Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie jest to na pewno coś, czego oczekiwałam, a coś o wiele lepszego. Niepokój towarzyszył mi nieustannie przy czytaniu każdego rozdziału. Chciałam dojść jak najszybciej do momentu, kiedy (i czy w ogóle) Rhea dostanie za swoje. Świetny klimat, napięcie potęgowały niesamowite opisy przyrody, to znaczy rozlewającego się wokół błota z dziury na Long Island, przelewającego się po trawnikach, w domach, piwnicach. Aż dalej mi szybciej serce bije ze stresu wydarzeń, które spotkały bohaterów.

Nie jest to na pewno coś, czego oczekiwałam, a coś o wiele lepszego. Niepokój towarzyszył mi nieustannie przy czytaniu każdego rozdziału. Chciałam dojść jak najszybciej do momentu, kiedy (i czy w ogóle) Rhea dostanie za swoje. Świetny klimat, napięcie potęgowały niesamowite opisy przyrody, to znaczy rozlewającego się wokół błota z dziury na Long Island, przelewającego się...

Wielkie rozczarowanie Murakami'm. Nie spodziewałam się, że Po zmierzchu to będzie, aż tak zła książka. Jest na pewno trudna i wszystko w niej wydaje się być jakąś metaforą życia doczesnego, ale jednocześnie absolutnie każdy wątek jest tak chaotyczny, że nie można tego zebrać w jedną całość. Jakby się tak zastanowić nad fabułą, to nie mam pojęcia, o czym jest ta książka, bo wydaje mi się, że o niczym. Jest straszliwie nudna i skłaniająca czytelniku do zamknięcia oczu. Na razie jedyna książka tego autora, której nie polecam.

Wielkie rozczarowanie Murakami'm. Nie spodziewałam się, że Po zmierzchu to będzie, aż tak zła książka. Jest na pewno trudna i wszystko w niej wydaje się być jakąś metaforą życia doczesnego, ale jednocześnie absolutnie każdy wątek jest tak chaotyczny, że nie można tego zebrać w jedną całość. Jakby się tak zastanowić nad fabułą, to nie mam pojęcia, o czym jest ta książka, bo...

Ta książka daje mi taki sam klimat jak Utonęła Therese Bohman. Podobieństwo widzę przede wszystkim w psychologicznej analizie głównej bohaterki, której myśli są dla czytelnika dosyć oryginalne i na pewno wiele osób mogłoby powiedzieć, że Ida przez takie postrzeganie świata jest złą osobą. Jednak dla niej samej to wszystko jest poprawne i to właśnie ona jest osobą cierpiącą w rodzinie. Zazdrość, manipulacja, lęk, samotność dotyka wiele ludzi, ale szczególnie te negatywne wartości są postrzegane jako coś ohydnego, mimo, że każdy ich doświadcza. Piękne opowiadanie, krótkie na jeden wieczór, dające do myślenia.

Ta książka daje mi taki sam klimat jak Utonęła Therese Bohman. Podobieństwo widzę przede wszystkim w psychologicznej analizie głównej bohaterki, której myśli są dla czytelnika dosyć oryginalne i na pewno wiele osób mogłoby powiedzieć, że Ida przez takie postrzeganie świata jest złą osobą. Jednak dla niej samej to wszystko jest poprawne i to właśnie ona jest osobą cierpiącą...

Ta książka trochę wbiła mnie w fotel. Kompletnie kwiecisty styl pisania autorki nie przypadł mi do gustu, ale mimo to, powieść bardzo szybko się czytało. Wątek rodziców Cieli, myślę, że został trochę potraktowany po macoszemu i tak samo relacja z Jess. Sezon luster pokazałby zdecydowanie więcej plusów, gdyby był dłuższą książka. Aktualnie jest ona dla mnie zwyczajnie za krótka, biorąc pod uwagę jej treść. Natomiast sam motyw luster - GENIALNY. Tak samo, uważam, że krzywda chłopaka i naszej głównej bohaterki została pokazana w sposób idealny do okoliczności i wstrząsający. Po przeczytaniu notki od autorki na końcu byłam blisko płaczu, co rzadko mi się zdarza. Świetna pozycja, ale nie czytałabym jej na miejscu osób, które spotkała podobna krzywda.

