Baśnie w bardzo nieoczywistym wydaniu. Doskonała książka dla każdego kto lubi zupełnie nową odsłonę dobrze znanych nam bajek z dzieciństwa.

Baśnie w bardzo nieoczywistym wydaniu. Doskonała książka dla każdego kto lubi zupełnie nową odsłonę dobrze znanych nam bajek z dzieciństwa.

Muszę Wam coś powiedzieć! Uwielbiam te zbiory opowiadań z wydawnictwa SQN! Są cudownie wydane i zawierają niesamowite historie! Sporo z nich chciałabym przeczytać w wersji rozszerzonej!

Kiedy czytałam poprzednie zbiory, nie mogłam się od nich oderwać nawet na chwilę. Nie myślałam o niczym innym tylko o tym, żeby znów zabrać się za czytanie.
Po trzech książkach przeczytanych z takimi emocjami wreszcie przyszła kolej na Harde Baśnie...

No i niestety czar prysł.

Jakoś tak już od samego początku opowiadane historie mnie nie porwały. Czytanie ich dłużyło mi się okropnie, nie miałam w ogóle motywacji do czytania, a jak już się za to zabierałam, to moje myśli w trakcie uciekały zupełnie gdzie indziej, przez co nawet nie wiedziałam, co czytałam.
Niestety nie było ani jednego opowiadania, które jakoś bardziej by mnie wciągnęło, spodobało mi się. Jak dla mnie nic się w tym zbiorze między sobą nie różniło. Nie czułam w ogóle napięcia i tajemniczości zagadek, o których czytałam, nie bawiły mnie sceny, które miały być śmieszne, niektóre historie mega przewidywalne. Czytanie tego zbioru było dla mnie linia prostą, żadnych zaskoczeń.
Ogólnie antologia nie jest zła, ale zdecydowanie najsłabsza ze wszystkich, które czytałam z tego wydawnictwa. Może sama za bardzo się nakręciłam, ale na swoje usprawiedliwienie napiszę, że to nakręcenie spowodowane było właśnie świetnymi poprzednimi zbiorami.

Muszę Wam coś powiedzieć! Uwielbiam te zbiory opowiadań z wydawnictwa SQN! Są cudownie wydane i zawierają niesamowite historie! Sporo z nich chciałabym przeczytać w wersji rozszerzonej!

Kiedy czytałam poprzednie zbiory, nie mogłam się od nich oderwać nawet na chwilę. Nie myślałam o niczym innym tylko o tym, żeby znów zabrać się za czytanie.
Po trzech książkach...

Oczywiście, nie wszystkie opowiadania są bardzo dobre, a w dodatku większość nawet nie jest baśniami, ale tak jak w powieści wystarczy jeden cytat, dla którego warto było przeczytać, tak w antologii wystarczy jedno opowiadanie, by warto było poznać.

Oczywiście, nie wszystkie opowiadania są bardzo dobre, a w dodatku większość nawet nie jest baśniami, ale tak jak w powieści wystarczy jeden cytat, dla którego warto było przeczytać, tak w antologii wystarczy jedno opowiadanie, by warto było poznać.

Szykowałam się na tę antologię, jak na magiczną przygodę. Taką w typie baśni: trzech królewiczów, harda dziewczyna zaklęta w łabędzia i zły czarownik zjedzony przez myszy za karę - jak na opowieść trochę piękną, trochę straszną, ale na pewno urzekającą, choć prostą. Pełną folkloru. Z dobrem zwyciężającym mrok.
No i.. rozczarowałam się.
Owszem, były tam ze trzy świetne opowiadania, ale reszta.. przeciętna. I przede wszystkim: były to głównie historie... Właśnie historie, a nie baśnie.
Pominąwszy jeden, czy dwa utwory, gdzie ktoś faktycznie pokusił się o research i sprawdził, czym charakteryzuje się powyższy gatunek (a następnie zastosował i uratował całą antologię),to najbliżej baśni stały te powiastki, gdzie ktoś pokusił się o ich re-telling. Ale to było tak, jakby człowiek chciał coca colę, a dostał polo cocktę. Trzymając się wątku kulinarnego: czasem to wyszło (jak w opowieści o Kapturku) i autor serwował czytelnikowi całą ekstrawagancką ucztę opartą na dekonstrukcji popularnego dania, a czasem biedny czytelnik dostawał po prostu udziwnionego, kilka razy odgrzewanego schaboszczaka.
Dziwna to była przygoda, choć potrzebna - mam dość antologii na najbliższe pół roku.

