„Ostatni azyl” to powieść sensacyjna na najwyższym poziomie! Intrygi. Zbrodnie, kradzieże, dzieła sztuki, handlarze, dokumenty, a to wszystko zwieńczone pieniędzy i to naprawdę dużymi pieniędzmi musi poskutkować świetną powieścią, w której nie znajdzie się ani chwili na nudę.
Marcin Faliński to emerytowany agent, który ma pomóc w rozwiązaniu zagadki oficer Caroline Godlewski. Wspólnie łączą ze sobą kradzież, do której doszło na Seszelach, a także śmierć antykwariusza w Berlinie. Bo na pierwszy rzut oka dwie zbrodnie, które nic ze sobą nie łączy, mają więcej wspólnego, aniżeli ktokolwiek mógł przypuszczać!
Autor przedstawia historię z kilku perspektyw czasowych, które połączone w jedną całość, dają przejrzysty obraz sytuacji i odpowiadają na wszystkie pytania rodzące się w głowie czytelnika podczas czytania książki. Dzieje się, oj dużo się dzieje i trzeba uważać, żeby się nie pogubić, ale naprawdę warto! Szpiegowska zagadka na najwyższym poziomie, która mnie wciągnęła w swój świat i nabrałam od razu ochoty na więcej! Bardzo polecam!

„Ostatni azyl” to powieść sensacyjna na najwyższym poziomie! Intrygi. Zbrodnie, kradzieże, dzieła sztuki, handlarze, dokumenty, a to wszystko zwieńczone pieniędzy i to naprawdę dużymi pieniędzmi musi poskutkować świetną powieścią, w której nie znajdzie się ani chwili na nudę.
Marcin Faliński to emerytowany agent, który ma pomóc w rozwiązaniu zagadki oficer Caroline...

Powieść szpiegowska wysokich lotów. Słuchając audiobooka miałam wrażenie autentyczności pracy różnych wywiadów. Tajemniczy klimat nie opuszczał mnie do samego końca, które nie było oczywiste.Polecam.

Powieść szpiegowska wysokich lotów. Słuchając audiobooka miałam wrażenie autentyczności pracy różnych wywiadów. Tajemniczy klimat nie opuszczał mnie do samego końca, które nie było oczywiste.Polecam.

Dobre tempo akcji, ciekawa historia szpiegowska, zbyt przewidywalna, ale nie popsuło to zabawy w trakcie lektury.

Dobre tempo akcji, ciekawa historia szpiegowska, zbyt przewidywalna, ale nie popsuło to zabawy w trakcie lektury.

Zastanawialiście się co robią agenci wywiadu na emeryturach? Innych zachodnich służb robią kariery polityczne, wykładają na uczelniach czy prowadzą rozległe biznesy wykorzystując nabyte w służbie znajomości. Marcin Faliński w powieści „Ostatni azyl” pokazuje czytelnikowi, że polski emerytowany agent ma znacznie ciekawsze życie od zachodnich kolegów. Emeryt, Marcin Łodyna poproszony o pomoc przez agencję MI-6 nie odmawia prośby. Tym bardziej, że prosi kobieta. I tak autor zabiera nas w odmęty historii. Oczywiście, jeżeli ktoś szuka tu strzelanek czy pogoni z pogranicza fikcji, tu tego nie znajdzie. Jest to powieść dla koneserów gatunku napisana przez praktyka co dodaje tylko jej wiarygodności. Pięknie opowiedziana historia, trzeba przyznać autorowi. Miałem wrażenie, jakby Pan Marcin kończył pewną epokę, spinał epizody z poprzednich opowieści ale to nie znaczy, że jest to ścisła kontynuacja. Bez znajomości poprzednich części też czytelnik będzie się świetnie bawił do czego namawiam.

Zastanawialiście się co robią agenci wywiadu na emeryturach? Innych zachodnich służb robią kariery polityczne, wykładają na uczelniach czy prowadzą rozległe biznesy wykorzystując nabyte w służbie znajomości. Marcin Faliński w powieści „Ostatni azyl” pokazuje czytelnikowi, że polski emerytowany agent ma znacznie ciekawsze życie od zachodnich kolegów. Emeryt, Marcin Łodyna...

