Strata czasu.

Strata czasu.

Pierwszy raz zetknąłem się z literaturą ukraińską, podobno jesteśmy podobni, ale jednak poczucie humoru jednak jest zupełnie inne, ponieważ nie umiałem doszukać się tutaj czegoś zabawnego, praktycznie od początku książki, gdy poznajemy Klausa można poczuć irytację jego zachowaniem i to jakim jest gamoniem, ja akurat nie rozumiem oburzenia płci pięknej, że jak kobieta mogła napisać książkę, która traktuje kobiety jak przedmiot, wydaje mi się, że jest ogromna ilość takich książek, a tutaj jest to podane w łagodny sposób, największym pozytywem książki jest moment wyjazdu Klausa na Ukrainę i wszystkie wydarzenia i opisy życia w Ukrainie, w książce jest informacja o trwającej wojnie na Ukrainie, ale praktycznie autorka przedstawia historię jakby jednak wojny nie było.

Pierwszy raz zetknąłem się z literaturą ukraińską, podobno jesteśmy podobni, ale jednak poczucie humoru jednak jest zupełnie inne, ponieważ nie umiałem doszukać się tutaj czegoś zabawnego, praktycznie od początku książki, gdy poznajemy Klausa można poczuć irytację jego zachowaniem i to jakim jest gamoniem, ja akurat nie rozumiem oburzenia płci pięknej, że jak kobieta mogła...

Klaus Otto Bach ma nietypowe zamiłowanie - to amator damskich rajstop. I to do tego stopnia, że potrafi w godzinach szczytu wsiąść do autobusu aby podziwiać kobiece nogi. Szczególnie jesienią i wiosną, gdy panie chętniej sięgają po ten element garderoby.

Przyjaciel zapewnia Bacha, że najlepsze kobiety to Ukrainki. Niemiec zapoznaje więc na czacie jedną z nich. Ich internetowa znajomość rozwija się, ale nagle ukochana znika. Klaus jest zdeterminowany by wyruszyć do ojczyzny dziewczyny i ją odnaleźć. Czym Ukraina go zaskoczy? I czy odnajdzie piękną cudzoziemkę?

Oczekiwałam lekkiej historii miłosnej. A co dostałam? Powieść pełną zaskoczeń, z ciekawostkami historycznymi i z nutką humoru. Autorka pokazała czym jest dążenie za marzeniami, z uporem i z wytrwałością. Podziwiam Klausa za jego odwagę. Ukraina wielokrotnie zaskoczyła Bacha, muszę przyznać, że mnie również. Poznałam kilka zwyczajów i tradycji tego kraju. Ta książka jest dość specyficzna i nie każdemu może przypaść do gustu. Dużo tu opisów, które dla niektórych mogą być nużące. I choć początkowo ciężko mi się czytało i nie mogłam się wczuć w tą historię, to później już było tylko lepiej. Nie spodziewałam się takiego zakończenia - ale to dobrze, bo nie lubię, gdy historia jest schematyczna. To jak? Zaciekawieni?

Klaus Otto Bach ma nietypowe zamiłowanie - to amator damskich rajstop. I to do tego stopnia, że potrafi w godzinach szczytu wsiąść do autobusu aby podziwiać kobiece nogi. Szczególnie jesienią i wiosną, gdy panie chętniej sięgają po ten element garderoby.

Przyjaciel zapewnia Bacha, że najlepsze kobiety to Ukrainki. Niemiec zapoznaje więc na czacie jedną z nich. Ich...

Jeśli myślicie, że za sprawą wyrażenia "rok rozpusty" spotkacie się z seksualnymi przeżyciami bohatera, a książka naszpikowana będzie pikantnym erotyzmem, to jesteście w błędzie.

Klaus jest zwyczajnym mężczyzną. Pracuje, płaci podatki, nie łamie prawa i prowadzi monotonne życie, w którym każdy dzień wygląda tak samo. Nawet jego małżeństwo jest nudne i pozbawione żaru, dlatego bardzo szybko się kończy. Klaus postanawia więc poszukać szczęścia w internecie i nawiązuje znajomości z kobietami. Nieoczekiwanie zakochuje się w Ukraince Weronice, która jednak znika, gdy ten wysyła jej pieniądze. Pragmatyczny Niemiec rzuca więc dotychczasowe życie i wyrusza do Ukrainy w poszukiwaniu ukochanej.

