Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W związku z wybuchem wojny w Ukrainie polską granicę zalewa fala uchodźców. Aneta Nowak poruszona losem Ukraińców, postanawia zaangażować się w pomoc potrzebującym. Policjantka razem z aspirantem Szymonem Turkiem aktywnie udziela wsparcia uciekinierom.

Na autostradzie w okolicy Buku w makabrycznych okolicznościach ginie młoda dziewczyna. Zmasakrowane zwłoki denatki zostały znalezione przypadkiem. Kobieta nie posiadała przy sobie żadnych dokumentów, co utrudnia identyfikację. Obrażenia na jej ciele wskazują na śmierć w wyniku potrącenia, ale co ciekawe, nikt nie zgłosił zaginięcia kobiety, co wzbudza podejrzenia śledczych.

Do Poznania pociągiem przyjeżdża Sonia, młoda Ukrainka na miejscu próbuje bezskutecznie skontaktować się siostrą. Podczas podróży dziewczyna poznaje koleżankę, z którą planuje dalszą podróż. Sonia jeszcze nie wie, że spontaniczne przyjęcie pomocy od dwójki nieznajomych na dworcu będzie jedną z najgorszych decyzji w jej życiu…

Każda kolejna odsłona cyklu z Anetą Nowak utwierdza mnie w przekonaniu, że Ryszard Ćwirlej jest niekwestionowanym mistrzem kryminału. Ostatnia droga jest nieco inna, niż poprzednie części serii, niby na swój sposób lżejsza, ale bezapelacyjnie świetna. Autor połączył losy bohaterów dobrze znanych z poprzedniej serii, uwikłał ich w intrygę, która ma szersze tło społeczne. Funkcjonariusze z różnych rejonów Wielkopolski muszą połączyć siły, żeby rozwiązać skomplikowane śledztwo z brutalną wojną w tle. Wspomniana współpracy co rusz towarzyszyły fajerwerki. Połączenie faktycznych wydarzeń z wątkiem handlu żywym towarem wyszło nieźle. Podoba mi się konsekwencja autora i sposób, w jaki zgrabnie łączył poszczególne wątki, lubię taki poziom brawury. Akcja systematycznie przyspieszała wraz z kolejnymi odkryciami funkcjonariuszy. Aneta toczyła kolejną wewnętrzną walkę, powątpiewając, czy kiedykolwiek ułoży jej się życie prywatne. Autor kolejny raz nie oszczędza głównej bohaterki Ćwirlej pokazuje, że nawet w obliczu najgorszego zła, można odkryć pierwiastek dobra.

Gorzej, gdy przestępcy korzystają z ludzkiej tragedii, żeby odnieść zysk. Pierwszy raz zamiast wewnętrznych policyjnych intryg i nieprzyjemnego podkładania sobie świń, policjanci tworzą zgraną drużynę, która ma wspólny cel. Początek był niepozorny, kolejne etapy śledztwa równie mocno oddziaływały na emocje, jak i pobudzały szare komórki. W fabule pojawiło się wiele ryzykownych fabularnych rozwiązań, które w mojej ocenie świetnie się sprawdziły. Różnorodność w psychologii postaci mile mnie zaskoczyła. Tym razem żaden z bohaterów nie grał pierwszych skrzypiec i wszyscy byli traktowani na równi. Doceniam zarówno kreatywność autora, jak i jakość wdrożenia w życie wszystkich pomysłów. Czarne charaktery były z jednej strony prymitywne, a z drugiej niepokojąco brutalne, podkreślając swoimi osobowościami niepokojąco mroczny klimat historii. Dialogi w mojej ocenie były najmocniejszą częścią książki i skutecznie podkręcały tempo akcji. W książce nie zabrakło ironii i małej dawki czarnego humoru. Końcówka okazała się brawurowa i niepokojąco intensywna. Mały minus daję za to, że jakimś cudem udało mi się przewidzieć finał.