6,5 ⭐

Po raz kolejny zasiadłam do tego gatunku, który nie jest moim pierwszym wyborem.
Nie jestem oczarowana, ale pióro autora mi przypadło do gustu. Jest lekko, przyjemnie i wciągająco. Nie było zbędnego przedłużania i w zasadzie wszystko elegancko się że sobą kleiło. Sama historia też bardzo ciekawa.

Po okładce spodziewałam się odrobinę czegoś innego. Trochę bardziej w stylu Indiana Jonesa niż Bonda, ale i tak jestem zadowolona.

6,5 ⭐

Po raz kolejny zasiadłam do tego gatunku, który nie jest moim pierwszym wyborem.
Nie jestem oczarowana, ale pióro autora mi przypadło do gustu. Jest lekko, przyjemnie i wciągająco. Nie było zbędnego przedłużania i w zasadzie wszystko elegancko się że sobą kleiło. Sama historia też bardzo ciekawa.

Po okładce spodziewałam się odrobinę czegoś innego. Trochę bardziej w...

Mam ogromny problem z napisaniem tej recenzji. Z jednej strony uwielbiam powieści szpiegowskie, a do takiej zdecydowanie zalicza się „Ostatni azyl”, z drugiej jest kilka elementów, które zniechęcały mnie do przedzierania się przez kolejne strony. Podobnie jak to było w przypadku „Operacji Retea” autor zastosował irytujący sposób wprowadzenia w główną fabułę książki. Mianowicie książka rozpoczyna się od pozornie niezwiązanych ze sobą wydarzeń umiejscowionych w różnych , odległych od siebie okresach (2010-1945-1966-1949-2011). Czytając taką formę, przez dużą część książki czułem irytację, że nie wiem o czym czytam. Wszystkie te wydarzenia spinają się w roku 2017 i od tego momentu robi się już ciekawiej.
Pokładałem większe nadzieje w tej książce i niestety zawiodłem się. Jednak czytając opinie innych czytelników stwierdzam, że wielu książka przypadła do gustu, także proszę traktować moją opinię jako bardzo subiektywną i nie przejmować się nią ;)
Brać, czytać i wyrabiać własne zdanie! Zachęcam.

Mam ogromny problem z napisaniem tej recenzji. Z jednej strony uwielbiam powieści szpiegowskie, a do takiej zdecydowanie zalicza się „Ostatni azyl”, z drugiej jest kilka elementów, które zniechęcały mnie do przedzierania się przez kolejne strony. Podobnie jak to było w przypadku „Operacji Retea” autor zastosował irytujący sposób wprowadzenia w główną fabułę książki....

Akcja książki rozpoczyna się na wyspie La Digue, na Seszelach napadem na dom byłego oficera rosyjskiego wywiadu. Skradzione zostają bezcenne medaliony, tajemnicze dokumenty dotyczący II wojny światowej.
Kto napadł na byłego oficera? Czy to tylko jakieś prywatne porachunki, czy może sprawa dzieje się na szczeblu rangi państwowej? I co ma do tego śmierć antykwariusza z Niemiec po kilku latach?
Autor książki ukazuje nam świat, właściwie dla nas niedostępny - świat Agentów Wywiadu Polski, Rosji, Niemiec czy Danii.
Trzeba przyznać, że w tej powieści pojawiła się wiele nazwisk, w różnych sytuacjach i właściwie na początku jest do dość mylące. Dopiero w miarę czytania książki powoli wszystko się układa, zanika wprowadzony na początku chaos.
Ogólnie książka godna polecenia, raczej niezbyt często spotykana fabuła szpiegowska i to dotycząca na dodatek Polski.

Akcja książki rozpoczyna się na wyspie La Digue, na Seszelach napadem na dom byłego oficera rosyjskiego wywiadu. Skradzione zostają bezcenne medaliony, tajemnicze dokumenty dotyczący II wojny światowej.
Kto napadł na byłego oficera? Czy to tylko jakieś prywatne porachunki, czy może sprawa dzieje się na szczeblu rangi państwowej? I co ma do tego śmierć antykwariusza z...

