Dom ziemi i krwi. Część 1

Dla mnie najlepsza seria Sarah J. Mass

Dla mnie najlepsza seria Sarah J. Mass

Pokaż mimo to

Z Sarah J. Maas jest tak, że albo się ją kocha i niecierpliwością wyczekuje na kolejne powieści, albo się ich serdecznie nienawidzi, zarzucając zbyt błahe postacie i dialogi. Ja zaliczam się do pierwszej grupy. Dla tego, gdy dostałam książkę do ręki, to dziko się na nią rzuciłam. Co trzeba przyznać: okładka jest prześliczna, pięknie się mieni- a to sroki lubią najbardziej:)
Bryce Quinlan kocha swoje życie. Patrząc na nie z boku można stwierdzić, że jest typową studencką imprezowiczką, co wiele osób jej zarzuca. Ma oddanych znajomych, bogate życie miłosne i piękną więź ze swoją przyjaciółką Daniką. Gdy dochodzi do brutalnego morderstwa świat Bryce się rozpada na małe kawałeczki. Straciła swoje największe wsparcie i szanse na nowe relacje. Została odsunięta od większości bliskich przyjaciół. Bryce nigdy tego nie zapomni. Sprawca poniesie konsekwencje. Pomoże jej w tym brutalny lecz nieeziemsko przystojny anioł. Piękny duet, wspaniałe przygody, zabawne dialogi. Ja się zakochałam i nie mogę się doczekać reszty. Zwłaszcza, że świat wykreowany przez Sarah powinien conajmniej doczekać się ekranizacji:)
* musiałam zrobić sobie mapkę z legendą z rozpisanymi postaciami i dwa razy przeczytać początek- także ostrzegam: dla laickiego fantasylover ciężką przebrnąć przez wszystkie definicje postaci, ale potem cudownie się w tym siedzi:)

Z Sarah J. Maas jest tak, że albo się ją kocha i niecierpliwością wyczekuje na kolejne powieści, albo się ich serdecznie nienawidzi, zarzucając zbyt błahe postacie i dialogi. Ja zaliczam się do pierwszej grupy. Dla tego, gdy dostałam książkę do ręki, to dziko się na nią rzuciłam. Co trzeba przyznać: okładka jest prześliczna, pięknie się mieni- a to sroki lubią...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„- Masz jakąś broń?
(…)
- Zajrzyj tu raz jeszcze bez pytania – powiedziała słodko – a wtedy sam się przekonasz.”

Choć minęło sporo czasu od mojej przygody z Maas i mój gust ewaluował, sentyment do książek pozostał i lubię do nich wracać, więc nikogo nie powinno dziwić, że sięgnęłam po Księżycowe Miasto.

Bryce Quinlan, pół-człowiek, pół-fae, królowa imprez Lunathionu, tytułem może konkurować jedynie ze swą najlepszą przyjaciółką, Daniką. Życie dziewczyny wydaje się być beztroskie, do momentu zbrodni, w której świat Bryce wywraca się do góry nogami. Jedyną nadzieją dla rozwikłania zagadki masowego morderstwa jest upadły anioł i niewolnik – Umbra Mortis, Hunt Athalar. Tylko czy rebeliant i zdrajca jest godzien zaufania?

Na początku miałam trudności z wniknięciem do świata Valbary, przede wszystkim dlatego, że Crescent City, to zupełnie inna odsłona Maas i nie spodziewałam się tego, co zastałam w tych książkach. Mamy oczywiście odsłonę romansu hate-love, bardzo charakterystycznego dla autorki, silną główną bohaterkę, równie charyzmatycznego towarzysza. Jednak na tym podobieństwa do pozostałych serii się kończą.

„Dom Ziemi i Krwi” to piekielnie dobrze wykreowany świat urban fantasy, a ten gatunek przemawia do mnie ostatnio dość głośno. Już na wstępie dostajemy ilustrację mapy miasta i opis ustroju panującego w Lunathionie, co w książkach uwielbiam - od razu mam jasność, że autor porządnie zajął się kreacją świata. Mamy całą gamę fantastycznych stworzeń od nimf i zjaw zaczynając, na malakim i fae kończąc. Choć schematy, które znamy z poprzednich powieści są dość wyczuwalne, to jednak udało się autorce tchnąć w tę powieść świeżość. Dużo więcej ironii, szczypta sarkazmu i garść humoru. A te dialogi? Mnie tym kupiła!

Sama fabuła w tej części dopiero się rozkręca i bez spoilerów ciężko mi cokolwiek o niej powiedzieć, jednak czuć potencjał. Pachnie mi tu kryminałem osadzonym w świecie urban fantasy, do tego dobrze i wartko poprowadzonym.