Przyznam, że książka mnie zaintrygowała, a po jej przeczytaniu musiałam mieć czas na uporządkowanie myśli, bowiem nie da się jej wepchnąć w schematyczne ramy oceny.

Na pewno jest czymś więcej, niż zwykłą obyczajówką. To książka nietuzinkowa ze względu na fabułę oraz warstwę językową.
Urzekł mnie jej styl i język, pełen ironii, sarkazmu, humoru, co zdecydowanie wpływało pozytywnie na odbiór historii bohatera - zagubionego, nieporadnego czterdziestolatka, skrywającego swoje pragnienia, porażającego naiwnością oraz dobrocią, wikłającą go w różne perypetie. To bohater, którego da się lubić, który jednocześnie i śmieszy zachowaniem czy łatwowiernością, i smuci swą samotnością.

Ciekawe okazało się tło społeczne Ukrainy i panujące tam zasady, wydające się praworządnemu Niemcowi za wręcz barbarzyńskie. Autorka pieczołowicie przedstawiła realia życia, ubarwione cierpkim humorem.

Historię Klausa można zinterpretować jako poszukiwanie przez człowieka miłości. Czy ją znajduje? I czy znaleziona miłość okazuje się tą, której poszukiwał? Zakończenie książki jest totalnie nieprzewidywalne oraz zaskakujące...

Czujecie się zaciekawieni?

Jeśli myślicie, że za sprawą wyrażenia "rok rozpusty" spotkacie się z seksualnymi przeżyciami bohatera, a książka naszpikowana będzie pikantnym erotyzmem, to jesteście w błędzie.

Klaus jest zwyczajnym mężczyzną. Pracuje, płaci podatki, nie łamie prawa i prowadzi monotonne życie, w którym każdy dzień wygląda tak samo. Nawet jego małżeństwo jest nudne i pozbawione żaru,...

Klaus Otto Bach ma czterdzieści trzy lata, jest rozwodnikiem, pracuje jako elektryk i mieszka w Kilonii. Jest nieśmiały, spokojny, oszczędny i bardzo samotny. Próbuje znaleźć towarzyszkę życia w internecie, ale okazuje się, że nie jest to takie proste. Bo Klaus szuka konkretnej kobiety - takiej, która skusi go widokiem nóg odzianych w rajstopy.
Pod wpływem opowieści swojego jedynego przyjaciela decyduje się na kontakty z Ukrainkami. I staje się cud. Na serwisie randkowym poznaje Weronikę. Znajomość rozwija się błyskawicznie (w czym niewątpliwie pomagają zdjęcia pięknej dziewczyny w rajstopach),a oszczędny Klaus posuwa się nawet do tego, że wysyła ukochanej, która wpadła w finansowe tarapaty, pieniądze. I nagle kontakt się urywa. Co robi zakochany Niemiec? Podejmuje najtrudniejszą w życiu decyzję i jedzie do Ukrainy, by odnaleźć Weronikę. Czy mu się to uda?

(cd recenzji na fb)

https://www.facebook.com/photo/?fbid=784135983509189&set=a.530574235532033

Klaus Otto Bach ma czterdzieści trzy lata, jest rozwodnikiem, pracuje jako elektryk i mieszka w Kilonii. Jest nieśmiały, spokojny, oszczędny i bardzo samotny. Próbuje znaleźć towarzyszkę życia w internecie, ale okazuje się, że nie jest to takie proste. Bo Klaus szuka konkretnej kobiety - takiej, która skusi go widokiem nóg odzianych w rajstopy.
Pod wpływem opowieści swojego...

Matko jedyna, jaka to była dziwna książka!

Główny bohater powieści to chyba najbardziej irytujący i męczący mężczyzna, z jakim kiedykolwiek spotkałam się w literackim świecie. Rozwodnik Klaus, podstarzały Niemiec i najnudniejszy człowiek na świecie w jednej osobie mało pewien fetysz - nie może przejść obojętnie obok kobiecych nóg, a jeśli są obleczone w rajstopy... To możecie sobie tylko wyobrazić jak rozpustne myśli mu towarzyszą.