Czy Waszym zdaniem zawód autora może ubogacić wykreowanego przez niego bohatera lub stworzoną fabułę?

Marcin Faliński autor "Ostatniego azylu" tak jak jego bohater, Marcin Łodyna, jest emerytowanym oficerem wywiadu. Doskonale zna specyfikę tej pracy i zasady jakie nią rządzą.
Może właśnie dlatego ta książka jest taka autentyczna?
Wraz z bohaterem zostajemy wciągnięci w martwe od lat śledztwo, którego tropy zaprowadziły agentkę MI-6 Caroline Godlewski do Polski. Próbuje ona dotrzeć do włamywaczy, którzy kilka lat wcześniej zabili rosyjskiego oficera wywiadu i ukradli jego skarby, w tym część Bursztynowej Komnaty. Jej działania budzą zainteresowanie rosyjskich służb, które nie lubią być w tyle.
Rozpoczyna się emocjonująca gra, w której nagrodą są skarby z przeszłości. Kto tym razem okaże się zwycięzcą, a kto będzie musiał pogodzić się z gorzkim smakiem porażki?

Dajcie się porwać temu wyścigowi rodem z filmów o Indianie Jonesie.

Czy Waszym zdaniem zawód autora może ubogacić wykreowanego przez niego bohatera lub stworzoną fabułę?

Marcin Faliński autor "Ostatniego azylu" tak jak jego bohater, Marcin Łodyna, jest emerytowanym oficerem wywiadu. Doskonale zna specyfikę tej pracy i zasady jakie nią rządzą.
Może właśnie dlatego ta książka jest taka autentyczna?
Wraz z bohaterem zostajemy wciągnięci w...

Powieści szpiegowskie, dopiero od niedawna zaczęły zapełniać moją bibliotekę. Stało się to za sprawą książek Vincenta V. Severskiego, które niespodziewanie dla mnie samej wciągnęły mnie w świat tajnych operacji, podwójnych agentów i wielkiej polityki.
Te historie pozwalają czytelnikowi z perspektywy wygodnego fotela przeżywać wraz z bohaterami ekscytujące przygody oraz brać udział w niebezpiecznych akcjach, gdzie każda decyzja może oznaczać życie albo śmierć. Nie ma tu czas na złapanie tchu, gdyż akcja pędzi do przodu z zawrotną prędkością, a szpiedzy obcych wywiadów robią wszystko aby zdestabilizować wewnętrzną politykę państw, które ich mocodawcy uważają za wrogie.

Z dużymi oczekiwaniami więc zasiadłam do lektury książki Marcina Falińskiego "Ostatni azyl". Autor nie jest debiutantem. Ma na koncie już kilka wydanych pozycji i już po pierwszych rozdziałach zaczęłam się zastanawiać, czy nie mam w ręku kolejnej części jakiegoś cyklu tego autora, bo książka ta sprawia takie wrażenie. Bohaterowie, rozmawiając między sobą, nieustannie powołują się na jakieś wcześniejsze operacje, pojawiają się nazwiska osób z przeszłości, które bezpośrednio miały wpływ na obecną sytuację, które jednak czytelnikowi nic nie mówią. To bardzo irytująca, gdyż powoduje poczucie zagubienia, które towarzyszyło mi już do końca lektury.

Ukryte skarby i dokumenty z czasów II wojny światowej to zawsze temat, który się obroni. I tak jest również w przypadku "Ostatniego azylu", gdzie śledzimy poszukiwania bezcennych medalionów z czasów Wikingów, fragmentu Bursztynowej Komnaty a także ściśle tajnych akt niemieckich, które nawet teraz kilkadziesiąt lat po wojnie mają ogromną siłę rażenia. Zadanie to zostaje powierzone byłemu oficerowi Agencji Wywiadu Marcinowi Łodynie, który swoim doświadczeniem wspiera oficerkę brytyjskiej Służby Specjalnej. Ich działania nie pozostają bez echa gdyż do wyścigu po bezcenne skarby dołącza rosyjski wywiad.
Szybie tempo akcji to na pewno duży atut tej książki. Zmieniająca się co chwila sceneria, od Seszeli po Lidzbark Warmiński, również sprawia, że czytelnik ma poczucie bycia w środku wydarzeń. Jednak chaos i relacje między bohaterami, niby przyjazne czy wręcz przyjacielskie, a tak naprawdę pozbawione głębszych emocji (pisze się oni jednak w ogóle ich nie czuć) sprawiają, iż książki tej nie zaliczę do moich ulubionych.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca.