Trzeba przyznać, że historia Bryce, to dojrzalsza wersja Maas, widać progres autorki. I choć początkowo miałam problem z ilością kolokwializmów i wulgaryzmów, kończąc powieść uznałam to za plus. Ten język pasuje zarówno do buńczucznych charakterów postaci jak i do wykreowanego świata.

Jestem już po lekturze obydwu części, dlatego powiem od razu – część druga jest zdecydowanie ciekawsza!

„- Masz jakąś broń?
(…)
- Zajrzyj tu raz jeszcze bez pytania – powiedziała słodko – a wtedy sam się przekonasz.”

Choć minęło sporo czasu od mojej przygody z Maas i mój gust ewaluował, sentyment do książek pozostał i lubię do nich wracać, więc nikogo nie powinno dziwić, że sięgnęłam po Księżycowe Miasto.

Bryce Quinlan, pół-człowiek, pół-fae, królowa imprez Lunathionu,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dzięki @pola_reads miałam okazję przeczytać "Księżycowe Miasto. Dom Ziemi i Krwi." Część 1 od wydawnictwa uroboros 

Z piórem autorki miałam już styczność czytając serię "Szklany Tron", który mi się podobał. Dlatego z ciekawością sięgnęłam po nową serię. I jak to przy fantastyce początkowo szło mi bardzo opornie, nie mogłam się wkręcić w historię Bryce Quinlan. Od samego początku autorka zasypuje nas sporą ilością bohaterów i różnymi nazwami, ciężko to było ogarnąć. Drugą połowę czytało mi się już lepiej. Autorka wykreowała świat archaniołów, aniołów, fae, zmiennokształtnych i innych magicznych postaci. Gdy doszło do zabójstwa, zrobiło się na chwilę ciekawie. No właśnie i tylko na chwilę. 
Ta część była zbyt spokojna i mało co się w niej działo 🤷‍♀️ Po skończeniu książki wydaje mi się, że 2 część będzie ciekawsza i mam nadzieje, ze będzie więcej akcji. Ale czy tak będzie to przekonam się za jakiś czas. 😉

Dzięki @pola_reads miałam okazję przeczytać "Księżycowe Miasto. Dom Ziemi i Krwi." Część 1 od wydawnictwa uroboros 

Z piórem autorki miałam już styczność czytając serię "Szklany Tron", który mi się podobał. Dlatego z ciekawością sięgnęłam po nową serię. I jak to przy fantastyce początkowo szło mi bardzo opornie, nie mogłam się wkręcić w historię Bryce Quinlan. Od samego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To jedno z moich pierwszych spotkań z twórczością Sarah J. Maas, a tak właściwie dopiero druga książka. Początek nie był dla mnie najłatwiejszy, ponieważ od samego początku autorka przekazywała masę informacji dotyczących Księżycowego Miasta. Nie traktuję tego jako wady - po prostu zwolniłam i rozłożyłam czytanie w czasie, aby wchłonąć każdy szczegół i wszystko lepiej sobie poukładać. W moim odczuciu to nie książka na jeden wieczór - świadczy o tym wielość postaci, bardzo dużo nazw własnych, a tym bardziej główny punkt programu czyli zagadka kryminalna w wersji fantasy. Współpraca Bryce, głównej bohaterki - dwudziestopięcioletniej pół Fae oraz Hunta, anioła nazwanego Cieniem Śmierci nie rozpoczynała się najlepiej. Sarah wykreowała bardzo irytującą bohaterkę, która i mnie zniechęcała do siebie z każdą kolejną stroną. Mam zwyczaj czytać książki do końca, co mnie cieszy bo w pewnym momencie zrozumiałam, dlaczego Quinlan tak się zachowuje. Na pewno warto sięgnąć po drugi tom - jestem w trakcie, a historia nabiera coraz większych rumieńców. Dodam, że historia zachęciła mnie do powrotu do rozpoczętej serii Szklany Tron oraz rozpoczęcia pozostałych serii Sarah Maas.

To jedno z moich pierwszych spotkań z twórczością Sarah J. Maas, a tak właściwie dopiero druga książka. Początek nie był dla mnie najłatwiejszy, ponieważ od samego początku autorka przekazywała masę informacji dotyczących Księżycowego Miasta. Nie traktuję tego jako wady - po prostu zwolniłam i rozłożyłam czytanie w czasie, aby wchłonąć każdy szczegół i wszystko lepiej sobie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Damn, muszę przyznać, że moja relacja z tą książką to czysty love hate. Na początku byłam cholernie ciekawa tego w jaki sposób rozwinie się fabuła, potem narzekałam, że wszystko dzieje się zbyt wolno a ostatecznie doszłam do momentu gdzie, w jakimś stopniu doceniłam piękno świata przedstawionego przez autorkę. Mimo tego, że akcji było mało, to książkę czytało się całkiem przyjemnie, chociaż te końcowe rozdziały lekko mnie zmęczyły. Cholernie polubiłam Bryce i Hunta oraz to jak stopniowo zmieniała się ich relacja, jednak czegoś w tej książce zabrakło abym mogła się do nich w jakiś sposób przywiązać.

