-
Artykuły10 gorących książkowych premier tego tygodnia. Co warto przeczytać?LubimyCzytać1
-
ArtykułyAtlas chmur, ptaków i wysp odległychSylwia Stano2
-
ArtykułyTeatr Telewizji powraca. „Cudzoziemka” Kuncewiczowej już wkrótce w TVPKonrad Wrzesiński9
-
ArtykułyCzytamy w weekend. 17 maja 2024LubimyCzytać392
Biblioteczka
2023-05-26
2021-03-30
2020-12-29
2019-11-27
2021-04-25
2019-09-23
Plusy:
- Interesujące i wyraziste nowe postacie
- O dziwo, przaśny humor Feldmarszałka Prezydenta
- Mocna końcówka, zachęcająca do sięgnięcia po kolejny tom
- Elementy filozoficzne i socjologiczne w końcówce
- Jak zawsze w tej serii, proza Sapkowskiego i charakter edukacyjny (wypada chyba czytać ze słownikiem...)
- Mniej razy powtarzany tytuł książki w treści
Minusy:
- Ale mimo wszystko tytuł parę razy powtórzony. Wszyscy muszą przejść CHRZEST OGNIA, bo taki jest tytuł książki, rozumiecie?
- Powolna akcja, trochę nudno
- Niestety po raz pierwszy w sadze pojawiają się standardowe, nadużywane wątki kalki (tropes)
- Przewidywalna fabuła
- Przez sporą część książki wrażenie obcowania ze zwykłym czytadłem fantasy
- Niektóre dialogi i zachowania bohaterów na słabiutkim poziomie (najsłabszym w sadze)
- Zahamowany rozwój Geralta (znowu nudny jak w pierwszych tomach)
- Wątek Ciri powinien być bardziej rozbudowany ze strony psychologicznej (więcej nie mogę powiedzieć, aby nie spoilerować, mnie nie przekonuje)
Podsumowanie:
Tom nierówny i zdecydowanie słabszy od poprzednika, czy najlepszych opowiadań. Postawiłbym go mniej więcej na równi z Krwią Elfów.
Plusy:
- Interesujące i wyraziste nowe postacie
- O dziwo, przaśny humor Feldmarszałka Prezydenta
- Mocna końcówka, zachęcająca do sięgnięcia po kolejny tom
- Elementy filozoficzne i socjologiczne w końcówce
- Jak zawsze w tej serii, proza Sapkowskiego i charakter edukacyjny (wypada chyba czytać ze słownikiem...)
- Mniej razy powtarzany tytuł książki w treści
Minusy:
- Ale...
2019-08-20
Plusy:
- Wreszcie budowanie postaci Geralta i głębszych relacji z innymi bohaterami (choć dość powolne i mało satysfakcjonujące).
- Po raz trzeci, świetna, wartka ostatnia tercja tomu, zachęcająca do sięgnięcia po kolejny.
- Po części, nieprzewidywalność wydarzeń.
- Rozbudowywanie świata i wątków (intrygi, polityka).
- Aura tajemniczości
- Wysokiej klasy, imponująca proza Sapkowskiego. Ma charakter edukacyjny, nadal trzeba mieć słownik w pogotowiu.
Minusy:
- Powolna narracja przez sporą część książki, przez co wdaje się nuda.
- Bez zachwytów, ot, tylko poprawne fantasy.
Plus i minus:
- Wciąż mocno mglista relacja pewnej dwójki
Podsumowanie:
Poprawne, ale niczym nie oszałamiające wprowadzenie do sagi.
Plusy:
- Wreszcie budowanie postaci Geralta i głębszych relacji z innymi bohaterami (choć dość powolne i mało satysfakcjonujące).
- Po raz trzeci, świetna, wartka ostatnia tercja tomu, zachęcająca do sięgnięcia po kolejny.
- Po części, nieprzewidywalność wydarzeń.
- Rozbudowywanie świata i wątków (intrygi, polityka).
- Aura tajemniczości
- Wysokiej klasy, imponująca proza...
