Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo rozczarowała mnie kolejna powieść Toni Maguire. Z pewnością wiele przeszła, ale kontynuacja jej powieści jest koszmarnie nudna. Na pewno nie polecę nikomu kto, czytał pierwszą część choćby z tego względu, że 4 pierwsze rozdziały to streszczenie poprzedniej książki, a ze 2 ostatnie rozdziały to rozbudowanie końcówki "Tylko nie mów mamie".

W dodatku ponad połowa jest o tym jak to rodzice się nad nią znęcają zabroniwszy jej wrócić późno z tańców, czy każąc przebrać się w coś bardziej skromnego. I o tyle, o ile krzywdy Antoninette były przeogromne i niezaprzeczalne to jednak tu za dużo czasu poświęciła na opis swoich obowiązków zawodowych, czy strojów jakie dobierała, jak na niej leżały, jaki make-up itd.

Dodatkowo tutaj jeśli chodzi o narratorów to pomieszanie z poplątaniem. W części rozdziałów pisze o sobie w 3 osobie, w części pierwszej i choć jest wytłumaczone dlaczego tak, mnie osobiście bardzo to przeszkadzało.

Dopiero pod koniec książka nabiera tempa ale niestety po tak wspaniale napisanej pierwszej części, całością jestem rozczarowana.

Oceniając oczywiście książkę, a nie autorkę.

Bardzo rozczarowała mnie kolejna powieść Toni Maguire. Z pewnością wiele przeszła, ale kontynuacja jej powieści jest koszmarnie nudna. Na pewno nie polecę nikomu kto, czytał pierwszą część choćby z tego względu, że 4 pierwsze rozdziały to streszczenie poprzedniej książki, a ze 2 ostatnie rozdziały to rozbudowanie końcówki "Tylko nie mów mamie".

W dodatku ponad połowa jest...

Na początku strasznie denerwowała mnie liczba opisów, bo jak to? Wzięłam do ręki dramat o krzywdzie dziecka, a czytam opisy strojów, i domków, i relacji koleżeńskich? O tym, że dzieciaki lubiły główną bohaterkę tylko za cukierki...

Jednakże z czasem stwierdziłam, że to nie tylko relacja z pamiętnika, a po prostu dobra książka, która odpowiednio buduje napięcie, zaś krzywd oprócz zdrady matki - jest w niej znacznie więcej, a dzięki temu, że książka jest bardziej literacka, niż reszta z tej serii - pomaga tylko bardziej wtopić się w ten świat, poczuć co czuła Toni. Z pewnością sięgnę po dalsze jej losy.

Na początku strasznie denerwowała mnie liczba opisów, bo jak to? Wzięłam do ręki dramat o krzywdzie dziecka, a czytam opisy strojów, i domków, i relacji koleżeńskich? O tym, że dzieciaki lubiły główną bohaterkę tylko za cukierki...

Jednakże z czasem stwierdziłam, że to nie tylko relacja z pamiętnika, a po prostu dobra książka, która odpowiednio buduje napięcie, zaś krzywd...

Z oceną tej książki miałam duży problem. Raz, że jest to chyba jedna z najgłośniejszych publikacji Palahniuka, bardzo zachwalana zresztą, przez co i moje oczekiwania były znacznie podwyższone, a dwa że pomimo ciekawej tematyki i typowego dla Palahniuka humoru, irytował mnie wszechobecny chaos.
Kiedy człowiek czyta i nie rozumie, co czyta, jaki ma związek dana sytuacja z sytuacją, której opis właśnie został nagle urwany, to po prostu się zniechęca.

Książka jest jednak wybitna pod względem groteskowego poczucia humoru, no i szanuję autorów, którzy w swoich książkach nie przemycają jakiś górnolotnych ideałów, tylko zajmują się tą ciemniejszą stroną życia. Fightclub taką właśnie przed nami odsłania. Jest to książka o daleko idącej autodestrukcji, o pustych życiach, o chęci nadania im sensu. Zmusza do myślenia i bawi ironizując ludzkie poczynania.

Mimo wszystko godna polecenia, choć każdemu kto się do niej zabiera polecam cierpliwość, albo czytanie jednym tchem, bo przerywając ją w momencie niezrozumienia sytuacji - można zostawić sobie niesmak i negatywne nastawienie.

