Księżniczka z lodu

Kamila Lackberg debiutuje w 2003 roku Księżniczką, w wieku 29 lat. Historię wymyśliła przednią. Dopiero na ostatnich stronach staje się jasne skąd taka, a nie inna okładka książki. Narracja prowadzona w ten sposób, że główni bohaterowie, coś tam przeczytali, coś tam zobaczyli, i już wiedzą, co zrobią dalej, ale czytelnik często nie ma pojęcia co zostało ustalone. Aby się dowiedzieć, musi czytać dalej. Ot taki zabieg utrzymujący czytelnika przy lekturze.
Opisy dylematów głównej bohaterki plasuje tę literaturę na półce z książkami dla kobiet.

Kamila Lackberg debiutuje w 2003 roku Księżniczką, w wieku 29 lat. Historię wymyśliła przednią. Dopiero na ostatnich stronach staje się jasne skąd taka, a nie inna okładka książki. Narracja prowadzona w ten sposób, że główni bohaterowie, coś tam przeczytali, coś tam zobaczyli, i już wiedzą, co zrobią dalej, ale czytelnik często nie ma pojęcia co zostało ustalone. Aby się...

"Księżniczka z lodu" szybko mnie wciągnęła i zapewniła mnóstwo rozrywki — czasami trudno było mi się oderwać od lektury. Urzekło mnie połączenie wątków kryminalnych, socjologicznych i romantycznych, a także wyraziste postacie, które zdobyły moją sympatię lub wzbudziły niechęć.

Z ogromną przyjemnością sięgnę po kolejne tomy!

"Księżniczka z lodu" szybko mnie wciągnęła i zapewniła mnóstwo rozrywki — czasami trudno było mi się oderwać od lektury. Urzekło mnie połączenie wątków kryminalnych, socjologicznych i romantycznych, a także wyraziste postacie, które zdobyły moją sympatię lub wzbudziły niechęć.

Z ogromną przyjemnością sięgnę po kolejne tomy!

Wybrałam tę książkę na pierwsze spotkanie z twórczością autorki. To ciekawy, dość wartki kryminał, który czytało się szybko i przyjemnie. Wątki dość szybko poukładały mi się w głowie i byłam kilka kroków przed fabuła. Uważam, że to dobry, lekki kryminał. Nie porwał mojego serca, ale zapewnił dobrą rozrywkę. Raczej nie sięgnę po kolejne tomy, ale to na pewno lektura warta polecenia.

Wybrałam tę książkę na pierwsze spotkanie z twórczością autorki. To ciekawy, dość wartki kryminał, który czytało się szybko i przyjemnie. Wątki dość szybko poukładały mi się w głowie i byłam kilka kroków przed fabuła. Uważam, że to dobry, lekki kryminał. Nie porwał mojego serca, ale zapewnił dobrą rozrywkę. Raczej nie sięgnę po kolejne tomy, ale to na pewno lektura warta...

Powróciłam do Sagi o Fjällbace, tym razem zaczynając od początku.

Kilka lat temu naszła mnie chęć, aby przeczytać jedną książkę z tej serii i przeczytałam "Latarnika", losowo wybraną książkę, zupełnie nie po kolei. Spodobała mi się, ale z jakiegoś powodu nie czytałam więcej. Teraz powracam do Sagi o Fjällbace z bardzo dużym entuzjazmem.

Od razu powiem, że jeżeli szukacie kryminału dla kryminału, to może nie być pozycja dla Was.
Pani Läckberg zdecydowała się połączyć w tej serii kryminał z literaturą obyczajową. Jest więc trochę delikatniejszy, troszkę mniej kryminalny, co przy stylu pisania autorki jest bardzo trafione, gdyż sam styl jest bardzo lekki i przyjemny.
Oczywiście nadal odnajdziemy tu zagadkę kryminalną. Była dosyć zaawansowana, miejscami przewidywalna, jednak śledziłam ją z przyjemnością i zainteresowaniem.
Drugą warstwą są tutaj wątki obyczajowe, które wcześniej przez przypadek poznałam od środka historii. Nadal jednak z przyjemnością śledziłam losy Eriki i Patrika, a także innych osób z ich otoczenia.

