Życie na pełnej petardzie czyli wiara, polędwica i miłość

Czytało mi się ciężko. Biorąc tą książkę w ręce liczyłem na to, że będzie o duchowości. A była bardziej o kościele katolickim. O polityce w nim, o konfliktach, a prawie, jak podchodzić do trudnych tematów typu aborcja, in vitro itd itp. Aż mam ochotę postawić ją obok książek politycznych.
Sama postać księdza inspirująca i ciekawa.

Czytało mi się ciężko. Biorąc tą książkę w ręce liczyłem na to, że będzie o duchowości. A była bardziej o kościele katolickim. O polityce w nim, o konfliktach, a prawie, jak podchodzić do trudnych tematów typu aborcja, in vitro itd itp. Aż mam ochotę postawić ją obok książek politycznych.
Sama postać księdza inspirująca i ciekawa.

To historia nieszablonowego, wychowanego w laickiej rodzinie księdza Jana. Onkocelebryta, jak miał w zwyczaju mówić o sobie samym nie bał się być ekskluzywnym żebrakiem i iść pod prąd. Nie cierpiał sztywniactwa, miał dobre relacje z ogrami i słynął z niewyparzonego języka. W kościele czuł się wolnym. Chciał być przede wszystkim dla ludzi i żyć na pełnej petardzie do samego końca....

To historia nieszablonowego, wychowanego w laickiej rodzinie księdza Jana. Onkocelebryta, jak miał w zwyczaju mówić o sobie samym nie bał się być ekskluzywnym żebrakiem i iść pod prąd. Nie cierpiał sztywniactwa, miał dobre relacje z ogrami i słynął z niewyparzonego języka. W kościele czuł się wolnym. Chciał być przede wszystkim dla ludzi i żyć na pełnej petardzie do...

Trzeba przeczytać, napisana lekko, z humorem, przy czym porusza ważne tematy

Trzeba przeczytać, napisana lekko, z humorem, przy czym porusza ważne tematy

Książkę zobaczyłam w jednej z biblioteczek.
Opinia tak mi się spodobała, że sama postanowiłam ją przeczytać.

Książka była dla mnie wielka niewiadomą. Nie czytam takich pozycji więc nie wiedziałam czego się spodziewać.
Okazała się fascynującą rozmową Piotra Żyłki z nieżyjącym już księdzem Kaczkowskim.
Trudne tematy. Nie ze wszystkim się zgadzam, ale odpowiedzi pozwalają się zastanowić nad pewnymi kwestiami.
Cytując z okładki ks. Jan zdradza źródła swojej niesamowitej energii i nieskończonych pokładów optymizmu.
Opowiada o swoim życiu i polskim Kościele

Jest to rozmowa z której i można się pośmiać albo i skłania do myślenia

Książkę zobaczyłam w jednej z biblioteczek.
Opinia tak mi się spodobała, że sama postanowiłam ją przeczytać.

Książka była dla mnie wielka niewiadomą. Nie czytam takich pozycji więc nie wiedziałam czego się spodziewać.
Okazała się fascynującą rozmową Piotra Żyłki z nieżyjącym już księdzem Kaczkowskim.
Trudne tematy. Nie ze wszystkim się zgadzam, ale odpowiedzi pozwalają...

Liczyłem na większą przystępność, bo postać ks. Jana jest niezwykle ciekawa. Na odbiór mogły mieć wpływ: niełatwa tematyka, redakcja wywiadów lub mój osobisty stosunek do poruszanych kwestii, jednak czysto literacko spodziewałem się lepszej pozycji.

Liczyłem na większą przystępność, bo postać ks. Jana jest niezwykle ciekawa. Na odbiór mogły mieć wpływ: niełatwa tematyka, redakcja wywiadów lub mój osobisty stosunek do poruszanych kwestii, jednak czysto literacko spodziewałem się lepszej pozycji.

Oceniłbym wyżej tą książkę gdyby nie to, że przeprowadzający wywiad z Janem Kaczkowskim nie był katolikiem. Końcówka to masakra, rozmowa o ewangeliach to dla mnie, niechrześcijanina, coś równie niezrozumiałego i nudnego jak dywagacje na temat gotowania albo uprawiania narciarstwa na alpejskich stokach. Nie moja bajka. Liczyłem na więcej opowieści z seminarium, na smaczki typu "pobłądziłem ręką w kierunku swego krocza". To byłoby dla mnie wielkie - ksiądz-celebryta przyznaje się do tego, że jest tylko człowiekiem.
W kwestiach poważnych Kaczkowski też mnie kilka razy zawiódł, np. twardym stanowiskiem wobec aborcji i eutanazji. Użył też w wywiadzie rasistowskiego słowa "Murzyn". Oczywiście był to niesamowity człowiek, pozytywny klecha etc., ale ja wiem, że bym się z nim nie dogadał.
Podsumowując, wywiad-rzeka zaczyna się petardą, ale przy końcu są już co najwyżej zimne ognie.

