Marcin Majchrzak

Lock zastanowił się. Diamenty. Sława. Bogactwo. Święty spokój. Były to słowa, które przekonywały go, żeby się zgodzić. Trudy podróży, niebezpieczeństwo i śmierć - działały dokładnie na odwrót. To nie była decyzja do podjęcia na dzień przed ekspedycją, ale... czy kiedykolwiek istniały jakieś ważne decyzje, na przemyślenie których ludzie mieli masę czasu? Ważne decyzje są ważne dlatego, że nie można z nimi zwlekać w nieskończoność. Lock o tym wiedział i Segvina o tym wiedziała.

Lock zastanowił się. Diamenty. Sława. Bogactwo. Święty spokój. Były to słowa, które przekonywały go, żeby się zgodzić. Trudy podróży, niebez...

[...]żyli jednak dość długo, aby wiedzieć, ze nie ma rzeczy niemożliwych. Istnieje tylko skrajnie małe prawdopodobieństwo, które, nawiasem mówiąc, jest dużo gorsze od niemożliwości. Niemożliwość byłaby ostateczna, zatem dość prosta do zaakceptowania. Prawdopodobieństwo można zamienić w liczby, co jest nie tylko mniej komfortowe dla mózgu, ale, przede wszystkim, często daje ludziom zupełnie zbędną nadzieję.

[...]żyli jednak dość długo, aby wiedzieć, ze nie ma rzeczy niemożliwych. Istnieje tylko skrajnie małe prawdopodobieństwo, które, nawiasem m...

W końcu dociera do mnie, jaka jest prawdziwa natura zła. Szkoda, że tak późno. To, wbrew pozorom, całkiem proste. Czynisz zło, ponieważ musisz czynić zło. To jak zakaźna choroba; gdzieś i kiedyś nabawiasz się jej podczas niewinnej zabawy, a potem odkrywasz, że zostaje z tobą na zawsze. Zło jest jak smród zgniłych ubrań, którego nie usuniesz nawet setką prań. Jak uporczywy odcisk. Jak kontuzja, która nigdy już nie da ci spokoju. Zło jest jak wirus, jak blizna po wypadku. Jak sepsa. Jak nałóg silniejszy niż wola przetrwania. Czegokolwiek nie zrobisz, ono zostanie z tobą. Na wieczność, na zawsze, niczym głęboko pogrzebane w podświadomości wspomnienie, którego nie da się wyrugować z umysłu. Czas upływa, a ta rzecz, to zło, to zasiane w tobie ziarno pierwotnej nikczemności rozwija się. Kiełkuje. Rozprzestrzenia po całym systemie, aż nie pozostanie ani jeden niezarażony organ. A wtedy wybór staje się iluzją, decyzja oszustwem, wola walki – naiwną farsą. Nie ma dla ciebie powrotu do światła, bo przynależysz już do ciemności, która staje się twoim powietrzem, twoją krwią, twoją limfą i śliną. Żadnej szansy na ratunek. Jedyne, co możesz robić, to zarażać dalej, jak żywy trup. Każda ziemia, na której staniesz, stanie się skażona. Każdy człowiek, jakiego zainfekujesz sobą, będzie dalej nieść twoje przekleństwo.

W końcu dociera do mnie, jaka jest prawdziwa natura zła. Szkoda, że tak późno. To, wbrew pozorom, całkiem proste.
Czynisz zło, poniewa...