Była to dla mnie niesamowicie dobra rozrywka. Bardzo lekki, wciągający kryminał w połączeniu z obyczajem. Oczywiście zamierzam kontynuować tę serię, gdy tylko zdobędę drugi tom we właściwym wydaniu :)

Powróciłam do Sagi o Fjällbace, tym razem zaczynając od początku.

Kilka lat temu naszła mnie chęć, aby przeczytać jedną książkę z tej serii i przeczytałam "Latarnika", losowo wybraną książkę, zupełnie nie po kolei. Spodobała mi się, ale z jakiegoś powodu nie czytałam więcej. Teraz powracam do Sagi o Fjällbace z bardzo dużym entuzjazmem.

Od razu powiem, że jeżeli szukacie...

Długo czekała na mojej liście książek do przeczytania, cieszę się, że w końcu mi się to udało. Wciągający, dobry kryminał.

Długo czekała na mojej liście książek do przeczytania, cieszę się, że w końcu mi się to udało. Wciągający, dobry kryminał.

Dobry szwedzki kryminał.

Dobry szwedzki kryminał.

Określiłbym ją kryminałem dla kobiet.
Pobobało mi się, ale wolę Jo Nesbo.
MIłego czytania.

Określiłbym ją kryminałem dla kobiet.
Pobobało mi się, ale wolę Jo Nesbo.
MIłego czytania.

Pierwsza połowa ciągnie się mozolnie a wątek romantyczny to 1/3 treści. Książka ciekawa ale trzeba się przemęczyć.

Pierwsza połowa ciągnie się mozolnie a wątek romantyczny to 1/3 treści. Książka ciekawa ale trzeba się przemęczyć.

Seria jest wyjątkowo słaba, zwłaszcza jak na swoją popularność. Nie wyróżnia się absolutnie niczym. Wyjątkowo przewidywalny wątek romantyczny, który jest zupełnie zbędny.

Pierwszy tom jeszcze mnie zaskoczył tym, kto jest mordercą, ale kolejne są pisane w taki sam sposób przez co wiadomo to od razu.

Jak ktoś chce przeczytać lekki kryminał, nie oczekując zbyt wielu zwrotów akcji, to się nada, ale mnie seria w ogóle nie wciągnęła.

Seria jest wyjątkowo słaba, zwłaszcza jak na swoją popularność. Nie wyróżnia się absolutnie niczym. Wyjątkowo przewidywalny wątek romantyczny, który jest zupełnie zbędny.

Pierwszy tom jeszcze mnie zaskoczył tym, kto jest mordercą, ale kolejne są pisane w taki sam sposób przez co wiadomo to od razu.

Jak ktoś chce przeczytać lekki kryminał, nie oczekując zbyt wielu zwrotów...

Pierwszą połowę książki czytało sie opornie. Dopiero druga połowa wprowadziła więcej akcji i wątków. Cześć bohaterów została wykreowana karykaturalnie a ich zachowania, sposób myślenia i osobowość była infantylna co nie odzwierciedlało wieku, w którym się znajdowali. Jest to pierwsza książka autorki z tej serii, napisana w pewnych momentach ociężale, niemniej główni bohaterowie potrafią zyskać sympatię czytelnika a niewyjaśnione wątki (również bohaterów drugoplanowych) pozostawiają ciekawość przeczytania kolejnej części. Po druga książkę z serii sięgam z nadzieją, że doświadczenie pisarskie autorki rozwinie się bo seria ma potencjał.

Pierwszą połowę książki czytało sie opornie. Dopiero druga połowa wprowadziła więcej akcji i wątków. Cześć bohaterów została wykreowana karykaturalnie a ich zachowania, sposób myślenia i osobowość była infantylna co nie odzwierciedlało wieku, w którym się znajdowali. Jest to pierwsza książka autorki z tej serii, napisana w pewnych momentach ociężale, niemniej główni...