Viktor E. Frankl
- Pisze książki: literatura piękna, biografia, autobiografia, pamiętnik, filozofia, etyka, nauki społeczne (psychologia, socjologia, itd.), religia
- Oficjalna strona: Przejdź do strony www
- Urodzony: 26 marca 1905
- Zmarły: 2 września 1997
Psychiatra i psychoterapeuta austriacki, więzień obozów koncentracyjnych, m.in. Auschwitz.
Studiował medycynę w Wiedniu; z początku pozostawał pod wyraźnym wpływem Freuda, potem filozofów egzystencjalnych. Zasady swojej analizy egzystencjalnej i logoterapii opracował przed II wojną światową. Jego podejście określane jest jako trzecia szkoła wiedeńska. W latach 1942–1945 był więźniem obozów koncentracyjnych w Teresinie, Auschwitz i Dachau.
W 1994 roku Katolicki Uniwersytet Lubelski przyznał mu tytuł doktora honoris causa.
Wybrane prace:
# Człowiek w poszukiwaniu sensu (Man's Search for Meaning);
# Człowiek cierpiący (Homo patiens);
# Psycholog w obozie koncentracyjnym;
# Nieuświadomiony Bóg;
7,5 / 10
- 7 208 przeczytało książki autora
- 10 153 chce przeczytać książki autora
Książki i czasopisma
Cytaty
Żaden człowiek nie powinien osądzać innych, jeśli sam całkowicie szczerze nie odpowie w głębi serca na pytanie, czy w podobnych okolicznościach nie postąpiłby tak samo.
Żaden człowiek nie powinien osądzać innych, jeśli sam całkowicie szczerze nie odpowie w głębi serca na pytanie, czy w podobnych okoliczności...
Rozwiń Zwiń(...)współczesny człowiek ma za co żyć, ale nie ma po co żyć - ma środki, ale nie ma sensu.
(...)współczesny człowiek ma za co żyć, ale nie ma po co żyć - ma środki, ale nie ma sensu.
To, że jako istoty ludzkie jesteśmy wyjątkowi i jedyni w swoim rodzaju, wyróżnia nas spośród innych, nadając sens naszej egzystencji i wpływając w jednakowy sposób na naszą pracę twórczą, jak i na naszą zdolność do miłości. Kiedy uświadomimy sobie, że nie da się zastąpić jednego człowieka drugim, rola odpowiedzialności, jaką ponosimy za własne życie i jego podtrzymywanie, ukaże nam się w całej swej wielkości. Człowiek, który zda sobie sprawę z odpowiedzialności, jaką ma wobec innej ludzkiej istoty, która go kocha i z niecierpliwością wyczekuje jego powrotu, albo wobec jakiejś nieukończonej pracy, nigdy nie będzie zdolny odebrać sobie życia. Wie już, dlaczego żyje, a to pozwoli mu znieść to, jak żyje.
To, że jako istoty ludzkie jesteśmy wyjątkowi i jedyni w swoim rodzaju, wyróżnia nas spośród innych, nadając sens naszej egzystencji i wpływ...
Rozwiń Zwiń
DYSKUSJE