Damn, muszę przyznać, że moja relacja z tą książką to czysty love hate. Na początku byłam cholernie ciekawa tego w jaki sposób rozwinie się fabuła, potem narzekałam, że wszystko dzieje się zbyt wolno a ostatecznie doszłam do momentu gdzie, w jakimś stopniu doceniłam piękno świata przedstawionego przez autorkę. Mimo tego, że akcji było mało, to książkę czytało się całkiem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sarah nie zawiodła!

Sarah nie zawiodła!

Pokaż mimo to

Wszystko jest tak pogmatwane i obraca się o 180° w tak niespodziewanym momencie, tak ta akcja się pogania, postaci wcale nie są tak oczywiste, jak je na pierwszy rzut oka oceniłam, że w ogóle chyba mrugnęłam i było po książce. Na całe szczęście mam drugą i OMG do widzenia, bo juz nie mogę wytrzymać, co dalej ❤

Wszystko jest tak pogmatwane i obraca się o 180° w tak niespodziewanym momencie, tak ta akcja się pogania, postaci wcale nie są tak oczywiste, jak je na pierwszy rzut oka oceniłam, że w ogóle chyba mrugnęłam i było po książce. Na całe szczęście mam drugą i OMG do widzenia, bo juz nie mogę wytrzymać, co dalej ❤

Pokaż mimo to

Na początku ciężko mi było się wciągnąć w świat Valbary. Trudność ta jednak znikła po pierwszych stu stronach i potem nie mogłam przestać się zachwycać tym, jak Maas zdołała utrzymać iluzję realnego świata w miejscu tak naprawdę niemal całkowicie fantastycznym. Przez dłuższy czas irytowała mnie główna bohaterka, jednak mniej więcej w połowie autorka chyba popuściła jej z charakteru. Postacie są oryginalne, jednych nie da się nie lubić, do drugich masz neutralny stosunek, przy trzecich kminisz dlaczego akurat go/ją lubisz a czwartych masz ochotę ukatrupić. Książka nie należy do cienkich, jednak styl pisania autorki nie pozwala na przeciągającą się akcję czy przydługawe zbędne opisy. Na pewno jest to pozycja dla trochę starszych czytelników. Z całego serca polecam!

Na początku ciężko mi było się wciągnąć w świat Valbary. Trudność ta jednak znikła po pierwszych stu stronach i potem nie mogłam przestać się zachwycać tym, jak Maas zdołała utrzymać iluzję realnego świata w miejscu tak naprawdę niemal całkowicie fantastycznym. Przez dłuższy czas irytowała mnie główna bohaterka, jednak mniej więcej w połowie autorka chyba popuściła jej z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie powiedziałabym iż to najlepsza książka Maas, jednak akcja wciągnęła mnie bardzo i przeczytałam ja w dwa dni. Na początku trudno było mi się odnaleźć w nowym świecie, dużo informacji, dużo różnych stworzeń od ludzi po wilkołaki, wampiry, czy inne zmiennokształtna istoty po anioły i archanioły. Dlatego byłam zagubiona przez pierwsze 50 stron, im dalej rozwijała się akcja tym bardziej nie mogłam odłożyć książkę.
Polubiłam Bryce cięty język, jaki nie miała nawet Aelin, i to jej podejście do alfą dupków 😂 Jej osoba jest bardzo intrygująca i ciekawa, natomiast nasz Upadły Anioł, to coś co tygryski lubią 😂 Uwielbiam go cóż na to poradzę 🤷‍♀️ A co myśle o księciu Fae? Hmm oczywiście że też go uwielbiam 😂 No proszę was 🤩

Nie powiedziałabym iż to najlepsza książka Maas, jednak akcja wciągnęła mnie bardzo i przeczytałam ja w dwa dni. Na początku trudno było mi się odnaleźć w nowym świecie, dużo informacji, dużo różnych stworzeń od ludzi po wilkołaki, wampiry, czy inne zmiennokształtna istoty po anioły i archanioły. Dlatego byłam zagubiona przez pierwsze 50 stron, im dalej rozwijała się akcja...

więcej

mniej

Pokaż mimo to