2020-07-10
2019-07-15
Plusy:
- Interesujące postacie poboczne
- Wzrastający poziom opowiadań w porównaniu z poprzednim tomem (poza jednym wyjątkiem)
- Ostatnie opowiadania rewelacyjne i zachęcające do sięgnięcia po kolejne tomy
- Wysokiej klasy, imponująca proza Sapkowskiego (Ma charakter edukacyjny, nadal trzeba mieć słownik w pogotowiu)
Minusy:
- Nie przepadam za zbiorami opowiadań. Tu nie było już rozdziałów spajających przez co brakuje tutaj jakiejś ciągłości. Z tego powodu męczyłem ten tom z jakieś 2 miesiące i prawie porzuciłem czytanie sagi...
- Kolejny raz, nudny główny bohater. Nie rozumiem jak Sapkowski mógł stworzyć takie ciekawe postacie poboczne, a główny bohater został takim nudziarzem.
- Opowiadania budowane troszkę schematycznie (zwłaszcza widać to jak się sięgnie od razu po lekturze Ostatniego Życzenia), przez co stają się przewidywalne.
- Kiedy w końcu naprawdę polubiłem jakąś postać w tym świecie... a szkoda gadać! (minus na wyrost :))
- Jedno opowiadanie moim zdaniem nie wyszło
Plus i minus:
- relacja dwójki głównych bohaterów intryguje, ale jest zbyt, jakby to powiedzieć, mglista...
Podsumowanie:
Ten zbiór opowiadań pozostawił u mnie ambiwalentne odczucia, zwłaszcza że nie przepadam za formułą opowiadań. Wciąż jest to wprowadzenie do świata i sagi. Zarysowuje się też tendencja, że Sapkowski lubi zostawić najlepsze na koniec. Mimo braku ciągłości, większość opowiadań prezentuje troszkę wyższy poziom niż w otwierającym zbiorze.
Plusy:
- Interesujące postacie poboczne
- Wzrastający poziom opowiadań w porównaniu z poprzednim tomem (poza jednym wyjątkiem)
- Ostatnie opowiadania rewelacyjne i zachęcające do sięgnięcia po kolejne tomy
- Wysokiej klasy, imponująca proza Sapkowskiego (Ma charakter edukacyjny, nadal trzeba mieć słownik w pogotowiu)
Minusy:
- Nie przepadam za zbiorami opowiadań. Tu nie...
2019-05-25
O książkach z cyklu "Wiedźmin" Sapkowskiego napisano już chyba wszystko, dlatego będę pisał w skrócie własne przemyślenia w postaci prons and cons.
Plusy:
- Ogólnie nie przepadam za zbiorami opowiadań, ale rozdziały łączące "Głos rozsądku" zdecydowanie pomogły zachować ciągłość przez co ma się wrażenie, że czyta się to jak normalną powieść. (w przeciwieństwie do Mieczu Przeznaczenia)
- Interesujące stwory i wartka akcja
- Wysokiej klasy, imponująca, proza Sapkowskiego. Ma charakter edukacyjny, trzeba mieć słownik w pogotowiu.
- Wzorowanie się na bajkach przywołuje trochę wspomnień z młodości
- Tytułowe opowiadanie palce lizać
Minusy:
- Nudny główny bohater.
- W sumie opowiadanie bajek w lekko zmienionej formie jest mało oryginalne
- Nierówny poziom opowiadań
Podsumowanie:
Solidne, przyjemne wprowadzenie w świat Wiedźmina.
O książkach z cyklu "Wiedźmin" Sapkowskiego napisano już chyba wszystko, dlatego będę pisał w skrócie własne przemyślenia w postaci prons and cons.
Plusy:
- Ogólnie nie przepadam za zbiorami opowiadań, ale rozdziały łączące "Głos rozsądku" zdecydowanie pomogły zachować ciągłość przez co ma się wrażenie, że czyta się to jak normalną powieść. (w przeciwieństwie do Mieczu...
2019-05-03
Swoją ponowną przygodę z gatunkiem Sci-Fi postanowiłem rozpocząć od największego polskiego dzieła mistrza Lema. Był to świetny wybór, choć przeczytałem dzieło tak doskonałe, że obawiam się, że może negatywnie wpłynąć na odbiór innych pozycji.
O książce napisano już wiele, ale dorzucę swoje trzy grosze. Niesamowita powieść będąca jednocześnie rozprawą filozoficzną o granicach ludzkiego poznania, naszej percepcji świata, naszego jestestwa, i stanu współczesnej nauki. Byłem zszokowany jak bardzo ta powieść pozostaje aktualna, nawet jeszcze bardziej niż w latach 60tych XX wieku.