Z oceną tej książki miałam duży problem. Raz, że jest to chyba jedna z najgłośniejszych publikacji Palahniuka, bardzo zachwalana zresztą, przez co i moje oczekiwania były znacznie podwyższone, a dwa że pomimo ciekawej tematyki i typowego dla Palahniuka humoru, irytował mnie wszechobecny chaos.
Kiedy człowiek czyta i nie rozumie, co czyta, jaki ma związek dana sytuacja z...

Książka w bardzo skrótowy sposób pokazuje, jak funkcjonują zaburzenia lękowe. Jest przystępna, można by rzec wręcz banalna. Już niektóre książki pisane z perspektywy małego dziecka bywają bardziej złożone.

Książka jest krótka, więc czyta się ją bardzo szybko, przyjemnie, ale no nie zaskakuje, nie wzbudziła we mnie szczególnych refleksji, nie zaszokowała, nie mogłam się specjalnie wczuć w sytuację bohaterki. Może dlatego, że książka choć oparta na faktach nie jest pisana przez uczestniczkę tych zdarzeń, więc nie ma w tym takich emocji, jak w relacjach pisanych przez amatorów, a i forma rozczarowuje.

Plusem jest, że przybliża i pozwala zrozumieć zagadnienia strachu, i co przeżywa taka zaburzona osoba.

Książka w bardzo skrótowy sposób pokazuje, jak funkcjonują zaburzenia lękowe. Jest przystępna, można by rzec wręcz banalna. Już niektóre książki pisane z perspektywy małego dziecka bywają bardziej złożone.

Książka jest krótka, więc czyta się ją bardzo szybko, przyjemnie, ale no nie zaskakuje, nie wzbudziła we mnie szczególnych refleksji, nie zaszokowała, nie mogłam się...

Mocna, poruszająca, i wzbudzająca refleksje o tym, że każdy powinien dostać szansę, nieważne, czy jest inny, każdy z nas jest człowiekiem.

Mocna, poruszająca, i wzbudzająca refleksje o tym, że każdy powinien dostać szansę, nieważne, czy jest inny, każdy z nas jest człowiekiem.

Świetne przedstawienie z perspektywy chorych na raka, młodych ludzi. Prawdziwa, bez dodatkowych opisów mających wzbudzić w nas współczucie, czy litość. Główni bohaterowie zachowują się jak typowe nastolatki. Podchodzą do swojej choroby z dystansem, kłócą się z rodzicami, próbują żyć normalnie, a dodatkowo znaleźć sens umierania. Książka i tak wzrusza, mimo czarnego humoru, ale nie jest ckliwa i mimo trudnej tematyki, nie kończy się tej książki z depresją.

Świetne przedstawienie z perspektywy chorych na raka, młodych ludzi. Prawdziwa, bez dodatkowych opisów mających wzbudzić w nas współczucie, czy litość. Główni bohaterowie zachowują się jak typowe nastolatki. Podchodzą do swojej choroby z dystansem, kłócą się z rodzicami, próbują żyć normalnie, a dodatkowo znaleźć sens umierania. Książka i tak wzrusza, mimo czarnego humoru,...

Poruszający opis kobiety, która została obrzezana w dzieciństwie i konsekwencji z tym związanych.

Poruszający opis kobiety, która została obrzezana w dzieciństwie i konsekwencji z tym związanych.

Jedna z najlepszych książek, ukazujących tragedię uzależnionych od narkotyków, młodych ludzi. Przeraża i przestrzega. Choć mnie najbardziej nie poruszyło to, co główna bohaterka była w stanie zrobić by zdobyć narkotyki, ani jak się prowadziła, ale jaka pustka ją otaczała, gdy chciała się od tego wszystkiego odsunąć będąc na wsi.

Jedna z najlepszych książek, ukazujących tragedię uzależnionych od narkotyków, młodych ludzi. Przeraża i przestrzega. Choć mnie najbardziej nie poruszyło to, co główna bohaterka była w stanie zrobić by zdobyć narkotyki, ani jak się prowadziła, ale jaka pustka ją otaczała, gdy chciała się od tego wszystkiego odsunąć będąc na wsi.

