Cierpliwość jest cnotą. Przekonałem się o tym po raz kolejny podczas lektury tego zbioru, gdyż bardzo mało brakowało, a bym odłożył go na półkę z napisem ,,może nigdy?". Ale przemogłem się i zmęczyłem pierwsze opowiadania. Nie żeby były bardzo złe, w każdym było coś ciekawego. Może poza drugim, oryginalnym jak cios maczugą w łeb... I bohater trzeciego (prawie bliźniak Conana, wszystko potrafiący, dumny, potężny bohater, ale...charakteru i osobowości w nim za grosz) nieco mnie odstręczał... I ta ,,Wyspa mnichów", w której główny bohater jest barbarzyńcą chyba tylko dlatego, że tak wypada... Ale to bez znaczenia, gdyż o wszystkich zastrzeżeniach zapomniałem gdy zacząłem czytać kolejne opowiadania. W ,,Jestem ogniem" wreszcie zobaczyłem idealnego barbarzyńcę z wyboru, który nie jest nim dlatego, że cywilizacja do niego nie dotarła, ale takiego który nią zwyczajnie gardzi. Dalej było już tylko lepiej: wspaniale bawiłem się przy ,,Tęsknocie mieczy", która jest jednocześnie najdłuższym opowiadaniem serii. Z kolei ,,Valkar i muzyka ciemności" to humorystyczne podejście do klasyki, gdyż tytułowy barbarzyńca (nb bardzo sympatyczna postać) nie jest jego głównym bohaterem. Jest nim... podążający jego śladem grabarz, który dzięki jego barbarzyńskim wyczynom nigdy nie narzeka na brak klientów. Świetne podsumowanie całego gatunku, w końcu wizyta takiego powieściowego Conana zostawia skutki podobne do detonacji bomby atomowej... A skoro o Conanie mowa, pojawia się on w ostatnim opowiadaniu Rafała Dębskiego. I chociaż nie do końca zgadza się ono z wydarzeniami z powieści R. Howarda, to byłem nim zachwycony. Tak właśnie wyobrażałem sobie uginającego się pod ciężarem korony wielkiego wojownika... Gdybym chciał oceniać każde opowiadanie z osobna i wyciągnąć z ocen średnią, pewnie musiał bym całemu dać 6, może 7. Ale za to, że kiedy niemal wzruszony przewracałem ostatnia stronę i stwierdziłem z żalem: ,,Jak to? To już koniec?'' muszę dodać co najmniej jedno oczko.

Cierpliwość jest cnotą. Przekonałem się o tym po raz kolejny podczas lektury tego zbioru, gdyż bardzo mało brakowało, a bym odłożył go na półkę z napisem ,,może nigdy?". Ale przemogłem się i zmęczyłem pierwsze opowiadania. Nie żeby były bardzo złe, w każdym było coś ciekawego. Może poza drugim, oryginalnym jak cios maczugą w łeb... I bohater trzeciego (prawie bliźniak...

Mam mieszane uczucia, jak ocenić tę książkę. Dwa lub trzy opowiadania są naprawdę bardzo dobre, a pozostałe niestety średnie, a w kilku przypadkach wprost grafomańskie. Momentami miałem ochotę przerwać czytanie mdłych wypocin któregoś z autorów i przekartkować natychmiast do następnego tytułu, tak przerażała mnie zarówno forma i treść czytanych akapitów. Jakoś jednak dałem radę, dlatego średnia ocena to 6/10. Ale gdyby nie te kilka perełek w zalewie szlamu, nota byłaby o połowę lub nawet o 2/3 niższa.

Mam mieszane uczucia, jak ocenić tę książkę. Dwa lub trzy opowiadania są naprawdę bardzo dobre, a pozostałe niestety średnie, a w kilku przypadkach wprost grafomańskie. Momentami miałem ochotę przerwać czytanie mdłych wypocin któregoś z autorów i przekartkować natychmiast do następnego tytułu, tak przerażała mnie zarówno forma i treść czytanych akapitów. Jakoś jednak dałem...

Słabiutko - ze dwa opowiadania są przeciętne(Tęsknota Mieczy oraz Valkar i muzyka ciemności),jedno ok (Wyspa Mnichów),reszta słaba. Pan Dębski szczególnie rozczarował, bo raz, że wbrew założeniom antologii napisał o Conanie (a miało być o jego spadkobiercach i pociotkach),to jeszcze wykazał się wyjątkową ignorancją w zakresie oryginału, bo że Conan czytać umiał jestem pewny, a i co do posiadania stalowego miecza mam spore przekonanie. Można odpuścić.

Słabiutko - ze dwa opowiadania są przeciętne(Tęsknota Mieczy oraz Valkar i muzyka ciemności),jedno ok (Wyspa Mnichów),reszta słaba. Pan Dębski szczególnie rozczarował, bo raz, że wbrew założeniom antologii napisał o Conanie (a miało być o jego spadkobiercach i pociotkach),to jeszcze wykazał się wyjątkową ignorancją w zakresie oryginału, bo że Conan czytać umiał jestem...

