Bardzo interesująca książka, napisana ciekawym stylem, do którego musiałam się trochę przyzwyczaić. Jak dla mnie, była dosyć brutalna i wywołała wiele emocji, które jakoś nie chcą mnie opuścić. Niemniej polecam, myślę, że książka warta jest uwagi, chociażby ze względu na styl narracji.

Bardzo interesująca książka, napisana ciekawym stylem, do którego musiałam się trochę przyzwyczaić. Jak dla mnie, była dosyć brutalna i wywołała wiele emocji, które jakoś nie chcą mnie opuścić. Niemniej polecam, myślę, że książka warta jest uwagi, chociażby ze względu na styl narracji.

Bardzo dobra książka, choć przygnębiająca i poruszająca bardzo trudny temat. Ale właśnie za to ogromny plus. Wydaje mi się, że autorka ma bardzo szczególny styl pisania, potrzebowałam nieco czasu, aby się na niego przestawić po innych książkach, które bywały raczej lżejsze (to też nie jest na minus). Polecam.

Bardzo dobra książka, choć przygnębiająca i poruszająca bardzo trudny temat. Ale właśnie za to ogromny plus. Wydaje mi się, że autorka ma bardzo szczególny styl pisania, potrzebowałam nieco czasu, aby się na niego przestawić po innych książkach, które bywały raczej lżejsze (to też nie jest na minus). Polecam.

Nie jest to najlepsza książką Oates, chociaż z charakterystycznym dla autorki "pazurem". Książka nie jest aż tak brutalna jakby się mogło zdawać po tytule. Autorce raczej chodziło o zaakcentowanie roli prokuratury, dobrego obrońcy, podzielonego społeczeństwa w obliczu lokalnej tragedii. Chciałabym żeby lektura była dłuższa, za szybko autorska przeskakiwała z kolejnych etapów prowadzenia sprawy, zbierania dowodów, ich podważania, za mało było wcześniejszego życia ofiary, bo przecież wyśmienity adwokat zdążył zebrać świadków sprzed 15 lat, którzy z wielką łatwością wypowiadali się o ofierze - " puszczalska". I tak, wierzę, że właśnie tak wygląda prowadzenie spraw o gwałty przed wymiarem sprawiedliwości w każdym cywilizowanym kraju. No przecież ten obraz mamusiek wychwalających swoich nienagannie zachowujących się syneczków, którzy tylko trochę popili i poćpali w parku, nic więcej, przecież to ona wyraziła zgodę na sex - myślicie, że brak takich stwierdzeń w naszych sądach ? Nie sądzę. I oczywiście jak laska szła przez park w krótkiej kiecce i w sandałkach na obcasie - to przecież dla niektórych to jednoznaczne, że " sama się o to prosiła" Ale proszę szanownego Państwa : PROSIĆ TO SIĘ MOŻE ŚWINIA !!!
Co do wątku młodego policjanta - to też życzyłabym sobie więcej przeczytać o bohaterze, posiedzieć nieco w jego i innych problemach, poprzebywać w miasteczku, i z nieco większą niecierpliwością poczekać na kolejny rozwój wypadków. No cóż autorka nie dała nam na to szans, a wiele spraw poruszonych w książce musimy sami sobie dopowiedzieć.

Nie jest to najlepsza książką Oates, chociaż z charakterystycznym dla autorki "pazurem". Książka nie jest aż tak brutalna jakby się mogło zdawać po tytule. Autorce raczej chodziło o zaakcentowanie roli prokuratury, dobrego obrońcy, podzielonego społeczeństwa w obliczu lokalnej tragedii. Chciałabym żeby lektura była dłuższa, za szybko autorska przeskakiwała z kolejnych...

Porażająca lektura. Niestety, schemat myślenia niektórych ludzi na temat gwałtu ciągle ten sam. Może akcja Me too wreszcie coś zmieni.

Porażająca lektura. Niestety, schemat myślenia niektórych ludzi na temat gwałtu ciągle ten sam. Może akcja Me too wreszcie coś zmieni.

