Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeden z moich ulubionych cytatów - „Dostrzegam u moich starych pierwsze objawy spierniczenia” – wypowiada główny bohater „Dynastii Miziołków na początku tej fenomenalnej książki. Ja niestety dostrzegam je też niekiedy u siebie. Zastanawiam się wtedy czy to świat oszalał czy po prostu ja się zestarzałam i postrzegam sporo spraw inaczej. Pewne rzeczy, na szczęście, mimo upływu lat, się nie zmieniają. Jedną z nich jest moje uwielbienie dla „Dynastii Miziołków”, lektury, której obszerne fragmenty potrafię zacytować, która nigdy mnie nie nudzi. Gdy zobaczyłam, że autorka napisała ciąg dalszy – czyli „Miziołki wracają - Kaszydło rządzi” już dwa miesiące wcześniej zapisałam się na listę. Oczywiście bałam się, że powieść może mnie rozczarować, jednak miłość do miziołkowej rodziny zwyciężyła i sięgnęłam po tę lekturę. Przeczytałam ją jednym tchem i nie zawiodłam się! Książka trzyma poziom! Bohaterowie nadal są przezabawni, życie rodzinne rozczulająco śmieszne, a akcja niebywale dowcipna! Mały Potwór jest już dziewięcioletnią geniuszką, nietuzinkową postacią, zaskakującą swoją rodzinę (i czytelników) upodobaniem do oryginalnych zwierzątek domowych i jeszcze bardziej niezwykłych rozwiażań. Kaszydło (narratorka) zmaga się z meandrami dorastania, a Miziołek (już student) zachwyca nas swoją dorosłością i rozbawia sercowymi rozterkami. Mamiszon i Papiszon nie stracili swojej niefrasobliwości i chyba nadal się zastanawiają kim będą , jak dorosną. Nasza Miziołkowa rodzina w zabawny sposób stawia czoła rzeczywistości smartfonów i daje nam nadzieję, że pewne rzeczy się nie starzeją! Gorąco polecam!