Szykowałam się na tę antologię, jak na magiczną przygodę. Taką w typie baśni: trzech królewiczów, harda dziewczyna zaklęta w łabędzia i zły czarownik zjedzony przez myszy za karę - jak na opowieść trochę piękną, trochę straszną, ale na pewno urzekającą, choć prostą. Pełną folkloru. Z dobrem zwyciężającym mrok.
No i.. rozczarowałam się.
Owszem, były tam ze trzy świetne...

Jak to zwykle z antologiami bywa, są opowiadania, które bardziej i mniej przypadły mi do gustu. Niemniej jednak była to wielka czytelnicza przyjemność. Bardzo doceniam również komentarze autorek pod każdym opowiadaniem. Szczególnie przypadły mi do gustu utwory pań: Ewy Białołęckiej, Anny Nieznaj (tu prawdopodobnie zmusiła mnie pani, żeby w końcu przeczytać "Ogniem i mieczem", absolutnie fantastyczne opowiadanie!),Anety Jadowskiej, Marty Kisiel oraz bardzo ciepłe opowiadanie końcowe Aleksandry Janusz. Na pewno zapoznam się z inną twórczością wielu pań z tego tomu.

Jak to zwykle z antologiami bywa, są opowiadania, które bardziej i mniej przypadły mi do gustu. Niemniej jednak była to wielka czytelnicza przyjemność. Bardzo doceniam również komentarze autorek pod każdym opowiadaniem. Szczególnie przypadły mi do gustu utwory pań: Ewy Białołęckiej, Anny Nieznaj (tu prawdopodobnie zmusiła mnie pani, żeby w końcu przeczytać "Ogniem i...

Baśnie, a właściwie wariacje na temat baśni, w nowoczesnym wydaniu. Najlepsze/wybitne spośród opowiadań są autorstwa: E. Białołęckiej, M. Kubasiewicz, M. Raduchowskiej, M. Wójtowicz, A. Jadowskiej, M. Kisiel i A. Janusz.

Baśnie, a właściwie wariacje na temat baśni, w nowoczesnym wydaniu. Najlepsze/wybitne spośród opowiadań są autorstwa: E. Białołęckiej, M. Kubasiewicz, M. Raduchowskiej, M. Wójtowicz, A. Jadowskiej, M. Kisiel i A. Janusz.

Zbiór 13 opowiadań, przy czym jedno kompletnie nie pasujące do tego baśniowo-fantastycznego tematu przewodniego. Tą kompletną pomyłką jest "Ten, co pośród lodu" Krystyny Chodorowskiej, która to opowiadanie chyba miała już wcześniej napisane i na siłę wepchnęła do tej antologii (bo nie miała pomysłu na coś baśniowego, albo jej się nic nowego napisać nie chciało?). Jest to opowiadanie ekologicznie zaangażowane i nie dość, że do pozostałych pasuje jak pięść do oka, to jest nudne od początku aż do końca. Strasznie ten gniotek zaniża ocenę.

