Polowanie

„Polowanie” zamyka (jak na razie) sagę. Tytuł odzwierciedla treść książki i niekończące się próby zwalczenia świata przestępczości zorganizowanej, na który poluje policja. W końcowych scenach akcja jeszcze bardziej przyspiesza, dobitniej oddając tytuł trzeciej części.
Czy tytułowi Kryształowi są rzeczywiście kryształowi? Sprawdzicie to oddając się lekturze.
W trylogię Kryształowi Joanny Opiat-Bojarskiej weszłam jak nóż w masło. Siadając do każdego tomu czytałam go w jeden wieczór (z kawałkiem nocy). Nieczęsto się to zdarza i jest to wielki plus dla warsztatu autorki. Okładkowa recenzja powinna się zaczynać słowami: jeśli nie masz wolnych kilku godzin, nie zaczynaj czytać, bo nie będziesz w stanie przerwać.
Konstrukcja serii jest przemyślana. Bohaterów poznajemy na pierwszych stronach, przed wejściem w historię, niczym w klasycznym dramacie. To niecodzienne rozwiązanie, ale było bardzo dobrym pomysłem autorki. Dzięki temu zabiegowi czytelnik zna postacie i pozwala prowadzić się nadaną przez autora prędkością narracji. A tempo utrzymywane jest do ostatniej strony.
Autorka posiada ogromną i szczegółową wiedzę, jakby siedziała w pokoju Karola Śledzia, przysłuchując się odprawom. Cała seria trzyma równy i wysoki poziom. Wulgaryzmy, wątki erotyczne i brutalność zupełnie mnie nie odstraszyły. Jestem tak urzeczona realizmem postaci i podjętych problemów, że pragnęłam tej ostrej jazdy i byłam zawiedzona, że tak szybko minął czas na czytaniu.

„Polowanie” zamyka (jak na razie) sagę. Tytuł odzwierciedla treść książki i niekończące się próby zwalczenia świata przestępczości zorganizowanej, na który poluje policja. W końcowych scenach akcja jeszcze bardziej przyspiesza, dobitniej oddając tytuł trzeciej części.
Czy tytułowi Kryształowi są rzeczywiście kryształowi? Sprawdzicie to oddając się lekturze.
W trylogię...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Polowanie" pobudza bardziej niż kawa. Fajna, lekka lektura na weekend.

"Polowanie" pobudza bardziej niż kawa. Fajna, lekka lektura na weekend.

Pokaż mimo to

„Polowanie” to trzecia część z serii Kryształowych i niestety, zarazem ostania. Wiem co mówię, gdyż informację mam z pierwszej ręki. Nie wiem, jak będę żyć z tą świadomością. Już mi jej brakuje.
Polubiłam głównych bohaterów, odnalazłam się w ich świecie, chociaż przyznam, że nie było mi łatwo. Nie spodziewałam się tego, że kobieta może opisać męski świat w taki dosłowny sposób.
Przed nami kolejne losy poznańskich funkcjonariuszy Biura Spraw Wewnętrznych i policjantów. Tym razem Driver będzie musiał rozwikłać zagadkę śmierci podejrzanego mężczyzny, wgryźć się w zeznania policjantów i wyjaśnić śmierć pewnej osoby. Czy będzie ona przypadkowa ? Poza tym ktoś ma kogoś dosyć i tym samym zaczyna pojawiać się wiele anonimów i wzajemnych oskarżeń.
Po raz kolejny będziemy świadkami ustalania hipotezy i prowadzenia śledztwa oraz zobaczymy dobrze osadzoną bohaterkę w męskim świecie. Mowa o Zośce. Jak zakończą się losy Drivera i całej reszty ? Przyznam szczerze, że takiego zakończenia się nie podziewałam. Książa utrzymana w stylu poprzednich części, co mnie bardzo cieszy. Mam wrażenie, że jest mnie brutalnie i ordynarnie niż w poprzednich częściach, ale wcale mi to nie przeszkadza. Styl autorki jest jedyny i niepowtarzalny i dożywotnio zostaję wierną fanką.

„Polowanie” to trzecia część z serii Kryształowych i niestety, zarazem ostania. Wiem co mówię, gdyż informację mam z pierwszej ręki. Nie wiem, jak będę żyć z tą świadomością. Już mi jej brakuje.
Polubiłam głównych bohaterów, odnalazłam się w ich świecie, chociaż przyznam, że nie było mi łatwo. Nie spodziewałam się tego, że kobieta może opisać męski świat w taki dosłowny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Joanna Opiat-Bojarska w serii Kryształowi jak zwykle trzyma wysoki poziom. Dużo akcji, zagadek.

Joanna Opiat-Bojarska w serii Kryształowi jak zwykle trzyma wysoki poziom. Dużo akcji, zagadek.

Pokaż mimo to

Czytanka na lato.

Czytanka na lato.