Chce mi się krzyczeć. Nie, nie byłem przygotowany na „taką” książkę. Po przeczytaniu kilku pierwszych stron musiałem ją odłożyć. Nie byłem w stanie czytać. I tak było jeszcze dwukrotnie. Brzydzę się agresją fizyczna czy psychiczną. Brzydzę się przemocą. Brzydzę się tymi, którzy są w stanie krzywdzić bezbronnych, a szczególnie kobiety i dzieci. Brzydzę się tymi, którzy w imię własnych interesów, pieniędzy, pozycji potrafią zamykać oczy i zatykać uszy i z uśmiechem na twarzy niszczyć innych. Jeśli książka miała wywołać w czytelniku skrajne emocje to zrobiła to w sposób doskonały. Od pierwszych słów czułem jakby ktoś wbił mi nóż w klatkę piersiową, a później powolutku mnie rozcinał. Książkę zdecydowanie polecam, ale ostrzegam, że na długo pozostaje w pamięci.

Chce mi się krzyczeć. Nie, nie byłem przygotowany na „taką” książkę. Po przeczytaniu kilku pierwszych stron musiałem ją odłożyć. Nie byłem w stanie czytać. I tak było jeszcze dwukrotnie. Brzydzę się agresją fizyczna czy psychiczną. Brzydzę się przemocą. Brzydzę się tymi, którzy są w stanie krzywdzić bezbronnych, a szczególnie kobiety i dzieci. Brzydzę się tymi, którzy w...

Co jest bardziej okrutne? system prawniczy czy bezwzględni, naćpani gwałciciele? A sprawiedliwy okazuje się tylko Dirty Harry. Mocne. I do tego dziwaczna narracja. Ciekawa książka.

Co jest bardziej okrutne? system prawniczy czy bezwzględni, naćpani gwałciciele? A sprawiedliwy okazuje się tylko Dirty Harry. Mocne. I do tego dziwaczna narracja. Ciekawa książka.

Jak pewnie wielu innych czytelników sięgając po tę książkę spodziewałam się szybkiej lektury. Bo niby jak można na niecałych dwustu stronach zarysować historię, która wdziera się gdzieś w człowieka do środka i zostaje w nim na dłuższy czas?

Oates mnie zaskoczyła. Więcej - rozłożyła mnie na łopatki. Już pierwsze dwie strony są mocne. Bo scena gwałtu nie jest przedstawiona z perspektywy gwałconej, o nie. Przeżywamy ją w towarzystwie dwunastoletniej dziewczynki, która sama ledwo uchodzi przed zbrodnią, chowając się przed gwałcicielami.

Dalsza część historii boli jeszcze bardziej. Bo najbardziej oskarżaną osobą w społeczności i podczas procesu jest ofiara, a nie sami gwałciciele. I można sobie wówczas powiedzieć, że "na szczęście w prawdziwym życiu nigdy nie miałoby to miejsca!", ale czy aby na pewno? Ile jest sytuacji, gdy za zbrodnią stoją młodzi ludzie i zamiast ich potępiać, wszyscy wkoło mówią o tym, że zmarnowano im życie.

Czy sprawiedliwość wreszcie triumfuje? Czy ofiara znajduje ukojenie? Być może, nie chcę Wam spoilerować. Uważam jednak, że w tej książce chodzi o coś innego. To ukazanie tego, jak ludzie są w stanie tłumaczyć swoich bliskich z najgorszych nawet ich zbrodni. Pokazanie tego, jak bardzo piętnuje się kobiety w momencie, gdy ich jedyną winą jest to, że są kobietami, które znalazły się w nieodpowiednim miejscu w nieodpowiednim czasie.

Ta książka boli, przestrzega i zdecydowanie zostaje w człowieku na długo.

