Przeczytałam połowę książki i mam ochotę porzucić tę lekturę,postacie irytujący a zwłaszcza główna bohaterka. Skończę do końca ale na pewno nie sięgnę po drugi tom.

Przeczytałam połowę książki i mam ochotę porzucić tę lekturę,postacie irytujący a zwłaszcza główna bohaterka. Skończę do końca ale na pewno nie sięgnę po drugi tom.

Powoli zapoznaję się z twórczością tej polskiej pisarki i mam coraz cieplejsze odczucia. Sięgam po drugi tom.

Powoli zapoznaję się z twórczością tej polskiej pisarki i mam coraz cieplejsze odczucia. Sięgam po drugi tom.

Książka ciekawa, ale bohaterka dosyć irytująca

Książka ciekawa, ale bohaterka dosyć irytująca

”Kłamstwo nie staje się prawdą tylko dlatego, że wierzy w nie więcej osób”- od takich słów Oscara Wilde’a zaczyna się ta historia. Czy są słuszne? Czy prawda zawsze się obroni?

Prawda – to niedościgniona wartość, za którą podążała Aleksandra Wilk, główna bohaterka książki Gra Pozorów. I mimo że na pozór brzmi to banalnie, kiedy budzicie się w swoim aucie, nie pamiętając, co się z Wami działo, sytuacja staje się znacznie bardziej skomplikowana. „Człowiek po to został zaopatrzony w mózg, by myśleć i kłamać. Nadmiar szczerości może być bolesny”.

Olka Wilk jest wdową, matką dwójki dzieci i psychologiem. Jednak jak to w życiu bywa, szewc bez butów chodzi, a psycholog... no właśnie, sprawdźcie sami, jakie perturbacje spotkały wspomnianą bohaterkę. W każdym razie autorce należą się słowa uznania za świetny research z dziedziny psychologii. Zgodnie z maksymą A. Wilk: „Powtarzam swoim pacjentom, że w każdej sytuacji trzeba znaleźć pozytywy”, tak i ja staram się w ten sposób kroczyć przez życie.

Oczywiście, można zachodzić w głowę, dlaczego krnąbrna bohaterka próbując rozwikłać zagadkę tajemniczych wiadomości, postanowiła działać na własną rękę. Jednak finalnie w pełni zgadzam się z jej słowami: „życie nauczyło mnie, że policji nie można ufać”.

Gra pozorów, jak sam tytuł wskazuje, jest historią, w której każdy znak zapytania nie tyle zmienia się w odpowiedź, co w kolejny plot twist i zagadkę do rozwikłania. Z pewnością nie można tu narzekać na nudę.

„Sarkazm... to najniższa forma dowcipu i zarazem najwyższa inteligencji”. To zdanie nie tylko charakteryzuje Aleksandrę Wilki, ale też cały ten kryminał. Ba, pokusiłbym się wręcz o stwierdzenie, że zdanie to świetnie pasuje także do samej autorki. I za to ją lubię. Bardzo lubię.

Wam natomiast polecam sięgnąć po ten tytuł. Szczególnie, jeśli potrzebujecie czegoś krótkiego, ale wciągającego.

PS. Gra pozorów miała niemal tak wiele okładek, co ja partnerek w swoim życiu. To dopiero granda!

”Kłamstwo nie staje się prawdą tylko dlatego, że wierzy w nie więcej osób”- od takich słów Oscara Wilde’a zaczyna się ta historia. Czy są słuszne? Czy prawda zawsze się obroni?

Prawda – to niedościgniona wartość, za którą podążała Aleksandra Wilk, główna bohaterka książki Gra Pozorów. I mimo że na pozór brzmi to banalnie, kiedy budzicie się w swoim aucie, nie pamiętając,...

Odsłuchałam tym razem. Na początku wydawało mi się nudnawe. Histeryczna psychoterapeutka Aleksandra Wilk przepada na tydzień nie wiadomo gdzie i nic nie pamięta łącznie z tym, że nawet nie wie, że jej nie było. Jak początek przetrwałam i okazało się, że kobieta zaczęła dostawać smsy i niedawno zaginął jej mąż zaczęło być ciekawie. Aleksandra zaczęła wypełniać polecenia z smsów, iść śladem tajemnic męża i sytuacja się rozkręciła. Zaczęła mieć świadomość, że mąż ją oszukiwał i być może gdzieś jeszcze żyje. My je towarzyszymy w tym błądzeniu. I do tego jak to bywa, nie może poinformować o niczym policji. Na pewno sięgnę po tom drugi.

Odsłuchałam tym razem. Na początku wydawało mi się nudnawe. Histeryczna psychoterapeutka Aleksandra Wilk przepada na tydzień nie wiadomo gdzie i nic nie pamięta łącznie z tym, że nawet nie wie, że jej nie było. Jak początek przetrwałam i okazało się, że kobieta zaczęła dostawać smsy i niedawno zaginął jej mąż zaczęło być ciekawie. Aleksandra zaczęła wypełniać polecenia z...

"Gra pozorów" to bardzo dobra, wciągająca opowieść z wątkiem sensacyjno-kryminalnym. Ciekawa, wciągająca fabuła, charakterystyczni bohaterowie, fajny sposób pisania - tego szukam w tego typu książkach i właśnie to znałam w powyższej książce.