Oceniłbym wyżej tą książkę gdyby nie to, że przeprowadzający wywiad z Janem Kaczkowskim nie był katolikiem. Końcówka to masakra, rozmowa o ewangeliach to dla mnie, niechrześcijanina, coś równie niezrozumiałego i nudnego jak dywagacje na temat gotowania albo uprawiania narciarstwa na alpejskich stokach. Nie moja bajka. Liczyłem na więcej opowieści z seminarium, na smaczki...

Nie ma epatowania ani katolicyzmem ani chorobą, czego się trochę obawiałam. Jest ciekawy człowiek, opowiadający o swoim otoczeniu, swoim doświadczeniu i swoich przeżyciach. Skromny, choć sporo dokonał jak na taki okres czasu. I autor bardzo fajnie potrafił uzyskać otwartość wypowiedzi bohatera, co powoduje, jakbyśmy po prostu stali obok i słuchali rozmowy tych dwojga osób.

Nie ma epatowania ani katolicyzmem ani chorobą, czego się trochę obawiałam. Jest ciekawy człowiek, opowiadający o swoim otoczeniu, swoim doświadczeniu i swoich przeżyciach. Skromny, choć sporo dokonał jak na taki okres czasu. I autor bardzo fajnie potrafił uzyskać otwartość wypowiedzi bohatera, co powoduje, jakbyśmy po prostu stali obok i słuchali rozmowy tych dwojga osób.

W pierwszym akapicie przedmowy znajdziemy takie zdanie: Siedzimy przy stoliku przed jedną z kawiarni, rozmawiamy, pijemy piwo…
I taka właśnie jest ta książka, rozmowa z kumplem przy piwie. Czasem padnie coś mądrego (na przykład „Powtarzam jak mantrę; w sprawach zasadniczych – jedność, w drugorzędnych – wolność, a nad wszystkim – miłosierdzie.”),czasem kocopoły (dyskutowane są kwestie bez przybliżonego kontekstu, jakby czytelnik miał obowiązek wszelkie te aspekty znać… a wcale nie musi),czasem wieje nudą, no ale się lubicie, i lubicie piwo.

W pierwszym akapicie przedmowy znajdziemy takie zdanie: Siedzimy przy stoliku przed jedną z kawiarni, rozmawiamy, pijemy piwo…
I taka właśnie jest ta książka, rozmowa z kumplem przy piwie. Czasem padnie coś mądrego (na przykład „Powtarzam jak mantrę; w sprawach zasadniczych – jedność, w drugorzędnych – wolność, a nad wszystkim – miłosierdzie.”),czasem kocopoły...

Już od paru lat Jaśko krążył wokół mnie, od czasu śmierci swojej i wiedziałam, że kiedyś przyjdzie na niego czas. I jak przyszedł z filmem "Johnny" który upolował mnie bardziej niż ja jego w tv, tak książkę dosłownie połknęłam i chce kolejne!

Już od paru lat Jaśko krążył wokół mnie, od czasu śmierci swojej i wiedziałam, że kiedyś przyjdzie na niego czas. I jak przyszedł z filmem "Johnny" który upolował mnie bardziej niż ja jego w tv, tak książkę dosłownie połknęłam i chce kolejne!

Trochę mnie zmuszono do przeczytania tej książki. Czy mi się podobała? Nie do końca jestem pewna. Raczej nie. Ot wywiad z człowiekiem, z księdzem. Taka rozmowa dla mnie niezbyt ciekawa. Czy ta książka mnie nawróciła i zbliżyła do kościoła? Nie. To nie moja droga. Przeczytałam bo obiecałam to zrobić, ale dla mnie to stracony czas. Inni mogą być zachwyceni. Ja nie.

Trochę mnie zmuszono do przeczytania tej książki. Czy mi się podobała? Nie do końca jestem pewna. Raczej nie. Ot wywiad z człowiekiem, z księdzem. Taka rozmowa dla mnie niezbyt ciekawa. Czy ta książka mnie nawróciła i zbliżyła do kościoła? Nie. To nie moja droga. Przeczytałam bo obiecałam to zrobić, ale dla mnie to stracony czas. Inni mogą być zachwyceni. Ja nie.