Ryszard Ćwirlej należy do autorów, którzy dokładnie widzą jak tworzyć wytrawne kryminały. Książka z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom skomplikowanych policyjnych zagadek, którzy docenią szersze tło historii. Czekam z niecierpliwością na kolejną książkę autora.

W związku z wybuchem wojny w Ukrainie polską granicę zalewa fala uchodźców. Aneta Nowak poruszona losem Ukraińców, postanawia zaangażować się w pomoc potrzebującym. Policjantka razem z aspirantem Szymonem Turkiem aktywnie udziela wsparcia uciekinierom.

Na autostradzie w okolicy Buku w makabrycznych okolicznościach ginie młoda dziewczyna. Zmasakrowane zwłoki denatki zostały...

Lubię czytać debiuty, a jeszcze bardziej te zawierające zaskakująco kreatywne i nieco ryzykowne fabuły. Pióro z obrazu Malczewskiego wychodzi poza ramy klasycznego kryminału, łączy niezłą komedię kryminalną z odwołaniami do klasycznych dzieł literackich. Czy tak skrajne gatunki można z powodzeniem połączyć w tak syntetycznej formie? Jak się okazuje można i to z całkiem pozytywnym efektem.

Andrzej Kowalski nawet nie próbuje się tytułować rasowym dziennikarzem. Mężczyzna, będąc co najwyżej tanim pismakiem, stara się nie wychylać w redakcji „Faktów i Aktów”. Kowalski w najśmielszych snach nie spodziewał się, że przypadkowe spotkanie z ekscentrycznym staruszkiem na dobre odmieni jego szarą egzystencję i mizerną ścieżkę kariery. Nagle jego życie obraca się o sto osiemdziesiąt stopni, z marnego dziennikarzyny przechodzi do pierwszej ligi prasy brukowej. Większe wpływy niestety często idą w parze z większym poziomem odpowiedzialności. Konsekwencje złych wyborów mogą być bardzo bolesne. Jest jeszcze jeden haczyk, o którym dziennikarz dopiero z czasem się dowie…

Ten kryminał wymyka się wszelkim schematom i za to należy go docenić. Jak na 112 stron to pomysłów na kolejne wątki udało się zrealizować wyjątkowo sporo, fabuła jest zdecydowanie różnorodna. Książkę czyta się szybko, aby zrozumieć wszystkie literackie odwołania, polecam rozłożyć lekturę na mniejsze partie. Mnie osobiście najbardziej przekonała część opisująca losy tajemniczego dziennikarza. O ile poszczególne odwołania literackie i cytaty były do pewnego momentu intrygujące, to z czasem ich mnogość troszeczkę mnie przerosła. Za to historia Kowalskiego była na tyle niekonwencjonalna, orzeźwiająca i wybuchowa, przez co skradła moje serce. Kocham bohaterów inteligentnych, przesiąkniętych ironią, wiedzących, co to czarny humor i jak go poprawnie używać. Językowo było momentami troszeczkę nierówno, ale jak na debiut całość wypada dobrze. Na pewno warto wspomnieć to dialogach, które niesamowicie podkręciły tempo akcji, przyprawiając mnie na przemian o uśmiech i szybsze bicie serca. Po lekturze doszłam do wniosku, że autor świetnie odnalazłby się w świecie komedii kryminalnej. Lubię połączenie nieoczywistego mroku z wybuchową mieszanką przeszłości z teraźniejszością.

Mojej lekturze Pióra z obrazu Malczewskiego do ostatniej strony towarzyszył dreszczyk emocji i to jest najlepsza rekomendacja dla tego tytułu. Jako debiut książka wypada całkiem nieźle, ze wszystkich zaprezentowanych pomysłów autor wyszedł obronną ręką. Kryminał mogłaby jeszcze zyskać na wartości, gdyby autor kosztem większej ilości treści rozszerzył poszczególne wątki. Pióro z obrazu Malczewskiego z pewnością przypadnie do gustu fanom kryminalnych historii z rozbudowanym tłem historycznym. Jestem ciekawa kolejnej książki autora i na jej premierę czekam z niecierpliwością.