Ta książka trochę wbiła mnie w fotel. Kompletnie kwiecisty styl pisania autorki nie przypadł mi do gustu, ale mimo to, powieść bardzo szybko się czytało. Wątek rodziców Cieli, myślę, że został trochę potraktowany po macoszemu i tak samo relacja z Jess. Sezon luster pokazałby zdecydowanie więcej plusów, gdyby był dłuższą książka. Aktualnie jest ona dla mnie zwyczajnie za...

Ene Due Śmierć to naprawdę dobra powieść, ale jak dla mnie, było w niej zbyt dużo erotyki, która nie dodawała nic konkretnego do fabuły. Z minusów jeszcze dodam, jako że autorka skupiła się mocno na traumach Helen, to za mało dostaliśmy jej portretu psychologicznego. Tego mi bardzo brakowało - poruszenia głębszych myśli głównej bohaterki. Pozytywny jest fakt, że ciągle mieliśmy do czynienia ze zwrotami akcji, cały czas coś się działo, a ja się w ogóle nie nudziłam i płynęłam przez kolejne strony.

Ene Due Śmierć to naprawdę dobra powieść, ale jak dla mnie, było w niej zbyt dużo erotyki, która nie dodawała nic konkretnego do fabuły. Z minusów jeszcze dodam, jako że autorka skupiła się mocno na traumach Helen, to za mało dostaliśmy jej portretu psychologicznego. Tego mi bardzo brakowało - poruszenia głębszych myśli głównej bohaterki. Pozytywny jest fakt, że ciągle...

Sięgnęłam po tę pozycję po "Utonęła" i z przykrością jednak muszę powiedzieć, że "Ta druga" jest nieco gorsza. Sama bohaterka bardzo spodobała mi się z jej odmiennością poglądów na temat feminizmu, stosunków kobieta-mężczyzna czy choćby tłumów ludzi, poruszających się każdego dnia wokół niej. Jej przemyślenia były intrygujące w moim odbiorze, natomiast sama fabuła mam wrażenie, że była zbyt prosta do tak głębokiej, psychologicznej analizy naszej głównej bohaterki. Stanowiło to dla mnie realnie duży kontrast; jej myśli a sytuacja, z którą się mierzy. Dodatkowo trochę nie zrozumiałam, jak zakończyła się historia z Alex.
Z pewnością mogę powiedzieć, że książki Bohman są oryginalne i niespotykane, więc na pewno chciałabym przeczytać więcej.

Sięgnęłam po tę pozycję po "Utonęła" i z przykrością jednak muszę powiedzieć, że "Ta druga" jest nieco gorsza. Sama bohaterka bardzo spodobała mi się z jej odmiennością poglądów na temat feminizmu, stosunków kobieta-mężczyzna czy choćby tłumów ludzi, poruszających się każdego dnia wokół niej. Jej przemyślenia były intrygujące w moim odbiorze, natomiast sama fabuła mam...

To jest naprawdę wzruszająca opowieść o idiotach, przy której można się śmiać, płacząc jednocześnie. Moją ulubioną postacią jest chyba Estelle, bo moim zdaniem ciężko dobrze wykreować staruszkę z taką osobowością. Lennart też mnie ujął i na pierwszy rzut oka można by o nim powiedzieć, że jest głupi, wiele rzeczy nie rozumie, ale potrafi jednak najbardziej podsumować myśli wszystkich, którzy mają problem z wyrażaniem własnych uczuć. Najlepiej czytać tę książkę powoli, bez pośpiechu, wtedy wszystko wyda się pełniejsze i poukładane. Piękna powieść.