No właśnie i tu pojawia się pewien problem. O ile wszystko rozgrywałoby się tylko w jego fantazjach - wszystko byłoby w porządku. Jednakże Klaus potrafi obmacywać przypadkowo spotkane obce kobiety, a nawet... Ekscytować się kilkuletnią dziewczynką i jej białymi rajstopami w serduszka... No tego było dla mnie za dużo! Miało być zabawnie, a było bardziej niż niesmacznie.

To, co chyba najbardziej mnie zszokowało to fakt, iż książkę napisała kobieta. Dziwi mnie to o tyle, że "𝐑𝐨𝐤 𝐫𝐨𝐳𝐩𝐮𝐬𝐭𝐲 𝐊𝐥𝐚𝐮𝐬𝐚 𝐎𝐭𝐭𝐨𝐧𝐚 𝐁𝐚𝐜𝐡𝐚" przedstawia nas, kobiety, w bardzo negatywnym świetle. Bohaterowie książki traktują je przedmiotowo, głównie jako obiekt zabaw dla dorosłych. Resztę dopowiedzcie sobie sami.

Jedyny plus tej powieści jaki dostrzegłam, to przedstawienie różnorodności Ukrainy. Klaus przemierza ten kraj wzdłuż i wszerz w poszukiwaniu ukochanej Weroniki. Podróżując poznaje zwyczaje i tradycje, a to jego smakowanie nowej kultury przypadło mi do gustu najbardziej.

Najbardziej z wszystkiego zniesmaczyło mnie zakończenie tej powieści. Tego wprost nie da się opowiedzieć, nawet nie chcę o tym pamiętać!

Na okładce książki widnieje informacja, że powieść jest bestsellerem z Ukrainy. No cóż. Najwidoczniej ja nie potrafię dostrzec w niej tego, co zauważyli ludzie, którzy określili ją tym mianem. A szkoda, bo miałam nadzieję na naprawdę fajną lekturę i bliższe poznanie ukraińskiego poczucia humoru.

Jarosława Łytwyn zadebiutowała tą powieścią na polskim rynku, jednakże nie jest to pierwsza jej książka. Myślę, że Autorka ma ponad przeciętny talent pisarski, bowiem stworzyć coś tak niecodziennego i nietuzinkowego jak "𝐑𝐨𝐤 𝐫𝐨𝐳𝐩𝐮𝐬𝐭𝐲 𝐊𝐥𝐚𝐮𝐬𝐚 𝐎𝐭𝐭𝐨𝐧𝐚 𝐁𝐚𝐜𝐡𝐚" z pewnością nie było łatwo.

Powieść jednak w mój gust nie trafiała, a jej treść w żaden sposób do mnie nie przemówiła. Wedle wszelkich zapewnień miała mnie bawić, a niestety było wprost przeciwnie. Szkoda.
Kto wie, może komuś z Was się spodoba? Dacie jej szansę?

Matko jedyna, jaka to była dziwna książka!

Główny bohater powieści to chyba najbardziej irytujący i męczący mężczyzna, z jakim kiedykolwiek spotkałam się w literackim świecie. Rozwodnik Klaus, podstarzały Niemiec i najnudniejszy człowiek na świecie w jednej osobie mało pewien fetysz - nie może przejść obojętnie obok kobiecych nóg, a jeśli są obleczone w rajstopy... To...

