Joanna Opiat-Bojarska

„Gdyby można było spojrzeć na świat bez żadnej ochrony, uczciwie i odważnie - pękłoby nam serce” Gdzie kończy się charyzma, a zaczyna manipulacja? Kiedy przebojowość staje się pychą, zażyłość - obsesją? Do czego nam ta wiedza? Kto ustala zasady? A jakby tak rzucić i zrzucić to wszystko? Być jak oni? Kosma żył w bańce (w mieszkaniu!). W obliczu zmian chował głowę w piasek (nigdzie głowy nie chował),a kiedy został sam, był jak dziecko we mgle (zero dzieci, ani śladu mgły). Z czystym sumieniem (którego nie da się pobrudzić) przyznaję, że „Oni” to bardzo dobry thriller. Barwne postaci, świetne dialogi, zwroty akcji. Morderstwo. Czyżby? Nieoczywista i niesamowita intryga. Zagadka sprzed lat, dawne grzechy i zmowa milczenia. Recepta na thriller idealny? Nie dla Joanny Opiat - Bojarskiej. W jej powieściach musi być coś więcej. Drugie dno (choć dno może być tylko jedno),płaszczyzna na refleksje, inne spojrzenie. To, co lubię najbardziej. Jesteśmy centrum swojego wszechświata. Z tym, co nam się przydarzyło, czego byliśmy świadkami, co nas doświadcza. W społecznej konfiguracji, z zachowaniami, przekonaniami. Kalejdoskopem emocji, oczekiwań i przyzwyczajeń. A Oni? Zerojedynkowi, ale nie bezbarwni. Bez zbędnych słów, ozdobników, gierek. Inni. W tym samym świecie. A tak zupełnie innym. A może to ich świat? I „Oni” to my? Niezwykle cenię sobie zachęty Autorki do przyjrzenia się niepopularnym zagadnieniom, problemom, perspektywom. Właśnie ta niekryminalna podszewka każdej historii to to, na co czekam najbardziej. Z przyjemnością sięgnę po kolejne.