17 maja obchodzimy Międzynarodowy Dzień Telefonów Zaufania dla Dzieci oraz Międzynarodowy Dzień Przeciw Homofobii, Transfobii i Bifobii.

Święto upamiętnia decyzję Światowej Organizacji Zdrowia, na mocy której homoseksualizm został usunięty 33 lat temu z Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób.

Dla mnie tęcza - ta na niebie, na fladze, czy w sercu, jest symbolem miłości, zrozumienia i akceptacji. Czytam dzieciom cudowną książkę którą widzicie na zdjęciu. 20 wyjątkowych utworów, które odwołując się do empatii, przynoszą nadzieję na lepszy i otwarty na różnorodność świat. Polecam !

"Wszystkie kolory świata" to książka, do której teksty i ilustracje autorzy stworzyli charytatywnie, a całkowity dochód z niej zasila Telefon Zaufania dla Dzieci Młodzieży Fundacji @dajemydzieciomsile
@116111.pl

Ta książka jest ważna i bardzo potrzebna. Myślę, że powinni ją czytać i dorośli i dzieci. Dla każdego, bez względu na wiek, ważne jest być kochanym, mieć przyjaciół i być zrozumianym. Te opowiadania uczą tolerancji i pokazują, że inność nie jest wcale gorsza bo życie nie jest tylko białe ani czarne, jest w nim miejsce na wszystkie kolory.
Uczę moje dzieci tego że nie ma znaczenia kogo kochasz – jesteś tak samo ważny i masz takie same prawa. Tolerancja. Od 19tu lat mieszkam w Irlandii, gdzie te prawa są respektowane. Mam nadzieję że przyjdzie i taki czas w Polsce.

17 maja obchodzimy Międzynarodowy Dzień Telefonów Zaufania dla Dzieci oraz Międzynarodowy Dzień Przeciw Homofobii, Transfobii i Bifobii.

Święto upamiętnia decyzję Światowej Organizacji Zdrowia, na mocy której homoseksualizm został usunięty 33 lat temu z Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób.

Dla mnie tęcza - ta na niebie, na fladze, czy w sercu, jest symbolem miłości,...

Tyle super opinii, więc zajrzałam z ciekawości. Moim zdaniem ktoś chciał się wypromować na chwytliwym temacie. Książki w tej tematyce są potrzebne, jak zresztą i inne, poruszające trudne życiowe problemy, jednak tu zrobiono coś na siłę. Metaforyczne opowiadania adresowane do małych dzieci wymieszane z dosłownymi dla nastolatków, chybione totalnie. Nie podobało mi się, wolałabym przeczytać powieść, albo samodzielne opowiadanie dla młodszego dziecka.

Tyle super opinii, więc zajrzałam z ciekawości. Moim zdaniem ktoś chciał się wypromować na chwytliwym temacie. Książki w tej tematyce są potrzebne, jak zresztą i inne, poruszające trudne życiowe problemy, jednak tu zrobiono coś na siłę. Metaforyczne opowiadania adresowane do małych dzieci wymieszane z dosłownymi dla nastolatków, chybione totalnie. Nie podobało mi się,...

Idea wybitna. Wykonanie różne

Idea wybitna. Wykonanie różne

"Każde jest tym, kim być pragnie,
a nie kimś zupełnie innym."
Książka ważna i potrzebna. Opowiadania dla dzieci i dorosłych o inności, potrzebie tolerancji i zrozumienia, o przyjaźni, miłości. A wszystko okraszone pięknymi, barwnymi, jak życie, kolorami.
Książka do poczytania dzieciom, do prowadzenia życiowych rozmów, do przemyśleń, do zrozumienia świata.
Świetne jest ustawienie opowiadań od przeznaczonych dla najmłodszych czytelników, do starszych i całkiem dorosłych młodych:)

"Każde jest tym, kim być pragnie,
a nie kimś zupełnie innym."
Książka ważna i potrzebna. Opowiadania dla dzieci i dorosłych o inności, potrzebie tolerancji i zrozumienia, o przyjaźni, miłości. A wszystko okraszone pięknymi, barwnymi, jak życie, kolorami.
Książka do poczytania dzieciom, do prowadzenia życiowych rozmów, do przemyśleń, do zrozumienia świata.
Świetne jest...