Dobra książka, choć straszne, że prawdziwa. Obnaża jednak sekrety katolickich domów dziecka i jak były tam traktowane dzieci, jeszcze dość niedawno. Język pasuje do całości, a każda część poprzedzona jest wierszem wprowadzający czytelnika w odpowiedni stan emocjonalny.

Dobra książka, choć straszne, że prawdziwa. Obnaża jednak sekrety katolickich domów dziecka i jak były tam traktowane dzieci, jeszcze dość niedawno. Język pasuje do całości, a każda część poprzedzona jest wierszem wprowadzający czytelnika w odpowiedni stan emocjonalny.

Ciekawa książka, bo autorka całą historię opiera w zasadzie na tym, co 3/4 autorów opisze na max stronę, czy rozdział - na morderstwie. Tymczasem tutaj, gdy coraz więcej osób, jest w to zamieszanych, czytelnik, wręcz żyje w napięciu, rozdział, za rozdziałem, zadając sobie pytanie: czy to się wyda?

Historia kręci się wokół jednego faktu, wplątując weń coraz to nowsze osoby, przez co nie sposób się oderwać. Koniec jest także zaskakujący i dość dziwny. Żałuję że tą książkę skończyłam tak szybko. Brakuje mi jej, japońskiego realizmu.

Ciekawa książka, bo autorka całą historię opiera w zasadzie na tym, co 3/4 autorów opisze na max stronę, czy rozdział - na morderstwie. Tymczasem tutaj, gdy coraz więcej osób, jest w to zamieszanych, czytelnik, wręcz żyje w napięciu, rozdział, za rozdziałem, zadając sobie pytanie: czy to się wyda?

Historia kręci się wokół jednego faktu, wplątując weń coraz to nowsze osoby,...

Historia zbyt pięknej dziewczyny, której wcale ta uroda szczęścia nie przyniosła.

Historia zbyt pięknej dziewczyny, której wcale ta uroda szczęścia nie przyniosła.

Dość drastyczna, ale przez to wciągająca i trzymająca w napięciu. Irytujące jednak podejście głównej bohaterki do swojej pracy i swojej osoby.

Dość drastyczna, ale przez to wciągająca i trzymająca w napięciu. Irytujące jednak podejście głównej bohaterki do swojej pracy i swojej osoby.

Książka warta uwagi ze względu na realistyczny sposób odzwierciedlenia środowiska więźniów i problemów społecznych. Smuci i rodzi poczucie niesprawiedliwości, szczególnie gdy trzeba wybierać pomiędzy tym, co właściwe dla dobra jednostki, a tym co właściwe dla dobra ogółu.

Niestety książkę czytało mi się strasznie ciężko. Skąpi opisami, sztywno opisuje zdarzenia i opisuje ich kilkanaście na raz z różnych perspektyw. Wielokrotnie nie miałam pojęcia, jaki bohater którą opowiada, bo było straszne zagmatwanie z ilością imion i przeskoków. Przemyślenia po niej sobie zostawię w głowie, ale po książkę drugi raz nie sięgnę.

Książka warta uwagi ze względu na realistyczny sposób odzwierciedlenia środowiska więźniów i problemów społecznych. Smuci i rodzi poczucie niesprawiedliwości, szczególnie gdy trzeba wybierać pomiędzy tym, co właściwe dla dobra jednostki, a tym co właściwe dla dobra ogółu.

Niestety książkę czytało mi się strasznie ciężko. Skąpi opisami, sztywno opisuje zdarzenia i opisuje...

Średnia bo tytuł, jakby nie współgra z powieścią. Jest poruszony problem anoreksji, ale tylko na paru stronach, reszta jest o podróżach.

Średnia bo tytuł, jakby nie współgra z powieścią. Jest poruszony problem anoreksji, ale tylko na paru stronach, reszta jest o podróżach.

"Chciałem napisać książkę właśnie o takich kanaliach"

Ten cytat mówi sam za siebie. Autor zająć się sprawą pewnego morderstwa i sprawnie opisuje, jak powoli z pozoru zwykła rodzina, przekracza granice. Fakt, że to stało się naprawdę nie mieści się w głowie, bo to co zostało tutaj opisane, już jako fikcja nie mieściłoby się w głowie.

