Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W sumie cykl o Nikicie utrzymuje poziom poprzednich książek autorstwa Pani Jadowskiej.
Główna bohaterka nadal nie jest szczególnie przekonująca jako groźna płatna zabójczyni, dodatkowo mimo ciągłego podkreślania, jakie ciężkie było jej życie nadal nie jestem w stanie wykrzesać z siebie ani odrobiny współczucia dla tej dziewczyny.
Pierwszy tom był lepszy pod tym względem, że akcja była spójniejsza i książka miała lepszy rytm- w "Akuszerze Bogów" pełno jest niepotrzebnych dłużyzn pod postacią rozważań Nikity nad życiem. Dodatkowo Robin, który wcześniej był całkiem sympatyczny tutaj został zredukowany do roli dekoracji w tle. Znając cykl o Dorze, można się było również domyślić zakończenia.
Zastanawiam się także, czy kiedykolwiek autorka będzie w stanie napisać książkę, w której nie wspomni Dory Wilk...

W sumie cykl o Nikicie utrzymuje poziom poprzednich książek autorstwa Pani Jadowskiej.
Główna bohaterka nadal nie jest szczególnie przekonująca jako groźna płatna zabójczyni, dodatkowo mimo ciągłego podkreślania, jakie ciężkie było jej życie nadal nie jestem w stanie wykrzesać z siebie ani odrobiny współczucia dla tej dziewczyny.
Pierwszy tom był lepszy pod tym względem,...

To moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Bardugo, więc nie za bardzo wiedziałam czego się spodziewać. Dodatkowo tak duża ilość pozytywnych ocen tej historii zawiesiła jej poprzeczkę dość wysoko.
Na pierwszy rzut oka motyw przewodni wydaje się mało oryginalny: ot, grupa przestępców dostaje do zrealizowania misję niemożliwą. Jeżeli jakimś cudem ją wykonają to czeka ich sława i bogactwo, jeżeli zawiodą to w najlepszym wypadku zginą.
Co więc odróżnia "Szóstkę wron" od innych, podobnych książek? Przede wszystkim wszystko się w tej książce zgadza, a jej najmocniejszym punktem są bohaterowie. Szóstka jednostek, każda inna, każda potrzaskana przez życie, każda równie interesująca. Mimo że Wrony nie są typowymi bohaterami, to wzbudzają dużą sympatię i współczucie (przynajmniej u mnie; wielokrotnie łapałam się w trakcie lektury na myślach, co mogłoby z nich wyrosnąć, gdyby ich życie potoczyło się inaczej).
Świat przedstawiony też jest spójny, choć chętnie przeczytałabym więcej na temat Kerchu, czy też Fjerdy.
Wątki romantyczne, jak to w młodzieżowym fantasy występują, ale są bardzo subtelnie, ładnie poprowadzone i nie aż tak sztampowe, jak to bywa w innych przypadkach.
A wszystko to dodatkowo okraszone poczuciem humoru, które idealnie trafia w moje własne.
Warto też wspomnieć o świetnej stronie graficznej, która powoduje, że mam ochotę nabyć wersję papierową.
Jedyną rzeczą, do której mogłabym się przyczepić to długość: zdecydowanie za szybko się skończyło! W każdym bądź razie "Szóstka wron" jest jedną z najlepszych książek, jakie przeczytałam w tym roku i mam nadzieję, że wydawnictwo nie każe mi czekać za długo na kolejny tom.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Bardugo, więc nie za bardzo wiedziałam czego się spodziewać. Dodatkowo tak duża ilość pozytywnych ocen tej historii zawiesiła jej poprzeczkę dość wysoko.
Na pierwszy rzut oka motyw przewodni wydaje się mało oryginalny: ot, grupa przestępców dostaje do zrealizowania misję niemożliwą. Jeżeli jakimś cudem ją wykonają to czeka ich...

Nie jest to książka stricte historyczna i uważam, ze jako taka nie powinna być oceniana. Autorka zgodnie z przyjętym przez siebie baśniowym kluczem opisuje życie księżniczek i królowych, co jest całkiem ciekawym pomysłem. Wykonanie również jest dobre: styl jest lekki, miejscami książka jest zabawna. Szkoda tylko, że rozdziały są takie krótkie, po zakończeniu pozostał mi pewien niedosyt. Na pewno nie jest to pozycja dla maniaków historii, bo ci raczej nie znajdą w niej niczego nowego, ale dla osób takich jak ja, które raczej nie sięgają po tego typu literaturę, może ona stanowić dobry wstęp do zapoznania się z bardziej obszernymi biografiami opisanych tu kobiet.

Nie jest to książka stricte historyczna i uważam, ze jako taka nie powinna być oceniana. Autorka zgodnie z przyjętym przez siebie baśniowym kluczem opisuje życie księżniczek i królowych, co jest całkiem ciekawym pomysłem. Wykonanie również jest dobre: styl jest lekki, miejscami książka jest zabawna. Szkoda tylko, że rozdziały są takie krótkie, po zakończeniu pozostał mi...