To jest naprawdę wzruszająca opowieść o idiotach, przy której można się śmiać, płacząc jednocześnie. Moją ulubioną postacią jest chyba Estelle, bo moim zdaniem ciężko dobrze wykreować staruszkę z taką osobowością. Lennart też mnie ujął i na pierwszy rzut oka można by o nim powiedzieć, że jest głupi, wiele rzeczy nie rozumie, ale potrafi jednak najbardziej podsumować myśli...

Nie wiem, czy smutek i rozkosz była odpowiednią książką dla mnie. Nie miałam nigdy styczności z tego typu stanami lękowymi czy depresją, więc trochę nie mogłam się odnaleźć w głównym temacie tej powieści, a co za tym idzie, bohaterce ani trochę nie współczułam, tylko mnie irytowała swoim niewytłumaczalnych (wtedy) zachowaniem. Utożsamiam się bardziej z postacią Patricka, który można by powiedzieć, przedstawiono nam dosyć neutralnie. Może to nie był dla mnie odpowiedni moment na tę pozycję.

Nie wiem, czy smutek i rozkosz była odpowiednią książką dla mnie. Nie miałam nigdy styczności z tego typu stanami lękowymi czy depresją, więc trochę nie mogłam się odnaleźć w głównym temacie tej powieści, a co za tym idzie, bohaterce ani trochę nie współczułam, tylko mnie irytowała swoim niewytłumaczalnych (wtedy) zachowaniem. Utożsamiam się bardziej z postacią Patricka,...

Nie spodziewałam się wiele po książce o opętaniu, a tak pozytywnie się zaskoczyłam! Styl pisania Gradiego Hendrixa jest dla mnie wręcz zachwycający. Oczywiście, zdarzały się fragmenty, które średnio przypadły mi do gustu, albo nie rozumiałam niektórych nawiązań artystycznych autora; nie zepsuło to jednak mojej zabawy. Całą książkę pochłonęłam praktycznie w jeden wieczór, bo jest tak wciągająca. Dodatkowo vibe lat 80. przegenialny! Nie mogę się doczekać kolejnych spotkań z tym autorem.

Nie spodziewałam się wiele po książce o opętaniu, a tak pozytywnie się zaskoczyłam! Styl pisania Gradiego Hendrixa jest dla mnie wręcz zachwycający. Oczywiście, zdarzały się fragmenty, które średnio przypadły mi do gustu, albo nie rozumiałam niektórych nawiązań artystycznych autora; nie zepsuło to jednak mojej zabawy. Całą książkę pochłonęłam praktycznie w jeden wieczór, bo...

Ta obyczajówka była tak bardzo nużąca. Nic się w niej nie działo. Perypetie głównych bohaterów były takie proste i rozwiązywały się dosłownie w moment. Sama postać Grega, wg mnie wykreowana nieco seksistowsko, irytowała mnie cały czas. Jego myśli były tak nielogiczne, tak nieprzyjemne, że uważam, że jeśli Paula wiedziałaby, jak działa jego umysł, to nie chciałaby z nim być. Rozmowy głównej bohaterki z jej najlepszą przyjaciółką Matyldą - też dziwne, irytujące i nużące. Dodatkowo lektorka w audiobooku nie potrafiła dobrze się wczuć w męski głos Grega, co dodawało całości sporej ilości cringu i żenującej atmosfery.

Ta obyczajówka była tak bardzo nużąca. Nic się w niej nie działo. Perypetie głównych bohaterów były takie proste i rozwiązywały się dosłownie w moment. Sama postać Grega, wg mnie wykreowana nieco seksistowsko, irytowała mnie cały czas. Jego myśli były tak nielogiczne, tak nieprzyjemne, że uważam, że jeśli Paula wiedziałaby, jak działa jego umysł, to nie chciałaby z nim być....