To tyle narzekania, gdyż reszta jest dobra i bardzo dobra. Niektóre z opowiadań to wariacje na temat różnych baśni, inne to fantastyka mniej lub bardziej z baśniami związana. Mamy też dwa opowiadania fantastyczno-kryminalne: jeden z Dorą Wilk od Jadowskiej, drugi od Anny Hrycyszyn o detektywie Fixie i jego wspólniczce Jaśminie. Mamy też fanfika bazującego na postaciach Bohuna, Heleny oraz Horpyny z "Ogniem i mieczem" Sienkiewicza, które to opowiadanie zostawiłam sobie na koniec, uznając, że nie będzie dobre, ale na szczęście się myliłam :)

Najlepsze opowiadania:
- "Klątwa Hexenwaldu" Anety Jadowskiej, która w świecie Dory Wilk, przedstawiła nam kryminalną wariację na temat Jasia i Małgosi
- "Sen nocy miejskiej", gdzie do świata Wilczej Jagody zabiera nas Magdalena Kubasiewicz, by przedstawić swoją propozycję stuletniego snu królewny Śnieżki.
- "Zazula, kukułeczka moja" Anny Nieznaj, to próba ukazania Bohuna od strony psychologicznej i rozważań, co by było gdyby jednak piękna Helena straciła serce dla tego narwańca.
- "Życzenie Wróżki Chrzestnej" Aleksandry Janusz ukazuje, pod baśniową fasadą, opowieść o kobiecie, która nie potrafi odmawiać i jest wykorzystywana przez swoje chrześnice - leniwe księżniczki. Odwiedzamy tutaj wiele tak baśniowych, jak i mitologicznych światów, że można się przy tym dobrze bawić
- "Róże Świętej Elżbiety" Agnieszki Hałas, to świetnie napisane opowiadanie, którego narratorem jest nieśmiertelny
- "Idzie, powtarzał wiatr" Marty Kisiel, to pierwsze opowiadanie tej autorki, które mi się spodobało.

Teraz, jak tak wypisuję tytuły warte polecenia, to dochodzę do wniosku, że wszystkie (poza tym jednym od Chodorowskiej, gdzie w połowie lektury się zastanawiasz, kiedy się to rozkręci, a pod koniec już wiesz, że nigdy) warto przeczytać, bo tak "Demon w studni" Ewy Białołęckiej jak i "Białe" Aleksandry Zielińskiej, są na tyle ciekawe, że na dłużej zostają w głowie.
Może mniej wciągające, jednak dość interesujące są też "Krok przed tobą" Anny Kańtoch i "Potwór z lasu" Martyny Raduchowskiej. A dla miłośników absurdów i Sabiny od BHP jest też opowiadanie o zombiakach Mileny Wójtowicz ("Sześć koszulek z łabędziami").

Zbiór 13 opowiadań, przy czym jedno kompletnie nie pasujące do tego baśniowo-fantastycznego tematu przewodniego. Tą kompletną pomyłką jest "Ten, co pośród lodu" Krystyny Chodorowskiej, która to opowiadanie chyba miała już wcześniej napisane i na siłę wepchnęła do tej antologii (bo nie miała pomysłu na coś baśniowego, albo jej się nic nowego napisać nie chciało?). Jest to...

Bardzo fajny zbiór opowidań, których tematem przewodnim są baśnie, bajki, mity i podania. Opowiadania są inspirowane powyższymi i każdy znajdzie coś dla siebie, dodatkowo są tutaj opowiadania w klimacie wiktoriańskim, nowoczesnym i futurystycznym. Uczta dla każdego czytelnika.

Bardzo fajny zbiór opowidań, których tematem przewodnim są baśnie, bajki, mity i podania. Opowiadania są inspirowane powyższymi i każdy znajdzie coś dla siebie, dodatkowo są tutaj opowiadania w klimacie wiktoriańskim, nowoczesnym i futurystycznym. Uczta dla każdego czytelnika.

Pojedyncze opowiadania nawet znośne, ale całość się nie broni kompletnie. Cieszę się, że nie kupilam wersji papierowej, bo byłaby to strata nie tylko czasu ale i pieniędzy.