Jawne promowanie ideologii LGBT wśród dzieci.
Obrazki kobiet trzymających się za ręce, pragnących się pocałować.
Używanie postaci takich jak "Siusiak" i słów DUPA.
Na każdej stronie walka o "tolerancję" i "równouprawnienie".
Metafory w stylu "Ksiądz proboszcz jest daltonistą więc nie widzi tęczy".
Cała książka jest tym przesiąknięta.
Autorzy nie kryją się ze swoimi poglądami i można znaleźć w internecie ich poparcie dla LGBT.

Na książkę natrafiłem przypadkiem, gdy to babcia namawiała 8 letnią wnuczkę do jej czytania.
Po kilku stronach było jasne o co autorom chodzi, a to że babcia przekonywała że to świetna książka, że to bestseller w Empiku tylko potwierdziło po co tą książkę wydano (swoją drogą od wydawnictwa Agora takich rzeczy można się spodziewać).

Jeśli nie chcesz psuć swoich dzieci, nie chcesz zabierać im normalnego dzieciństwa nie kupuj tej książki .

Jawne promowanie ideologii LGBT wśród dzieci.
Obrazki kobiet trzymających się za ręce, pragnących się pocałować.
Używanie postaci takich jak "Siusiak" i słów DUPA.
Na każdej stronie walka o "tolerancję" i "równouprawnienie".
Metafory w stylu "Ksiądz proboszcz jest daltonistą więc nie widzi tęczy".
Cała książka jest tym przesiąknięta.
Autorzy nie kryją się ze swoimi...

Doceniam przesłanie, plus za twardą okładkę. Jednak większość opowiadań nie zrobiła na mnie większego wrażenia, za najlepsze uważam te na początku książki. Trochę zabrakło opowiadań na temat tolerancji np wobec niepełnosprawności, wyglądu, religii (pojedyncze opowiadania).

Doceniam przesłanie, plus za twardą okładkę. Jednak większość opowiadań nie zrobiła na mnie większego wrażenia, za najlepsze uważam te na początku książki. Trochę zabrakło opowiadań na temat tolerancji np wobec niepełnosprawności, wyglądu, religii (pojedyncze opowiadania).

Książka napisana i zilustrowana z potrzeby serca przez ludzi mądrych i pełnych empatii. Wspaniała pozycja, która może stać się cegiełką do zmiany świata na lepsze.

Książka napisana i zilustrowana z potrzeby serca przez ludzi mądrych i pełnych empatii. Wspaniała pozycja, która może stać się cegiełką do zmiany świata na lepsze.

"Wszystkie kolory świata" to zbiór opowiadań współczesnych polskich pisarzy, skupiony wokół tematu tolerancji dla różnorodności. Tytuł oczywiście stanowi parafrazę powiedzenia "wszystkie kolory tęczy". Niektóre teksty są bardzo odważne kulturowo. Należy do nich np. opowiadanie Joanny Jagiełło "Wszystkie moje śmierci" o 13-latce odkrywającej swoją seksualną tożsamość. Poruszane zagadnienia często są tylko naszkicowane. Myślę, że mają za zadanie zmusić czytelnika do refleksji, pokazać mu, jak szkodliwe są stereotypy, np. w opowiadaniu "Miasteczko" tytułowe miejsce jest absurdalnie podzielone między mieszkańców o niebieskich i brązowych oczach, a w "Filipie" chłopiec nosi "babskie" sandały, bo kupiła je babcia, która już nie żyje. Franek nic sobie nie robi z wyzwisk kolegów. Inaczej reaguje Leon z utworu pt. "Leo", który nosi różowe trampki, bo tylko buty w takim kolorze mógł dostać w lumpeksie. Spora część zbiorku to opowiadania o przyjaźni, o wsparciu, o reagowaniu na przemoc, o źródłach przemocy. Całość ilustrowana jest nowoczesną grafiką, każde opowiadanie inną, co mocno ożywia tomik. Kolory nawiązują do barw tęczy.
Zbiór został podzielony na trzy części - teksty są ułożone w kolejności od najmłodszych do najstarszych czytelników. Wśród autorów znajdują się takie nazwiska jak: Michał Rusinek, Joanna Olech, Cezary Harasimowicz, Roksana Jędrzejewska-Wróbel, Adam Wajrak, Grzegorz Kasdepke. Teksty są zróżnicowane pod względem budowy, stylu i treści. Niektóre są moim zdaniem nudnawe lub przesadnie dydaktyczne, ale większość czyta się z ciekawością i przyjemnością.
Mnie najbardziej podobało się opowiadanie Joanny Olech pt. "Leo" oraz "Czort i żaba" Marty Kisiel. W pierwszym autorka doskonale uchwyciła chłopięcą fascynację piłką nożną i pokazała siłę przyjaźni, a wszystko opisała barwnym, dowcipnym językiem. Marta Kisiel natomiast rozbawiła mnie do łez fonetycznym zapisem wypowiedzi czorta, który ma wadę wymowy i bardzo chce się zaprzyjaźnić z pewną żabą. Ona w ogóle tego nie chce, więc jak tu osiągnąć kompromis? Można, a jak to zrobić? - trzeba przeczytać to opowiadanie :)

