Piotr Żyłka

W zeszłym roku czytałam książkę „Johnny” i byłam nią zachwycona. Tak bardzo byłam nią zachwycona, że dostałam w prezencie od znajomej tę książkę, która stwierdziła, że również mi się spodoba. Miała wielką rację, gdyż ta książka również mnie wciągnęła i zaskoczyła, podobnie jak poprzednia. Tutaj książka wciągnęła mnie jeszcze bardziej, ponieważ mamy tu rozmowy między dziennikarzem a księdzem. Rozmowy oczywiście dotyczą postaci księdza, jego życia, ludzi i podejmowanych wyborów. Książka kończy się smutno, gdyż ksiądz Piotr umiera. Mamy możliwość zajrzeć do jego życia tuż przed śmiercią, a dodatkowa rozmowa z jego rodzicami po śmierci dodaje jeszcze więcej nostalgii i miłości do tej książki. Moja lewicowa podstrona poglądów kolejny raz zetknęła się z tym, że nie można wszystkich wrzucać do stereotypowych pułapek. Gdyż w tej książce poznajemy człowieka z krwi i kości, kochającego życie i ludzi. Realizującego swoje marzenia, nie pochodzącego z mocno religijnej rodziny, który po prostu chciał pomagać innym, pomagać ich duszom. Bardzo ciekawe spojrzenie na świat z perspektywy wierzącego. Zrozumiałam, że wiara w Boga nie oznacza bezgranicznego zaufania do ludzi, ale za to wierzenie w dobro. Mam nadzieję, że na świecie jest więcej tego typu ludzi w religiach niż klerów z filmu Smarzowskiego.