Bardzo udany zbiór opowiadań! Nie trafiłem na żadne opowiadanie, które by mi się nie podobało (no może z wyjątkiem jednego, które jednak miało ciekawe zakończenie, więc ogólnie wypadło nieźle). Trudno było przerywać czytanie, a jeszcze trudniej było pogodzić się z tym, że książka się skończyła. Zwłaszcza, że na koniec trafiło się chyba najfajniejsze opowiadanie. Książka godna polecenia nie tylko fanom fantasy i barbarzyńców - aktualnie czyta ją moja żona i bardzo jej się podoba :-) Z czystym sumieniem - polecam :-) Trochę się obawiałem, że książka nie spełni moich oczekiwań, że będę zawiedziony i takie tam, zwłaszcza że części autorów zupełnie nie znałem. Ale każdy z nich stanął na wysokości zadania i zaoferował naprawdę dobre opowiadanie. I każde było inne, mimo że motyw przewodni ten sam. Chętnie przeczytałbym tom drugi, jeśli kiedyś zostanie wydany.

Bardzo udany zbiór opowiadań! Nie trafiłem na żadne opowiadanie, które by mi się nie podobało (no może z wyjątkiem jednego, które jednak miało ciekawe zakończenie, więc ogólnie wypadło nieźle). Trudno było przerywać czytanie, a jeszcze trudniej było pogodzić się z tym, że książka się skończyła. Zwłaszcza, że na koniec trafiło się chyba najfajniejsze opowiadanie. Książka...

Cóż miałam kilka momentów, że chciałam zamknąć tę książkę i więcej do niej nie wracać. Ale jak to często bywa ze "zlepkiem" opowiadań różnych autorów, znajdują się tu opowiadania lepsze i gorsze... "Wyspy mnichów" powiem szczerze nie przeczytałam - za każdym razem po jednej stronie zasypiałam, więc dałam sobie spokój (co robię bardzo rzadko!),a "Studnię przeklętych" przeczytałam nie odkładając książki :) Stąd też moja wyśrodkowana ocena. "Valkar i muzyka ciemności" też całkiem ciekawe... a co ja będę pisać - każdy ma inny gust, może inne opowiadania również się spodobają :D

Cóż miałam kilka momentów, że chciałam zamknąć tę książkę i więcej do niej nie wracać. Ale jak to często bywa ze "zlepkiem" opowiadań różnych autorów, znajdują się tu opowiadania lepsze i gorsze... "Wyspy mnichów" powiem szczerze nie przeczytałam - za każdym razem po jednej stronie zasypiałam, więc dałam sobie spokój (co robię bardzo rzadko!),a "Studnię przeklętych"...

Opowiadania na wysokim poziomie, które czyta się bardzo szybko i przyjemnie.

Opowiadania na wysokim poziomie, które czyta się bardzo szybko i przyjemnie.

Po przeczytaniu kilku recenzji byłem nastawiony negatywnie, co chyba pomogło w strasznie pozytywnym zaskoczeniu. Historie są jak dla mnie świetne, co prawda barbarzyńcy w tej antologii to nie taki wzorcowy Conan, ale dla mnie to nawet lepiej, po przez to parę razy miałem całkiem spore zaskoczenie pod koniec historii. Polecam.

Po przeczytaniu kilku recenzji byłem nastawiony negatywnie, co chyba pomogło w strasznie pozytywnym zaskoczeniu. Historie są jak dla mnie świetne, co prawda barbarzyńcy w tej antologii to nie taki wzorcowy Conan, ale dla mnie to nawet lepiej, po przez to parę razy miałem całkiem spore zaskoczenie pod koniec historii. Polecam.

Cóż, wielkie rozczarowanie, rzadko które opowiadanie nadaje się do przeczytania.

Cóż, wielkie rozczarowanie, rzadko które opowiadanie nadaje się do przeczytania.

Całkiem znośne, niekiedy zaciekawiające czytelnika opowiadania. Nie ma tutaj arcydzieł, ale poczytać można ;)

Całkiem znośne, niekiedy zaciekawiające czytelnika opowiadania. Nie ma tutaj arcydzieł, ale poczytać można ;)

All in all, po pierwszym bardzo przeciętnym opowiadaniu i dwóch kolejnych - stanowczo poniżej przeciętności, pozostałe okazały się przeciętne + lub dobre, dobre-. Zatem - można przeczytać.

All in all, po pierwszym bardzo przeciętnym opowiadaniu i dwóch kolejnych - stanowczo poniżej przeciętności, pozostałe okazały się przeciętne + lub dobre, dobre-. Zatem - można przeczytać.