Pojedyncze opowiadania nawet znośne, ale całość się nie broni kompletnie. Cieszę się, że nie kupilam wersji papierowej, bo byłaby to strata nie tylko czasu ale i pieniędzy.

O ile „Harde Baśnie” wspominam jako bardzo przeciętną antologię, w której może wybijały się 2-3 opowiadania, ale i te nie trafiły do moich ulubionych, tak „Harde baśnie” okazały się zaskakująco równym i przyjemnym pod kątem rozrywkowym zbiorem. Choć może dalej nie są to TE teksty, które zapamiętam na bardzo długo, to najzwyczajniej w świecie po prostu przy większości z nich całkiem dobrze się bawiłam.
Właściwie mamy tu dwa teksty, które mogą być nieco mniej przyjemne. Jeden z nich to niepokojąca przeróbka baśni o sześciu łabędziach, a drugie to opowiadanie, które zakwalifikowałabym jako fikcję klimatyczną. Ta z założenia zbyt przyjemna nie jest, ale jednocześnie mam wrażenie, że to tekst, który pasuje do antologii jak pięść do nosa, bo nijak nawiązuje do baśni. Poza tym, skoro zaczynam od negatywów, nie zrozumiałam absolutnie nic z opowiadania nawiązującego do „Ogniem i mieczem”, bo… nie znam „Ogniem i mieczem”. Ale to już w gruncie rzeczy mój problem.
Poza tym mamy tutaj trzy opowiadania kryminalne. Jedno napisała Jadowska, a jego główna bohaterka to Dora Wilk (wolę tę autorkę w opowiadaniach, zdecydowanie). Autorką drugiego jest Magdalena Kubasiewicz, która tutaj pokazała się ze strony naprawdę przyjemnej, rozrywkowej twórczyni, a trzecie napisała Anna Hrycyszyn. To tekst, który stoi na podobnym poziomie, co Kubasiewicz, chociaż z tych trzech osobiście chyba najbardziej lubię właśnie to. Klimat wiktoriańskiego świata jakoś najbardziej mi odpowiada.
Marta Kisiel w swoim opowiadaniu otwarciem w miły sposób nawiązuje do „Wiedźmina”. Podobał mi się tekst Agnieszki Hałas przez nawiązanie do legend. Anna Kańtoch w tym wydaniu to jej raczej średni poziom, co ogółem oznacza naprawdę przyzwoity tekst, zaś Martyna Raduchowska napisała rzecz przyjemną, klimatyczną, choć w moim odczuciu już aż zbyt sztampową. Przyznaję, mam chyba powoli dość Czerwonego Kapturka w takiej roli. Bez wątpienia urocze jest też opowiadanie zamykające całą antologię, które napisała Aleksandra Janusz. Żałuję w ogóle, że tak mało dostajemy od niej powieści, ponieważ w jej pracach jest coś przyjemnego i kojącego.
Trudno trafić na rozrywkową antologię, z której niemal każdy tekst jest miły w odbiorze. Dlatego, choć „Harde Baśnie” są trudno dostępne, to wydaje mi się, że jednak warto spróbować je zdobyć i dać im szansę. To idealna antologia na trudniejszy czas, kiedy człowiek chce po prostu odpocząć, przy czymś niekoniecznie długim i zatopić się trochę w baśniowym świecie. I choć wiem, że większości poszczególnych tekstów nie będę pamiętać to na pewno sama antologia zostawi w moich wspomnieniach ciepły, miły ślad. A wydaje mi się, że o to trochę w jej przypadku chodziło.

O ile „Harde Baśnie” wspominam jako bardzo przeciętną antologię, w której może wybijały się 2-3 opowiadania, ale i te nie trafiły do moich ulubionych, tak „Harde baśnie” okazały się zaskakująco równym i przyjemnym pod kątem rozrywkowym zbiorem. Choć może dalej nie są to TE teksty, które zapamiętam na bardzo długo, to najzwyczajniej w świecie po prostu przy większości z nich...