Lubię czytać debiuty, a jeszcze bardziej te zawierające zaskakująco kreatywne i nieco ryzykowne fabuły. Pióro z obrazu Malczewskiego wychodzi poza ramy klasycznego kryminału, łączy niezłą komedię kryminalną z odwołaniami do klasycznych dzieł literackich. Czy tak skrajne gatunki można z powodzeniem połączyć w tak syntetycznej formie? Jak się okazuje można i to z całkiem...

Śnieżyca na dobre zawładnęła Warszawą, doprowadzając do paraliżu miasta. Tajemniczy morderca wykorzystał fatalne warunki atmosferyczne w swoim spektaklu zbrodni. Po dłuższej przerwie Robert Foks dostaje nową sprawę- ma ustalić sprawcę nietypowego morderstwa. Zwłoki denata zamrożono i wystawiono na publiczny pokaz w samym centrum miasta. Z ciała mężczyzny usunięto organy wewnętrzne, które niedługo potem odnaleziono w porzuconej w metrze torbie. To pierwsza, ale na pewno nie ostatnia zbrodnia, z którą przyjdzie się zmierzyć komisarzowi w tym śledztwie. Prokurator Kowalczyk również będzie miała pełne ręce roboty…

Znam Twórczość Macieja Kaźmierczaka i muszę przyznać, że Skowyt mnie po prostu zachwycił. O ile przy wcześniejszych pozycjach pojawiło się kilka niedociągnięć, to najnowszy thriller autora jest dla mnie idealny. Przeczytałam już setki thrillerów, mam punkt odniesienia, tej książce nie brakuje niczego. U autora docenić należy szczególnie odwagę wdrażania w życie ryzykownych wątków oraz mistrzowską jakość wykonania. Nie chcę niepotrzebnie zdradzać treści, żeby nie psuć zabawy innym czytelnikom. Gwarantuje Wam- w książce będzie się działo. Śledztwo Foksa jest wielowątkowe, autor od początku niczym wytrawny wirtuoz grał na moich emocjach. Tożsamość mordercy do ostatnich stronic spowita jest tajemnicą. Kolejni podejrzani są systematycznie wykluczani, a w sprawie co rusz robi się gorąco za sprawą ingerencji szaleńca. Grzeszki prokurator Kowalczyk również miały swój urok. Maciej Kaźmierczak z iście aptekarską precyzją stopniował napięcie, przyprawiając mnie co chwila o lekką tachykardię. Miałam wrażenie, że kolejne strony przewracają się same, od książki dosłownie nie mogłam się oderwać. Nie uświadczycie w Skowycie przestojów, czy słabszych momentów, akcja jest spójna i dynamiczna. Książkę należy czytać w pełnym skupieniu, żeby nie przegapić przypadkiem istotnych dla sprawy informacji. Tło psychologiczne było genialne, idealnie oddane zostały myśli i emocje bohaterów. W książce docenić należy sugestywne odzwierciedlenie polskiej mentalności. Autor czuje klimat thrillera, ale również potrafi skupić się na równie ważnym tle społecznym, ukazując przy tym nieszczące życie sytuacje.

Początek zapowiadał się intrygująco, rozwinięcie było równie zjawiskowe, zakończenie- jak dla mnie czysta perfekcja. Już nie mogę doczekać się kontynuacji. Polecam!

Śnieżyca na dobre zawładnęła Warszawą, doprowadzając do paraliżu miasta. Tajemniczy morderca wykorzystał fatalne warunki atmosferyczne w swoim spektaklu zbrodni. Po dłuższej przerwie Robert Foks dostaje nową sprawę- ma ustalić sprawcę nietypowego morderstwa. Zwłoki denata zamrożono i wystawiono na publiczny pokaz w samym centrum miasta. Z ciała mężczyzny usunięto organy...