Zaskoczyło mnie także, jak poglądy i filozofia autora są zbliżone do moich. Lem przeprowadza czytelnika przez całą plejadę przeżyć głównych bohaterów, którzy próbują nawiązać mityczny kontakt z tajemniczym tworem. Razem z nimi czytelnik przeżywa wachlarz emocji (złość, miłość, strach itd.) który stanowi filtr przez który patrzymy na świat. To właśnie te emocje, instynkty, wraz z bagażem doświadczeń i uwarunkowaniami społeczno-środowiskowymi kształtują naszą percepcję świata. Percepcję głównie antropocentryczną, ograniczoną, poza zakres której nie umiemy wyjść. Autor stawia więc tezę, że kontakt, ta tajemnica poznania może leżeć poza granicami ludzkich możliwości, głównie przez naszą zmienioną, przefiltrowaną percepcję. W świetle ogromnego naukowego boomu, gdzie notabene wielkie umysły jak Hawking zapewniają cały świat, że już jesteśmy blisko do poznania Teorii Wszystkiego (czego metaforą może być kontakt), do poznania tajemnic otaczającej nas rzeczywistości przez prosty redukcjonizm, Lem prezentuje odmienny punkt widzenia, w którym jesteśmy bardzo od tego daleko (punkt widzenia bardzo mi bliski), że praktycznie niewiele wiemy, a przed odkrywaniem tajemnic rzeczywistości powinniśmy odkryć tajemnicę zawartą w nas samych i zdjąć percepcyjne okowy. Mówiąc o Bogu ograniczonym, mylnym, kalekim opisuje człowieka, wykorzystując zakorzeniony w monoteistycznych religiach obraz człowieka jako istoty stworzoną na boskie podobieństwo. Dopiero przejście na inny poziom, ta dehumanizacja gdzie percepcja nie będzie tak bardzo wypaczona może roztrzaskać obecne ograniczenia. Mimo mocno krytycznego punktu widzenia, pojawia się nuta optymizmu, tak mocno zakorzeniona w naszej naturze, ta z reguły niekończąca się nadzieja. To ona motywuje głównego bohatera, jak i nas, całą ludzkość, do nie zaprzestawania wysiłków, do dalszego podziwiania i badania okrutnych cudów.
Trzeba też pochwalić autora za niesamowitą kreację świata. Lekko oniryczna, tajemnicza atmosfera koegzystencji z oceanem pochłania bohaterów i czytelnika. Opisy samego oceanu testują też granice wyobraźni czytelnika. Z tej okazji współczuję wszystkim, którzy będą chcieli tłumaczyć to dzieło na języki obce, a także winszuję tym, którzy zakończyli tłumaczenie z zadowalającymi efektami.
Przedstawiłem swoją interpretację, ale to tylko moje zrozumienie. Powieść ta jest prawdziwym arcydziełem sztuki, interpretowalnym na wiele sposób (niektórzy nawet twierdzą, że na nieskończenie wiele), wręcz wnoszącym wkład do hermeneutyki. To zdecydowanie najlepsza książka jaką przeczytałem do tej pory w swoim życiu, a więc maksymalna ocena nie może dziwić. Absolutnie polecam wszystkim!
Swoją ponowną przygodę z gatunkiem Sci-Fi postanowiłem rozpocząć od największego polskiego dzieła mistrza Lema. Był to świetny wybór, choć przeczytałem dzieło tak doskonałe, że obawiam się, że może negatywnie wpłynąć na odbiór innych pozycji.
O książce napisano już wiele, ale dorzucę swoje trzy grosze. Niesamowita powieść będąca jednocześnie rozprawą filozoficzną o...
2019-09-08
Plusy:
- Wciągająca, interesująca, nieprzewidywalna i wartka akcja praktycznie przez cały tom. Prawdziwy tour de force Sapkowskiego.
- Dalsze rozbudowywanie świata i środowiska politycznego.
- Satysfakcjonująca ewolucja postaci i ich relacji.
- Standardowo, wysokiej klasy, imponująca proza Sapkowskiego.
Minusy:
- Irytujące powtarzanie tytułu książki co chwila. Stary!, wiem, że nadchodzi czas pogardy, nie trzeba o tym przypominać co parę stron.
- Moje marudzenie: Niezbyt spodobało mi się w jaki sposób Sapkowski zdecydował się pociągnąć losy jednej z głównych postaci w końcówce.
