rozwiń zwiń
AnnaSikorska

Profil użytkownika: AnnaSikorska

Nie podano miasta Kobieta
Status Autorka/Oficjalna recenzentka
Aktywność 1 dzień temu
6 020
Przeczytanych
książek
6 027
Książek
w biblioteczce
3 370
Opinii
53 271
Polubień
opinii
0
recenzji
Nie podano
miasta
Kobieta
Literaturoznawczyni, historyczka filozofii, badaczka filmów Pedra Almodóvara, filozofii hiszpańskiej, autorka monografii naukowej "Hiszpania w filmach Pedra Almodóvara", realizatorka kilku grantów oraz wielu artykułów o filmach, zachowaniach społecznych, filozofii Ortegi, Savatera i Unamuno, mama małej malarki Aleksandry Anny Sikorskiej, żona badacza terenów poprzemysłowych, geografa, który nigdy nie błądzi tylko ciągle odkrywa nowe tereny, autora kilku monografii, właścicielka psa, który swoim wzrokiem mówi więcej niż by tego chciał i kotów potrafiących zadbać o spełnienie własnych pragnień.

Opinie


Na półkach:

Autyzm mam w domu. Moja córka jest osobą z autyzmem dziecięcym, a ja mam spektrum i właśnie z tego powodu od czasu do czasu sięgamy po książki przybliżające temat. Większość książek i filmów z tej tematyki znam, staram się nie przechodzić obojętnie obok nich, poszukuję rzeczy, które mogę Wam polecić i wyjaśniam, do jakiego grona odbiorców jest to publikacja. Jeśli zawiera przekłamania to także opowiadam Wam, dlaczego jest szkodliwa. Dziś kolejna książka o autyzmie. Tym razem jest to świat oczami trzynastoletniego Naoki Higashida „Dlaczego podskakuję”.
Na początku znajdziemy entuzjastyczny wstęp rodzica, który opowiada jak bardzo ta książka zmieniła jego życie i podejście do własnego dziecka z autyzmem, w jaki sposób pozwoliła spojrzeć inaczej na potrzeby potomka, jak pomogła dotrzeć do specjalistów i nauczycieli oraz otoczenia i uzmysłowić sobie, z jakimi problemami się mierzy. Dowiemy się też, kim jest autor, w jaki sposób nauczył się komunikować i jakie to ma znaczenie dla odbiorców. Po takim wstępie troszkę liczyłam na niesamowite fajerwerki w postaci szerszej wiedzy, ale czego ja mogę się dowiedzieć po 12 latach intensywnego poznawania autyzmu.
Bardzo podobało mi się w tej książce to, że autor kładzie nacisk na to, że jest to wyłącznie jego wizja i sposób odczuwania otoczenia, że rozumie to, iż inne osoby z autyzmem mogą funkcjonować inaczej oraz reagować. Do tego poruszono problem istnienia cudownych trików i terapii oraz wyjaśniono, że to, co działa w przypadku jednej osoby nie musi zadziałać u każdego autyka. W publikacji poruszono wiele ważnych tematów, wśród których jest brak umiejętności komunikowania (przekazywania tego, co ma się na myśli), problemy z mówieniem lub całkowity brak mowy, szukania alternatywnych sposobów komunikacji, potrzeba spacerowania/ przemieszczania się/ wędrowania. Jeśli szukacie poradnika w stylu „co zrobić, żeby osoba z autyzmem była taka jak neurotypowa” to zdecydowanie nie jest to tego typu lektura. Za to mamy pokazanie jak bardzo autyzm jest częściom tego, kim my- osoby z autyzmem i ze spektrum jesteśmy, z jakimi wyzwaniami się mierzymy, jak bardzo bodźce nas przytłaczają, a grupki osób powodują zagubienie, jak bardzo wychodzimy na odludków, dlatego, że nie potrafimy stać się częścią grupy oraz w jaki sposób zastępujemy to trzymaniem się na uboczu lub byciu w ciągłym pędzie, dlaczego można odnieść wrażenie, że jesteśmy ciągle zajęci i nadaktywni. Naoki Higashida wyjaśnia jak można nam pomóc. Właśnie z tego powodu będzie to ciekawa i ważna książka dla osób, które autyzm dopiero odkrywają.
Naoki Higashida pokazuje, w jaki sposób autyzm jest częścią jego osobowości i dlaczego nie powinno myśleć się o nim w kategoriach choroby tylko neuroróżnorodności. Zobaczymy, w jaki sposób zachowuje się i reaguje na różne rzeczy, dlaczego potrzebuje wsparcie oraz zrozumienia, a także cierpliwości i empatii. Autor wyjaśnia jak niesamowicie ważne jest dbanie o samoocenę młodej osoby z autyzmem, podążanie za nią, rozwijanie jej umiejętności, wspieranie zainteresowań. Młody autor laikom może uświadomić znaczenie włączania takich osób jak on do społeczeństwa. Problemowi nawiązywania i podtrzymywania znajomości, umiejętności komunikowania się, dołączania do grupy poświęcono tu sporo miejsca i świetnie pokazano jak to wygląda z perspektywy osoby ze spektrum. Mamy też sporo informacji o tikach, gestach, echolalii, izolowaniu się, reakcji na różnorodne bodźce. Naoki pokazuje, że brak kompetencji językowych nie czyni z osób z autyzmem mniej inteligentnych i nieutalentowanych. Kierując swoje słowa do rodziców i opiekunów pisze o potrzebie ciągłego pilnowania i uważania, aby nic złego się nie stało.
Myślę, że publikacje dobrze oddaje to jak wygląda życie z dzieckiem z autyzmem, z czym owo dziecko musi się mierzyć, jak ważne dla niego jest docenianie go, poświęcanie mu uwagi i nie mówienie w kategoriach „ciężkiego życia”. Dla mnie jako osoby „siedzącej w temacie” nie ma tu niczego nowego odkrywczego, ale wiem, że wszystko, co jest tu opisane jest dla osób, które zaczynają przygodę z poznawaniem autyzmu jest nieznane, dlatego polecam tym, którzy jeszcze nie znają i chcą zrozumieć inny sposób funkcjonowania.