Bardzo przyjemny kryminał z nieszablonową fabułą. Trochę na początku nie mogłam wgryźć się w tę historię, ale później było już lepiej. Ekscentryczni bohaterowie to najmocniejszy element książki. Autorka nie wykłada od razu wszystkich kart na stół, wodzi za nos czytelnika prezentując kolejne wątki, takie prowadzenie fabuły bardzo mi się podobało. Miałam obawy, czy aby pomysł na fabułę nie jest aby trochę przekombinowany, ale moje wątpliwości szybko zostały rozwiane. Ze względu na wielowątkowość i całą siatkę wzajemnych interakcji między bohaterami polecam książkę czytać w pełnym skupieniu. Nie jest to lekki kryminalik na jeden wieczór, a wyrafinowana zagadka, którą chcę się z minuty na minutę coraz bardziej zgłębiać. Moje neurony miały niezłą gimnastykę w trakcie słuchania. Z czystym sumieniem polecam!

Bardzo przyjemny kryminał z nieszablonową fabułą. Trochę na początku nie mogłam wgryźć się w tę historię, ale później było już lepiej. Ekscentryczni bohaterowie to najmocniejszy element książki. Autorka nie wykłada od razu wszystkich kart na stół, wodzi za nos czytelnika prezentując kolejne wątki, takie prowadzenie fabuły bardzo mi się podobało. Miałam obawy, czy aby...

Cenię sobie zarówno książki, jak i pomoce prof. Jagody Cieszyńskiej. Z książki dotyczącej metod wywoływania głosek korzystałam już wcześniej, ale dość wybiórczo. W książce przedstawiono opis wszystkich głosek języka polskiego oraz schemat ich wywoływania. "Metody wywoływania głosek" to dobra propozycja dla osób, które są na początku kariery logopedycznej, ale niepozbawiona wad (kontrowersyjne treści dotyczą m.in tematu wędzidełka podjęzykowego). Całość prezentuje się dobrze, plusem jest przestępna forma- zrozumiała zarówno dla rodzica, studenta, jak i logopedy praktyka. Zabrakło mi szerszego opisu ćwiczeń, jakie można wykonać przy wywoływaniu konkretnych głosek. Jako pigułka książka się broni i śmiało mogę ją polecić.

Cenię sobie zarówno książki, jak i pomoce prof. Jagody Cieszyńskiej. Z książki dotyczącej metod wywoływania głosek korzystałam już wcześniej, ale dość wybiórczo. W książce przedstawiono opis wszystkich głosek języka polskiego oraz schemat ich wywoływania. "Metody wywoływania głosek" to dobra propozycja dla osób, które są na początku kariery logopedycznej, ale niepozbawiona...

Autor zaprezentował oczywiste oczywistości. Tytuł niewiele ma wspólnego z treścią. Nie wyniosłam z tej książki żadnych wartościowych informacji na temat związków. Na tle innych poradników o takiej tematyce ten tytuł wypada blado. Treść opisująca zapiski z terapii pacjentów mało realistyczna, jakby nazbyt podkoloryzowana, żeby zaintrygować czytelników. Nie polecam.

Autor zaprezentował oczywiste oczywistości. Tytuł niewiele ma wspólnego z treścią. Nie wyniosłam z tej książki żadnych wartościowych informacji na temat związków. Na tle innych poradników o takiej tematyce ten tytuł wypada blado. Treść opisująca zapiski z terapii pacjentów mało realistyczna, jakby nazbyt podkoloryzowana, żeby zaintrygować czytelników. Nie polecam.

Książka klimatem nie odbiega od poprzednich tomów serii, więc wiedziałam czego mogę się spodziewać. Całość satysfakcjonująca, historia z gatunku tych lekkich i na swój sposób przewidywalnych. Lubię ten klimat, autorka po mistrzowsku żongluje emocjami tworząc swój spektakl. Byłam podekscytowana, trochę szkoda, że to ostatni tom, bo ja nadal mam ochotę na więcej.

