Zmęczyła mnie ta książka. Zbyt nie-wiele dzieje się w klasztorze (połowa książki) i życiu Einara. Moim zdaniem najsłabsza książka Cherezińskiej. Nie ma w niej pasji, życia, werwy. Wbrew tytułowi!

Zmęczyła mnie ta książka. Zbyt nie-wiele dzieje się w klasztorze (połowa książki) i życiu Einara. Moim zdaniem najsłabsza książka Cherezińskiej. Nie ma w niej pasji, życia, werwy. Wbrew tytułowi!

Kolejna wspaniała książka Pani Cherezińskiej (tylko Sydonia troszkę odstaje od reszty, ale za to porusza ciekawy temat).

Kolejna wspaniała książka Pani Cherezińskiej (tylko Sydonia troszkę odstaje od reszty, ale za to porusza ciekawy temat).

Kolejna część "Północnej drogi". I niestety, ale po raz kolejny jestem trochę rozczarowana. Niby to dobra książka. Pokazująca początki chrześcijaństwa w krajach skandynawskich. Dopełniająca historia do dwóch poprzednich, opowiedziana tym razem z pozycji mężczyzny - Einara - ochrzczonego Wikinga. Tylko sama nie wiem co z tytułowej jego pasji wyłania się na pierwszy plan. Wiara, którą przyjął, wierność ojcu, polityka i walka o wpływy, kobiety czy seks. No właśnie. Pewnie nie jeden z co gorliwszych dzisiejszych katolików zgorszyłby się na postępowanie Einara. Ale może takie było pierwotnie chrześcijaństwo. Może było przepełnione namiętnością i walką o władzę a na końcu pełne pasji umierania w imię Chrystusa. Może.
W zasadzie to nie wiem do czego się przyczepić, wygląda na to, że nie bardzo mam do czego w samej fabule a tylko moje odczucia są ambiwalentne i jakoś mi to nie rezonuje z historią. Jest za bardzo uwspółcześnione i dialogami i poszczególnymi scenami. I za bardzo obyczajowe w ogólnym rozrachunku, choć nie brakuje krwi.
Może czwarta część dopnie całości. Zamknie klamrą historię pierwszych chrześcijańskich Wikingów i pozwoli się cieszyć z przeczytania "Północnej drogi". Zobaczymy.

Kolejna część "Północnej drogi". I niestety, ale po raz kolejny jestem trochę rozczarowana. Niby to dobra książka. Pokazująca początki chrześcijaństwa w krajach skandynawskich. Dopełniająca historia do dwóch poprzednich, opowiedziana tym razem z pozycji mężczyzny - Einara - ochrzczonego Wikinga. Tylko sama nie wiem co z tytułowej jego pasji wyłania się na pierwszy plan....

Najciekawsza część z całego cyklu "Północna Droga". Jednak nie znaczy to, że uważam książkę za wybitną. Niektóre fragmenty są rozwleczone. Irytowało mnie też wplatanie współczesnych zagajeń, odzywek i przekleństw do powieści historycznej, co burzy klimat, o czym już wspomniałam przy wcześniejszych częściach tego cyklu. Ogólnie książkę podsumowuję jako całkiem niezłą.

Najciekawsza część z całego cyklu "Północna Droga". Jednak nie znaczy to, że uważam książkę za wybitną. Niektóre fragmenty są rozwleczone. Irytowało mnie też wplatanie współczesnych zagajeń, odzywek i przekleństw do powieści historycznej, co burzy klimat, o czym już wspomniałam przy wcześniejszych częściach tego cyklu. Ogólnie książkę podsumowuję jako całkiem niezłą.

Największym atutem tej serii jest to, że w każdej części jest ten sam czas akcji, ale historia opowiadana jest z punktu widzenia innego bohatera. Tu mamy ochrzczonego wikinga, uwikłanego w wielką politykę świecką i katolicką. W poprzednich częściach narratorkami były kobiety a miejscem akcji- Norwegia. W tym tomie narratorem jest mężczyzna, a akcja poza Skandynawią toczy się w Anglii, Francji, a nawet...dalej.

Największym atutem tej serii jest to, że w każdej części jest ten sam czas akcji, ale historia opowiadana jest z punktu widzenia innego bohatera. Tu mamy ochrzczonego wikinga, uwikłanego w wielką politykę świecką i katolicką. W poprzednich częściach narratorkami były kobiety a miejscem akcji- Norwegia. W tym tomie narratorem jest mężczyzna, a akcja poza Skandynawią toczy...