Jak pewnie wielu innych czytelników sięgając po tę książkę spodziewałam się szybkiej lektury. Bo niby jak można na niecałych dwustu stronach zarysować historię, która wdziera się gdzieś w człowieka do środka i zostaje w nim na dłuższy czas?

Oates mnie zaskoczyła. Więcej - rozłożyła mnie na łopatki. Już pierwsze dwie strony są mocne. Bo scena gwałtu nie jest przedstawiona z...

To moje drugie spotkanie z autorką i wiem już na pewno, że nie ostatnie. Oates ma niesamowity talent do tematów trudnych, niewygodnych, często tabu... Opisuje je bardzo dosadnie, bezpośrednio, bez żadnego upiększania czy woalowania trudnych faktów. Ona po prostu serwuje nam prosto w twarz okrutną prawdę, której często gęsto widzieć w rzeczywistości nie chcemy. Nie pozostawia żadnych złudzeń.

Miałabym ogromną ochotę ograniczyć tytuł książki do pierwszego tylko wyrazu. Zestawienie słów "gwałt" i "miłość" w jednym tytule brzmi dość przewrotnie, zapewne intryguje ale może też zmylić potencjalnego czytelnika. Ta książka bowiem w sposob wstrząsający i prawdziwy traktuje nie tyle o samym gwałcie co o jego konsekwencjach, o jego rozliczeniu, o reakcji społeczeństwa, sądów, policji na to się stało. A stało się źle: 35-letnia atrakcyjna kobieta zostaje wieczorem brutalnie zgwałcona i pobita przez bardzo dużą grupę mężczyzn a dzieje się to na oczach jej dwunastoletniej córki. I choć jest świadek naoczny, są jednoznaczne wyniki DNA i sprawa wydaje się oczywista, sprawcy wraz z adwokatem tworzą swoją wersję wydarzeń, z ofiary robią winnego i zarażają tą historią miejscową społeczność, która zupełnie bezkrytycznie ulega stereotypom...

Mocna lektura!

To moje drugie spotkanie z autorką i wiem już na pewno, że nie ostatnie. Oates ma niesamowity talent do tematów trudnych, niewygodnych, często tabu... Opisuje je bardzo dosadnie, bezpośrednio, bez żadnego upiększania czy woalowania trudnych faktów. Ona po prostu serwuje nam prosto w twarz okrutną prawdę, której często gęsto widzieć w rzeczywistości nie chcemy. Nie...

Temat trudny ale doskonale opisany, mimo tego że ujęty na niewielu stronach to autorka zrobiła to z pełnym profesjonalizmem. Historia zbiorowego gwałtu który dokonuje się na oczach dziecka ofiary. brutalność i pozostawienie na pewną śmierć.
Winna wydaje się oczywista, wiadomo kto, wiadomo jaka powinna być wymierzona kara, niestety prawo tak nie działa. Z ofiary próbuje robić się winną, tą która prowokowała, która sama sie o to prosiła. Dziecko czuje się zastraszone, matka też nie wychodzi z domu, a prawo chyli się na stronę ofiar, wystarczy tylko dobry adwokat.
Polecam, książka warta przeczytania.

Temat trudny ale doskonale opisany, mimo tego że ujęty na niewielu stronach to autorka zrobiła to z pełnym profesjonalizmem. Historia zbiorowego gwałtu który dokonuje się na oczach dziecka ofiary. brutalność i pozostawienie na pewną śmierć.
Winna wydaje się oczywista, wiadomo kto, wiadomo jaka powinna być wymierzona kara, niestety prawo tak nie działa. Z ofiary próbuje...

Napisana dość ciekawym językiem opowieść o zbiorowym gwałcie, pobiciu młodej kobiety w obecności jej córki i wymierzaniu sprawiedliwości na własną rękę przez gliniarza. ( 52 / 52 )

Napisana dość ciekawym językiem opowieść o zbiorowym gwałcie, pobiciu młodej kobiety w obecności jej córki i wymierzaniu sprawiedliwości na własną rękę przez gliniarza. ( 52 / 52 )