a w większości jest wynikiem cierpienia i poświęcenia. Jest prawie niezauważalne i ginie w goryczy dłuższych reportaży.
Praktycznie nikt...