Autyzm mam w domu. Moja córka jest osobą z autyzmem dziecięcym, a ja mam spektrum i właśnie z tego powodu od czasu do czasu sięgamy po książki przybliżające temat. Większość książek i filmów z tej tematyki znam, staram się nie przechodzić obojętnie obok nich, poszukuję rzeczy, które mogę Wam polecić i wyjaśniam, do jakiego grona odbiorców jest to publikacja. Jeśli zawiera...

więcej Pokaż mimo to


Na półkach:

Antarktyda jest jednym z najsłabiej poznanych, najbardziej niedostępnym i kryjącym najwięcej tajemnic kontynentów. Miejsce, w którym nie powinno być żadnego życia i wydaje się wilgotne (zalegające góry zbitego śniegu) okazuje się być najsuchszym (najmniejsza ilość opadów, bardzo suche powietrze). Ze względu na nieprzyjazne otoczenie bardzo długo kontynent położony najdalej na południe Ziemi był nieznany. Dopiero udoskonalanie statków oraz sprzętu pozwoliło na odkrycie go na początku XIX wieku, a później fascynację tym miejscem i wyścig na znajdujący się tam geograficzny biegun południowy. Do świata tajemnic, ciekawostek oraz odkryć związanych z tym kontynentem zostaniemy wprowadzeni w książce Karen Romaro Young „Antarktyda. Topniejący kontynent”.
Publikacja pełna jest ważnych i ciekawych treści. Mamy tu sporą ilość tekstu, z którego dowiemy się, gdzie dokładnie znajduje się Antarktyda, jak wygląda, w jaki sposób nazywa się różne zjawiska na niej i dookoła niej, jaką powierzchnię ma ten piąty, co do wielkości kontynent, gdzie dokładnie znajdziemy najsuchsze miejsce na świecie, jak podzielona jest na strefy, co wyznacza jej podział geograficzny, jak przebiegały zmiany na nim, dlaczego zamarzła, jak polarna czapla lodowa wpływa na środowisko na całym świecie, z jakimi wyzwaniami musimy się zmierzyć, kiedy chcemy do niego dotrzeć. Nie zabraknie też tematu badań i odkryć naukowych. Pojawią się tu informacje o zmianach klimatycznych na przestrzeni milionów lat. Do tego dojdzie ciekawostka o wulkanach, meteorytach, życiu dookoła. W to wplecione są też ciekawostki jak bardzo nauka i świat naukowy się zmieniał, jak bardzo przemeblowano politykę (powstanie Układu Antarktycznego i jego rozrastanie się), jak wiele osób tam przebywa i z jakimi wyzwaniami muszą się zmierzyć, w jaki sposób radzą sobie ze złymi warunkami. Poznamy historie sukcesów i porażek pierwszych odkrywców. Nie zabraknie też tematu gatunków archeonów, bakterii, grzybów, protistów, roślin , zwierząt, których jest tu oraz w okolicy całkiem sporo. Dowiemy się też jak wygląda ochrona przyrody na tym kontynencie i w jego okolicach. Do tego mamy tu całą masą naukowców i ich odkryć, przez które nieco inaczej zaczęliśmy patrzeć na zmiany na naszej planecie oraz lepiej rozumieć historię. Publikacja podsuwa dużą dawkę wiedzy, ale też pobudza wyobraźnię, zachęca do zastanowienia się, co jeszcze może kryć się pod warstwami lodu oraz jak wyglądał świat w czasach, kiedy na tym lądzie żyły dinozaury.
Mojej córce szczególnie podobały się rozkładówki ze zwierzętami, których jest tu bardzo dużo. Mamy tu piękne rysunki i podstawowe informacje. Wśród nich królują pingwiny, foki i wieloryby, którym poświęcono więcej miejsca.
Wielkim plusem jest tu szata graficzna. Zarówno dobre mapki, dołączone ilustracje wizerunków badaczy oraz wkomponowanie w tło obszaru ich zainteresowań. Do tego tekst jest wydrukowany zróżnicowaną czcionką. Ciekawostki wyróżnione, dzięki czemu łatwiej zwrócić na nie uwagę. Całość wydrukowana na bardzo dobrym papierze i oprawiona w solidną, kartonową oprawę. Zdecydowanie fantastyczna książka dla młodych miłośników przyrody.

Antarktyda jest jednym z najsłabiej poznanych, najbardziej niedostępnym i kryjącym najwięcej tajemnic kontynentów. Miejsce, w którym nie powinno być żadnego życia i wydaje się wilgotne (zalegające góry zbitego śniegu) okazuje się być najsuchszym (najmniejsza ilość opadów, bardzo suche powietrze). Ze względu na nieprzyjazne otoczenie bardzo długo kontynent położony najdalej...

więcej Pokaż mimo to


Na półkach:

Są tacy autorzy, którzy twórczość towarzyszy mi od pierwszych wydanych przez nich książek. I tak jest właśnie w przypadku Stefana Dardy, którego „Dom na Wyrębach” trafił w czasach, kiedy web 2.0 rozkwitało, rodzące się blogi, skupiały wokół nich małe społeczności, które w komentarzach intensywnie komentowały podsuwane treści. Był to przedsmak facebooka, który dopiero wchodził do polskich domów. Portale społecznościowe powoli odmieniały nasze życie, zmieniały relacje międzyludzkie, sprawiły, że popularność zyskali patostreamerzy i bardzo mnie cieszy, że sporo tych przemian jest uchwyconych i napiętnowanych w każdej książce Stefana Dardy. Także w najnowszej „Zabij mnie, tato” nie zabraknie tematu hejtu, prześladowania w internecie, ekscytowania się złem, zbrodniami.
Opowieść zaczyna się dość tajemniczo. Dwójka mężczyzn czeka w napięciu w salonie. Rozmawiają. Między nimi buzują emocje, wśród których przeważa złość wymieszana z bezradnością. Nie wiemy, co się wydarzyło, ale czujemy, że doszło do tragedii. Szokujący tytuł podsyca wyobraźnię. Później przeskakujemy do początków znajomości bohaterów. Zdzisław Mokryna właśnie przeprowadził się do Rykowa, miejscowości, która jego zdaniem pozwoli mu na wytchnienie od miejskiego zgiełku, znalezienie innej pracy. Ze względu na to, że jest emerytowanym policjantem szuka spokojnego zajęcia oraz czegoś, co pozwoli jego codzienności nabrać rytmu. Szybko znajduje zatrudnienie w lokalnej firmie. Nie zamierza z nikim się zaprzyjaźniać i spoufalać. Chce, aby jego relacje wyglądały inaczej niż w poprzedniej pracy. Szybko jednak się przekonuje, że to nie jest takie łatwe. Zwłaszcza, kiedy trafia się do pizzerii Izabeli i Kamila, w której ma okazję stać się rogaczem i spróbować wyśmienitej pizzy. Pierwsza wizyta przekonuje go, że młody i pełen zapału właściciel małego lokalu razem z żoną są bardzo ciekawą i otwartą parą. Po paru spotkaniach, dłuższych rozmowach mężczyźni otwierają się przed sobą, wchodzą do świata swoich traum, lęków, wyrzutów sumienia. Każdy z nich żyje z przekonaniem, że to właśnie przez niego ktoś umarł. Każdy też znalazł sposób na ucieczkę przed wyrzutami sumienia. Z ich opowieści wyłaniają się ciekawe historie oraz poruszone są ważne wątki społeczne. Były policjant jako osoba samotna szybko zostaje wciągnięty w życie rodzinne Kamila, jego żony i córeczek, dla których okazuje się świetnym wujkiem. Traktowany jako członek rodziny staje się uczestnikiem wydarzeń, z którymi muszą się zmierzyć: porwaniem dwóch młodszych córek. Działania policji są ospałe. Bliscy mierzą się z trudnymi emocjami. Do poszukiwań wykorzystują media społecznościowe, ale z tego samego narzędzia korzysta też ktoś, kto na tragedii chce zrobić sławę. Śledzimy ogrom hejtu, mamy okazję przyjrzeć się też działaniom polityków oraz tego jak to odbija się na rodzinie Kamila.
