Baśniowa opowieść

Fantastyczna. Przepadłam w niej całkowicie. Da się odczuć zmieszanie gatunków, jeden przechodzi w drugi. Płakałam, uśmiechałam się, śmiałam się, a zupełnie się tego nie spodziewałam. A

Fantastyczna. Przepadłam w niej całkowicie. Da się odczuć zmieszanie gatunków, jeden przechodzi w drugi. Płakałam, uśmiechałam się, śmiałam się, a zupełnie się tego nie spodziewałam. A

Moja ulubiona

Moja ulubiona

Początek bardzo fajny, po pojawieniu się fantastycznego świata trochę zawód, ale po czasie i ten świat się obronił.

Początek bardzo fajny, po pojawieniu się fantastycznego świata trochę zawód, ale po czasie i ten świat się obronił.

Nie, nie ,nie.. poddałam sie w połowie..a szkoda

Nie, nie ,nie.. poddałam sie w połowie..a szkoda

Tym razem moje spotkanie z twórczością Stephena Kinga było nieco nietypowe, gdyż odbyło się na łamach powieści utrzymanej w konwencji dark fantasy. „Baśniowa opowieść” wydana została w 2022 roku, jest więc jedną z nowszych książek tego autora. Choć zapowiadało się obiecująco, to zdecydowanie czuję się nieco rozczarowana tą historią.

Przy ulicy Jaworowej od dawna stoi dom wyjęty rodem z powieści grozy. Przypominający posiadłość z „Psychozy” budynek zamieszkany jest przez wyobcowanego pana Bowditcha i jego przerażającego psa. Siedemnastoletni Charlie zmuszony zostaje do wdarcia się na posesję, gdy niespodziewanie rozlega się przejmujące zawodzenie owczarka. Uratowanie starszego mężczyzny stanowi wstęp do niezwykłej, przejmującej przygody. Garniec ze złotem, Rumpelsztyk, studnia światów, zegary przywracające młodość… Baśniowa kraina rozświetlana dwoma księżycami została przed laty spaczona złem, a uratować może ją wyłącznie książę z dawnego proroctwa.

Obyczajowy początek naprawdę potrafił zaintrygować. Kryjąca się w cieniu tajemnica była schowana za woalem niedopowiedzeń, a nieznana zawartość szopy budziła niepokój. Później jednak Charlie trafia do magicznej krainy i wszystko staje się banalne. Im dalej, tym więcej w tym wszystkim bajki dla dzieci oraz naiwnie baśniowych rozwiązań. Rozumiem zamysł, jednak nie ma tu ani epickich bitew ze złoczyńcami, ani szczególnie zachwycających pojedynków. Namiastka tego pojawia się wyłącznie w Głębi Mauleen, dzięki czemu ten fragment stanowi najlepszy element opowieści, a przy tym jedyny prawdziwie brutalny na miarę dark fantasy. Pozostałe przygody w Empis przypominają raczej książkę dla młodzieży, co mnie osobiście nieco drażniło. Głównie za sprawą niemożliwej wręcz naiwności rozwiązań i przesadnej prostoty. Cóż więc z tego, że miejscami historia była poruszająca, jeśli dominowała w niej nuda.

Opowieści zdecydowanie nie pomaga pierwszoosobowa narracja. Przez to całość jest bardzo liniowa, a przy tym kompletnie pozbawiona wątków pobocznych. Pojawia się sporo przemyśleń głównego bohatera, nieco drobnych dygresji czy retrospekcji – to zdecydowanie potrafi zainteresować. Większość stanowi jednak niemożebnie dłużący się opis wędrówki. W związku z takimi decyzjami narracyjnymi można tutaj przeczytać mnóstwo niepotrzebnych informacji o każdym budynku, uliczce i aparycji napotykanych postaci. Do pewnego stopnia buduje to głębię całego świata, ale w moim odczuciu niektóre fragmenty były przesadą nastawioną wyłącznie na nabicie większej liczby wykorzystanych słów. Dość dobrze czytało się nieliczne dialogi – tym bardziej że naprawdę się od siebie różniły i kładły akcent na większe bądź mniejsze niepełnosprawności bohaterów dotkniętych klątwą. To jednak jeden z nielicznych zabiegów, które naprawdę intrygowały, zamiast męczyć.