Utonęła jest czymś unikalnym. Relacja Stelli i Mariny, dwóch sióstr, jest przedstawiona bardzo specyficznie. Nie wiemy do końca, jak przedstawiają się ich uczucia. Tak samo, możemy się tylko domyślać, co Marina dokładnie czuje do samego Gabriela. Zakończenie, które zaproponowała nam Bohman, jest zarazem frustrujące, bo tak naprawdę możemy sobie dopowiedzieć, co się wydarzyło i jaka jest prawda, ale oprócz tego, jest ona strasznie fascynujące i wprowadza nieoczywistość, a także powiew świeżości. Na pewno sięgnę po kolejne książki Bohman.

Utonęła jest czymś unikalnym. Relacja Stelli i Mariny, dwóch sióstr, jest przedstawiona bardzo specyficznie. Nie wiemy do końca, jak przedstawiają się ich uczucia. Tak samo, możemy się tylko domyślać, co Marina dokładnie czuje do samego Gabriela. Zakończenie, które zaproponowała nam Bohman, jest zarazem frustrujące, bo tak naprawdę możemy sobie dopowiedzieć, co się...

Historia dwóch sióstr, których relacja jest doprawdy skomplikowana. Niecodzienne wybory, jakie podejmuje Korede, aby uchronić swoich bliskich, ukazują inną stronę rzeczywistości, jaką znamy. Niezwykle intrygująca postawa dwóch kobiet, a także ich rodziców. Dowiadujemy się też co nieco o ich dzieciństwie, które musiało mieć wpływ na to, co zadziało się w ich życiach. Relacja z ojcem, jak i z matką przedstawia toksyczne oblicze. Sama relacja głównych bohaterek jest według mnie pełna sprzeczności, toksyczności i psychotycznych odchyleń.

Historia dwóch sióstr, których relacja jest doprawdy skomplikowana. Niecodzienne wybory, jakie podejmuje Korede, aby uchronić swoich bliskich, ukazują inną stronę rzeczywistości, jaką znamy. Niezwykle intrygująca postawa dwóch kobiet, a także ich rodziców. Dowiadujemy się też co nieco o ich dzieciństwie, które musiało mieć wpływ na to, co zadziało się w ich życiach. Relacja...

Zbiór opowiadań zebranych wokół tematu, jakim jest nieszczęśliwa miłość. Większość z nich bardzo mi się podobała, przyjemnie i szybko mi się je czytało. Z pewnością były one bardzo nietypowe, a także niespotykane w dzisiejszych książkach. Przebija tutaj bardzo psychologiczny charakter, jest wiele rzeczy do analizy, a pióro Murakamiego przy takiej ciężkości tematu, jest naprawdę lekkie.
Na minus opowiadanie "Kino", które nie jestem pewna, czy nie zrozumiałam, czy po prostu było zbyt chaotyczne i niejasne dla przeciętnego czytelnika, albo zrozumiałe tylko dla autora. Opowiadanie "Zakochany Samsa" też mnie nie porwało, ale to już kwestia tego, że nie za satysfakcjonowało mnie. Nie zostało wyjaśnione, co tak naprawdę dzieje się z Samsą oraz samą Pragą i w zasadzie dowiedzieliśmy się tylko kilku małych szczegółów, w tym o jego niezrozumieniu erekcji.
Pozostałe opowiadania jak najbardziej na plus.

Zbiór opowiadań zebranych wokół tematu, jakim jest nieszczęśliwa miłość. Większość z nich bardzo mi się podobała, przyjemnie i szybko mi się je czytało. Z pewnością były one bardzo nietypowe, a także niespotykane w dzisiejszych książkach. Przebija tutaj bardzo psychologiczny charakter, jest wiele rzeczy do analizy, a pióro Murakamiego przy takiej ciężkości tematu, jest...