Z powodu braku efektów w śledztwie Zdzisław wkracza do akcji i prowadzi własne śledztwo. Jako były policjant wie, że ważna jest też współpraca z miejscową policją. Może być wówczas skuteczniejszy, mieć dostęp do szerszego pola informacji. Plusem bycia poza służbami mundurowymi jest to, że nie musi trzymać się procedur. Jego niestandardowe działania sprawiają, że jest bardziej skuteczny, ale czy to wystarczy? Jakie błędy popełnił? Kto stoi za porwaniem? Jak te wydarzenia odbiją się na rodzinie? Z czym przyjdzie im się mierzyć?
„Zabij mnie, tato” Stefana Dardy to kolejna książka pisarza bogata w wątki społeczne. Mamy tu obnażanie działania polityków oraz różnego rodzaju służb, a także społeczeństwa podążającego za sensacją i makabrą. Pisarz serwuje nam bardzo dobry thriller psychologiczny, z wyraźnie zarysowanym wątkiem kryminalnym oraz obyczajowym. Autor porusza trudne tematy, pokazuje mechanizmy działania tłumu, obnaża patologiczne działania, zaniedbania. W książce trzy różne tragedie splatają się ze sobą i pozwalają na pokazanie działanie różnych form przemocy oraz tego jak mechanizm zła się napędza i po latach przynieść konsekwencje wyborów oraz zaniedbań.
Stefan Darda serwuje nam wyrazistych i ciekawych bohaterów. Każdy z nich w jakiś sposób jest pokiereszowany przez życie, każdy przed czymś ucieka, ale zło ma to do siebie, że bez kompleksowych rozwiązań i odpowiednich przepisów nie da się od niego uwolnić. W książkach Stefana Dardy bardzo podoba mi się to, że wytyka błędy rządzących, osób stanowiących prawo, dobitnie pokazuje, jakie każdy głos może mieć konsekwencje dla zwykłych ludzi. Widzimy, że pozornie niewinne przepisy mogą przyczynić się do serwowania nam piekła. Powstają wówczas pytania o to, czy mają prawo do podejmowania takich decyzji, dlaczego głosując nad ustawami nie myślą o dobru ogólnym? Dostajemy tu historię, w której pojawia się motyw uwolnienia groźnego przestępcy mimo jego zapowiedzi, że na wolności wróci do praktyk sprzed lat. Na jakich zasadach można i czy powinno się przywracać wolność mordercom? Jak powinna wyglądać ich resocjalizacja? A może zamiast więzienia powinno być przymusowe leczenie na zamkniętych oddziałach neurologicznych? Może seryjni mordercy powinni być materiałem do prowadzenia badań nad tym skąd bierze się w ludziach zło i chęć do krzywdzenia innych, czerpania z tego przyjemności? – to pytania, nad którymi warto zastanowić się po zakończeniu lektury.
W książce podobało mi się to, że finał jest nieoczywisty, zaskakujący. Na stronie wydawcy pojawiła się informacja, że możemy spodziewać się kontynuacji w „Nie zawiedź mnie, tato”, który będzie drugim tomem cyklu „Zdzisław Mokryna”. Zdecydowanie nie mogę doczekać się dalszych losów bohaterów.
10 gwiazdek za fantastycznie pokazane problemy społeczne. Dla mnie jako etyczki to po prostu mistrzostwo.