Książka „Rok rozpusty Klausa Ottona Bacha” to bestsellerowa powieść z Ukrainy. „Nie zrozumiemy w pełni Ukraińców, jeśli nie poznamy ich poczucia humoru”. Być może, a raczej bym powiedziała, że na pewno. Ja w te ukraińskie poczucie humoru chyba jednak nie do końca byłam wstanie się wczuć. Nie mój klimat, nie mój gust, a zakończenie już całkowicie do mnie nie trafiło.
Klaus Otto Bach ma czterdzieści kilka lat, jest elektrykiem i mieszka w Kilonii w Niemczech i bardzo lubi rajstopy. Nasz bohater nigdy nigdzie nie podróżował. Nie odwiedził nawet swojej siostry w Berlinie. Jednak pewnego dnia postanawia poznać przez internet jakąś Ukrainkę. Po skrupulatnym przeglądzie wszystkich otrzymanych wiadomości postanawia nawiązać kontakt z dziewczyną, która przedstawia się jako Weronika. Ich internetowa znajomość kwitła, a z czasem przerodziła się w internetowy romans. Klaus się zakochał i jak to się mówi po uszy. Jednak kiedy zaproponował swojej wybrance prawdziwe spotkanie ta go poinformowała, że nie na to się umawiali i zniknęła. Jednak nasz bohater postanowił się nie poddawać i całkowicie wywrócić do góry nogami swoje dotychczas nudne i poukładane życie. Nasz bohater w poszukiwaniu swojej miłości udaje się w podróż na Ukrainę. Jak Klaus poradzi sobie w swojej pierwszej w życiu dalekiej podróży i to jeszcze do obcego kraju? Odnajdzie to czego szuka? Znajdzie miłość swojego życia? Jeżeli jesteście ciekawi to sięgnijcie po książkę, a dowiecie się jak zakończyła się ta historia miłosna.

Książka „Rok rozpusty Klausa Ottona Bacha” to bestsellerowa powieść z Ukrainy. „Nie zrozumiemy w pełni Ukraińców, jeśli nie poznamy ich poczucia humoru”. Być może, a raczej bym powiedziała, że na pewno. Ja w te ukraińskie poczucie humoru chyba jednak nie do końca byłam wstanie się wczuć. Nie mój klimat, nie mój gust, a zakończenie już całkowicie do mnie nie trafiło.
Klaus...

𝚁𝚘𝚔 𝚛𝚘𝚣𝚙𝚞𝚜𝚝𝚢 𝙺𝚕𝚊𝚞𝚜𝚊 𝙾𝚝𝚝𝚘𝚗𝚊 𝙱𝚊𝚌𝚑𝚊 autorstwa Jarosławy Łytwnyn, to książka, która okupowała listy bestsellerów w rodzimym kraju autorki - Ukrainie. To książka, która u naszych wschodnich sąsiadów zasłużyła sobie na miano „książki roku” przyznawanej przez czytelników. Brzmi dobrze, prawda?

„Nie zrozumiemy w pełni Ukraińców, jeśli nie poznamy ich poczucia humoru. A w tym celu najlepiej sięgnąć po - Rok rozpusty Klausa Ottona Bacha” napisał tłumacz Ryszard Kupidura.
Czujecie się zachęceni? Hmm? Ja byłam! A na dokładkę ta nietuzinkowa okładka!

I na tym mój zachwyt się skończył. Panie Ryszardzie, pan wybaczy, ale ja chyba… nie rozumiem. Ani książki, a tym bardziej humoru. Piszę to z żalem, nie lubię wydawać kąśliwych werdyktów, ale zdaje mi się, że coś tu poszło mocno nie tak. Ewentualnie - znowu podkreślę - to ja nie zrozumiem.

Dla mnie powyższa powieść nie była śmieszna. Na pewno była inna, nietuzinkowa, specyficzna. Autorka zdecydowała się na bardzo dużą ilość wszelakich opisów, co w pewnym momencie zaczęło być nużące. Nawet nie umiem określić, o czym konkretnie była powyższa książka. O Klausie i jego próbie odnalezienia samego siebie? O poszukiwaniu ukochanej? O podróży? O erotyzmach wszelakich? Myślę, że wszystkie te odpowiedzi są poprawne, bo tak naprawdę powyższa książka jest o wszystkim i o niczym.

„Klaus Otto Bach, wierny patriota, posłuszny syn, oddany sprawie elektryk, miłośnik piwa i pizzy, fan nieistniejących dyscyplin sportowych, romantyczny rozpustnik, wielbiciel rajstop i kobiecych nóg”

Jest jedna rzecz, którą w naszym głównych bohaterze podziwiam - odwaga. Trzeba sporo odwagi, żeby wyjść ze swojej strefy komfortu, a tym bardziej, aby przemierzyć taką długą drogę, jak on w poszukiwaniu szczęścia.