Główną bohaterka poznajemy kiedy próbuje uprać się z życiem - niedawno straciła męża, a dopiero co wróciła po tajemniczej tygodniowej nieobecności w pracy i w domu. Problem polega na tym, że kobieta nie wie gdzie była i niewiele pamięta z tego czasu. Ale jest ktoś, kto nie pozwoli jej zapomnieć, że ma specjalne zadanie...
Tylko, że to, co wydaje się oczywiste, niekoniecznie takie właśnie jest...

"Gra pozorów" to bardzo dobra, wciągająca opowieść z wątkiem sensacyjno-kryminalnym. Ciekawa, wciągająca fabuła, charakterystyczni bohaterowie, fajny sposób pisania - tego szukam w tego typu książkach i właśnie to znałam w powyższej książce.

Główną bohaterka poznajemy kiedy próbuje uprać się z życiem - niedawno straciła męża, a dopiero co wróciła po tajemniczej tygodniowej...

Książka, ktora z pozoru już na początku odkrywa wszystkie karty.
Główna bohaterka zostaje sama z dwójką dorastających dzieci. Egzekucję jej męża widział cały kraj, gdyż miał on w zwyczaju nagrywanie spotkań z kontrahentami ukryta kamera-dzięki temu nagrała się również jego śmierć.
Ceniona Pani psycholog cały rok zmaga się z własnymi demonami, problemami samotnie wychowujacej oraz szwagierka ktora przy każdej okazji wytyka jej błędy.
I do tej chwili wydaje się że to będzie opowieść o trudnościach i zmaganiach głównej bohaterki.
Świat wywraca się do góry nogami kiedy zdaje sobie sprawę że jest uwiklana w intrygę jej własnego męża, wartą miliony...
Jest kilku podejrzanych, kilka zwrotów akcji, ale wszystko raczej do przewidzenia.

Książka, ktora z pozoru już na początku odkrywa wszystkie karty.
Główna bohaterka zostaje sama z dwójką dorastających dzieci. Egzekucję jej męża widział cały kraj, gdyż miał on w zwyczaju nagrywanie spotkań z kontrahentami ukryta kamera-dzięki temu nagrała się również jego śmierć.
Ceniona Pani psycholog cały rok zmaga się z własnymi demonami, problemami samotnie...

Książka „Gra pozorów” autorstwa Joanny Opiat-Bojarskiej to pierwsza część cyklu z Aleksandrą Wilk. Dzięki wznowieniu tej serii przez Empik Go miałam okazję po ponad dwóch latach ponowne sięgnąć po ten tytuł.
Psycholog Aleksandra Wilk jest matką dwójki dzieci. Przed rokiem zamordowany został jej mąż Gabriel. Film z jego egzekucji widziała cała Polska. Pewnego dnia nasza bohaterka była w drodze do sądu, gdzie miała przedstawić sporządzoną przez siebie opinię kiedy urwał jej się film. Aleksandra budzi się w swoim samochodzie i nie bardzo wie co się stało. Kiedy jak gdyby nigdy nic idzie do pracy dowiaduje się, że zniknęła bez śladu na cały tydzień. Co się z nią wtedy działo? Co z jej dziećmi? Okazuje się, że w tym czasie opiekę nad Weroniką i Kubą sprawowała siostra jej zamordowanego męża. Jej szwagierka jednak nie robi tego bezinteresownie. Kobieta wraz ze swoim mężem nie mogą mieć swoich dzieci i chętnie na stałe przejęłaby opiekę nad dziećmi swojego brata i nawet czyni w tym kierunku pewne kroki. Tylko co na to dzieci? Aleksandra w tym czasie stara się dowiedzieć co się z nią działo przez ten tydzień, który ma wyjęty z życiorysu więc zaczyna prowadzić swoje prywatne śledztwo. Czy Aleksandra zdąży rozwikłać tą sprawę nim zginie jej bliska osoba? Jeżeli nie wiadomo o co chodzi to chodzi o pieniądze i to duże pieniądze. Dasz się wciągnąć w tę grę pozorów?

Książka „Gra pozorów” autorstwa Joanny Opiat-Bojarskiej to pierwsza część cyklu z Aleksandrą Wilk. Dzięki wznowieniu tej serii przez Empik Go miałam okazję po ponad dwóch latach ponowne sięgnąć po ten tytuł.
Psycholog Aleksandra Wilk jest matką dwójki dzieci. Przed rokiem zamordowany został jej mąż Gabriel. Film z jego egzekucji widziała cała Polska. Pewnego dnia nasza...

Bez szału

Bez szału

Przegadana i przekombinowana. Zawiązanie intrygi bardzo ciekawe, autorka świetnie przykuwa uwagę czytelnika. Później niestety wątki się plączą, ilość bohaterów i podejrzanych rośnie, a machlojek pojawia się zdecydowanie zbyt wiele.

Główna bohaterka też irytująca. Ciągle w biegu, trudno jednak uzasadnić jej chaotyczne działania. Zapomina o tym co najważniejsze, nie dba o nic poza niejasnym celem.

Zakończenie to już w zasadzie jazda bez trzymanki. Mimo, że znamy już wszystkie postaci trudno się połapać we wzajemnych relacjach, kłamstwach i pozorach. Nie usatysfakcjonowało mnie rozwiązanie.

Przegadana i przekombinowana. Zawiązanie intrygi bardzo ciekawe, autorka świetnie przykuwa uwagę czytelnika. Później niestety wątki się plączą, ilość bohaterów i podejrzanych rośnie, a machlojek pojawia się zdecydowanie zbyt wiele.

Główna bohaterka też irytująca. Ciągle w biegu, trudno jednak uzasadnić jej chaotyczne działania. Zapomina o tym co najważniejsze, nie dba o...