Powieści szpiegowskie, dopiero od niedawna zaczęły zapełniać moją bibliotekę. Stało się to za sprawą książek Vincenta V. Severskiego, które niespodziewanie dla mnie samej wciągnęły mnie w świat tajnych operacji, podwójnych agentów i wielkiej polityki.
Te historie pozwalają czytelnikowi z perspektywy wygodnego fotela przeżywać wraz z bohaterami ekscytujące przygody oraz...

„Świat handlarzy i przemytników dzieł sztuki, byłych oficerów wywiadu, ludzi żądnych pieniędzy i zdrajców ojczyzny jest dość zagmatwany.”

Na jednej z wysp archipelagu Seszeli tajemnicza, uzbrojona grupa napada na dom byłego oficera rosyjskiego wywiadu. Kradną ukryte tam bezcenne artefakty, między innymi fragment Bursztynowej Komnaty.
W Berlinie zostaje zamordowany antykwariusz. Dla wywiadu MI6 jest jasne, że obie sprawy się łączą. Ślady natomiast prowadza do Polski. Agentka Caroline Godlewski nawiązuje kontakt z Marcinem Łodyną, emerytowanym oficerem Agencji Wywiadu. Tak rozpoczyna się niebezpieczny pościg o niezwykle wysoką stawkę.

„…skarby wikingów, Bursztynowa Komnata, tajemnicza śmierć starego berlińskiego antykwariusza… O co tu chodzi? Gubię się w tym. Co to wszystko ma ze sobą wspólnego?”

„Ostatni azyl” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Marcina Falińskiego. Teraz już wiem, że na pewno nie ostatnie, bo w tej powieści jest wszystko to, co uwielbiam. Zaginione dzieła sztuki, tajne dokumenty, pościgi, zagmatwane historie ludzkich losów, szalone zwroty akcji oraz piękne krajobrazy. Wszystko to, co nie pozwala na nudę podczas lektury.
„Ostatni azyl” to prawdziwy rollercoaster emocji. Akcja toczy się w tak skrajnie różnych miejscach, że czasami brak tchu od natłoku wrażeń. Początkowo lektura nie jest przez to łatwa, bo postaci również jest sporo. Dobrze jest więc na początku opanować emocje, by wgryźć się w fabułę, aby później dać się porwać tej niesamowitej akcji.
Cieszę się, że autor znalazł swoją własną drogę w gatunku jakim jest thriller szpiegowski, że wydeptuje świeże literackie ścieżki, kreuje nowe, jakże ciekawe światy.

Znakomite jest to, że na naszym rodzimym podwórku, mamy co najmniej kilku świetnych twórców tego poczytnego gatunku i każdy z nich proponuje coś innego. Każdy znalazł sposób by uchylić, niegdyś zamknięte dla zwykłych ludzi drzwi i choć trochę przybliżyć czytelnikowi tę owianą tajemnicą profesję, jaką jest praca w Agencji Wywiadu.

Aaaach, uwielbiam nerwowe przewracanie kartek pod koniec lektury i w tym przypadku tak właśnie było 🤩

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca.

„Świat handlarzy i przemytników dzieł sztuki, byłych oficerów wywiadu, ludzi żądnych pieniędzy i zdrajców ojczyzny jest dość zagmatwany.”

Na jednej z wysp archipelagu Seszeli tajemnicza, uzbrojona grupa napada na dom byłego oficera rosyjskiego wywiadu. Kradną ukryte tam bezcenne artefakty, między innymi fragment Bursztynowej Komnaty.
W Berlinie zostaje zamordowany...