- Moje marudzenie: Przydałoby się trochę dodatkowej głębi do typowo rozrywkowej treści, jakichś elementów filozoficznych.
Podsumowanie:
Z 5 tomów które do tej pory przeczytałem zdecydowanie najlepszy tom, głównie za sprawą wartkiej i nieprzewidywalnej akcji.
Plusy:
- Wciągająca, interesująca, nieprzewidywalna i wartka akcja praktycznie przez cały tom. Prawdziwy tour de force Sapkowskiego.
- Dalsze rozbudowywanie świata i środowiska politycznego.
- Satysfakcjonująca ewolucja postaci i ich relacji.
- Standardowo, wysokiej klasy, imponująca proza Sapkowskiego.
Minusy:
- Irytujące powtarzanie tytułu książki co chwila. Stary!,...
2019-10-15
Rewelacyjna książka, jedna z najlepszych w cyklu, dla mnie najlepsza z tych dotychczas przeczytanych.
Niesamowicie klimatyczna, mroczna, mocno skręcająca w grimdark. Z drugiej strony czuć, że czytamy Fantasy przed duże F. Atmosfera jest gęsta i mglista, można ją kroić na kawałki nożem, tajemnica wisi w powietrzu. Sapkowski świetnie szafuje różnymi rodzajami narracji, korzystając z retrospekcji, ostrożnie kawałek po kawałku odkrywając przed czytelnikiem przejmującą historię, która targnie emocjami czytelnika. Satysfakcjonuje rozwój postaci.
Na oddzielny akapit zasługują sceny akcji i walk, w których Sapkowski wzbija się na wybitny poziom, z którym się wcześniej nie spotkałem. Mam wrażenie, że niektórzy hollywodzcy reżyserzy wręcz kopiowali niektóre sceny w swoich oskarowych filmach.
I ta końcówka, uff. Napęcie sięgało zenitu, drugi raz przy lekturze książki serce biło mi jak dzwon, Sapkowski zamienił te wszystkie sceny w małe dzieło sztuki. Ależ to jest materiał na ekranizację, oby serial Netflixa dociągnął do tego momentu, bo aż prosi przenieść się to na wielki ekran.
O ile wczeszniejsze pięć tomów mogło pozostawać wątpliwości, czy mamy do czynienia z czymś wielkim, tak ten tom rozwiał u mnie wszelkie wątpliwości. Chylę czoła przed Sapkowskim, lekturę kończyłem ze szczeną na podłodze.
Rewelacyjna książka, jedna z najlepszych w cyklu, dla mnie najlepsza z tych dotychczas przeczytanych.
Niesamowicie klimatyczna, mroczna, mocno skręcająca w grimdark. Z drugiej strony czuć, że czytamy Fantasy przed duże F. Atmosfera jest gęsta i mglista, można ją kroić na kawałki nożem, tajemnica wisi w powietrzu. Sapkowski świetnie szafuje różnymi rodzajami narracji,...
2019-10-30
Tytułowa nowela okazuje się dość surowym, przeciętnym sci-fi z mocną końcówką. Autor porusza problematykę stosunku ludzi do nauki po upadku cywilizacji, nową hierarchię społeczną czy reinterpretację niektórych dzieł kulturowych pod kątem nowego światopoglądu. Jednakże większą cześć noweli stanowią surowe opisy czynności bohatera, przepełnione technicznych żargonem. Widoczny jest tu typowy problem niektórych utworów sci-fi, gdzie świat wykreowany i bohaterowie są tylko sceną dla jakichś głębszych rozważań. Relacje między bohaterami są mało przekonujące i mało realistyczne, płaskie jak ostatni etap Tour de France. Większość utworu jest po prostu nudna i stanowi podbudowę po mocną końcówkę, w trakcie której autor porusza poważny dylemat moralny. Końcówka jest tak dobra, że podwyższyłem ocenę o 1 lub 2 oczka.
Tytułowa nowela okazuje się dość surowym, przeciętnym sci-fi z mocną końcówką. Autor porusza problematykę stosunku ludzi do nauki po upadku cywilizacji, nową hierarchię społeczną czy reinterpretację niektórych dzieł kulturowych pod kątem nowego światopoglądu. Jednakże większą cześć noweli stanowią surowe opisy czynności bohatera, przepełnione technicznych żargonem. Widoczny...
więcej Pokaż mimo to