Filip Zawada

Filip Zawada już w poprzednich dziełach dał się poznać jako wnikliwy obserwator rodzimej rzeczywistości, czego dowodem, chociażby„Rozdeptałem czarnego kota przez przypadek”, które znalazło się w finale literackiej nagrody Nike. Nie inaczej jest w tych rysunkach przesiąkniętych egzystencjalizmem. Autor tworzył je na przestrzeni lat, umieszczał na drzwiach lodówki, potem w mediach społecznościowych. Fakt, że rozterki zostały przedstawione z perspektywy ziemniaka (kto nie lubi pyr, kartofli, gruli) sprawia, że ogrom fundamentalnych zagadnień zostaje podane w lekkiej otulinie. Urzeka mnie interaktywność i słodko- gorzki wymiar socjologiczny. Każdy z nas może dowolnie kształtować kolejne działania bulwy, gdyż Zawada zostawia na to sporo przestrzeni. Przypomina to lata dzieciństwa, kreślenie w pamiętniku.Co tu dużo gadać. Czuć każdą komórką ciała, że mamy do czynienia z poetą i figurą Ojca. Czerwony kolor powie Wam dlaczego.Zwraca ogromną uwagę na apokalipsy codzienności u tych, którzy nie mogą poradzić sobie z wkroczeniem w wiek balzakowski. Bliskie to ciału. Peroruje o miłości, postanowieniach, które trudno zrealizować. O istocie życia, selektywności pamięci, konających relacjach międzyludzkich, bezbrzeżnej samotności i palecie barw w codziennym chaosie. Pomiędzy wierszami odnosi się do filozofii szwajcarskiego psychiatry i psychologa C. G. Junga. Wraca do elementów znanych każdemu, kto ma za sobą pozostałe publikacje. Łatwo przychodzi więc współodczuwać. Odnaleźć fragmenty własnego jestestwa, bóle, chroniczne tęsknoty, wstyd co petryfikuje, pragnienia abortowane z arterii przez czas przeciekający zbyt szybko między palcami. Mamy już sierpień. Dopiero, co chowaliśmy ozdoby świąteczne... Do tego okresu również się odwołuje i zdarzeń, których wielu z nas było świadkami. Nie brakuje znakomitego humoru sytuacyjnego.Polecam dawkować sobie rysunki, sączyć je w myślach, obracać. By finalnie dzięki temu spróbować znaleźć rozwiązanie na to, co ciąży od dawna, jak kamień u szyi. Miło było zastanowić się nad zawartą w nich głębią wyrazu, uniwersalnością doświadczeń. Mimo że podane w skondensowanej i przerysowanej formie długo wyświetlają się na siatkówce oka.