Bielszy odcień śmierci

Genialna książka. Nie można się oderwać.

Genialna książka. Nie można się oderwać.

Pokaż mimo to

"Bielszy odcień śmierci" wpadł mi w ręce przez przypadek. Na początku choć było morderstwo, był komendant, była zima i był mrok to książka rozkręcała się monotonnie. Jednak coś cały czas ciągnęło mnie do przodu żeby jej nie odkładać tylko czytać strona po stronie. Okazało się, że była to postać komendanta Martina Servaz, która jest bardzo dobrze skonstruowana. Choć trzeba czasu żeby go poznać i polubić. Druga postać która dodała wykrzyknik do tej książki jest Julian Hirtmann. Psychopata i cień komendanta. Polecam.

"Bielszy odcień śmierci" wpadł mi w ręce przez przypadek. Na początku choć było morderstwo, był komendant, była zima i był mrok to książka rozkręcała się monotonnie. Jednak coś cały czas ciągnęło mnie do przodu żeby jej nie odkładać tylko czytać strona po stronie. Okazało się, że była to postać komendanta Martina Servaz, która jest bardzo dobrze skonstruowana. Choć trzeba...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zdaję sobie sprawę, że „Bielszy odcień śmierci” padł w pewnym sensie ofiarą moich zbyt wysokich oczekiwań. Kiedy początek nie przyniósł mi spodziewanego szybkiego zaczytania, później silniej przywiązywałam się do elementów, w których czegoś mi zabrakło (na przykład niewykorzystany potencjał wątku placówki psychiatrycznej), a trudniej było mi skupić się na atutach. A jest ich co najmniej kilka – solidnie skonstruowana kryminalna zagadka, mroźny klimat, zawrotne tempo wydarzeń pod koniec historii. Nie mam w sobie pewności, jak potoczy się moja znajomość z książkami Bernarda Miniera, ale na pewno chcę im dać szansę, bo chociaż trochę to obudzenie w sobie zaintrygowania kolejnymi stronami w przypadku pierwszego tomu trwało, to koniec końców uważam, że to była dobra powieść.

Pełna opinia na K-czyta.pl: https://www.k-czyta.pl/2021/05/bernard-minier-bielszy-odcien-smierci.html

Zdaję sobie sprawę, że „Bielszy odcień śmierci” padł w pewnym sensie ofiarą moich zbyt wysokich oczekiwań. Kiedy początek nie przyniósł mi spodziewanego szybkiego zaczytania, później silniej przywiązywałam się do elementów, w których czegoś mi zabrakło (na przykład niewykorzystany potencjał wątku placówki psychiatrycznej), a trudniej było mi skupić się na atutach. A jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

ależ piękna alternatywa do monotematycznych skandynawskich kryminałów.

ależ piękna alternatywa do monotematycznych skandynawskich kryminałów.

Pokaż mimo to

Dla mnie to świetna książka. Rozwiązanie zagadki jest zaskakujące, a przy tym logiczne. Polecam.

Dla mnie to świetna książka. Rozwiązanie zagadki jest zaskakujące, a przy tym logiczne. Polecam.

Pokaż mimo to

Świetna powieść sensacyjna.

Świetna powieść sensacyjna.

Pokaż mimo to

taka sobie, ciężko mi się czytało.

taka sobie, ciężko mi się czytało.

Pokaż mimo to

Książkę dostałam w prezencie urodzinowym od przyjaciółki-Francuzki, której Bernard Minier jest ulubionym autorem. Nie zawiodłam się, pomimo, że książka jest dość gruba to szybko się czyta, jest bardzo wciągająca a intrygi i tajemnice interesujące.

Książkę dostałam w prezencie urodzinowym od przyjaciółki-Francuzki, której Bernard Minier jest ulubionym autorem. Nie zawiodłam się, pomimo, że książka jest dość gruba to szybko się czyta, jest bardzo wciągająca a intrygi i tajemnice interesujące.

Pokaż mimo to

Bardzo dobrze się czyta. Dynamiczna, wartka akcja.

Bardzo dobrze się czyta. Dynamiczna, wartka akcja.

Pokaż mimo to

Przyzwoity kryminał, chociaż nieco niepotrzebnie rozciągnięty. Autor w przystępny sposób przemyca trochę wiedzy na różne tematy, akcja zaczyna trzymać w napięciu, a postacie przedstawione są niejednowymiarowo.

Przyzwoity kryminał, chociaż nieco niepotrzebnie rozciągnięty. Autor w przystępny sposób przemyca trochę wiedzy na różne tematy, akcja zaczyna trzymać w napięciu, a postacie przedstawione są niejednowymiarowo.

Pokaż mimo to