Książka klimatem nie odbiega od poprzednich tomów serii, więc wiedziałam czego mogę się spodziewać. Całość satysfakcjonująca, historia z gatunku tych lekkich i na swój sposób przewidywalnych. Lubię ten klimat, autorka po mistrzowsku żongluje emocjami tworząc swój spektakl. Byłam podekscytowana, trochę szkoda, że to ostatni tom, bo ja nadal mam ochotę na więcej.

Doceniam pomysł, ale czuje się nazbyt przytłoczona atmosferą książki. Całość wypada średnio, a szkoda- historia miała ogromny potencjał. Klimat na początku był mroczny, a wątek przewodni obiecujący. Później nazbyt wiele elementów się popsuło. Plus za psychologie postaci pierwszoplanowych. Twórczość autorki jest mi dobrze znana, ale ta książka jest zdecydowanie najsłabsza na tle pozostałych.

Doceniam pomysł, ale czuje się nazbyt przytłoczona atmosferą książki. Całość wypada średnio, a szkoda- historia miała ogromny potencjał. Klimat na początku był mroczny, a wątek przewodni obiecujący. Później nazbyt wiele elementów się popsuło. Plus za psychologie postaci pierwszoplanowych. Twórczość autorki jest mi dobrze znana, ale ta książka jest zdecydowanie najsłabsza...

Jako, że jest to poradnik dla rodziców, to nie mogę za bardzo przyczepić się do formy. Większość treści była mi dobrze znana, momentami wręcz trywialna- ale jako psycholog dysponuje obszerną wiedzą dotyczącą dotyczącą tematu. Treści przedstawione zostały w przestępny sposób, co jest ogromnym plusem tej pozycji. Dla rodziców z pewnością będzie to wartościowe źródło wiedzy, którą będą mogli praktycznie wykorzystać. Bardzo lubię pozycje w takiej lekkiej formie.

Jako, że jest to poradnik dla rodziców, to nie mogę za bardzo przyczepić się do formy. Większość treści była mi dobrze znana, momentami wręcz trywialna- ale jako psycholog dysponuje obszerną wiedzą dotyczącą dotyczącą tematu. Treści przedstawione zostały w przestępny sposób, co jest ogromnym plusem tej pozycji. Dla rodziców z pewnością będzie to wartościowe źródło...

Autorka opisuje ze szczegółami wspomagane samobójstwo swojego cierpiącego na chorobę Alzheimera męża. Całość przytłaczająca, relacja autorki w mojej ocenie miało wiarygodna. Nie wiem, czy to tylko moje wrażenie, ale autorka była nazbyt zdystansowana w opisie kolejnych zdarzeń. Trochę znany jest mi temat eutanazji od strony naukowej, więc nie kupuje tej historii. Przesłuchałam audiobooka z ciekawości i niestety nie mogę cofnąć czasu. Nawet całkiem niezła lektorka nie podołała tej opowieści. Ale takie rzeczy tylko w Stanach. Książki nie polecam.

Autorka opisuje ze szczegółami wspomagane samobójstwo swojego cierpiącego na chorobę Alzheimera męża. Całość przytłaczająca, relacja autorki w mojej ocenie miało wiarygodna. Nie wiem, czy to tylko moje wrażenie, ale autorka była nazbyt zdystansowana w opisie kolejnych zdarzeń. Trochę znany jest mi temat eutanazji od strony naukowej, więc nie kupuje tej historii....

Z każdym kolejnym tomem przygód Zuzy Lewandowskiej utwierdzam się w przekonaniu, że to seria genialnych kryminałów retro. Bohaterka inteligentna, pewna siebie, zadziorna i ironiczna, kocham jej czarny humor i podejście do życia. Historia intrygująca, tło barwne, bohaterowie drugoplanowi jak zawsze wyraziści. Bawiłam się świetnie i nie ukrywam, że mam ochotę na więcej!