Pokaż mimo to

No i stało się. Cała seria Kryształowych za mną. Najpierw jednak słowo o ostatniej części, którą własnie skończyłem. Pochłonęła mnie całkowicie, nie mogłem się z nią rozstać. Mówiłem sobie jeszcze jedna strona, albo jeszcze jedna i tak oto dotarłem do końca. To chyba najlepsza zachęta aby po nią sięgnąć. Co do całej serii. Widać ile pracy autorka w to włożyła, ile przygotowań przed samym procesem pisania. Dzięki Niej możemy wejść w ten świat,posłuchać typowych, codziennych rozmów(bez owijania w bawełnę). To był wyjątkowo dobrze spędzony czas i mówiąc szczerze, jest mi smutno,że to już koniec.

No i stało się. Cała seria Kryształowych za mną. Najpierw jednak słowo o ostatniej części, którą własnie skończyłem. Pochłonęła mnie całkowicie, nie mogłem się z nią rozstać. Mówiłem sobie jeszcze jedna strona, albo jeszcze jedna i tak oto dotarłem do końca. To chyba najlepsza zachęta aby po nią sięgnąć. Co do całej serii. Widać ile pracy autorka w to włożyła, ile...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo lubię wszystkie książki autorki jak i sama autorkę. Ta pozycja również mnie nie zawiodła,mam tylko gorącą nadzieję, że będzie 4czesc i wyjaśnione niedokończone wątki.

Bardzo lubię wszystkie książki autorki jak i sama autorkę. Ta pozycja również mnie nie zawiodła,mam tylko gorącą nadzieję, że będzie 4czesc i wyjaśnione niedokończone wątki.

Pokaż mimo to

W pierwszym tomie Kryształowych najważniejsze jest wprowadzenie w atmosferę. Trudno uznać ją za urzekającą, ale niewątpliwie stanowi mocną i ciekawą bazę dla rozmaitych działań poznańskich policjantów. Tom drugi opisuje ich konkretne przykłady. Natomiast „Polowanie” pogłębia przekonanie, że ze światem zorganizowanej przestępczości nie sposób wygrać, a to dlatego, że policja jest jego częścią.

Narkotykowa mafia zarządzana przez Nowego tak szeroko i wysoko penetruje służby, że jakakolwiek policja wewnętrzna musi okazać się fikcją. Nieliczni naprawdę kryształowi, tacy jak Driver czy Kardasz, stoją na z góry straconych pozycjach. Tym bardziej, że ci nieprzekupni bywają z kolei chorobliwie ambitni i żądni władzy, a więc są typowymi użytecznymi idiotami. W takiej roli obsadza autorka przede wszystkim Zofię Mróz, obecną bezpośrednią przełożoną Drivera. Ale wzajemne podgryzanie między fuszami występuje na wszystkich szczeblach i we wszystkich policyjnych jednostkach. Tytuł powieści ma zatem co najmniej podwójne znaczenie.

Taki ponury obraz policyjno-przestępczego świata specjalnie nie zaskakuje, jest zgodny z zarysowaną przez autorkę konwencją już na pierwszych stronach powieściowej serii. W jej ramach nawet służbowa kryształowość ma się na ogół nijak do zachowań w życiu prywatnym, którym rządzi seks i alkohol oraz koncertowe osiągi w samodestrukcji, o demolowaniu uczuć innych osób nie wspominając. Natomiast ponownie w tym tomie zirytowała mnie kompozycja powieści. Może dlatego, że jedną z czołowych postaci długich i nudnych sekwencji jest wyjątkowo dla mnie obrzydliwy, podstarzały fusz od narkotyków, niejaki Hubi. Jego depresyjne wynurzenia, podlewane hektolitrami alkoholu, łączące cwaniactwo z beznadzieją i przerywane poronionymi na ogół zrywami do działania, są być może typowe dla zmanierowanych policyjnych wyg, ale swoją monotonnością skutecznie tłamszą zainteresowanie.

W końcowych scenach akcja trochę przyspiesza, większość zagadek zostaje rozwiązanych, przynajmniej dla czytelnika, nawet niektóre kanalie spotyka zasłużona kara. Ale parę wątków pozostaje otwartych, łącznie z losami kilkorga wiodących postaci. Jestem ciekawa, czy wzorem swoich poprzednich serii Joanna Opiat-Bojarska zamknie trylogię, wychodząc z założenia, że więcej o roli Kryształowych nie da się powiedzieć nie kręcąc się w kółko. Czy zrobi ukłon w stronę sympatyków Drivera i będzie kontynuować cykl?