Czy warto ją przeczytać? Nie wiem. Szczerze wam powiem, że nie wiem. Jeśli chcecie liznąć odrobinę kultury naszych zachodnich, jak i wschodnich sąsiadów to myślę, że można ją rozważyć. Jeśli chcecie się zrelaksować i dobrze bawić - zastanowiłabym się dwa razy.

𝚁𝚘𝚔 𝚛𝚘𝚣𝚙𝚞𝚜𝚝𝚢 𝙺𝚕𝚊𝚞𝚜𝚊 𝙾𝚝𝚝𝚘𝚗𝚊 𝙱𝚊𝚌𝚑𝚊 autorstwa Jarosławy Łytwnyn, to książka, która okupowała listy bestsellerów w rodzimym kraju autorki - Ukrainie. To książka, która u naszych wschodnich sąsiadów zasłużyła sobie na miano „książki roku” przyznawanej przez czytelników. Brzmi dobrze, prawda?

„Nie zrozumiemy w pełni Ukraińców, jeśli nie poznamy ich poczucia humoru. A w tym celu...

Czy jesteście gotowi na niezwykłą podróż? Naszym celem okaże się Ukraina, a konkretnie jej niezbadane rewiry i jeszcze bardziej niezbadane oblicze. Naszym dopiero uczącym się na swoich błędach przewodnikiem będzie Niemiec poszukujący tu miłości, permanentnie zadziwiony zderzeniem z obcą mu kulturą. A wszystko w najnowszej powieści Jarosławy Łytwyn, „Rok rozpusty Klausa Ottona Bacha”, w Polsce opublikowanej pod szyldem Wydawnictwa Książnica.
Klaus Otto Bach to dość przeciętny mieszkaniec Kilonii. Kawaler po czterdziestce, lubi piwo, dobre jedzenie i... pewną damską część garderoby. No dobrze, jeżeli chodzi o ostatnie z wymienionych, wzbudza ono w Klausie coś więcej niż tylko sympatię. I tutaj zaczynają się kłopoty, choć na początku nic na taki stan rzeczy nie wskazuje. Mężczyzna poznaje przez internet młodą, atrakcyjną i, zdaje się, mocno zainteresowaną nim Ukrainkę. I kiedy relacja rozwija się coraz intensywniej, a Klaus zakochuje się po uszy, dziewczyna nagle znika, zacierając wszelkie po sobie ślady. Co robi zdesperowany i wypełniony nieodwzajemnionym uczuciem Niemiec? Porzuca dotychczasowe kotwice codzienności, rzuca się też na głęboką wodę i wyrusza w pogoń za wybranką, prosto do jej ojczystego kraju. Przygody, jakie stają się udziałem wykreowanego przez Jarosławę Łytwyn bohatera momentami są tak abstrakcyjne, że przywodzą na myśl niemal oniryczną rzeczywistość alternatywną, jednak jedyny sen, w jaki zapada bohater, jest snem na jawie. Snem o emocjach, takich na zawsze, bliskości w każdym jej wymiarze i zwyczajnym szczęściu pomiędzy dwojgiem ludzi. Czy odkryje je wśród różnic dzielących Niemcy i Ukrainę, Niemców i Ukraińców? Czy pokona przeciwności losu namnażające się na drodze ku spełnieniu? Czy opuści go jego wierny towarzysz pech? O tym przekonajcie się sami, sięgając po tę zabawną, ale też skłaniającą do refleksji książkę. A jeśli spodziewacie sztampowego zakończenia, bądźcie pewni, iż próżno go na tych kartkach szukać. Zatem czas na wycieczkę! Zaopatrzcie się w wygodne buty oraz w spory zapas... rajstop.

Czy jesteście gotowi na niezwykłą podróż? Naszym celem okaże się Ukraina, a konkretnie jej niezbadane rewiry i jeszcze bardziej niezbadane oblicze. Naszym dopiero uczącym się na swoich błędach przewodnikiem będzie Niemiec poszukujący tu miłości, permanentnie zadziwiony zderzeniem z obcą mu kulturą. A wszystko w najnowszej powieści Jarosławy Łytwyn, „Rok rozpusty Klausa...

takie sobie, to nie jest zła ksiązka, ale szału też nie ma

takie sobie, to nie jest zła ksiązka, ale szału też nie ma