„Baśniowa opowieść” ma wiele wad i nieliczne zalety. Trudno przy tym określić, do jakiej grupy wiekowej jest skierowana. Obrazowa brutalność nieco dyskredytuje tę książkę jako przeznaczoną dla młodzieży, a naiwność, prostota oraz niekiedy głupota bohaterów mogą zrazić starszego czytelnika. Pod pewnymi względami można ją uznać za „young adult”, choć to wciąż nieco wątpliwe. Ode mnie otrzymuje wyłącznie 5/10 – czuję się tak, jakbym niepotrzebnie zmarnowała mnóstwo czasu na tę cegłę.

Tym razem moje spotkanie z twórczością Stephena Kinga było nieco nietypowe, gdyż odbyło się na łamach powieści utrzymanej w konwencji dark fantasy. „Baśniowa opowieść” wydana została w 2022 roku, jest więc jedną z nowszych książek tego autora. Choć zapowiadało się obiecująco, to zdecydowanie czuję się nieco rozczarowana tą historią.

Przy ulicy Jaworowej od dawna stoi dom...

To już kolejna przeczytana przeze mnie książka tego autora i niezmiennie jestem pod ogromnym wrażeniem talentu operowania piórem, wyobraźni i takiej szczegółowości każdego wątku, która podaje na tacy gotowy obraz. Każdy detal jest idealnie dopracowany, co czyni całość wyjątkowym dziełem. I absolutnie nie da się w nim nic skrócić. Jeśli opis spotkania Charliego i psa trwa kilkanaście stron, to właśnie tyle ma trwać. Tutaj wszystko jest po coś.
To taka baśń dla dorosłych, tylko zawierająca najlepsze możliwe baśniowe epizody w jednym miejscu. Nie bez powodu King nawiązuje w niej do wielu historii z innych znanych dzieł, również baśni.
Uwielbiam historie amerykańskich małych miasteczek, w których zawsze znajdzie się jakiś zgorzkniały starzec ze swoją tajemnicą i chłopiec, który za wszelką cenę będzie próbował ją rozkminić. Co ich połączy? Pies, stara szopa i choroba.
Mnie zdecydowanie bardziej podobała się pierwsza część książki, ta bardziej obyczajowa, niż fantastyczna: wątek śmierci matki, alkoholizm ojca, próba odnalezienia się w trudnej chłopięcej rzeczywistości, ale także psia przyjaźń i opieka nad samotnym starcem.
Druga część to już jest absolutna magia. W baśniowej krainie zwanej Empis dzieją się niesamowite historie. To fantasy w najlepszym wydaniu, prawdziwa uczta dla wyobraźni.

Na uwagę zasługuje również szata graficzna, biało-czarne ilustracje poprzedzające każdy rozdział, wprowadzające odpowiedni nastrój, a te farbowane brzegi to dopiero bajka.

To już kolejna przeczytana przeze mnie książka tego autora i niezmiennie jestem pod ogromnym wrażeniem talentu operowania piórem, wyobraźni i takiej szczegółowości każdego wątku, która podaje na tacy gotowy obraz. Każdy detal jest idealnie dopracowany, co czyni całość wyjątkowym dziełem. I absolutnie nie da się w nim nic skrócić. Jeśli opis spotkania Charliego i psa trwa...

