Światło, którego nie widać

Piękna historia osadzona w trudnych czasach . Niemożliwością jest odłożyć ją przed zakończeniem lektury .
Poruszająca bliskość dwóch nieznanych dusz , połączonych przez radio . Pokazująca piękno duszy ,potrzebę bliskości i zrozumienia podczas wojny .
Bohaterowie mocno zapadający w pamięci podobnie jak fabuła.
Pomimo okoliczności szukają światła w drugim człowieku i życiu codziennym, szukają dobrze znanej im normalności w ,, nienormalnym" świecie .
To piękna i poruszająca książka do której z pewnością wrócę .

Piękna historia osadzona w trudnych czasach . Niemożliwością jest odłożyć ją przed zakończeniem lektury .
Poruszająca bliskość dwóch nieznanych dusz , połączonych przez radio . Pokazująca piękno duszy ,potrzebę bliskości i zrozumienia podczas wojny .
Bohaterowie mocno zapadający w pamięci podobnie jak fabuła.
Pomimo okoliczności szukają światła w drugim człowieku i życiu...

Ostrzegam, jak sięgnięcie po tę książkę nie oderwiecie się od niej aż do skończenia. Cóż, warto zarwać nockę.

Ostrzegam, jak sięgnięcie po tę książkę nie oderwiecie się od niej aż do skończenia. Cóż, warto zarwać nockę.

Historia jest bardzo poruszająca. Choć ma miejsce w czasie drugiej wojny światowej, i bohaterowie są z tym mocno związani i wojną dotknięci, to są momenty podnoszące na duchu. Pięknie napisana opowieść pozwala zobaczyć, że wszyscy ludzie biorący udział w wojnie lub przez nią dotknięci byli zwykłymi ludźmi, o potrzebach i marzeniach takich, jak nasze.

Historia jest bardzo poruszająca. Choć ma miejsce w czasie drugiej wojny światowej, i bohaterowie są z tym mocno związani i wojną dotknięci, to są momenty podnoszące na duchu. Pięknie napisana opowieść pozwala zobaczyć, że wszyscy ludzie biorący udział w wojnie lub przez nią dotknięci byli zwykłymi ludźmi, o potrzebach i marzeniach takich, jak nasze.

Rozkręca się z czasem, ale ostatnie 200 stron pochłonęłam. Wątki bohaterów zgrabnie przeplatają się między sobą by w końcu na siebie natrafić. Historia ciekawa, wciągająca, jednak bez tego „Wow” na końcu. Duży plus za opisy dźwięków, kolorow, otaczającego nas świata.

Rozkręca się z czasem, ale ostatnie 200 stron pochłonęłam. Wątki bohaterów zgrabnie przeplatają się między sobą by w końcu na siebie natrafić. Historia ciekawa, wciągająca, jednak bez tego „Wow” na końcu. Duży plus za opisy dźwięków, kolorow, otaczającego nas świata.

"Światło, którego nie widać" to wzruszająca i wciągająca powieść autorstwa Anthony'ego Doerra, laureata Nagrody Pulitzera. Akcja rozgrywa się w czasach II wojny światowej i opowiada o losach dwójki młodych ludzi: niewidomej Marie-Laure LeBlanc z Francji i Wernera Pfenniga z Niemiec.

Doerr mistrzowsko kreśli sylwetki bohaterów, nadając im głębię i wiarygodność. Marie-Laure, pomimo swojej niepełnosprawności, jest odważną i inteligentną dziewczyną, która uczy się radzić sobie w trudnym świecie. Werner natomiast dorasta w biedzie i zostaje zmuszony do służby w Wehrmachcie, co stawia go przed moralnymi dylematami.

Losy Marie-Laure i Wernera splatają się w okupowanej Francji. Dziewczyna wraz z ojcem ucieka z Paryża do Saint-Malo, gdzie ukrywają cenny skarb. Werner natomiast stacjonuje w tym samym mieście i zostaje wciągnięty w sieć oporu.

Powieść Doerra nie jest typową historią wojenną. Autor skupia się na przeżyciach zwykłych ludzi, którzy starają się przetrwać w mrocznych czasach. Pokazuje okrucieństwo wojny, ale też siłę ludzkiego ducha i nadzieję na lepsze jutro.

"Światło, którego nie widać" to książka, która na długo zapada w pamięć. Doerr porusza trudne tematy, ale robi to z wyczuciem i empatią. Powieść jest pięknie napisana, pełna detali i opisów, które przenoszą czytelnika do okupowanej Francji.

Polecam tę książkę wszystkim miłośnikom literatury pięknej, którzy szukają wzruszającej i wciągającej historii.

"Światło, którego nie widać" to wzruszająca i wciągająca powieść autorstwa Anthony'ego Doerra, laureata Nagrody Pulitzera. Akcja rozgrywa się w czasach II wojny światowej i opowiada o losach dwójki młodych ludzi: niewidomej Marie-Laure LeBlanc z Francji i Wernera Pfenniga z Niemiec.

Doerr mistrzowsko kreśli sylwetki bohaterów, nadając im głębię i wiarygodność. Marie-Laure,...

Jak dla mnie strasznie się ciągnie, "zmęczyłam ją" I jestem trochę rozczarowana

Jak dla mnie strasznie się ciągnie, "zmęczyłam ją" I jestem trochę rozczarowana

Opowieść która wciąga, książka w mojej ocenie dużo lepsza niż serial.

Opowieść która wciąga, książka w mojej ocenie dużo lepsza niż serial.

Powiem szczerze, że jestem zaskoczona ilością nagród (a już szczególnie Pulitzerem!),jakie zdobyła ta książka. Dla osób lubujących się w literaturze okołowojennej może być ona mocnym rozczarowaniem. I to na pewno nie dlatego, że jest to zła pozycja. Po prostu tego typu historie były już opowiedziane. I to lepiej. W "Słowiku" dosadniej i realniej opisano trudy życia codziennego Francuzów w czasie wojny, w "Ostatnich dniach w Berlinie" przybliżono barwniej perspektywę niemiecką, a we wszystkich książkach Kate Quinn więcej było nomenklatury wojennej. Wymieniać można długo. Mimo to sama historia wciąga, lecz nie zostaje w głowie na długo.

Powiem szczerze, że jestem zaskoczona ilością nagród (a już szczególnie Pulitzerem!),jakie zdobyła ta książka. Dla osób lubujących się w literaturze okołowojennej może być ona mocnym rozczarowaniem. I to na pewno nie dlatego, że jest to zła pozycja. Po prostu tego typu historie były już opowiedziane. I to lepiej. W "Słowiku" dosadniej i realniej opisano trudy życia...

Kolejna książka w tym miesiącu, którą wymęczyłam. Swego czasu była szeroko reklamowana, więc postanowiłam nadrobić zaległości i ją przeczytać. Nie spowodowała jednak, że padłam z zachwytu. Było w niej kilka ciekawych motywów, np. wątek z diamentem, modele miast, grota ze ślimakami, transmisje radiowe. Całkiem sporo fajnych rzeczy, ale całościowo jakoś tak nudnawo.

Kolejna książka w tym miesiącu, którą wymęczyłam. Swego czasu była szeroko reklamowana, więc postanowiłam nadrobić zaległości i ją przeczytać. Nie spowodowała jednak, że padłam z zachwytu. Było w niej kilka ciekawych motywów, np. wątek z diamentem, modele miast, grota ze ślimakami, transmisje radiowe. Całkiem sporo fajnych rzeczy, ale całościowo jakoś tak nudnawo.

fajna

fajna