"Wszystkie kolory świata" to zbiór opowiadań współczesnych polskich pisarzy, skupiony wokół tematu tolerancji dla różnorodności. Tytuł oczywiście stanowi parafrazę powiedzenia "wszystkie kolory tęczy". Niektóre teksty są bardzo odważne kulturowo. Należy do nich np. opowiadanie Joanny Jagiełło "Wszystkie moje śmierci" o 13-latce odkrywającej swoją seksualną tożsamość....

Książka na pewno w pewien sposób potrzebna, mam jednak mieszane uczucia.
Niektóre teksty poruszają główny temat zbyt wprost (po prostu walą w twarz "bądź tolerancyjny!" "inność jest dobra!"),a inne w sposób mocno zawoalowany. Niektóre są bardzo dziecinne, co czasem jest miłe i przyjemne, a czasem męczące. Niektóre opowiadania wydają mi się niedokończone, jakby im czegoś brakowało.
Najbardziej podobało mi się opowiadanie "Keczuista", które jest dość uniwersalne wiekowo, mądre, ale i zabawne.

Książka na pewno w pewien sposób potrzebna, mam jednak mieszane uczucia.
Niektóre teksty poruszają główny temat zbyt wprost (po prostu walą w twarz "bądź tolerancyjny!" "inność jest dobra!"),a inne w sposób mocno zawoalowany. Niektóre są bardzo dziecinne, co czasem jest miłe i przyjemne, a czasem męczące. Niektóre opowiadania wydają mi się niedokończone, jakby im czegoś...

Większość z nas uważa się za osoby tolerancyjne. Deklarujemy, że jesteśmy otwarci, co najmniej neutralnie nastawieni do wielu tematów. Ale czy na pewno? Czy potrafilibyśmy stanąć w obronie kogoś, przeciwko komu są dosłownie wszyscy? Czy potrafimy widzieć ludzi takimi jakimi są, a nie jakimi nam się wydają? Czy to, że ktoś inny od nas, lubi inne rzeczy, nastawia nas negatywnie do niego?
Niestety, często jest tak, że odmienność nas niepokoi i wzbudza naszą agresję. Nie lubimy jak coś, ktoś, wyłamuje się ze schematu. Lubimy opisywać rzeczywistość etykietkami, szufladkować.

'Wszystkie kolory świata' pokazują odmienność i z jaką czasami wrogością się ona spotyka. Ale pokazuje również jak być tolerancyjnym. To bardzo mądra książka. Powinna być lekturą obowiązkową dla rodziców. Z pewnością też świetnie nada się do czytania dzieciom i posłuży jako punkt wyjścia omawiania różnorodności, inności, odmienności.

Część dla najmłodszych, zawierająca najwięcej opowiadań, moim zdaniem jest najmocniejszą stroną tej książki.
Cudownie, że tylu pisarzy, artystów stworzyło coś z serca, co ma szanse pomóc młodym ludziom.
Kupujmy tę książkę, czytajmy i bądźmy tolerancyjni.

Większość z nas uważa się za osoby tolerancyjne. Deklarujemy, że jesteśmy otwarci, co najmniej neutralnie nastawieni do wielu tematów. Ale czy na pewno? Czy potrafilibyśmy stanąć w obronie kogoś, przeciwko komu są dosłownie wszyscy? Czy potrafimy widzieć ludzi takimi jakimi są, a nie jakimi nam się wydają? Czy to, że ktoś inny od nas, lubi inne rzeczy, nastawia nas...