Thriller psychologiczny, który znakomicie wybrzmiał. Z pewnością, mając do wyboru Emmę i Jane, Emma wygrałaby konkurs na najbardziej skomplikowaną, pogmatwaną i psychopatyczną osobę. Autor w ciekawy sposób ujął jej osobowość, co musiało być naprawdę trudne do przelania na papier. Charaktery w zasadzie wszystkich postaci zostały genialnie zaplanowane. Każdy z bohaterów nadawał odmienny ton akcji. Sam audiobook na Legimi - cudowne lektorki!

Thriller psychologiczny, który znakomicie wybrzmiał. Z pewnością, mając do wyboru Emmę i Jane, Emma wygrałaby konkurs na najbardziej skomplikowaną, pogmatwaną i psychopatyczną osobę. Autor w ciekawy sposób ujął jej osobowość, co musiało być naprawdę trudne do przelania na papier. Charaktery w zasadzie wszystkich postaci zostały genialnie zaplanowane. Każdy z bohaterów...

Debiut czeskiej pisarki, który niesamowicie mnie porwał i nie puszczał, aż do końca. Mocno poruszająca, szczególnie prawdziwa, króciutka opowieść o życiu dziewczynki niezbyt kochanej i niezbyt lubianej przez własnych rodziców oraz starszą siostrę. Polecam tutaj bardziej audiobooka (mimo, że szata graficzna książki jest cudowna), ponieważ jesteśmy wtedy w stanie więcej odczuć, dzięki podziałowi na role matki i córki. Głos matki - oziębły, z ciągłymi pretensjami, żalem, niesamowicie irytujący. Głos Basi - niewinny, dziecięcy.
Każdy powinien przeczytać coś takiego. O bólu, przemocy, wykorzystywaniu i wychowaniu.

Debiut czeskiej pisarki, który niesamowicie mnie porwał i nie puszczał, aż do końca. Mocno poruszająca, szczególnie prawdziwa, króciutka opowieść o życiu dziewczynki niezbyt kochanej i niezbyt lubianej przez własnych rodziców oraz starszą siostrę. Polecam tutaj bardziej audiobooka (mimo, że szata graficzna książki jest cudowna), ponieważ jesteśmy wtedy w stanie więcej...

Dobra rozrywka. Dodałabym tę książkę do kategorii "odmóżdżaczy" swego rodzaju. Nie trzeba się zbytnio namyślać przy czytaniu, a oderwać się od rzeczywistości jest bardzo łatwo. Zainteresowałam się tą pozycją, w zasadzie białym krukiem, ze względu na serial na jej podstawie, który obejrzałam na Netflixie. Do tego stopnia chciałam się dowiedzieć, co dalej. Niestety, gdzieś w połowie książki, gdzie nie wiemy już nic z serialu, zaczyna się robić dosyć chaotycznie, a wszystko dzieje się bardzo szybko. Czasami nawet za szybko. Mimo to, bardzo podobała mi się ta lektura i polecam ją w szczególności na zimę, bo bije z niej dobre ciepło.

Dobra rozrywka. Dodałabym tę książkę do kategorii "odmóżdżaczy" swego rodzaju. Nie trzeba się zbytnio namyślać przy czytaniu, a oderwać się od rzeczywistości jest bardzo łatwo. Zainteresowałam się tą pozycją, w zasadzie białym krukiem, ze względu na serial na jej podstawie, który obejrzałam na Netflixie. Do tego stopnia chciałam się dowiedzieć, co dalej. Niestety, gdzieś w...

Książka w teorii o nawiedzonym domu, u której spodziewałam się dosyć prostolinijnej fabuły, łatwej i przewidywalnej, a okazała się ona czymś naprawdę dobrym oraz nieprzeniknionym. Pierwsze sto stron może nie przyciągnęło mnie do siebie aż tak, ale z czasem wciągałam się coraz bardziej. Nie mogłam się oderwać, a każdy kolejny rozdział krył za sobą nowe rozwiązanie tej historii, nową odpowiedź, co bardzo mnie zafascynowało.
To nie jest kolejna książka o duchach i paranormalnych zdarzeniach. To jest coś zgoła lepszego.