Z każdym kolejnym tomem przygód Zuzy Lewandowskiej utwierdzam się w przekonaniu, że to seria genialnych kryminałów retro. Bohaterka inteligentna, pewna siebie, zadziorna i ironiczna, kocham jej czarny humor i podejście do życia. Historia intrygująca, tło barwne, bohaterowie drugoplanowi jak zawsze wyraziści. Bawiłam się świetnie i nie ukrywam, że mam ochotę na więcej!

Rozumiem, że romanse i erotyki rządzą się swoimi prawami, ale są jakieś granice. Początek był obiecujący i miałam nadzieję na ekscytującą historię, która przyprawi mnie o szybsze bicie serca. Niestety im dalej w las tym więcej drzew. Rozwiązania fabularne przekombinowane. Główna bohaterka była tak infantylna, że działała mi na nerwy. Nie mogłam zrozumieć wyborów kobiety. Nie lubię schodzić poniżej pewnego poziomu, całość była dla mnie totalnym rozczarowaniem. Autorka zmierzała w niebezpiecznie złym kierunku. Miało być lekko i przyjemnie, a okazało się makabrycznie słabo.

Rozumiem, że romanse i erotyki rządzą się swoimi prawami, ale są jakieś granice. Początek był obiecujący i miałam nadzieję na ekscytującą historię, która przyprawi mnie o szybsze bicie serca. Niestety im dalej w las tym więcej drzew. Rozwiązania fabularne przekombinowane. Główna bohaterka była tak infantylna, że działała mi na nerwy. Nie mogłam zrozumieć wyborów...

Pomysł odtwórczy. Jakość wątpliwa. Może i się totalnie nie wynudziłam, ale od thrillerów oczekuje solidnej dawki emocji, której teraz zabrakło. Bohaterowie mało wyraziści, historia przewidywalna i podejrzewam, że autorka nazbyt natchnęła się twórczością innych mistrzów gatunku (nawet przychodzi mi na myśl jeden konkretny tytuł). Okładkowy opis był lepszy od treści samej książki. Jestem zawiedziona i raczej nie sięgnę po inne książki autorki.

Pomysł odtwórczy. Jakość wątpliwa. Może i się totalnie nie wynudziłam, ale od thrillerów oczekuje solidnej dawki emocji, której teraz zabrakło. Bohaterowie mało wyraziści, historia przewidywalna i podejrzewam, że autorka nazbyt natchnęła się twórczością innych mistrzów gatunku (nawet przychodzi mi na myśl jeden konkretny tytuł). Okładkowy opis był lepszy od treści ...

Sporo wartościowej wiedzy w przystępnej formie. Czytelnik może zapoznać się z zagadnieniami dotyczącymi diagnozy i terapii zaburzeń mowy u dzieci. Całość prezentuje się obiecująco. Mi osobiście zabrakło praktycznych wskazówek. Nie każdy młody adept logopedii jest mistrzem diagnozy i świetnie odnajduje się w programowaniu terapii, wtedy poszukuje literatury, która pomoże mu uzupełnić brakujące wiadomości. W mojej ocenie niektóre rozdziały były przeładowane niepotrzebnymi informacjami, skrócenie ich byłoby z korzyścią dla czytelnika. Podręcznik przeczytałam od deski do deski- według mnie ta pozycja będzie dobra dla osób na początku kariery. Nie było informacji, które by mnie zaskoczyły, ani wiedzy, którą bym uzupełniła dzięki tej pozycji. Z pewnością odświeżyłam sobie dobrze znane mi wiadomości. Jako całość książkę polecam, bo to zdecydowanie wartościowe źródło wiedzy.

Sporo wartościowej wiedzy w przystępnej formie. Czytelnik może zapoznać się z zagadnieniami dotyczącymi diagnozy i terapii zaburzeń mowy u dzieci. Całość prezentuje się obiecująco. Mi osobiście zabrakło praktycznych wskazówek. Nie każdy młody adept logopedii jest mistrzem diagnozy i świetnie odnajduje się w programowaniu terapii, wtedy poszukuje literatury, która pomoże...