W pierwszym tomie Kryształowych najważniejsze jest wprowadzenie w atmosferę. Trudno uznać ją za urzekającą, ale niewątpliwie stanowi mocną i ciekawą bazę dla rozmaitych działań poznańskich policjantów. Tom drugi opisuje ich konkretne przykłady. Natomiast „Polowanie” pogłębia przekonanie, że ze światem zorganizowanej przestępczości nie sposób wygrać, a to dlatego, że policja...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trzecia część Kryształowych pod tytułem „Polowanie” to kolejny dowód na to, że Joanna Opiat-Bojarska doskonale wprowadza nas w świat policyjnych rozgrywek, w których lojalność nie istnieje. Zwłaszcza w szeregach policji w policji, czyli w Biurze Spraw Wewnętrznych. Funkcjonariusze tego oddziału nie cieszą się sławą wśród policjantów, gdyż ich zadaniem jest wyłapywać czarne owce, dla których policyjna rota ślubowania nie ma znaczenia. Autorka ponownie zaserwowała nam ostrą jazdę bez trzymanki, w której akcja przybiera na sile, a brutalny obraz polskiej policji nie jest poddany cenzurze, lecz odwzorowany w skali 1 do 1. Pani Joanna nie boi się pokazywać korupcji oraz brudnych interesów, które często plamią policyjny mundur. Ponownie wraz z Driverem uczestniczymy w wyłapywaniu czarnych charakterów w gronie funkcjonariuszy. Tym razem zajmujemy się sprawą morderstwa mężczyzny podejrzanego o porwanie Barbary Kruk. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, iż do zabójstwa dochodzi z policyjnej broni. Dodatkowo sprawa komplikuje się, gdyż w zdarzeniu uczestniczyła czwórka policjantów. Każdy z nich podczas prowadzonych działań przez Drivera w bardzo spójny sposób opisuje przebieg wydarzeń. Czyżby mieli opracowany scenariusz, wiedząc kto pociągnął za spust? Jednak, gdy pod kołami pociągu ginie policjantka z czwórki podejrzanych, każdy z nich zrzuca na nią całą winę. Dodatkowo w strukturach Biura Spraw Wewnętrznych Policji trwa ciągła walka na anonimy. Ich ofiarą pada Driver. Komu zależy na tym, by oczernić jego dobre imię. Ale czy na pewno jest on bez skazy? Paweł Dobrogowski podejmuje zatem decyzję, by spotkać się z dziennikarką Kingą Pomorską, przyjaciółką Pauliny Stoparek jego byłej „fuck friend”. Postanawia wyznać prawdę, jednak nie spodziewa się, że w umówionym miejscu spotkania czeka na niego płatny morderca. Co zatem wydarzy się w poznańskiej kawiarni Ptasie Radio? Driver nie tylko ściga, lecz również jest ściganym. Komu zależy na uciszeniu funkcjonariusza? A trzeba przyznać, że pies na psy ma długą listę wrogów, którym zależy by posłać go na tamten świat. Cała seria kryształowych to iście rasowy kryminał, który bez ogródek ukazuje prawdziwy i brutalny świat policji, w którym walka o władzę jest na porządku dziennym. A jeśli dodamy, do tego soczysty język, jaki występuje w policyjnym słowniku możemy mieć pewność, iż „Kryształowi” to prawdziwa perełka. I tylko łza kręci się w oku na myśl, że to już ostatnia część tej serii. Jej zakończenie wbija w fotel i rozwala nasze emocje na drobne kawałki, gdyż „Kryształowi” to kawał solidnego kryminału, którego polski czytelnik dawno nie miał możliwości przeczytać. Jednak jestem przekonany, ze Joanna Opiat-Bojarska powróci kolejną serią, która tak samo jak ta zatrzęsie polskim kryminałem.
http://www.czyt-nik.pl/recenzje/zlap-mnie-jesli-potrafisz/

Trzecia część Kryształowych pod tytułem „Polowanie” to kolejny dowód na to, że Joanna Opiat-Bojarska doskonale wprowadza nas w świat policyjnych rozgrywek, w których lojalność nie istnieje. Zwłaszcza w szeregach policji w policji, czyli w Biurze Spraw Wewnętrznych. Funkcjonariusze tego oddziału nie cieszą się sławą wśród policjantów, gdyż ich zadaniem jest wyłapywać czarne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po pierwszej części byłem trochę rozczarowany,akcja wydała mi się płytka i sztampowa,a dialogi zdecydowanie zbyt wulgarne.Druga część była już lepsza,bardziej dopracowana i intrygująca.Natomiast trzecia to już był naprawdę dobry i ciekawy kryminał z dopracowaną fabułą.Wszystkie wątki się posplatały,było jeszcze więcej intryg,korupcji i zepsutych psów.Tym razem akcja przypominała mi film "Tajemnice Los Angeles".Znakomita końcówka,rasowy czarny charakter,w życiu bym się nie spodziewał po pierwszej części,że będę żałował,że seria dobiegła końca.Bardzo dobra część warta polecenia.

Po pierwszej części byłem trochę rozczarowany,akcja wydała mi się płytka i sztampowa,a dialogi zdecydowanie zbyt wulgarne.Druga część była już lepsza,bardziej dopracowana i intrygująca.Natomiast trzecia to już był naprawdę dobry i ciekawy kryminał z dopracowaną fabułą.Wszystkie wątki się posplatały,było jeszcze więcej intryg,korupcji i zepsutych psów.Tym razem akcja...

więcej

mniej

Pokaż mimo to