Książka w teorii o nawiedzonym domu, u której spodziewałam się dosyć prostolinijnej fabuły, łatwej i przewidywalnej, a okazała się ona czymś naprawdę dobrym oraz nieprzeniknionym. Pierwsze sto stron może nie przyciągnęło mnie do siebie aż tak, ale z czasem wciągałam się coraz bardziej. Nie mogłam się oderwać, a każdy kolejny rozdział krył za sobą nowe rozwiązanie tej...

Grobowa cisza, żałobny zgiełk to naprawdę interesujący zbiór opowiadań, gdzie każda historia się ze sobą łączy. Wszystkie wydarzania splatają się ze sobą, co jest niezwykle specyficznym zabiegiem. Dodaje to klimatycznej grozy, atmosfery strachu, lęku, niepokoju. Idealna pozycja dla miłośników Halloween i wszystkiego, co dziwne, nietypowe i przerażające. Moje ulubione opowiadanie to z pewnością to o marchewkach. Szczerze polecam.

Grobowa cisza, żałobny zgiełk to naprawdę interesujący zbiór opowiadań, gdzie każda historia się ze sobą łączy. Wszystkie wydarzania splatają się ze sobą, co jest niezwykle specyficznym zabiegiem. Dodaje to klimatycznej grozy, atmosfery strachu, lęku, niepokoju. Idealna pozycja dla miłośników Halloween i wszystkiego, co dziwne, nietypowe i przerażające. Moje ulubione...

Dla mnie osobiście ta książka była obrzydliwa. W dosłownym tego słowa znaczeniu - wszystkie opisy w laboratorium pani Doktor, zbereźne myśli żołnierzy, rozkładające się zwłoki opisane gorzej niż można by życzyć najgorszemu wrogowi.
Rozumiem, że może autor chciał, aby ta powieść wybrzmiała w taki niesamowicie zniechęcający sposób, ale moim zdaniem jest to już za dużo. Dodatkowo, myślę, że w świecie stworzonym przez autora zapanował z lekka chaos (w sensie metaforycznym). Niektóre rzeczy nie trzymały się dla mnie kupy, a to jeszcze bardziej powodowało, że chciałam rzucić tą książką o ścianę.

Dla mnie osobiście ta książka była obrzydliwa. W dosłownym tego słowa znaczeniu - wszystkie opisy w laboratorium pani Doktor, zbereźne myśli żołnierzy, rozkładające się zwłoki opisane gorzej niż można by życzyć najgorszemu wrogowi.
Rozumiem, że może autor chciał, aby ta powieść wybrzmiała w taki niesamowicie zniechęcający sposób, ale moim zdaniem jest to już za dużo....

Piękny drań to według mnie idealny tytuł dla tego typu książki. Okładka piękna, normalnie cudo, opinie i recenzje czytelników, jak i innych autorów - zniewalające, natomiast środek - totalna lipa. Od samego początku książki wszystko było naprawdę przewidywalne. Scena po scenie coraz bardziej miałam ochotę przestać czytać. Szczerze mówiąc, autorka nie opisała za dużo emocji naszych bohaterów, tylko delikatnie zaznaczyła, co może między nimi być. Książka skupiona bardziej na pokazaniu erotyki niż samych uczuć. Moim zdaniem to gorsze i nieudolne połączenie Aftera i 50 twarzy Grey'a. Fabuła to typowy schemat i nic ciekawego się nie dzieje.

Piękny drań to według mnie idealny tytuł dla tego typu książki. Okładka piękna, normalnie cudo, opinie i recenzje czytelników, jak i innych autorów - zniewalające, natomiast środek - totalna lipa. Od samego początku książki wszystko było naprawdę przewidywalne. Scena po scenie coraz bardziej miałam ochotę przestać czytać. Szczerze mówiąc, autorka nie opisała za dużo emocji...