Są tacy autorzy, którzy twórczość towarzyszy mi od pierwszych wydanych przez nich książek. I tak jest właśnie w przypadku Stefana Dardy, którego „Dom na Wyrębach” trafił w czasach, kiedy web 2.0 rozkwitało, rodzące się blogi, skupiały wokół nich małe społeczności, które w komentarzach intensywnie komentowały podsuwane treści. Był to przedsmak facebooka, który dopiero...

więcej Pokaż mimo to

Więcej opinii

Aktywność użytkownika AnnaSikorska

z ostatnich 3 m-cy
AnnaSikorska
2024-03-17 19:08:39
AnnaSikorska oceniła książkę Dlaczego podskakuję na
8 / 10
i dodała opinię:
2024-03-17 19:08:39
AnnaSikorska oceniła książkę Dlaczego podskakuję na
8 / 10
i dodała opinię:

Autyzm mam w domu. Moja córka jest osobą z autyzmem dziecięcym, a ja mam spektrum i właśnie z tego powodu od czasu do czasu sięgamy po książki przybliżające temat. Większość książek i filmów z tej tematyki znam, staram się nie przechodzić obojętnie obok nich, poszukuję rzeczy, które mogę W...

Rozwiń Rozwiń
Dlaczego podskakuję Naoki Higashida
Średnia ocena:
7.3 / 10
204 ocen
AnnaSikorska
2024-03-17 16:43:20
AnnaSikorska oceniła książkę Antarktyda. Topniejący kontynent na
10 / 10
i dodała opinię:
2024-03-17 16:43:20
AnnaSikorska oceniła książkę Antarktyda. Topniejący kontynent na
10 / 10
i dodała opinię:

Antarktyda jest jednym z najsłabiej poznanych, najbardziej niedostępnym i kryjącym najwięcej tajemnic kontynentów. Miejsce, w którym nie powinno być żadnego życia i wydaje się wilgotne (zalegające góry zbitego śniegu) okazuje się być najsuchszym (najmniejsza ilość opadów, bardzo suche powi...