Pasjonująca powieść od Elżbiety Cherezińskiej.

Opowieść którą snuje autorka dzieje się tysiąc lat temu w czasach wikingów i kiedy wiara w Boga była nie zawsze dobrze rozumiana i właściwie praktykowana nawet przez chrześcijan i w tym miejscu pełnym sprzeczności poznajemy głównego bohatera Einara......
Autorka w tej powieści potwierdza że potrafi pisać z polotem także pochłania się jej każdą kolejną lekturę z pełnym zaangażowaniem i z pazernością która mnie zmusza do sięgnięcia po następną czwartą część ,,Drogi Północnej''......
Polecam ♥️

Pasjonująca powieść od Elżbiety Cherezińskiej.

Opowieść którą snuje autorka dzieje się tysiąc lat temu w czasach wikingów i kiedy wiara w Boga była nie zawsze dobrze rozumiana i właściwie praktykowana nawet przez chrześcijan i w tym miejscu pełnym sprzeczności poznajemy głównego bohatera Einara......
Autorka w tej powieści potwierdza że potrafi pisać z polotem także...

lubię styl Cherezińskiej - to na pewno. uważam, że każdy wyznawca religii chrześcijańskiej powinien przeczytać. świetnie opisane mechanizmy, które zapewne działają w wielu miejscach dzisiaj, hierarchia, cel, posłuszeństwo, tłumaczenie siebie, demagogia, dwulicowość, fałsz.... z tego powodu czytałam długo i z niechęcią, ale nadal byłam zainteresowana co będzie dalej. generalnie nie polubiłam Einara

lubię styl Cherezińskiej - to na pewno. uważam, że każdy wyznawca religii chrześcijańskiej powinien przeczytać. świetnie opisane mechanizmy, które zapewne działają w wielu miejscach dzisiaj, hierarchia, cel, posłuszeństwo, tłumaczenie siebie, demagogia, dwulicowość, fałsz.... z tego powodu czytałam długo i z niechęcią, ale nadal byłam zainteresowana co będzie dalej....

Książki p. Cherezińskiej zawsze się sprawdzają, szczególnie tym co lubią historię.

Książki p. Cherezińskiej zawsze się sprawdzają, szczególnie tym co lubią historię.

Od czasu do czasu sięgam po książki, w których od początku wiem jak się skończy akcja. Zwykle są to powieści Elżbiety Cherezińskiej, ponieważ pisze w taki sposób, że sam fakt znajomości zakończenia nie sprawia, że człowiek zniechęca się do lektury. Każda kolejna strona przynosi poruszające wyobraźnię obrazy, każda kolejna książka zapiera dech w piersiach.

Od czasu do czasu sięgam po książki, w których od początku wiem jak się skończy akcja. Zwykle są to powieści Elżbiety Cherezińskiej, ponieważ pisze w taki sposób, że sam fakt znajomości zakończenia nie sprawia, że człowiek zniechęca się do lektury. Każda kolejna strona przynosi poruszające wyobraźnię obrazy, każda kolejna książka zapiera dech w piersiach.

Pasja to mnie trafia czytając nudne powieści - ta znudziła doszczętnie.

Trzecia część "Północnej drogi" koncentruje się wokół postaci Einara, czlowieka 'bezbarwnego', nudnego, bez charakteru.

Poznajemy losy Einara od urodzenia aż po kres jego dni.
Dzieciństwo spędzone z ojcem, następnie ucieczka, podróż i nauka w Anglii, powroty i wyjazdy ze Skandynawii, związki z kobietami. Jego rozdarcie pomiędzy miłością do Boga i do kobiety... aż wreszcie finał.
Można odpuścić.
Mam obawy co do kolejnej części 🤔

Pasja to mnie trafia czytając nudne powieści - ta znudziła doszczętnie.

Trzecia część "Północnej drogi" koncentruje się wokół postaci Einara, czlowieka 'bezbarwnego', nudnego, bez charakteru.

Poznajemy losy Einara od urodzenia aż po kres jego dni.
Dzieciństwo spędzone z ojcem, następnie ucieczka, podróż i nauka w Anglii, powroty i wyjazdy ze Skandynawii, związki z...