King napisał bajkę dla dorosłych.
Jest czarodziejska kraina i księżniczka i książę i wstrętny złol, czary-mary i wszystkie klasyczne baśniowe bajery.
Niestety to w czym King jest najlepszy jest tutaj minusem.
Dopóty dopóki bohater ma interakcje z innymi postaciami jest super - klasyczny King. Niestety w środku, kiedy Charlie jest sam jak palec jest nudnawo i historia się ciągnie jak flaki z olejem. Na szczęście dłużyzny mijają i ostatnia tercja książki znów jest świetna.
Najlepszą rekomendacją z mojej strony może być to, że tak jak np. w Opowieści Wigilijnej, byłem irytowany, że książka się skończyła. Oczywiście że był happy end bo to baśń ale ja z wielką chęcią zobaczył by jak Empis się odradza.
Czytać ale to nie jest "normalny" King.

King napisał bajkę dla dorosłych.
Jest czarodziejska kraina i księżniczka i książę i wstrętny złol, czary-mary i wszystkie klasyczne baśniowe bajery.
Niestety to w czym King jest najlepszy jest tutaj minusem.
Dopóty dopóki bohater ma interakcje z innymi postaciami jest super - klasyczny King. Niestety w środku, kiedy Charlie jest sam jak palec jest nudnawo i historia się...

Innowacja, ciekawość i coś naprawdę oderwanego od naszej rzeczywistości.
Być może spoglądam na to tak, bo jest to moja druga przeczytana książka od Kinga, jednak książka powaliła mnie swoim absurdem i niekiedy dziwotą.
Cały, podziemny świat został zbudowany fascynująco, lecz z dużą dozą pewnego niebezpieczeństwa i obrazoburczości.
Naprawdę ciekawie mi się to czytało i zadziwiałem się z każdą kolejną chwilą, co jeszcze będzie w stanie wymyślić King.
Książka na plus, i widząc okładkę, z każdą chwilą zastanawiam się kiedy do niej powrócę po raz kolejny.

Innowacja, ciekawość i coś naprawdę oderwanego od naszej rzeczywistości.
Być może spoglądam na to tak, bo jest to moja druga przeczytana książka od Kinga, jednak książka powaliła mnie swoim absurdem i niekiedy dziwotą.
Cały, podziemny świat został zbudowany fascynująco, lecz z dużą dozą pewnego niebezpieczeństwa i obrazoburczości.
Naprawdę ciekawie mi się to czytało i...

Jestem trochę przyzwyczajona do innego pisania Kinga dlatego zawsze sceptycznie podchodzę do tych jego nowych książek, które wydaje w ostatnim czasie. Ale muszę powiedzieć, że w tym wypadku były takie momenty, że nie mogłam oderwać się od czytania, bo historia Charliego przykuwała moją uwagę.

Nie była to straszna książka, która sprawiłaby, że nie mogłabym spać po nocach, ale sprawiła, że czekałam poranka, aby wstać i złapać w dłonie książkę i dalej czytać. Na tym właśnie polega kunszt Stefana, który potrafi zaciekawić czytelnika.

Przedstawiony świat jest niesamowity, ale to też mnie wcale nie dziwi, że każdy szczegół jest tak świetnie opisany, że czytając dane sceny miałam wrażenie, że jestem obok głównego bohatera i razem podróżujemy przez baśniowy świat.

Najważniejszym punktem tej książki, który rzuca się w oczy chociaż dopiero po przeczytaniu i po przemyśleniu wszystkiego, że tak naprawdę ta historia Charliego, to historia o przemijaniu. O życiu, które może się nagle szybko skończyć, zmienić, zaskoczyć.

Warto zagłębić się w tę książkę nie tylko przez to, aby zapoznać się z kunsztem Kinga, trochę innym niż w jego pierwszych książkach, ale po to, aby znaleźć w tej książce ważne tematy, które na pewno nas poruszą.

Jestem trochę przyzwyczajona do innego pisania Kinga dlatego zawsze sceptycznie podchodzę do tych jego nowych książek, które wydaje w ostatnim czasie. Ale muszę powiedzieć, że w tym wypadku były takie momenty, że nie mogłam oderwać się od czytania, bo historia Charliego przykuwała moją uwagę.

Nie była to straszna książka, która sprawiłaby, że nie mogłabym spać po nocach,...

Te potwory,były fajne

Te potwory,były fajne