Rozwiń Rozwiń
2024-03-17 10:18:26
AnnaSikorska została fanką autora Ewa Wilczyńska
2024-03-17 10:18:26
AnnaSikorska została fanką autora Ewa Wilczyńska
AnnaSikorska
2024-03-16 20:03:00
AnnaSikorska i Uroki czytania są teraz znajomymi
2024-03-16 20:03:00
AnnaSikorska i Uroki czytania są teraz znajomymi
AnnaSikorska
2024-03-16 20:02:52
AnnaSikorska i Luiza są teraz znajomymi
2024-03-16 20:02:52
AnnaSikorska i Luiza są teraz znajomymi
AnnaSikorska
2024-03-15 14:01:51
AnnaSikorska oceniła książkę Dom na Wyrębach na
8 / 10
2024-03-15 14:01:51
AnnaSikorska oceniła książkę Dom na Wyrębach na
8 / 10
Dom na Wyrębach Stefan Darda
Cykl: Dom na Wyrębach (tom 1)
Średnia ocena:
7.1 / 10
3301 ocen
AnnaSikorska
2024-03-15 14:01:39
AnnaSikorska oceniła książkę Słowo Czarnego na
8 / 10
2024-03-15 14:01:39
AnnaSikorska oceniła książkę Słowo Czarnego na
8 / 10
Słowo Czarnego Stefan Darda
Cykl: Czarny Wygon (tom 2.5)
Średnia ocena:
6.8 / 10
106 ocen
AnnaSikorska
2024-03-15 14:01:33
AnnaSikorska oceniła książkę 13 ran na
8 / 10
AnnaSikorska
2024-03-15 14:01:26
2024-03-15 14:01:26

ulubieni autorzy [571]

Iwona Kienzler
Ocena książek:
6,5 / 10
186 książek
4 cykle
72 fanów
Iza Desperak
Ocena książek:
0,0 / 10
0 książek
0 cykli
Pisze książki z:
,
1 fan
Abby Clements
Ocena książek:
5,8 / 10
3 książki
0 cykli
2 fanów

Ulubione

Ken Kesey Lot nad kukułczym gniazdem Zobacz więcej
Ken Kesey Lot nad kukułczym gniazdem Zobacz więcej
Rick Riordan Ukryta wyrocznia Zobacz więcej
Daniel Kahneman Pułapki myślenia. O myśleniu szybkim i wolnym Zobacz więcej
Thomas Hardy Z dala od zgiełku Zobacz więcej
Marc Elsberg Blackout Zobacz więcej
Jacek Dehnel Dziennik roku chrystusowego Zobacz więcej
Iwona Menzel Opowiadania letnie, a nawet gorące Zobacz więcej
Irena Bukowska Kacper na tropie zła Zobacz więcej

Dodane przez użytkownika

Ralph Keyes Czas postprawdy. Nieszczerość i oszustwa w codziennym życiu Zobacz więcej
Małgorzata Czapczyńska Chcesz cukierka? Idź do Gierka. Wspomnienia z dzieciństwa w złotej dekadzie gierkowskiej Zobacz więcej
Małgorzata Czapczyńska Chcesz cukierka? Idź do Gierka. Wspomnienia z dzieciństwa w złotej dekadzie gierkowskiej Zobacz więcej
Maciej Bennewicz Gra w kości Zobacz więcej
Krzysztof T. Dąbrowski Anomalia Zobacz więcej
Julian Hardy Jazda na rydwanie Zobacz więcej
Julian Hardy Jazda na rydwanie Zobacz więcej
Max Weber Polityka jako zawód i powołanie Zobacz więcej
Ralph Keyes Czas postprawdy. Nieszczerość i oszustwa w codziennym życiu Zobacz więcej

statystyki

W sumie
przeczytano
6 020
książek
Średnio w roku
przeczytane
547
książek
Opinie były
pomocne
53 271
razy
W sumie
wystawione
6 002
oceny ze średnią 8,5

Spędzone
na czytaniu
22 168
godzin
Dziennie poświęcane
na czytanie
6
godzin
25
minut
W sumie
dodane
184
W sumie
dodane
1
książek [+ Dodaj]