Książka dla tych o mocnych nerwach. Polecam gorąco, dla tych którzy wciąż nie wierzą, że nie wszyscy ludzie są ludźmi.

"Chciałem napisać książkę właśnie o takich kanaliach"

Ten cytat mówi sam za siebie. Autor zająć się sprawą pewnego morderstwa i sprawnie opisuje, jak powoli z pozoru zwykła rodzina, przekracza granice. Fakt, że to stało się naprawdę nie mieści się w głowie, bo to co zostało tutaj opisane, już jako fikcja nie mieściłoby się w głowie.

Książka dla tych o mocnych nerwach....

Przez początek trudno przebrnąć, bo co kilka stron zmienia się data i bohaterowie. Myślę, że autor mógł to jakoś łatwiej przedstawić, bo do dziś nawet nie wiem czyje dziecko było podtopione w kiblu ^^'. Strzelam, że Artur, ale ciężko do tego dojść na początku kto jest kim.

Potem akcja się wlecze do pierwszego incydentu, ale w jego następstwie pędzi jak oszalała, nie można się oderwać. Książka wzbudza przede wszystkim złość na gównianą sprawiedliwość i system który pozwala bezkarnie krzywdzić dalej bezbronnego chłopca.

Przez początek trudno przebrnąć, bo co kilka stron zmienia się data i bohaterowie. Myślę, że autor mógł to jakoś łatwiej przedstawić, bo do dziś nawet nie wiem czyje dziecko było podtopione w kiblu ^^'. Strzelam, że Artur, ale ciężko do tego dojść na początku kto jest kim.

Potem akcja się wlecze do pierwszego incydentu, ale w jego następstwie pędzi jak oszalała, nie można...

Ta książka to dla mnie mistrzostwo! Czytając opis miałam wrażenie, że będzie to kolejna nudna historia o zaburzeniach odżywiania i zapracowanych rodzicach, tutaj wszystko staje na głowie. To nie chora jest w centrum wydarzeń, a jej matka, w dodatku to jej matka ma smutniejszą od chorej historię, która wiążąc się z narodzinami jej córki, wpływa na ich stosunki.

Nurowska nie tylko dokonuje niesamowitej analizy uczuć i myśli obu kobiet, jak i reszty bohaterów. Ona też nie zamierza tworzyć postaci, by czytelnik miał je lubić. Każdy z nas ma czasem przykre myśli, niestosowne i tutaj jest tego odzwierciedlenie, przez co wszystkie wydarzenia wydają się bardzo realne.

Ta książka to dla mnie mistrzostwo! Czytając opis miałam wrażenie, że będzie to kolejna nudna historia o zaburzeniach odżywiania i zapracowanych rodzicach, tutaj wszystko staje na głowie. To nie chora jest w centrum wydarzeń, a jej matka, w dodatku to jej matka ma smutniejszą od chorej historię, która wiążąc się z narodzinami jej córki, wpływa na ich stosunki.

Nurowska nie...

Włos jeży się na głowie, że bezprawie jednego państwa może tak wpłynąć na obywateli innych, teoretycznie bezpiecznych państw. Książka przede wszystkim przeraża, bo mało to porwań? Każdy może zostać wywieziony i odcięty od świata i możliwości powrotu. Jak walczyć, co wybrać? Fakt, że do Anglii wróciła tylko jedna z dwóch wywiezionych dziewczyn, i to tylko dlatego, że zgodziła się zostawić w Jemenie swoje dzieci mówi sam za siebie o niebezpieczeństwie i barbarzyństwie.

Włos jeży się na głowie, że bezprawie jednego państwa może tak wpłynąć na obywateli innych, teoretycznie bezpiecznych państw. Książka przede wszystkim przeraża, bo mało to porwań? Każdy może zostać wywieziony i odcięty od świata i możliwości powrotu. Jak walczyć, co wybrać? Fakt, że do Anglii wróciła tylko jedna z dwóch wywiezionych dziewczyn, i to tylko dlatego, że...